Τρία κορίτσια του ΣΠΑΖ μάς βάζουν στο κλίμα
Το Nou-Pou.gr μίλησε με τρεις από τις εθελόντριες του Συλλόγου Προστασίας Αδέσποτων Ζώων, για να μάθει λίγα περισσότερα πράγματα για τη δράση του Συλλόγου.
- 04/12/2013
Τι κάνεις στην καθημερινότητά σου επαγγελματικά;
Μανουέλα: Είμαι γραφίστρια.
Μαριλένα: Είμαι εκπαιδεύτρια σκύλων.
Κατερίνα: Διατηρώ εταιρεία που ασχολείται με εγκατάσταση και συντήρηση ανελκυστήρων, ενώ ανά περιόδους απασχολούμαι και στην παλιά μου αγάπη, τον χώρο της εστίασης (café, εστιατόρια κλπ)
Πόσον καιρό ασχολείσαι ενεργά με τον ΣΠΑΖ;
Μανουέλα: Εδώ και 4 χρόνια.
Μαριλένα: Περίπου 3 χρόνια.
Κατερίνα: 4 χρόνια
Ποιος είναι ο ρόλος σου στον ΣΠΑΖ;
Μανουέλα: Κάνω τα γραφιστικά του Σωματείου (αφίσες, flyers, προϊόντα, banners, προσκλήσεις βαφτίσεων και γάμου, εταιρική ταυτότητα) συμμετέχω στα bazaar του Σωματείου και γενικά βοηθάω όπου μπορώ.
Μαριλένα: Αρχικά θα πω ότι δεν υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι. Ο καθένας κάνει ότι μπορεί! Εγώ βοηθάω στα bazaar, σε φιλοξενίες ζώων όσο μπορώ και κυρίως μέσα από την δουλειά μου προσπαθώ να ενημερώνω τον κόσμο σχετικά με την ευζωία των ζώων, τόσο των αδέσποτων όσο και των δεσποζόμενων.
Κατερίνα: Fund-raising, Brain storming για οτιδήποτε, κυρίως για την παραγωγή προϊόντων του Συλλόγου, οργάνωση εκδηλώσεων, διαχείριση της σελίδας μας στο Facebook, ανεύρεση και οργάνωση εθελοντών, συμμετοχή στις εκδηλώσεις μας, βοήθεια στη διάσωση και μεταφορά αδέσποτων, κείμενα και μεταφράσεις…και ο κατάλογος συνεχίζεται, να συνεχίσω? Γενικώς τα κάνω όλα και συμφέρω…όπως όλες μας!
Για εσένα, ποιο είναι το σημαντικότερο έργο που επιτελεί ο ΣΠΑΖ και αξίζει την προσοχή του άλλου;
Μανουέλα: Ο ΣΠΑΖ είναι ένα σωματείο που προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα στην πηγή του. Δίνει μεγάλη βάση στις στειρώσεις και πρωταρχικός του σκοπός είναι αυτός, μαζί με την προστασία των αδέσποτων.
Μαριλένα: Για μένα το σημαντικότερο έργο του ΣΠΑΖ είναι η ενημέρωση του κόσμου σχετικά με το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων καθώς και τις ενέργειες που πρέπει να κάνει ο καθένας μας για να βοηθήσει αυτή την κατάσταση. Η άγνοια ή η λανθασμένη γνώση (ειδικά όσο αναφορά τις στειρώσεις) είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που επιδεινώνουν την κατάσταση στους δρόμους.
Κατερίνα: Η «εκπαίδευση» του κόσμου. Αφού δεν υπάρχει ανάλογη προσπάθεια από την Πολιτεία, φροντίζουμε εμείς, όσο μπορούμε, να τους ενημερώνουμε σωστά, δίνοντας ιδιαίτερη βάση στα παιδιά. Μόνο σε αυτά μπορούμε να βασιστούμε για ένα καλύτερο μέλλον με σεβασμό στα ζώα και στο περιβάλλον. Και φυσικά οι στειρώσεις.
Η δράση του ΣΠΑΖ απ’ όσο γνωρίζω είναι καθαρά εθελοντική. Αρκεί η βοήθεια των εθελοντών για να είναι ουσιαστικό το έργο του συλλόγου;
Μανουέλα: Όχι δεν αρκεί. Ο εθελοντής δεν μπορεί να αφιερώσει όσο χρόνο χρειάζεται, πρέπει κάπως κ αυτός να βγάλει τα προς το ζειν κάπως. Θα ήταν πολύ διαφορετικά αν υπήρχαν 1-2 άτομα μόνιμο προσωπικό, ειδικά για την οργάνωση του Σωματείου.
