Οι ταβέρνες στα νότια προάστια που υμνούν το κρέας

Κλείσε τα μάτια και ταξίδεψε νοερά πίσω στο 1900. Εδώ στέκεται μια αγροικία. Άνοιξέ τα και γύρισε στο παρόν. Βρίσκεσαι στο Ρεμούτσικο, μια από τις καλύτερες ταβέρνες στην Αθήνα. Αποτελεί σταθερό προορισμό για ζουμερό κοντοσούβλι, παϊδάκια στα κάρβουνα, γεμιστό μπιφτέκι, λεμονάτο κοτόπουλο σχάρας με μουστάρδα και πεντανόστιμη χοιρινή πανσέτα. Όλα ξεκίνησαν το 1982, όταν ο Κώστας Δήμας έστησε την οικογενειακή επιχείρηση σε μια παλιά μονοκατοικία με έναν υπέροχο κήπο. Σήμερα τα ηνία έχουν αναλάβει ο Ηλίας και ο Παναγιώτης Δήμας που επιμένουν στη φιλική εξυπηρέτηση και στην αυστηρή επιλογή κορυφαίας πρώτης ύλης. Καλό θα ήταν να κάνεις κράτηση αν θέλεις να πας σαββατοκύριακο ή Παρασκευή βράδυ. Και μη φύγεις αν δε δοκιμάσεις τα παστουρμαδοπιτάκια.

Σταθερή αξία κοντά στο γήπεδο του Πανιώνιου, η οικογενειακή ταβέρνα Μυρτιά, με τη σκεπαστή αυλή και το ρουστίκ εσωτερικό, έχει αναθρέψει γενιές καλοφαγάδων. Τα πιάτα της είναι απλά, κλασικά, φτιαγμένα με εκείνο το υλικό που κάνει οικεία τα κυριακάτικα τραπέζια. Ειδικεύονται στα ζουμερά ψητά της ώρας, δηλαδή στις μπριζόλες (μοσχαρίσιες ή χοιρινές), τα μπιφτέκια (απλά ή γεμιστά), τα λουκάνικα και, φυσικά, τα παϊδάκια που έρχονται σε μορφή βουνού και κλέβουν την παράσταση. Με πατάτες χοντροκομμένες και καλοτηγανισμένες στο πλάι. Ταιριάζουν πολύ με το σαγανάκι, το σπιτικό τζατζίκι και τις τηγανητές μελιτζάνες. Αν δεν πας με μεγάλη, πεινασμένη παρέα, μην παρασυρθείς και παραγγείλεις πολλά, γιατί οι μερίδες είναι τεράστιες και σίγουρα πρέπει να κρατήσεις χώρο και για τους λουκουμάδες με μέλι και κανέλα αλλά και με σοκολάτα που θα σε κεράσουν στο τέλος.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Ο ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ (@oroumeliotis)

Ψητά από εξαιρετικά κρέατα και άψογο σέρβις είναι αυτά που τραβούν τους πελάτες αυτής της ταβέρνας. Χωμένη στα στενά της Άνω Γλυφάδας, σαν να κρύβεται, σε έναν κήπο γεμάτο μουριές, ο Ρουμελιώτης φημίζεται για τη γιγαντιαία χοιρινή σπαλομπριζόλα, τις τεράστιες φρεσκοκομμένες σαλάτες, το ζουμερό κοντοσούβλι, και το παραδοσιακό κοκορέτσι (Παρασκευή βράδυ και Σαββατοκύριακα συνήθως), τις πατάτες με αβγά τηγανητά αλλά και την πικάντικη, κόκκινη σπιτική τυροκαυτερή. Για το τέλος, κερνάει πάντα πορτοκαλόπιτα με παγωτό. Οι τυχεροί που μένουν κοντά τιμούν ιδιαιτέρως και τις υπηρεσίες delivery.

Εδώ ο χρόνος έχει σταματήσει σε κάποια απροσδιόριστη στιγμή πριν από τριάντα χρόνια. Η ταβέρνα άνοιξε το 1983 και πήρε το όνομα της περιοχής που παλιά ξαπόστεναν οι τσοπάνηδες με τα κοπάδια τους πριν πάρουν τοn δρόμο για τη Ρούμελη. Από τον κατάλογο ξεχωρίζουν το μελωμένο αρνάκι γάστρας με τις λεμονάτες πατάτες, το πιπεράτο τζατζίκι τους και το ισορροπημένο κοκορέτσι με τα τραγανά εντεράκια γύρω-γύρω. Από την τεράστια σάλα χαζεύεις τον ψήστη στο γυάλινο κουβούκλιο λες και είναι έκθεμα σε μουσείο.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Ταβέρνα Μπάμπης (@babis_taverna)

Προορισμός για καλοφαγάδες εδώ και πολλές δεκαετίες, ο Μπάμπης στο Παλαιό Φάληρο φημίζεται για τα ζουμερά μπιφτέκια του, τα οποία φτιάχνονται με την ίδια συνταγή από το 1967. Εκτός από αυτά, οι θαμώνες του τιμούν ιδιαιτέρως και τα καλοψημένα ψαράκια. Το οικογενειακό εστιατόριο χρωστά το όνομά του στον ιδρυτή του Μπάμπη Βλάχο που δε βρίσκεται πια στη ζωή, ενώ σήμερα το έχει αναλάβει η τρίτη γενιά, που φροντίζει εκτός από καλό φαγητό να προσφέρει γρήγορη εξυπηρέτηση, περιβάλλον απλό και ποιότητα αδιαπραγμάτευτη.

