Όταν οι εξωτικοί παπαγάλοι δραπέτευσαν από το αεροδρόμιο του Ελληνικού
Μήπως έχεις δει, ή μάλλον ακούσει, τροπικούς παπαγάλους να «κράζουν» στην πρωτεύουσα;
- 06/07/2018
Το γεγονός δεν αποτελεί είδηση, αλλά μάλλον επιβεβαίωση πολλών αυτοπτών μαρτύρων που κάτι δεν τους κόλλαγε με αυτή την εικόνα των εξωτικών πουλιών που πετούν αλλά και μένουν στη μεσογειακή μας χώρα. Αν και το κλίμα πλέον έχει γίνει μάλλον… τροπικό, οι πράσινοι παπαγάλοι δε μετανάστευσαν τώρα αλλά στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και μάλιστα κατά λάθος.
Στην πραγματικότητα, βρίσκονταν σε κιβώτια μέσα σε ένα αεροπλάνο, που τους μετέφερε από την Ινδία, μόνο που τα κιβώτια έσπασαν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, κι έτσι οι παπαγάλοι ασιατικής καταγωγής απελευθερώθηκαν. Αφού η πρώτη εικόνα που αντίκρισαν ήταν η θάλασσα και τους φύσηξε το νότιο θαλασσινό αγέρι, αποφάσισαν πως θα μείνουν για τα καλά.
Από τότε πετούν ελεύθεροι σε ολόκληρη την Αθήνα, ωστόσο, αρέσκονται να «κατασκηνώνουν» στα πάρκα, στον Εθνικό κήπο, στο πάρκο του Παλαιού Φαλήρου, στο Πεδίον του Άρεως, στο πάρκο της Χωροφυλακής, στο Πάρκο Τρίτση και αλλού. Φυσικά, οι παπαγάλοι εξαπλώθηκαν και μέσα από τα νοικοκυριά της πόλης. Εκείνη την εποχή ο πράσινος παπαγάλος ήταν πολύ δημοφιλής στα ελληνικά pet shop. Αλλά ο κατεργάρης είναι φωνακλάς και πολλοί ιδιοκτήτες δεν άντεξαν τις φωνές τους κι έτσι για καλό όλων τους απελευθέρωσαν.
Πρόκειται για δύο συγκεκριμένα είδη, για τον πράσινο παπαγάλο και το γκριζοπρόσωπο ή μοναχόπου προτιμά περισσότερο να περπατά παρά να πετά. Οι παπαγάλοι είναι πολύ κοινωνικοί και δεν είναι μεταναστευτικά πουλιά, αλλά προσαρμόζονται σε κάθε κλίμα, αφού η τροφή τους μάλιστα είναι οι καρποί, που υπάρχουν παντού. Συντηρούν, μάλιστα, ένα βιώσιμο πληθυσμό στη χώρα μας εδώ και αρκετά χρόνια. Για αυτό το λόγο η Ορνιθολογική Εταιρεία Ελλάδος τους έχει εντάξει πλέον στον κατάλογο των πουλιών της Ελλάδας με την ονομασία «πράσινος
παπαγάλος».
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δεις (βασικά, πρώτα θα ακούσεις) κάποιον εξωτικό παπαγάλο, να ξέρεις πως αν και Ασιάτης, είναι νότιος γιατί κατά κάποιο τρόπο «ξαναγεννήθηκε» στη Γλυφάδα, εκεί δηλαδή που βρήκε την ελευθερία του.