Μαριλένα: Φυσικά και δεν αρκεί. Το θέμα είναι να καταλάβει ο κόσμος ότι όλοι οι πολίτες οφείλουμε να είμαστε “φιλοζωικοί σύλλογοι” από μόνοι μας! Να έχουμε μια τέτοια στάση ως προς τα ζώα που ουσιαστικά να μην χρειάζονται πια οι σύλλογοι και τα κυνοκομεία. Ουτοπία; Ίσως..
Κατερίνα: Και στον ΣΠΑΖ, όπως και σε κάθε εθελοντικό σωματείο σε όλη τη χώρα, δεν υπάρχει καμία κρατική ή άλλου είδους βοήθεια. Οπότε, θέλοντας και μη, αρκούμαστε στην εθελοντική βοήθεια, προσπαθώντας να κάνουμε το αδύνατο δυνατό. Αυτό φυσικά δεν είναι πάντα εφικτό. Είμαστε κανονικοί άνθρωποι με κανονικές δουλειές, προσωπική ζωή, κανονικά ή μη προβλήματα. Και ανάμεσα σε όλα αυτά προσπαθούμε να ξεκλέβουμε χρόνο για το εθελοντικό μας έργο. Δύσκολο…πολύ…
Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που συναντάτε στις δράσεις και την προσπάθειά σας γενικότερα;
Μανουέλα: Η αμάθεια, η καχυποψία, η αποποίηση ευθυνών, η γραφειοκρατία.
Μαριλένα: Όπως ανέφερα και πιο πάνω, η λανθασμένη άποψη όσο αναφορά καίρια ζητήματα των ζώων καθώς και ο ωχαδερφισμός που μας χαρακτηρίζει και σαν λαό, δυσχεραίνουν πολύ το έργο του ΣΠΑΖ και κάθε άλλης φιλοζωικής οργάνωσης.
Κατερίνα: Με κάλυψαν απόλυτα οι προλαλήσαντες. Να προσθέσω την κακία, τον ανθρώπινο εγωισμό και τους περιορισμένους οικονομικούς πόρους.
Τι πρέπει να έχει ένας εθελοντής για να μπορεί να βοηθήσει πρακτικά και όχι απλά στα χαρτιά τον σύλλογο;
Μανουέλα: Να έχει διάθεση, να είναι αξιόπιστος, να θέλει να συνεισφέρει κ όχι να φορτώσει δουλειά σε άλλον.
Μαριλένα: Να αγαπάει αληθινά τα ζώα, όχι μόνο το δικό του και να είναι διατεθειμένος να θυσιάσει λίγο από τον ελεύθερό του χρόνο προκειμένου να βοηθήσει άλλα ζώα που έχουν ανάγκη. Κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη, μικρή ή μεγάλη.
Κατερίνα: Αγάπη και όρεξη. Να έχει τη θέληση να δεσμευτεί. Να είναι συνεργάσιμος. Όλα τα άλλα θα του τα μάθουμε με μεγάλη μας χαρά!
Ποια είναι η πιο σημαντική βοήθεια που μπορεί να δώσει κάποιος στον ΣΠΑΖ αν ο ίδιος δεν είναι διατεθειμένος να αφιερώσει τον δικό του προσωπικό χρόνο;
Μανουέλα: Χώρο φιλοξενίας για τυχόν ζωάκια που βρίσκουμε και οικονομική συνεισφορά στις δράσεις και ανάγκες του Σωματείου.
Μαριλένα: Έχει κολλήσει η βελόνα για μένα, αλλά τι να κάνω, ισχύει! Ενημέρωση! Αρχικά, να φροντίσει να στειρώσει τα δικά του ζώα, να τους βάλει μικροτσίπ και να ενημερώσει φίλους και γνωστούς ώστε να κάνουν το ίδιο.
Κατερίνα: Μπορεί να μας διαθέσει κάποιο χώρο για τις εκδηλώσεις που κάνουμε. Είτε για το «Είσαι το ταίρι μου?», δηλαδή τις εκδηλώσεις υιοθεσίας ζώων που οργανώνουμε, είτε για τα bazaar μας ώστε να συντηρηθούμε οικονομικά. Ακόμα και κάποιος χώρος για αποθήκευση των προϊόντων μας ή των τροφών για τα ζώα μας, είναι ιδιαίτερα πολύτιμος και δυσεύρετος
Είμαστε όλοι φτιαγμένοι για να προσφέρουμε στον δίπλα μας, στα αδέσποτα, στο κοινωνικό σύνολο;
Μανουέλα: Θεωρώ πως ναι. Απλά μερικοί το έχουν καλά κρυμένο μέσα τους και χρειάζονται κάποια αφορμή για να βγει προς τα έξω. Νομίζω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να προσφέρεις ανιδιοτελώς σε ανθρώπους και ζωάκια που το έχουν ανάγκη.