Παλιό ταβερνάκι λίγο πιο κάτω από τα Αστυνομικά και γνωστό στέκι του νότου, χρωστά το όνομά του στη γλυκύτατη ιδιοκτήτριά του και τη φήμη του στα μπιφτέκια με τη συνταγή κυρα-Ουρανίας, που πιθανόν να είναι τα γευστικότερα στην πρωτεύουσα. Ροδοψημένα απ’ έξω και ζουμερά στο εσωτερικό φτιάχτηκαν πρώτη φορά γύρω στη δεκαετία του ΄80, γιατί η κυρία Ουρανία ήθελε να φροντίσει έναν αγαπημένο της πελάτη και, έκτοτε, παραμένουν σταθερά η σπεσιαλιτέ του καταστήματος. Η συνταγή τους είναι η απλούστερη του κόσμου -ανάμικτος (μοσχαρίσιος-χοιρινός) ελληνικός κιμάς πρώτης ποιότητας, φρυγανιά, αλάτι, μυρωδικά και δυο στάλες ξύδι- αλλά η τέχνη της μαγείρισας είναι που κάνει τη διαφορά. Η ιστορία της ταβέρνας ξεκινά από πιο παλιά, το 1966, και οι ρίζες τις τυλίγονται με τις αναμνήσεις γύρω από μια ξυλόσομπα και δεκάδες ξύλινα βαρέλια κρασιού, όταν ήταν ακόμα σπίτι και όχι εστιατόριο. Πέρα από τα περίφημα μπιφτέκια μη διστάσετε να παραγγείλετε παϊδάκια και μπριζόλες μαστόρικα ψημένες στα κάρβουνα. Και πατάτες τηγανητές. Δυο μερίδες για αρχή.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Μπαρμπαμητσος-Λαδοκολλα (@barbamitsos_ladokolla)

Συνοικιακό καλτ ταβερνάκι-κουτούκι, σε ένα στενάκι στον Άγιο Δημήτριο πίσω από τον Ασύρματο, κρατά μια σταθερή πελατεία για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Σχετικά μικρό, χωρίς να γίνεται κλειστοφοβικό, σχεδόν speakeasy γιατί την οδό στην οποία βρίσκεται τη διακρίνεις δύσκολα, διακοσμημένο με φωτογραφίες και τοιχογραφίες που παραπέμπουν στην εποχή του ρεμπέτικου, είναι σχεδόν μόνιμα γεμάτο. Το μυστικό του; Δεν έχει κατάλογο. Οι επιλογές για φαγητό είναι τρεις: μπιφτέκι, λουκάνικο και μπριζόλα σερβιρισμένα στη λαδόκολλα. Η μόνη υπέρβαση αυτής της λιτής λογικής είναι ότι σερβίρονται με τηγανητές πατάτες και ότι μπορεί να τα συνοδέψει κανείς με τυροκαυτερή, τζατζίκι, σαλάτα και φέτα. Οι μερίδες είναι τεράστιες, οι πατάτες βουνό και το ψωμάκι που έρχεται στο τραπέζι μετά την παραγγελία, το ψήνουν στα κάρβουνα με λάδι, πάπρικα, ρίγανη και σκόρδο. Απλά και ξεκάθαρα πράγματα δηλαδή σε τιμές σουβλατζίδικου.

Άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 σε ένα αναπαλαιωμένο αρχοντικό που χτίστηκε το 1927 σε μια κάθετο της Λεωφόρου Αμφιθέας. Διαθέτει μια εσωτερική αυλή πνιγμένη στα λουλούδια, αλλά οι περισσότεροι τα καλοκαίρια προτιμούν αυτή που βρίσκεται έξω και της ρίχνουν σκιά οι καλαμιές. Να δοκιμάσετε το τηγανητό συκώτι, τη μπριζόλα, τα μπιφτέκια, το άψογα ψημένο ψαρονέφρι αλλά και τα τυροπιτάκια. Για επιδόρπιο κερνούν λουκουμάδες και σιμιγδαλένιο χαλβά. Το σέρβις τους είναι σβέλτο και οι τιμές προσαρμοσμένες στη στενότητα των καιρών.

«Όλα στα κάρβουνα» θα μπορούσε να γράφει απλά η ταμπέλα στην είσοδο και να είναι πολύ πετυχημένη επωνυμία. Αυτή η αρχοντοταβέρνα άνοιξε το 1966 στα Βλάχικα της Βάρης και έκτοτε παραμένει ανοιχτή 365 ημέρες τον χρόνο, από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Τα κρέατα που επιλέγουν είναι ελληνικά και άριστης ποιότητας, ενώ καθημερινά χρησιμοποιούν φρέσκα κάρβουνα για το ψήσιμό τους. Φημίζονται για το παραδοσιακό κοκορέτσι, το ζουμερό κοντοσούβλι, το αρνί σούβλας, τα παϊδάκια και το κατσικάκι στη γάστρα.

