Νίκος Τόδουλος: Από τη Βούλα στην παγωμένη Ανταρκτική
Αφιέρωμα: Βούλα
Δηλώνει Βουλιώτης και με τη βούλα, καθώς ζει εκεί τα τελευταία περίπου 15 χρόνια. Ο Νίκος είναι άνθρωπος της περιπέτειας, έχοντας «γράψει» περισσότερα από 42.000 χιλιόμετρα στις πιο δύσκολες περιοχές της Γης - μέρη τα οποία ο μέσος άνθρωπος βλέπει μόνο στην τηλεόραση!
- 21/03/2022
Ο Νίκος Τόδουλος έχει κατακτήσει κορυφές, έχει χαρτογραφίσει μονοπάτια, έχει ταξιδέψει σε μέρη που άλλοι απλά ονειρευόμαστε κάποια στιγμή να πάμε. Έχει διασχίσει απομονωμένες περιοχές του πλανήτη, όπως η Ισλανδία, το υψίπεδο του Θιβέτ, το απομονωμένο βασίλειο του Μπουτάν, ενώ το 2009 διέσχισε μόνος του την Κορσική μέσα σε 13 μέρες. Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε ορειβατικές και πεζοπορικές αποστολές στα Ιμαλάϊα, στις Άνδεις, στην Παταγονία, στον Καύκασο, στις Βαλκανικές χώρες, στις Γαλλικές και Ελβετικές Άλπεις, στην Ανταρκτική, στις αρκτικές σκανδιναβικές χώρες – και η λίστα δεν έχει τέλος.
Σήμερα, ως απόφοιτος σχολών ορειβασίας και αναρρίχησης και πιστοποιημένος συνοδός αναβάσεων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας και Αναρρίχησης, έχει καταφέρει να κάνει το χόμπι του επάγγελμα, αφού οργανώνει αποστολές τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Ο Νίκος, που είναι μάλιστα και αθλητής της North Face, μιλά στο NouPou για τα αγαπημένα του ταξίδια, τους στόχους που έχουν επιτευχθεί, τα μελλοντικά του σχέδια, ενώ κάνει και μια αναδρομή στο παρελθόν, τότε που χάζευε στην τηλεόραση ντοκιμαντέρ και η αγάπη του για τη φύση και την περιπέτεια όλο και μεγάλωνε. Ο λόγος στον ίδιο…
Ήσουν από μικρός λάτρης της φύσης και της περιπέτειας;
Οι γονείς μου δεν ήταν ποτέ άνθρωποι των δραστηριοτήτων. Εγώ ξεκίνησα ουσιαστικά να ενθουσιάζομαι με όλα αυτά από όσα έβλεπα στην τηλεόραση. Τότε δεν υπήρχαν και πολλά κανάλια, οπότε κάθε φορά που έβλεπα κάτι σχετικό με εξερευνητές, σκι ή γενικά κάποιο ντοκιμαντέρ με τη φύση, μου κινούσε πολύ το ενδιαφέρον. Πίεσα, λοιπόν, τους γονείς μου και ξεκίνησα στους προσκόπους. Θυμάμαι πηγαίναμε αρκετά συχνά εκδρομές στο βουνό. Στη Γκιώνα, για παράδειγμα, πήγα σε ηλικία 14 χρονών και στον Όλυμπο σε ηλικία 15. Στους προσκόπους νομίζω ήταν η πρώτη μου έντονη επαφή με τη φύση.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την πεζοπορία και την αναρρίχηση;
Όταν τελείωσα το σχολείο, πήγα στην Αγγλία για να σπουδάσω. Εκεί ανοίχτηκε ένας καινούριος κόσμος μπροστά μου, γιατί οι Βρετανοί ήταν τότε κορυφή στα outdoor. Ασχολήθηκα με πολλά διαφορετικά πράγματα. Πήγα σε σχολές ορειβασίας, αναρρίχησης, ενώ παράλληλα ασχολήθηκα έντονα και με το ποδήλατο. Όλα αυτά ήταν το χόμπι μου, ενώ παράλληλα εργαζόμουν σε εταιρίες. Το 2006, βέβαια, επειδή δεν μου άρεσε πια να δουλεύω σε ένα γραφείο, αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με όλες αυτές τις δραστηριότητες. Σήμερα είμαι αθλητής all around. Ασχολούμαι και με την ορειβασία και με την αναρρίχηση και με το ποδήλατο βουνού. Γενικά αγαπώ πολύ το βουνό και δεν έχω καμία σχέση με τη θάλασσα. Σκέψου, τα τελευταία χρόνια μπορεί να έχω κάνει μπάνιο πέντε φορές.
