Το πόλο είναι το άθλημα των νοτίων και αυτοί είναι οι λόγοι
Αν και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης σήκωσε πολλές Ευρωλίγκες για να περάσει το μήνυμα ότι στα νότια προάστια ξέρουν από μπάσκετ, το πόλο μύριζε από μακριά δύο πράγματα: χλώριο και ότι δεν υπάρχει άλλο άθλημα, που να ταιριάζει τόσο σε μια περιοχή.
- 04/04/2018
Η πάλαι ποτέ ομάδα της Γλυφάδας
Τα 4 πρωταθλήματα των ανδρών (1986, 1987, 1989 και 1990, πριν η οικονομική διαχείριση ετών οδηγήσει την ομάδα σε “διάλυση”), τα 2 πρωταθλητριών των γυναικών (2000, 2003) και παίκτες που άφησαν τη δική τους ιστορία στο ελληνικό πόλο, όπως ο Κυριάκος Γιαννόπουλος και ο Τάσος Παπαναστάσιου) είναι αποδείξεις ότι στην πισίνα του Αγίου Κοσμά η Γλυφάδα δημιούργησε μια αθλητική κληρονομιά.
Ο Γιάννης Γιαννουρής
Ένας από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές, με μακρά πορεία στη Βουλιαγμένη (τρεις διαφορετικές περιόδους), με καριέρα στο εξωτερικό και πρώην ομοσπονδιακός της Εθνικής ομάδας (1994 και 1995), ζει και αναπνέει στα νότια προάστια.
Η ομάδα της Βουλιαγμένης
Αν υπάρχει μια ομάδα που εδώ και 20 χρόνια κοιτάζει με σταθερότητα στα μάτια τον κραταιό και κυρίαρχο στις πισίνες Ολυμπιακό, αυτή είναι η Βουλιαγμένη που εκτός από τα 4 πρωταθλήματα Ελλάδας έχει και ένα κύπελλο κυπελλούχων από το 1997 να κοιτάζει στα γραφεία της, στον όμιλο, και να καμαρώνει.
Η θάλασσα, ο ήλιος, ο αέρας
Εντάξει, το ότι οι εκτός νοτίων προαστίων κάτοικοι αντιλαμβάνονται την παρουσία των πολιστών στους δρόμους, για παράδειγμα, της Γλυφάδας, δεν είναι κάτι παράλογο. Ανοιχτά μαλλιά από το χλώριο της πισίνας, μαυρισμένοι χειμώνα – καλοκαίρι από τον ήλιο στα κατά κύριο λόγο ανοιχτά κολυμβητήρια και φυσικά περπατώντας με ανοιχτές τις πλάτες, το trademark του αθλήματος.
Η οικογένεια Αφρουδάκη
Πιθανότατα το DNA τους να έχει μέσα χλώριο και τα παιδιά τους να γεννηθούν με σανίδα και κολυμβητικά γυαλάκια στο χέρι. Γιώργος, Ζάχος και Χρήστος Αφρουδάκης (κατά σειρά ηλικίας) είναι ίσως το διαασημότερο επίθετο στο ελληνικό πόλο εδώ και πολλά χρόνια, αφού ο καθένας προσέφερε τα μέγιστα τον τρόπο του και ανάλογα με τις δυνατότητες του.
Τα κεντρικά βρίσκονται κάτω
Τα γραφεία της ΚΟΕ (Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδας) τα τελευταία χρόνια είναι πλέον στα μέρη των νοτίων προαστίων και συγκεκριμένα στις εγκαταστάσεις του παλιού αεροδρομίου.
Γρηγόρης Γιαννόπουλος
Ο γιος του θρυλικού Κυριάκου Γιαννόπουλου, μέλος του ΑΝΟΓ και Πρωταθλητής Κόσμου Νεων -Ανδρών. Ο Γρηγόρης κλασικό παράδειγμα της φράσης “το μήλο κάτω από τη μηλιά”, με δεδομένο πως και ο Θείος του ο Άκης ήταν πολίστας στον ΑΝΟΓ. Ο Γρηγόρης χτίζει τη δική του προσωπικότητα και δική του πορεία στο χώρο, ήδη ξεχωρίζει με το ταλέντο και τον χαρακτήρα του. Κρατήστε το όνομα του. Βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνα που ανέδειξαν την Εθνική Νέων Ανδρών Πόλο, καλύτερη ομάδα της χώρας το 2017.
Τεό Λοράντος
Κυπελλούχος Ευρώπης με τη Βουλιαγμένη το 1997 ως παίκτης, βασικότατο στέλεχος μάλιστα στην ομάδα- αριστούργημα του Γιάννη Γιαννουρή. Ηγετική φυσιογνωμία ως παίκτης κάτι που αποδεικνύεται και τώρα που παραμένει στις πισίνες ως προπονητής. Συλλόγων και Εθνικών ομάδων. Με τον Τεό στο τιμόνι η Εθνική Νέων-Ανδρών κατέκτησε την κορυφή του κόσμου στο Βελιγράδι, με νίκη επί της Σερβίας στον ημιτελικό. Ο “τρελός” Κεφαλονίτης από τον μπαμπά και μαχητής Κορσικανός από τη μαμά, διαπλάθει χαρακτήρες και ετοιμάζει παίκτες και σωστά παιδιά
(σίγουρα) Ο ένας φίλος πολίστας που έχεις
Μπορεί να είναι και φίλη, δεν είναι εκεί το πρόβλημα, αλλά αν αυτή τη τιγμή μας διαβάζει κάτοικος των εδώ περιοχών, θα πέσουμε από τα σύννεφα μέσα στην πισίνα, αν δεν ξέρεις έναν πολίστα ή μια πολίστρια. Είναι αλήθεια ότι το συγκεκριμένο άθλημα είναι αρκετά διαδεδομένο στις οικογένειες αλλά και τα ίδια τα παιδιά, γι’ αυτό και οι ομάδες συνεχίζουν να έχουν μέλη στα τμήματα υποδομών, έστω και αν δεν είναι η κατάσταση όπως π.χ. τη δεκαετία του 90. Ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε ότι η παραγωγή παικτών θα συνεχιστεί, καθώς η Εθνική ομάδα πόλο δεν έχει χάσει ούτε ένα ολυμπιακό ραντεβού εδώ και δεκαετίες.. Κρίμα είναι.