Πώς είναι να ζεις με έναν Σκύλο Οδηγό
Η Τζουλιάννα Μπούσι μας έδειξε πώς κυλά η ζωή της με τη Uni, τον Σκύλο Οδηγό που έχει γίνει η πιο πιστή της συντροφιά.
- 26/11/2019
“Αυτές τις μέρες είναι στην Αλβανία και ξαναφεύγει για Αμβέρσα. Επιστρέφει την Δευτέρα και περιμένει τηλέφωνό σας”, με ενημερώνει η κυρία Ζωή Γερουλάνου, Πρόεδρος του Κέντρου Σκύλων Οδηγών Ελλάδας που ασχολείται εδώ και 37 χρόνια με το κομμάτι της αναπηρίας εθελοντικά. Η Τζουλιάννα Μπούσι, το ταξιδιάρικο κορίτσι που έψαχνα να μιλήσω, έχει το δικό της Σκύλο Οδηγό. Μαζί του, ή μάλλον, μαζί της περνά όλο το 24ωρο, “εκτός απροόπτου”, όπως μαθαίνω τη μέρα που (επιτέλους) την γνωρίζω.
“Σε δύο μαθήματα ολοκληρώνω τις σπουδές μου στη Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με κατεύθυνση τα Νέα Ελληνικά”, μου λέει η 25χρονη Τζουλιάννα, εκ γενετής τυφλή, στην τηλεφωνική μας επικοινωνία, όμως καταλαβαίνω από τη χροιά της φωνής της ότι μου μιλά και ταυτόχρονα χαμογελά. Έχοντας τελειώσει ήδη ένα ΙΕΚ Πληροφορικής, σκέφτεται να συνεχίσει με τη δημοσιογραφία, μιας και έχει κερδίσει υποτροφία σε ένα άλλο ΙΕΚ.
Ο ελεύθερος χρόνος της την βρίσκει σε κάποια αίθουσα χορού, να κάνει μαθήματα latin και oriental, ενώ παράλληλα είναι και αθλήτρια στο Goalball, ένα άθλημα που είναι προσαρμοσμένο στα άτομα με προβλήματα όρασης. Στο ήδη γεμάτο της πρόγραμμα, έχουν προστεθεί και μαθήματα Proficiency Aγγλικών. “Έχω κάνει και λίγα μαθήματα στα Ισπανικά, σκέφτομαι να τα ξεκινήσω σύντομα!”
“Το μεγαλύτερο μου χόμπι είναι το ταξίδι. Μου αρέσει να πηγαίνω και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ταξίδι να είναι και όπου να’ναι. Πρόσφατα είχα πάει στο Βέλγιο για ένα πρόγραμμα πάνω στις Δημόσιες σχέσεις”
Η Uni, το Lambrador και Σκύλος Οδηγός της, ήρθε στη ζωή της πριν από περίπου τρία χρόνια. “Έβλεπα σε ταινίες ότι υπάρχουν σκύλοι οδηγοί. Όταν ήμουν πιο μικρή πίστευα ότι ποτέ δεν θα έχω και εγώ έναν. Ήξερα ότι είναι πάρα πολύ μεγάλο το κόστος όπως και συνεχίζει να είναι σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες”. Στην Ελλάδα, τα πράγματα ευτυχώς είναι πολύ διαφορετικά, διότι μέσα από το Κέντρο Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος δίνεται η δυνατότητα να αποκτήσεις έναν Σκύλο Οδηγό χωρίς να πληρώσεις. Το Κέντρο Σκύλων Οδηγών Ελλάδας ξεκίνησε τη δράση του το 2008, ως μια καθαρά εθελοντική προσπάθεια, πίσω από την οποία βρίσκονται όλοι οι επίσημοι φορείς των τυφλών.
“Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στους Σκύλους Οδηγούς Ελλάδος είναι η πρακτική που εφαρμόζουν. Μεριμνούν για τα πάντα. Είχα πάει τυχαία σε μία έκθεση στη Θεσσαλονίκη και εκεί με ενημέρωσαν πως έχουν και σκύλους οδηγούς. Αποφάσισα να πάω να τους δω. Δεν ήμουν ακόμα έτοιμη, διότι είχα ένα θέμα με την καθαριότητα και θεωρούσα ότι θα με επηρρέαζαν. Μόλις όμως έκανα την πρώτη βόλτα με τη Uni, ένιωσα ότι δέθηκαμε από την πρώτη στιγμή. Ήταν αμοιβαίο, έγινε με το πρώτο άγγιγμα. “Αισθάνθηκα κατευθείαν ότι θέλει να παίξουμε, να είναι κοντά μου”. Βέβαια για να φτάσει ένας τυφλός άνθρωπος στο σημείο να πάρει σκύλο οδηγό, πρέπει να πληροί αρκετές προδιαγραφές. “Πρέπει να είσαι άξιος να κυκλοφορείς, να είσαι δραστήριος”.
“Η Uni -όταν οδηγεί- είναι άλλος σκύλος από ότι όταν την αφήνεις ελεύθερη. Γενικά είναι πολύ παιχνιδιάρα κάτι που γενικά δεν συνηθίζεται στους Σκύλους Οδηγούς οι οποίοι συνήθως είναι πιο ήρεμοι. Είναι πάρα πολύ ενεργητική! Παρότι πεντέμισι ετών κάνει σαν να είναι ενός. Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει ένας σκύλος στο σπίτι, αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Κοιμόμαστε μαζί. Όχι στο ίδιο κρεβάτι, γιατί οι σκύλοι οδηγοί δεν επιτρέπεται να ανεβαίνουν στα έπιπλα. Έχει το δικό της κρεβατάκι δίπλα στο δικό μου”.
