Τέρμα το lifestyle, πλέον μόνο live-style
Η φάση πλέον στη νύχτα των νοτίων προαστίων είναι τα live. Συγκροτήματα, guest εμφανίσεις και μαγαζιά που επενδύουν ακριβώς σε αυτό το είδος. Και εμείς δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα με αυτό...
- 22/11/2013
Παράλληλα άνθισε και ένα άλλος είδος διασκέδασης, αυτό του live. Δεν είναι κάτι καινούργιο, δεν είναι κάτι πρωτοποριακό, αλλά σίγουρα είναι “κάτι”. Είναι ένα σημείο αναφοράς στη νύχτα των νοτίων προαστίων και ειδικότερα της Γλυφάδας, τουλάχιστονα τα τελευταία 2-3 χρόνια.
Τι σημαίνει “live”; Σημαίνει μαγαζί που παίζει μουσική ένας DJ, αλλάζει πρόγραμμα και φιλοξενεί έναν καλλιτέχνη “ζωντανά”. Παλαιότερα το “Ακάνθους”, το πρώτο “Ακάνθους” αυτό στη μπιφτεκούπολη, είχε καινοτομήσει τότε στη Γλυφάδα, παρουσιάζοντας το είδος του ρεμπετάδικου-ρακάδικου σε ένα κοινό που ήταν μαθημένο αλλιώς. Το αποτέλεσμα; Οι Κυριακές να αποκτήσουν διαφορετικό νόημα, ένα όμορφο αμάξι με δύο άλογα, Δευτέρες με hangover και μια σαφή πρόταση: δώσε live στον κόσμο και πάρτου την ψυχή.
Τότε ήταν δύο τραγουδιστές, ένα ωραίο πρόγραμμα με συνεχείς εναλλαγές τραγουδιών και guest εμφανίσεις (όπως αυτή του θαμώνα, Ανδρέα Στάμου).
Οι “My Excuse” έφτιαξαν το όνομα τους στο “Ache”
Η συνέχεια δόθηκε μετά από αρκετά χρόνια. Μαγαζιά όπως το “Opus” και το “Ache” καθιέρωσαν τέτοιες βραδιές, δίνοντας το μικρόφωνο σε ανερχόμενα συγκροτήματα (όπως οι “My Excuse” από τη Θεσσαλονίκη), σε πιο καταξιωμένα (όπως οι “1550” ή οι “Μέλισσες”) και αντίστοιχα σε νέους καλλιτέχνες (Θωμαής Απέργη κτλ) ή σε μεγάλα ονόματα σαν τον Δάντη.
Η Βέρα δίνει άλλο νόημα στην έννοια live στο “Opus”
Το μοντέλο όχι απλά “περπάτησε”, αλλά πέταξε. Τα μαγαζιά γέμιζαν και ο κόσμος που ήδη είχε αρχίσει να χορεύει σε ρυθμούς “οικονομικής κρίσης” ανταποκρίθηκε σε αυτό το “value for money” μοντέλο. Άλλωστε είναι μια πολύ καλή (και διαφορετική) πρόταση. Το live, αν είναι καλό, είναι άκρως ξεσηκωτικό. Κάνει ένα ολόκληρο μαγαζί να κουνιέται πάνω-κάτω και να τραγουδάει μαζί με τον performer τους στίχους. Σε βγάζει τελείως από την απρόσωπη φάση του “dj που παίζει τα δικά του” και σε κάνει μέρος του προγράμματος.
Συν του ότι ακούς διασκευές (ποιος δεν λατρεύει τις διασκευές), ακούς διαφορετικά τραγούδια και κακά τα ψέμματα καμιά φορά ταξιδεύεις και σε παλαιότερες εποχές, βλέποντας μπροστά σου καλλιτέχνες, με τους οποίους μεγάλωσες μαζί, κρατώντας πάντα στην καρδιά σου ένα νοσταλγικό και ρομαντικό κομμάτι δεμένο με τα τραγούδια τους. Έστω κι αν δεν είναι από αυτά που λέμε ότι “καθόσουν να ακούσεις”. Ήταν, όμως, διαρκώς στα αυτιά σου, σε μια εποχή μάλιστα (την εφηβική) που όπως και να το κάνουμε είναι ξεχωριστή.
Παράλληλα μπαρ διαφορετικού ύφους, όπως το “Bourbon“, έκαναν παντιέρα το είδος, συνεχίζοντας και τώρα με την ίδια συνέπεια να δίνουν χώρο σε συγκροτήματα διαφορετικούς ύφους και είδους (σαν αυτό της Πηνελόπης Αναστασοπούλου), ακόμη και σε… φιλόδοξους ερασιτέχνες από το κοινό (λέγε με karaoke night). Κάπου εκεί ήρθε και το “AntArt” στην Α. Μεταξά, που εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Είναι ο “Σταυρός του Νότου”, στον Νότο, με διαφορετικά σχήματα και εμφανίσεις μεγάλων ονομάτων όπως για παράδειγμα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Τελευταίες προσθήκες το “1221”, το club από το Κολωνάκι που κατέβηκε στα νότια (συγκεκριμένα στη Λαοδίκης 38) για να συνδυάζει dj set και εμβόλιμο πρόγραμμα από δόξες του παρελθόντος όπως έγινε με τον Θάνο Καλλίρη, αλλά και και το “Άνω-Κάτω“, που είναι ακριβώς αυτό: εστιατόριο με ζωντανή μουσική. Για την ακρίβεια όσο πιο ζωντανή γίνεται, κρίνοντας από την πρόσφατη guest εμφάνιση του Αντώνη Ρέμου και του Κώστα Χολίδη.
Η έκτακτη εμφάνιση του Αντώνη Ρέμου στο “Άνω-Κάτω”
Ταυτόχρονα πολλά μαγαζιά συνεχίζουν την τακτική του “live” (όπως το Opus και το Bourbon), άλλα καταθέτουν τις διαφορετικές προτάσεις τους, σαν το Partners δηλαδή που φέρνει house band projects και σαξόφωνα να συνοδεύουν τις επιλογές των DJ και άλλα επενδύουν σε αυτό ακριβώς.
Η φάση πλέον είναι τα live. Ένα πιο ζωντανό, πιο άμεσο, πιο ανεβαστικό είδος διασκέδασης. Στο οποίο λέμε “ναι” και ξανά “ναι”.