Ανάμεσα σε όλα αυτά τα ταξίδια που έχεις πραγματοποιήσει, ποια είναι εκείνα που έχεις ξεχωρίσει;
Ένα ταξίδι ζωής ήταν τον Αύγουστο του 1999, όπου έβγαλα ένα εισιτήριο μόνος μου για να πάω στη Χιλή για σκι. Πήγαινα από τον Βορρά στον Νότο και γύριζα τα χιονοδρομικά κέντρα μέχρι τη νότια Παταγονία. Έψαχνα για απάτητες γραμμές. Γνώρισα και κάτι Αμερικάνους και Γάλλους που γυρνούσαν με τα βανάκια τους πιο ανέμελοι. Μπήκα, λοιπόν, σε αυτές τις ομάδες και γυρίζαμε μαζί για 40-45 μέρες.
Ένα άλλο πολύ εντυπωσιακό ταξίδι ήταν το 2010: η διάσχιση της Ισλανδίας με τα πόδια σε 35 μέρες. Το περιβάλλον εκεί ήταν σκληρό, άγονο και ερημικό, καθώς μιλάμε για τα γνωστά Icelandic Highlands, που θεωρούνται από τα πιο απομονωμένα περιβάλλοντα στον κόσμο. Ουσιαστικά είναι μια υποαρκτική έρημος, η οποία βρίσκεται πάνω στο βορειοατλαντικό σχίσμα. Είχε ηφαίστεια, παγετώνες, μεγάλες ερήμους από λάβα. Έμοιαζε με σεληνιακό το τοπίο. Κάθε ταξίδι γενικά μου άνοιγε και μου ανοίγει νέους ορίζοντες. Άκουγα για κάτι καινούριο και επέλεγα συνεχώς νέους προορισμούς για να ανακαλύψω.
Έχεις κάποιο αγαπημένο ταξίδι;
Το 2013 που πήγα στην Ανταρκτική! Το θεωρώ κορυφή αυτό το ταξίδι. Είναι σαν άλλος πλανήτης εκεί. Ήταν μια ονειρική αποστολή, διότι το 2013 συμπληρώνονταν 100 χρόνια από τα βήματα του μεγάλου εξερευνητή που είχε πάει εκεί, του Έρνεστ Σάκλετον. Είχε επιχειρήσει να διασχίσει την Ανταρκτική, αλλά δεν πήγαν καλά τα πράγματα. Εμείς προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε ακριβώς τα βήματα που έκανε και να πάμε σε όλα τα σημεία από τα οποία πέρασε με τους συντρόφους του.
Σε ένα τέτοιο ταξίδι αξίζει το κάθε δευτερόλεπτο, η κάθε στιγμή. Το μυαλό σου δέχεται ασταμάτητα πλήθος από εικόνες που δύσκολα μπορείς να επεξεργαστείς εκείνη τη στιγμή. Μπορεί όλο το ταξίδι να διήρκησε 40 μέρες, αλλά μόλις γύρισα μπόρεσα να καταλάβω τι ακριβώς βίωσα και αντίκρισα. Πολλές φορές αναρωτιόμουν αν πράγματι το έζησα.
Περίμενες ποτέ ότι θα έφτανες μέχρι εκεί;
Όταν ήμουν πιο μικρός και μιλούσα για αυτό το ονειρικό ταξίδι στους γύρω μου, μου έλεγαν όλοι ότι δεν γίνεται. Ρωτούσα τον καθηγητή μου στο γυμνάσιο «Πώς πάει κανείς στην Ανταρκτική;» και μου έλεγε «Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, ξέχασέ τα». Ρωτούσα τον πατέρα μου και μου έλεγε «Μέχρι την Αγγλία να πάμε και πολύ είναι». Αλλά ξέρεις τι ισχύει; Άμα σου λέει κάποιος ότι κάτι δεν γίνεται, είναι σίγουρο ότι γίνεται. Και εγώ το έκανα!
Φαντάζομαι την Ελλάδα την έχεις γυρίσει όλη. Σωστά;
Εννοείται. Νομίζω τα έχω κάνει όλα. Αυτή είναι και η δουλειά μου, άλλωστε. Οργανώνω πεζοπορίες στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, κάνω ορειβατικές και πεζοπορικές εκδρομές στο Άγιο Όρος. Όχι θρησκευτικό τουρισμό, απλά ανεβαίνουμε τα βουνά και βλέπουμε τα μοναστήρια. Πρόσφατα, τον Φλεβάρη, πήγαμε εκεί και κάναμε ένα πολύ ωραίο πεζοπορικό ταξίδι. Πιστεύω ότι είναι μια εμπειρία που πραγματικά αξίζει.
