Η ιστορία του Σιλβέστερ (και μερικές χρήσιμες συμβουλές για την περίπτωση που βρεθεί στο δρόμο σου ένα νεογέννητο γατάκι)
Με την πολύτιμη βοήθεια των Pet City και του κτηνιατρικού κέντρου Vet City Γλυφάδας, ένα γατάκι που βρέθηκε τυφλό και ολομόναχο έξω από τα γραφεία του NouPou είναι τώρα υγιέστατο και στο δικό του παντοτινό σπίτι.
- 04/10/2020
Ήταν ένα πρωί Δευτέρας, από εκείνα που η εβδομάδα μπροστά σου μοιάζει ατελείωτη. Λίγο η ζέστη, λίγο το μούδιασμα από το Σαββατοκύριακο που μόλις είχε περάσει, λίγο οι εκκρεμότητες που είχαν ήδη συσσωρευτεί σαν να ήταν Παρασκευή και όλοι ήμασταν αφοσιωμένοι στις οθόνες μας. Στο γραφείο επικρατούσε απόλυτη ησυχία.
Όταν για πρώτη φορά ακούσαμε τον Σιλβέστερ να νιαουρίζει γοερά και απαιτητικά, κοιταχτήκαμε με απορία. Κανείς μας δεν ήταν σίγουρος αν ήταν όντως γατάκι αυτό που ακούγαμε. Θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ένα πουλί με περίεργη φωνή. Όμως πέντε λεπτά αργότερα, με το κλάμα του να έχει ξεσηκώσει τη γειτονιά, ήμασταν όλοι σίγουροι ότι κάπου έξω από το κτίριο υπήρχε ένα γατάκι.
Μια μικρή βόλτα γύρω από τα γραφεία ήταν αρκετή για να εντοπίσουμε στην άκρη του δρόμου, ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, μια μικρή ασπρόμαυρη χνουδωτή μπαλίτσα που προφανώς ήταν υπεύθυνη για όλη αυτή τη φασαρία. Έκλαιγε απελπισμένα, φωνάζοντας τη μαμά του, η οποία ωστόσο ήταν άφαντη.
Όταν το πλησιάσαμε, συνειδητοποιήσαμε ότι τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα από ό,τι είχαμε υποψιαστεί, αφού το γατάκι δεν ήταν απλώς μόνο του, αλλά και με μια τρομερή μόλυνση στα μάτια. Ήταν σίγουρο ότι δεν έβλεπε τίποτα γύρω του, κάτι που το έκανε να νιώθει ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια. Και βεβαίως κινδύνευε ανά πάσα στιγμή από τα αυτοκίνητα που περνούσαν περίπου ένα μέτρο μακριά του.
Το φέραμε μέσα στο γραφείο και ξαφνικά η Δευτέρα μας απέκτησε νόημα. Η Μαρία έτρεξε στο φαρμακείο για να βρει ορό ώστε να του καθαρίσουμε τα μάτια, η Γεωργία άρχισε να ψάχνει για ένα κουτί όπου θα μπορούσαμε να το βάλουμε για να το μεταφέρουμε στον κτηνίατρο, η Ζωή το κρατούσε στην αγκαλιά της προσπαθώντας να το καθησυχάσει, αν και φαινόταν ότι, εκτός από όλα τα υπόλοιπα, ήταν επίσης αρκετά φοβισμένο και δεν είχε έρθει ξανά σε επαφή με ανθρώπους.
Λίγα λεπτά αργότερα, ο μικρός μάς έβλεπε για πρώτη φορά. Με τα μάτια του πρησμένα αλλά ευτυχώς σε σχετικά καλή κατάσταση (η συγκεκριμένη μόλυνση μπορεί να καταστρέψει τα μάτια και να προκαλέσει μόνιμη τύφλωση), έπινε νερό με μια σύριγγα που πήραμε από το φαρμακείο και είχε ήδη βολευτεί σε μία γωνία του τεράστιου κουτιού του.
Στα Vet City, ακριβώς πάνω από τα Pet City Γλυφάδας, μας υποδέχθηκε ο κτηνίατρος της κλινικής, Αλέξανδρος Κονδυλίδης. Αφού εξέτασε λεπτομερώς το γατάκι (και μας εξήγησε ότι ήταν περίπου 6 εβδομάδων και αρσενικό), του έβαλε κολλύριο στα μάτια, το ψέκασε με ένα ειδικό σπρέι για τους ψύλλους, του έδωσε μια αλοιφή για τα παράσιτα και μας ενημέρωσε για όσα έπρεπε να κάνουμε στη συνέχεια. Μάθαμε λοιπόν πως ο Σιλβέστερ (όπως ονομάστηκε αργότερα) μπορούσε να τρώει ξηρά τροφή και να πίνει νερό, δεν χρειαζόταν δηλαδή τάισμα με μπιμπερό, καθώς ήταν ήδη αρκετά μεγάλος. Επίσης, η μόλυνση στα μάτια του ήταν σοβαρή, αλλά με μερικές σταγόνες αντιβίωσης (σε μορφή κολλύριου) περίπου πέντε φορές την ημέρα για 5-6 μέρες, θα υποχωρούσε. Και βεβαίως ο μικρός δεν μπορούσε να επιστρέψει στον δρόμο.