Μαριλένα: Πιστεύω πως όχι. Η προσφορά χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα, που κάποιοι το έχουν και κάποιοι όχι. Δεν θα κρίνω κάποιον που δεν είναι εθελοντής όμως. Ή νιώθεις την ανάγκη να προσφέρεις κάπου ή όχι! Απλά.
Κατερίνα: Θα ήθελα να πιστεύω πως ναι. Γενικά πιστεύω ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με το ζόρι. Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, η «στιγμή» του καθενός που νιώθει επιτέλους έτοιμος και κάνει τις ιδέες του και τα θέλω του πράξη. Μπορεί όμως για κάποιους ανθρώπους αυτή η στιγμή να μην έρθει ποτέ.
Τα Νότια Προάστια δείχνουν να είναι μία περιοχή με μεγαλύτερη ευαισθησία στο θέμα, μία περιοχή που αγαπά τα σκυλιά. Ισχύει αυτό;
Μανουέλα: Είμαι Βόρεια, αλλά ανήκω και δραστηριοποιούμαι σε Σωματείο των Νοτίων Προαστίων. Αυτό νομίζω τα λέει όλα.
Μαριλένα: Έχει μεγάλη διαφορά το “αγαπώ τα σκυλάκια” από το “έχω ευαισθησία με το θέμα των αδέσποτων σκύλων” … Και αυτό που λέω δεν κάνει διακρίσεις σε προάστια..
Κατερίνα: Ο ΣΠΑΖ «εργάζεται» στα Νότια Προάστια εδώ και 27 χρόνια. Θεωρώ πως έχει παίξει μεγάλο ρόλο και στον περιορισμό των αδέσποτων της περιοχής μας (πάνω από 23.000 στειρώσεις) αλλά και στη σωστή ενημέρωση του κόσμου. Ίσως λοιπόν να έχει διαμορφωθεί σε κάποιο κομμάτι του κόσμου πιο σωστή φιλοζωική παιδεία. Δεν θεωρώ πάντως ότι έχουμε μεγάλες διαφορές σε σχέση με άλλες περιοχές.
Πες μου τρεις λόγους για να έρθει κάποιος στο Χριστουγεννιάτικο bazaar του ΣΠΑΖ.
Μανουέλα: 1) Θα ενισχύσει το Σωματείο μας 2) Θα περάσει φανταστικά 3) Θα νιώσει τι θα πει αλληλεγγύη και αγάπη.
Μαριλένα: 1) Θα συμβάλλει στο φιλοζωικό έργο του ΣΠΑΖ 2) Θα ψωνίσει όμορφα πράγματα σε χαμηλές τιμές 3) Θα διασκεδάσει
Κατερίνα: 1) Για να βοηθήσει τον ΣΠΑΖ να συνεχίσει να βοηθά τα αδέσποτα όπως πράττει εδώ και 27 χρόνια. Χωρίς την πολύτιμη βοήθεια σας, δεν θα ήταν εφικτό. 2) Γιατί αυτό είναι πραγματικά το καλύτερο χριστουγεννιάτικο bazaar της πόλης και μόνο αν έρθετε να βιώσετε το κλίμα, θα το καταλάβετε. 3) Θα είναι κάποια από τα σκυλούνια μας που ψάχνουν οικογένεια εκεί! Οπότε μπορεί να γνωρίσετε τον παντοτινό τετράποδο σύντροφο σας- ή μπορεί και τον δίποδο, ποτέ δεν ξέρεις, χαχα!
Γιατί μας πιάνει πάντα τα Χριστούγεννα η ανάγκη για προσφορά γύρω μας;
Μανουέλα: Τα έχουμε συνδυάσει με κατάνυξη, όμορφες στιγμές, αγαπημένα πρόσωπα και δώρα. Ωραία θα ήταν όμως αυτή η ανάγκη για προσφορά να υπήρχε όλο τον χρόνο και να μην ήταν εποχική.
Μαριλένα: Είναι που δεν μας πιάνει όλες τις υπόλοιπες εποχές και λέμε να κάνουμε όλες τις καλές πράξεις του έτους μαζεμένες πριν αλλάξει η χρονιά και πούμε ότι δεν κάναμε τίποτα!
Κατερίνα: Κάτι η θρησκεία, λίγο οι τύψεις, πολύ τα ΜΜΕ που προβάλλουν πολύ περισσότερο ανάγκες που κατά τα άλλα υπάρχουν φυσικά καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου…Θα ήθελα τον πολύ κόσμο να βοηθά στα δύσκολα, και όχι στα εύκολα, στις γιορτές βοηθάνε πάνω κάτω οι περισσότεροι. Από την άλλη, κάθε βοήθεια είναι πάντα πολύτιμη, ας μην γκρινιάζω μέρες που είναι!