Σίγουρα θα έχεις συναντήσει αρκετές δυσκολίες, αλλά και αντίξοες συνθήκες στα ταξίδια σου. Τι είναι αυτό που σε έκανε να μένεις προσηλωμένος στον στόχο σου;
Ο τελικός στόχος δεν έχει για εμένα τόσο μεγάλη σημασία. Σκοπός είναι η προσπάθεια και το ταξίδι. Όλα όσα περιλαμβάνει η διαδικασία είναι απολαυστικά. Θέλω σε κάθε μου ταξίδι να περνάω καλά και να έχω μάθει κάτι καινούριο όταν γυρνάω. Θεωρώ πως όταν αισθάνεσαι μια κόπωση ή κάτι παρόμοιο, έχεις αίσθηση των ορίων σου και επιλέγεις αν θες να προχωρήσεις ή όχι. Μου έχει συμβεί και εμένα να εγκαταλείψω κάποια προσπάθεια. Και να σου πω την αλήθεια, θέλει ίσως περισότερη δύναμη να εγκαταλείψεις κάτι, παρά να συνεχίσεις.
Υπάρχει κάτι το οποίο μετάνιωσες που δεν έκανες μέχρι τώρα;
Δεν έχω μετανιώσει για κάτι, όχι. Άλλωστε ποτέ δεν είναι αργά. Θέλω σίγουρα να κάνω ένα ταξίδι στην Αρκτική, στον Καναδά, που είναι το βορειότερο σημείο που μπορείς να πας. Θέλω επίσης οπωσδήποτε να κάνω ένα ταξίδι στην Παταγονία, την οποία έχω μεν ξαναεπισκεφτεί, αλλά αυτή τη φορά θέλω να διασχίσω μια πολύ απομονωμένη χερσόνησο, την Peninsula Mitre. Πολλοί τη λένε «ξεχασμένη Γη της Παταγονίας». Οπότε θα ήθελα σίγουρα να πάω εκεί. Στην Αυστραλία, ακόμη, ήθελα να διασχίσω ένα πάρα πολύ μεγάλο μονοπάτι στην έρημο.
Είναι πολλά αυτά που θέλω να κάνω. Αυτό που με ιντριγκάρει πάντα όμως, είναι όταν ένα ταξίδι είναι δύσκολο στην πρόσβαση. Είναι ένα challenge για μένα. Το 2009, σκέψου, έκανα μόνος μου τη διάσχιση της Κορσικής σε 13 μέρες. Ήμουν ο πρώτος Έλληνας που το έκανε. Κυνηγάω πάντα τέτοια πράγματα. Θέλω να κάνω όσα δεν έχει κάνει άλλος Έλληνας. Αυτό με τραβάει.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας πόσο άλλαξε η καθημερινότητά σου;
Στο πρώτο lockdown, τον Μάρτιο του 2020, ήμασταν όλοι στα σπίτια μας, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι. Επαγγελματικά περιοριστήκαμε αρκετά, καθώς δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εκδρομές. Ξεκινήσαμε πάλι κανονικά τον Μάιο του ’21. Ωστόσο, πηγαίναμε στον Υμηττό, περπατάγαμε, κάναμε ποδήλατο. Στη δεύτερη καραντίνα προσπαθούσα να είμαι ακόμη περισσότερο έξω.
Ποδήλατο ή πόδια;
Είναι το ίδιο για εμένα. Όταν έχω χρόνο, παίρνω το ποδήλατο και ανεβαίνω στο βουνό. Με κρατά, επίσης και σε καλή φόρμα. Κάνω νομίζω κάθε μέρα. Αλλά επιλέγω να πάω και για ορειβασία ή αναρρίχηση με φίλους στον ελεύθερο χρόνο μου. Εκτός από το επαγγελματικό επίπεδο, είναι και τα χόμπι μου.
Κάνοντας τον απολογισμό σου, πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου μετά από όλες αυτές τις εμπειρίες; Πόσο έχει αλλάξει ο Νίκος;
Δεν ξέρω κατά πόσο έχω αλλάξει. Εγώ αυτό που θέλω είναι να νιώθω ελευθερία. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής σε πολλούς δεν επιτρέπει να κάνουν τέτοια ταξίδια. Το μεγαλύτερο αγαθό που μπορεί να έχει κάποιος σήμερα είναι ο χρόνος. Όλοι λένε δεν έχουν χρόνο, γιατί πιέζονται από τη δουλειά, από τις υποχρεώσεις. Εγώ το έχω κερδίσει αυτό. Έχω τον χρόνο. Δεν αισθάνομαι πιεσμένος, αντίθετα εξερευνώ τα όριά μου.
Πιστεύω γενικά ότι πρέπει να περνάμε χρόνο μέσα στη φύση. Θέλω να είμαι με καλούς φίλους και να μοιραζόμαστε όλοι μαζί εμπειρίες. Γιατί εγώ ευχαριστιέμαι το ίδιο μια καθημερινή ανάβαση στον Υμηττό μια συνεφιασμένη μέρα, μια ευχάριστη πεζοπορία την άνοιξη ή μια δύσκολη χειμερινή ανάβαση. Όλα με γεμίζουν το ίδιο.