Ανακαλύψαμε το πιο χαρούμενο ξενοδοχείο σκύλων στην Ελλάδα
Το Frances’ Doggy Den στο Κορωπί είναι το ξενοδοχείο σκύλων που φέρνει μια νέα κουλτούρα στη φιλοξενία των κατοικιδίων μας. Γιατί, όταν πηγαίνουμε εμείς διακοπές, θέλουμε κι ο σκύλος μας να κάνει το ίδιο.
- 21/05/2021
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έχεις στο μυαλό σου όταν ψάχνεις για ένα ξενοδοχείο σκύλων;
-«Να είναι ο χώρος φιλόξενος και καθαρός».
-«Να προσφέρει καλή τροφή και όλες τις ανέσεις στον σκύλο μου».
-«Οι άνθρωποί του να δίνουν σημασία στην ασφάλεια των φιλοξενούμενων ζώων».
-«Να αγαπούν πραγματικά τα σκυλιά».
Αυτές είναι κάποιες από τις απαντήσεις που πήρα, κάνοντας τη συγκεκριμένη ερώτηση σε μερικούς από τους φίλους μου που έχουν σκυλί. Και, λίγο πολύ, είναι οι απαντήσεις που τελικά συνοψίζουν τα απαραίτητα στοιχεία ενός καλού ξενοδοχείου σκύλων. «Ναι, αλλά είναι και κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό. Κάτι που ίσως χρειαστεί να περάσεις λίγη παραπάνω ώρα σε μια πανσιόν σκύλων για να το επιβεβαιώσεις: Να μάθεις πόση ώρα της ημέρας θα περάσει ο σκύλος σου έξω, παίζοντας» προσθέτει η Φράνσις Γιαννοπούλου, η δημιουργός του Frances’ Doggy Den στο Κορωπί.
«Εμείς επιμένουμε οι άνθρωποι που θα αφήσουν σε εμάς τον σκύλο τους να έρθουν πρώτα μια-δυο φορές για τη γνωριμία. Αφενός γιατί θέλουμε ο σκύλος να εξοικειωθεί, να γνωρίσει το μέρος και να αισθανθεί ασφάλεια, έχοντας δίπλα του τις πρώτες φορές και τον άνθρωπό του, και αφετέρου γιατί σε μία πεντάλεπτη επίσκεψη, όλα μπορεί να φαίνονται πολύ ωραία αλλά τελικά ο σκύλος να μη φύγει ποτέ από το κλουβί του. Ένας ιδιοκτήτης που θα καθίσει όμως εδώ λίγο παραπάνω, θα δει ότι τα σκυλιά βγαίνουν συνέχεια έξω, ότι είναι χαρούμενα, ότι παίζουν, ότι έχουν πρόγραμμα και ότι τα προσέχουμε – ακριβώς όπως προσέχω και τον δικό μου σκύλο».
Πράγματι, όση ώρα μιλάμε, στην καταπράσινη αυλή του Frances’ Doggy Den (το οποίο απέχει 10 μόλις λεπτά από το αεροδρόμιο) παίζουν ο Δίας, η Σίσσυ, ο Μπράντι, ο Μπιάνκο και άλλοι τετράποδοι ένοικοι του ξενοδοχείου, ενώ δύο τεράστια πάρκα -από ένα στρέμμα το καθένα- απλώνονται πίσω από τη σιδερένια πόρτα στο βάθος. Εκεί αυτές τις μέρες ετοιμάζεται μια μεγάλη πισίνα όπου τα σκυλιά θα δροσίζονται παίζοντας όλο το καλοκαίρι, ενώ διάφορες κατασκευές θα δημιουργήσουν το ιδανικό τερέν για agility, το άθλημα που λατρεύουν οι σκύλοι. Σύντομα, μάλιστα, η έκταση θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο και τα πάρκα θα γίνουν τελικά τέσσερα.