Ποιος επέλεξε ποιον; “Είναι ένα matching που πρέπει να γίνεται και από τις δύο πλευρές. Πρέπει πρώτα από όλα να ταιριάζει στο χαρακτήρα, στις δραστηριότητες, στο ρυθμό του περπατήματος”. Φυσικά, πάντα υπάρχει μια μεταβατική περίοδος. “Πλέον καταλαβαίνω ξεκάθαρα πόσο με νοιάζεται, ότι έχει καταλάβει πως ότι νοιάζομαι και εγώ και γενικά υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη”.
Μια σχέση δούναι και λαβείν. “Η Uni κερδίζει έναν άνθρωπο που θα τον φροντίζει πάντα, διότι όταν ένας χειριστής δένεται με τον σκύλο δεν μπορεί και δεν πρόκειται να τον αφήσει. Δεν νιώθει ποτέ μόνη της κάτι που είναι επίσης πολύ βασικό και ουσιαστικά κάνει κάθε μέρα τη δουλειά της, αυτό που έχει που έχει μάθει να κάνει από μικρή. Αυτό που προσφέρει σε εμένα είναι σίγουρα ασφάλεια, αγάπη χωρίς αντάλλαγμα, φροντίδα, μιας και θέλει να είμαι πάντα ασφαλής, χωρίς να τη νοιάζει για τον εαυτό της”.
“Έχει τύχει να χτυπήσει το κεφάλι της σε μία στάση για να μην πάω εγώ. Από αυτές εμπειρίες έχω καταλάβει πόσο σημαντική είμαι και για εκείνη και πόσα πράγματα κάνει για μένα”.
Οι Σκύλοι Οδηγοί τον πρώτο χρόνο της ζωής τους τον περνούν στο σπίτι ενός εθελοντή- αναδόχου, όπου εκεί εκπαιδεύονται στη βασική υπακοή και κοινωνικοποίηση. Ο εθελοντής τον μαθαίνει να είναι αδιάφορος στα εξωτερικά ερεθίσματα για να είναι πιο συγκεντρωμένος. “Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για την οδήγηση γιατί άμα δεν συγκεντρώνεται μπορεί να με πάει οπουδήποτε πού να μην πρέπει. “Είχε συμβεί και σε μας μία φορά, τον πρώτο καιρό, όταν αλλάξαμε πόλη. Ζούσα στην Αθήνα και μετά μετακόμισα για δύο χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Ήταν η πρώτη φορά που θα κάναμε μία διαδρομή μόνες μας και είχε δει εκεί κοντά ένα πάρκο. Σκέφτηκε ότι θα θέλαμε να μπούμε. Ασχέτως που δεν θέλαμε!”. Συνήθως μετά τα 9 του χρόνια, ο σκύλος συνταξιοδοτείται.
“Όταν έχω διάβασμα και οι μέρες μου είναι πιο περιορισμένες για βόλτα γκρινιάζει γιατί δεν της αρέσει να τεμπελιάζει. Είναι πολύ βασικό να κάνει αυτό που έχει μάθει να κάνει”.
“Η ζωή μου δεν έχει καμία σχέση με πριν. Έχει βελτιωθεί αισθητά. Ήμουν πάντα κοινωνική, αλλά με έχει βοηθήσει ακόμη περισσότερο η Uni. Θα μιλήσω με ανθρώπους στο δρόμο, έστω για τον σκύλο. Παλιά δεν αισθανόμουν τόσο ασφαλής να κυκλοφορήσω μόνη μου τα βράδια με το μπαστούνι. Τώρα λέω, εντάξει, πάω όπου θέλω έχω και τη Uni. Επίσης κάποτε φοβόμουν λίγο να μένω μόνη μου. Τώρα πια έχω την Uni”.
“Με τη Uni όλα γίνονται πιο γρήγορα και με περισσότερη ασφάλεια. Σίγουρα οι δρόμοι είναι γεμάτοι εμπόδια, αλλά ο σκύλος κάνει ό,τι μπορεί. Επίσης δεν κινδυνεύεις τόσο όσο με το μπαστούνι, μπορεί και καθόλου”
“Πολλές φορές, στα πεζοδρόμια, ο οδηγός όδευσης τυφλών είναι μπλοκαρισμένος από αυτοκίνητα. Αυτό που σίγουρα θα με διευκόλυνε και θα βοηθούσε την κατάσταση ήταν να είναι όλοι ενημερωμένοι. Θα άλλαζαν όλα έτσι. Όταν δεν υπάρχει ενημέρωση, αλλά αδιαφορία, κάποιος θα αφήσει εύκολα το αυτοκίνητό του στο πεζοδρόμιο για να μπλοκάρει τον οδηγό όδευσην. Αν πάλι ήταν ενημερωμένοι, δεν θα φύτευαν ένα δέντρο σε ένα άκυρο σημείο, δίπλα στον οδηγό όδευσης τυφλών και δεν θα άφηναν τα σκουπίδια τους κάτω για να τα πατήσουμε, χωρίς να σέβονται ούτε εμάς, ούτε το περιβάλλον”.
Αξίζει να γνωρίζετε ότι:
*1: Όσο και αν ξυπνούν τα πιο τρυφερά συναισθήματα την στιγμή που βλέπουμε έναν τέτοιο σκύλο, δεν επιτρέπεται να τον αγγίζουμε γιατί χάνει τη συγκέντρωσή του.
*2: Οι σκύλοι οδηγοί επιτρέπονται να μπαίνουν παντού βάσει νόμου. Κοινώς όπου μπαίνει ο άνθρωπος.