Ο Αλέξανδρος μας ζήτησε να ξαναδεί το γατάκι σε μερικές μέρες και παράλληλα μας έδωσε οδηγίες για τα επόμενα 24ωρα. Τηλεφωνώντας στο κατάστημα (η κλινική βρίσκεται στον δεύτερο όροφο, πάνω από το Mega Pet City της λεωφόρου Βουλιαγμένης), ζήτησε από τους υπαλλήλους να μας κατατοπίσουν σχετικά με την τροφή και ό,τι άλλο θα χρειαζόμασταν. Πράγματι, το να επιλέξεις ανάμεσα στα δεκάδες διαφορετικά είδη τροφών, άμμων υγιεινής και άλλων απαραίτητων δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αλλά οι υπάλληλοι των Pet City όχι απλώς ήταν πλήρως καταρτισμένοι και εξυπηρετικοί, αλλά έδειξαν πραγματικό ενδιαφέρον για τον μικρό και μας γέμισαν με διάφορα δώρα για να κάνουν πιο εύκολες για εμάς αλλά και για εκείνον τις επόμενες μέρες.
Τελικά, ο κλήρος έπεσε στη Μαρία. Ο γιος της, ο Άγγελος, την είχε ήδη παρακαλέσει πολλές φορές να πάρουν ένα γατάκι, αλλά η Μαρία αντιστεκόταν. Αυτή τη φορά δεν μπορούσε να πει όχι. Το μεγάλο χάρτινο κουτί και το αξιαγάπητο περιεχόμενό του, μαζί με όλα τα απαραίτητα που είχαμε προμηθευτεί από τα Pet City, μπήκαν στο αυτοκίνητό της και λίγο αργότερα είχαν φτάσει στο σπίτι της στη Βούλα.
Fast Forward: Από εκείνη τη Δευτέρα έχουν περάσει δύο περίπου εβδομάδες. Η μητέρα του δεν βρέθηκε ποτέ -ακόμα αναρωτιόμαστε πώς εμφανίστηκε ξαφνικά έξω από τα γραφεία μας από το πουθενά- αλλά ο Σιλβέστερ είναι υγιέστατος, χαρούμενος, παιχνιδιάρης και σίγουρος πως έχει βρει το παντοτινό του σπίτι. Ο γιος της Μαρίας, ο Άγγελος, παραμένει τόσο ενθουσιασμένος που πολλές φορές ξυπνάει χαράματα μόνο για να τον χαϊδέψει. Και φυσικά η Μαρία έχει αποκτήσει το γατάκι που τόσο καιρό ορκιζόταν πως δεν ήθελε να πάρει στο σπίτι.
Plus: Μερικές συμβουλές, σε περίπτωση που βρεθεί και στον δικό σου δρόμο ένα μικρό γατάκι
-Αν είναι εφικτό να βρεθεί η μαμά του, θα έχει περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης κοντά της, ειδικά αν είναι νεογέννητο. Αν τη βρεις, βεβαιώσου ότι μπορεί να θηλάσει το γατάκι της.
-Αν δεν βρεθεί η μητέρα, παρόλο που το ένστικτό μας είναι να δώσουμε στο γατάκι πρώτα από όλα γάλα, αυτό είναι λάθος. Τα γατάκια έχουν πολύ ευαίσθητο γαστρεντερικό σύστημα και το αγελαδινό γάλα μπορεί να τους προκαλέσει πολύ άσχημες διάρροιες και τελικά αφυδάτωση που μπορεί ακόμα και να αποβεί μοιραία. Τα μικρά γατάκια, που δεν μπορούν ακόμα να φάνε ξηρά τροφή, πρέπει να πίνουν μόνο ειδική φόρμουλα για γατάκια (γάλα σε σκόνη, που θα προμηθευτείς από το pet shop) και πρέπει να ταΐζονται με μπιμπερό σε τακτά χρονικά διαστήματα (κάθε 3-6 ώρες, ανάλογα με την εβδομάδα της ζωής τους). Το γάλα πρέπει να δίνεται σε θερμοκρασία σώματος, γι’ αυτό πρέπει πρώτα να το δοκιμάζεις στο εσωτερικό του καρπού σου. Το τάισμα πρέπει να γίνεται με προσοχή (και ποτέ σε ύπτια θέση), για να αποφευχθεί ο κίνδυνος αναρρόφησης. Ξηρά τροφή μπορούν να αρχίσουν να τρώνε μετά τις 5 περίπου εβδομάδες.
-Τα γατάκια χρειάζονται ζέστη. Αν είναι καλοκαίρι, αρκεί να του δημιουργήσεις μια φωλίτσα, με πανιά ή με ένα παλιό ρουχαλάκι. Αν όμως είναι χειμώνας, ίσως χρειαστεί να μετατρέψεις μπουκάλια ζεστού νερού σε θερμοφόρες (αφού τα τυλίξεις με πετσέτες). Η ιδανική θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι 35°C για νεογέννητα και περίπου 28°C για γατάκια 2-4 εβδομάδων.
-Μέχρι και την ηλικία των 3 περίπου εβδομάδων, τα γατάκια δεν μπορούν να ενεργηθούν μόνα τους. Έτσι, χρειάζονται ένα ελαφρύ μασάζ στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, ακριβώς όπως θα έκανε γλύφοντάς τα η μανούλα τους. Αρκεί να τα χαϊδέψεις με ένα βρεγμένο βαμβάκι για λίγα δευτερόλεπτα, όμως δεν πρέπει να ξεχνάς ότι αυτό πρέπει να επαναλαμβάνεται μετά από κάθε τάισμα.
-Σε κάθε περίπτωση επισκέψου έναν κτηνίατρο, ο οποίος θα σου δώσει όλες τις απαραίτητες συμβουλές.