«Πολλοί σκύλοι περνούν καλύτερα εδώ από ό,τι στην καθημερινότητά τους. Βγαίνουν, παίζουν, λυσσάνε! Φεύγουν από εδώ εξουθενωμένοι. Και ένας κουρασμένος σκύλος είναι ένας ευτυχισμένος σκύλος. Πάνε σπίτι και κοιμούνται για δύο μέρες» λέει χρησιμοποιώντας μια χαριτωμένη μείξη ελληνικών και αγγλικών η Φράνσις, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη και ήρθε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1981, «για να μάθω τη χώρα όπου γεννήθηκε ο μπαμπάς μου. Μετά έφυγα και, χρόνια μετά, ήρθα ξανά στην Ελλάδα, όπου γνώρισα τον πρώην σύζυγό μου. Αφού παντρευτήκαμε, ζήσαμε για κάποια χρόνια στην Αμερική, αλλά η Ελλάδα ήταν το ναρκωτικό μου. Τη σκεφτόμουν συνέχεια». Η επόμενη επιστροφή και η -μόνιμη τελικά- εγκατάσταση ήταν θέμα χρόνου.
Στην Ελλάδα ήταν που γνώρισε, χρόνια αργότερα, και τον σκύλο που θα της άλλαζε τη ζωή. «Τον Ρωμαίο τον βρήκε ο πρώην άνδρας μου, δεμένο σε έναν στύλο στη Γούναρη, στη Γλυφάδα. Ήταν σκύλος Δαλματίας και ήταν κουφός. Ο πρώην σύζυγός μου δούλευε τότε 16 ώρες τη μέρα. Μου ζήτησε λοιπόν αν μπορώ να πηγαίνω τον Ρωμαίο καμιά βόλτα. Εγώ ήμουν περίπου 40 ετών και δεν είχα ποτέ πριν σκύλο στη ζωή μου. Είχα γάτες. Μου άρεσαν γιατί είναι ανεξάρτητες. Όμως αυτό το σκυλί το αγάπησα. Τον έπαιρνα κάθε μέρα και τον πήγαινα βόλτα, τα Σαββατοκύριακα ερχόταν και κοιμόταν στο σπίτι μου. Και μια μέρα αποφάσισα να τον υιοθετήσω. Ο Ρωμαίος ήταν λοιπόν ο πρώτος μου σκύλος. Δεν μπορώ να εκφράσω την αγάπη που είχα για αυτόν. Ήταν ένα μεγάλο μάθημα για εμένα αυτό το ζώο. Ήταν σαν η καρδιά μου να “άνοιξε”, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. Αυτός ήταν που, με κάποιον τρόπο, με οδήγησε τελικά εδώ».
Ο Ρωμαίος πέθανε το 2010. Σήμερα η Μπέτσι -μια σκυλίτσα επίσης Δαλματίας – είναι ο αχώριστος σύντροφος της Φράνσις. Και το Frances’ Doggy Den είναι το μέρος που έφτιαξε για να χωρέσει την αγάπη που εκείνος της αποκάλυψε πως έκρυβε μέσα της.
Μια πεντάστερη φιλοξενία σκύλων
Μπορεί το ατέλειωτο παιχνίδι και η διασκεδαστική εκτόνωση να αποτελούν τον πυρήνα της φιλοσοφίας του Frances’ Doggy Den, όμως τα υπόλοιπα απαραίτητα στοιχεία μιας καλής πανσιόν σκύλων, που αναφέρθηκαν στην αρχή αυτού του κειμένου, αποτελούν επίσης οργανικά στοιχεία του.
«Εδώ κλουβιά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν σπιτάκια. Είναι 8 τ.μ. το καθένα, έχουν όλα άνετα κρεβάτια με πολύχρωμα μαξιλάρια και παπλώματα, τα οποία φροντίζουμε να διατηρούμε πεντακάθαρα. Το πρωί κάνουμε πάντα γενική καθαριότητα. Βγάζουμε έξω τα παπλώματα, για να αεριστούν, καθαρίζουμε τους χώρους εξονυχιστικά, πλένουμε τα μπολάκια του φαγητού. Η καθαριότητα είναι πολύ σημαντική σε μια πανσιόν σκύλων».