Πρόκειται για την ιστορική οικογενειακή ταβέρνα που από το 1928 βρίσκεται σταθερά στο ίδιο σημείο και δεν θα ήταν άδικο να πει κανείς ότι έμαθε στους Γλυφαδιώτες το καλό κρέας. Ξεκίνησε από έναν πολύ μικρό χώρο, σερβίροντας κρασί και μεζέδες και μεγάλωσε, καθώς γρήγορα απέκτησε πιστή πελατεία. Κατάφερε να κρατήσει την ταυτότητά της αναλλοίωτη στον χρόνο. Ακόμη και σήμερα αποτελεί κλασικό προορισμό για κοντοσούβλι, κοκορέτσι και μπιφτέκι γεμιστό. Αξίζει τον κόπο να παραγγείλεις και το αρνάκι σούβλας.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Ταβέρνα Στάθης Γιώτα (@tavernastathisgiota)

Οι καλοφαγάδες που αναζητούν απολαυστικά ψητά στα νότια, σίγουρα έχουν στη λίστα τους και αυτή την όμορφη, συνοικιακή ταβέρνα στο Παλαιό Φάληρο. Εδώ θα πας για τη σταβλίσια μπριζόλα, τα παϊδάκια, το μοσχαρίσιο συκώτι γάλακτος και τα ζουμερά μπιφτέκια, που συνοδεύονται από φρεσκοτηγανισμένες πατάτες. Στα συν και το άψογο και πάντα ευγενικό σέρβις.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Nou-Pou (@noupougr)

Μοντέρνα ταβέρνα που σε κάνει να θες να ψιθυρίσεις ατάκες του Ζήκου από την ταινία «Ο Μπακαλόγατος». Δικαιολογημένα, διότι παντού υπάρχουν πλεξούδες με σκόρδο και πιπεριές, ράφια με παλιές συσκευασίες τροφίμων και γυάλες με τουρσιά. Οι μερίδες του είναι χορταστικές και η κουζίνα παραδοσιακά ελληνική. Μεγάλο σουξέ έχει η φωλιά από φύλλο από κανταΐφι, γεμιστή με φιλέτο κοτόπουλο, καπνιστή μελιτζάνα και σάλτσα από μετσοβόνε, ενώ νόστιμοι είναι εξίσου οι τυρολουκουμάδες και η τηγανιά κοτόπουλου.

Στην ίδια φιλοσοφία κινείται και αυτή η οικογενειακή ταβέρνα που πήρε το όνομά της από τον εύζωνα αδερφό του ιδιοκτήτη. Μπριζόλες (ειδικά η σταβλίσια), κοκορέτσι (μόνο συκωταριά, χωρίς λίπη και πέτσες), κοντοσούβλι, λουκάνικο μερακλίδικο και καλοψημένο αρνάκι σούβλας του έχουν «χαρίσει» καλή φήμη και φανατικούς πελάτες. Το σέρβις τους είναι άψογο ακόμα κι αν το πετύχετε σε ώρα αιχμής. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία ο μπαρμπα-Γιάννης με το τσιγκελωτό μουστάκι και την καταγωγή από το Λιγουριό της Επιδαύρου. Είναι ο ιδιοκτήτης του «Τσολιά» που τον μετέφερε από τη Γλυφάδα στα Βλάχικα της Βάρης το 1982. Από τα τραπέζια τις παλιότερα έχουν περάσει ο Ομάρ Σαρίφ, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό , η Ούρσουλα Άντρες, η Ζωή Λάσκαρη, η Τζένη Καρέζη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και η Μπριζίτ Μπαρντό.

Μπορεί η θρυλική ταβέρνα της Γλυφάδας, που κρύβει πίσω της μια ιστορία τεσσάρων και πλέον δεκαετιών, να έχει αλλάξει προφίλ μετά την πρόσφατη ανανέωση που την έκανε να ξεφύγει από το στυλ της κλασικής ψησταριάς, συνεχίζει ωστόσο να παραμένει ένας αυστηρά κρεατοφαγικός προορισμός, συνεπώς δεν μπορούσε να λείπει από τη λίστα μας. Στο Μαντρί λοιπόν, θα ανέβεις για μία ζουμερή σπαλομπριζόλα αλλά και μια σωστά ψημένη ταλιάτα και αν λαχτάρισες κάτι σε μαγειρευτό, το αρνίσιο κότσι με λαχανικά είναι ό,τι πρέπει. Στα συν η τοποθεσία, που σε κάνει να αισθάνεσαι σαν να έχεις φύγει πολύ μακριά από την πόλη και βρίσκεσαι κάπου στην εξοχή, αλλά και η απίστευτη θέα της Γλυφάδας από ψηλά.