Με θέα στην Α1
Η γυναικεία ομάδα της Τερψιθέας κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Όχι, η άνοδος στην Α1 δεν είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει -δεν είναι καν κάτι που πετυχαίνει για πρώτη φορά- ωστόσο ο τρόπος και κυρίως οι συνθήκες μέσα από τις οποίες κατόρθωσαν τα κορίτσια του Στέφανου Παπασπυριδάκου και του Μάριου Μπορίνου να κατακτήσουν την πρώτη θέση, είναι κάτι που ξεπερνά τα προγνωστικά και την ανθρώπινη φαντασία.
- 22/04/2014
Η Τερψιθέα επιστρέφει στην Α1 μετά από ένα χρόνο. Πόσο δύσκολο είναι για μια ομάδα που υποβιβάζεται να κάνει ξανά πορεία πρωταθλητισμού;
Στ.Παπ.: Αυτή η ομάδα έχει φτάσει πολλές φορές στα όρια της διάλυσης.Το ίδιο έγινε πέρυσι κατά τη διάρκεια της χρονίας,το ίδιο και μετά τον υποβιβασμό μας.Επομένως στη σκέψη μας ήταν αρχικά η ύπαρξη της ομάδας.Αφού το εξασφαλίσαμε αυτό κρατήσαμε και βρήκαμε παίκτριες που ταιριάζουν στην φιλοσοφία μας και θα ακολουθούσαν τον τρόπο δουλείας μας.Όταν οι παίκτριες σου έχουν ικανότητες και διάθεση για δουλεια μπόρεις να κάνεις πρωταθλητισμό ανεξάρτητα από την κατάσταση που προέρχεσαι την προηγούμενη χρονιά
Μ.Μπορ.: Φέτος ήταν πιο δύσκολο από κάθε άλλη φορά. Ο περσινός χορηγός διέλυσε την ομάδα, η διοίκηση φέτος δεν μπόρεσε να βοηθήσει οικονομικά οπότε έπρεπε να φτιάξουμε μια ανταγωνιστική ομάδα με μαζεμένο μπάτζετ. Και όλα αυτά έπρεπε να γίνουν απο τον Στέφανο και από μένα. Ευτυχώς βρήκαμε συμπαραστάτες κάποιους φίλους και κάποιους γονείς από τις υποδομές και ξεκινήσαμε δειλά δειλά για να φτάσουμε σε αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα.
Από πέρσι κρατήσαμε μόνο τρεις κοπέλες (που μετά έγιναν δύο), οι οποίες ταίριαζαν στη φιλοσοφία μας και κάναμε λίγες ποιοτικές προσθήκες με κορίτσια που γνωρίζαμε αρκετά καλά. Δικαιωθήκαμε απόλυτα και κυρίως καταφέραμε να εντάξουμε στην πρώτη ομάδα νεάνιδες και κορασίδες που έπαιζαν για πρώτη φορά γυναικείο. Αυτό για μένα ήταν το κλειδί της επιτυχίας. Όλα ειναι θέμα δουλειάς και διάθεσης. Ο πρωταθλητισμός θέλει θυσίες, θέλει πίεση, θέλει χαρακτήρα. Οι κοπέλες άντεξαν σε όλα…
Πως το γιορτάσατε;
Στ.Παπ.: Αμέσως μετά το παιχνίδι με το Φάληρο βγήκαμε με τα κορίτσια και διασκεδάσαμε, αλλά έχουμε το χορό της ομάδας στις 27 Απριλίου που θα δώσουμε ένα τόνο φιέστας.Ίσως κάνουμε και ένα παιχνίδι φιλικό για να τιμήσουμε τα κορίτσια
Μ.Μπορ.: Στο γήπεδο αλλά και σε ένα μαγαζί αμέσως μετά όπου το ρίξαμε λίγο έξω με τα κορίτσια. Το πάρτι της ανόδου θα γίνει στις 27/4 στη Γλυφάδα και εκεί είστε καλεσμένοι όλοι για να γνωρίσετε αυτή την ιδιαίτερη ομάδα της περιοχής….