«Προτεραιότητα είναι επίσης η ασφάλεια. Εκτός από την εξωτερική ψηλή μάντρα, έχουμε εσωτερική περίφραξη και μια διπλή σιδερένια πόρτα, ώστε να μην μπορεί με τίποτα να βγει κάποιος σκύλος εκτός αυλής. Σε όλους τους χώρους υπάρχουν κάμερες ασφαλείας και παρέχουμε 24ωρη φύλαξη. Κατά τη διάρκεια της μέρας, υπάρχει στον χώρο ειδικός εκπαιδευτής και προσέχουμε τα σκυλιά συνεχώς όσο είναι έξω και παίζουν».
«Η τροφή είναι κι αυτή πολύ σημαντική. Μπορεί ο ιδιοκτήτης να αφήσει αν θέλει τη δική του, αλλά εμείς δίνουμε έτσι κι αλλιώς μια πάρα πολύ καλής ποιότητας τροφή. Στην κουζίνα έχουμε πίνακες όπου γράφουμε αναλυτικά τι τροφή τρώει κάθε σκύλος και σε τι ποσότητα, τι φάρμακα μπορεί να παίρνει κ.ο.κ. Κάθε Κυριακή, τους μαγειρεύω εγώ κοτόπουλο με λαχανικά. Αυτό είναι πάντα το κυριακάτικο γεύμα μας».
«Δεν θέλω να πείσω κάποιον ότι αγαπάω τα σκυλιά. Αυτό θα το καταλάβεις όταν έρθεις να πάρεις τον σκύλο σου. Εγώ θέλω, όταν ένας σκύλος έρχεται εδώ, να αισθάνεται ασφάλεια, φροντίδα και αγάπη. Θέλω να συμπεριφέρομαι -και η ομάδα μου το ίδιο- σαν κάθε σκύλος να είναι ο δικός μου».
Εκτός από τη διαμονή, στο France’s Doggy Den θα βρεις επίσης υπηρεσίες καθημερινής φύλαξης και εκτόνωσης σκύλων. Μπορείς δηλαδή να φέρεις τον σκύλο σου το πρωί πριν πας στη δουλειά και να τον πάρεις το απόγευμα ή το βράδυ, αφού σχολάσεις. Όπως αναφέρει και η Φράνσις, «είναι η ιδανική λύση για όσους δουλεύουν πολλές ώρες. Θα έλεγα πως είναι σαν να στέλνεις τον σκύλο σου παιδικό σταθμό!».
Σε κάθε περίπτωση, θυμήσου πάντως πως πρέπει να υπάρξει μια εκ των προτέρων επικοινωνία με την πανσιόν. «Όπως είπα και νωρίτερα, ο σκύλος δεν μπορεί να έρθει ξαφνικά σε έναν ξένο χώρο και να μείνει για μια ολόκληρη μέρα ή και για ακόμα μεγαλύτερο διάστημα. Ένας καινούργιος σκύλος πρέπει να έρθει μια-δυο φορές, έστω από 10 λεπτά, για γνωριμία. Αν απλώς τον φέρεις σε ένα ξένο μέρος και τον αφήσεις, το αποτέλεσμα θα είναι να στρεσαριστεί. Αν όμως έρθει, καθίσει για λίγο, μυρίσει τον χώρο, παίξει και τελικά γυρίσει στο σπίτι του, θα συνδυάσει το μέρος με κάτι θετικό. Μετά θα ξανάρθει, θα εξοικειωθεί ακόμα περισσότερο, αλλά θα γνωρίζει πως σύντομα θα επιστρέψει στην ασφάλεια του ιδιοκτήτη του. Και, τελικά, όταν πια έρθει για να μείνει λίγο παραπάνω, δεν θα αγχωθεί. Θα είναι χαλαρός και θα νιώθει ασφαλής. Άλλωστε αυτή είναι και η βασική μας επιδίωξη. Να βλέπουμε γύρω μας ξέγνοιαστους, χαρούμενους σκύλους».