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο εμπόδιο που καταφέρατε να ξεπεράσετε;
Στ.Παπ.: Μετά την αποχώρηση του βασικού μας play maker και μιας ακόμα περιφερειακής παίκτριας μείναμε με έξι μόνο γυναίκες και τις μικρές μας πριν τελειώσει ο πρώτος γύρος.Αργότερα ήρθε και ο τραυματισμός της forward μας.Τα αγωνιστικά προβλήματα ήταν πολλά και έπρεπε να αλλάξουμε τον τρόπο παιχνιδιού μας στην πιο κρίσιμη στιγμή του πρωταθλήματος.Αυτό σε συνδυασμό με τα οικονομικά προβλήματα που προέκυψαν και την έλλειψη βοήθειας από βασικούς παράγοντες της ομάδας έκαναν το έργο μας πολύ δύσκολο..
Μ.Μπορ.: Δεν θυμάμαι γιατί ήταν αμέτρητα. Κάθε φορά που περνάγαμε ένα εμπόδιο, εμφανιζόταν ένα άλλο μεγαλύτερο. Ασυνέπεια χορηγών, αδιαφορία διοίκησης, αποχώρηση βασικών παικτριών, τραυματισμοί, τι να πρωτοθυμηθώ; Όμως ποτέ δεν χάσαμε την πίστη μας και ποτέ δεν σταματήσαμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, όσοι είχαμε μείνει! Άλλωστε όπως λέω συνέχεια στα κορίτσια, η ιστορία γράφεται από τους παρόντες! Γίναμε σκληροί από τις καταστάσεις αυτές, τις διαχειριστήκαμε σωστά και φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής με περηφάνεια, αξιοπρέπεια και επιτυχία!
Στην αρχή της χρονιάς πιστεύατε στην άνοδο;
Στ.Παπ.: Θέλαμε να φτιάξουμε μια ανταγωνιστική ομάδα που θα στηριζόταν στην φιλοσοφία μας.Η άνοδος δεν ήταν αυτοσκοπός!Μέτα τους πρώτους αγώνες αρχίσαμε να το πιστεύουμε γιατί βλέπαμε ότι μπορούσαμε να τα καταφέρουμε
Μ.Μπορ.: Στην αρχή της χρονιάς φτιάξαμε μια ομάδα με στόχο να είναι ανταγωνιστική και να μπορέσει να βάλει τα παιδιά από τις υποδομές στην πρώτη ομάδα. Ξέραμε ότι υπήρχαν τουλάχιστον 4-5 ομάδες με μεγαλύτερα μπάτζετ και ρόστερ από εμάς, οπότε η άνοδος δεν ήταν αυτοσκοπός. Όμως, πιστεύαμε πολύ στη δουλειά μας και στα κορίτσια! Στήσαμε πολύ καλά την ομάδα, έπεσε πολλή δουλειά από την πρώτη μέρα και παιχνίδι με παιχνίδι βλέπαμε ότι μπορούμε να κάνουμε το βήμα παραπάνω. Ήμασταν πρώτοι τις 20 από τις 22 αγωνιστικές, οπότε νομίζω ότι αξίζαμε απόλυτα την άνοδο. Τ
ο αποτέλεσμα δείχνει ότι πετύχαμε και τους δύο στόχους που θέσαμε αγωνιστικά. Χαίρομαι πολύ και για τις γυναίκες αλλά κυρίως για τα κορίτσια των υποδομών αφού φέτος τέσσερα εξ αυτών έχουν επιλεχθεί στις προεθνικές ομάδες ενόψει του καλοκαιριού. Αυτή έιναι η μεγαλύτερη επιτυχία του ΑΟ Τερψιθέας και αυτή είναι η βάση για το μέλλον. Ευχαριστούμε όλους τους γονείς για τη στήριξη που μας παρέχουν (ειδικά φέτος ήταν ο λόγος που εγώ έμεινα στην ομάδα). Και εδώ πρέπει να ευχαριστήσω τον Κώστα Φατούρο, τον προπονητή των τμημάτων υποδομής με τον οποίο έχουμε την ευθύνη για τη νέα γενιά της Τερψιθέας για τη δουλειά που έχει κάνει αλλά και για τους χαρακτήρες που διαμορφώνει. Νομίζω ότι τα τμήματα υποδομής της Τερψιθέας θα είναι το σημείο αναφοράς τα επομενα χρόνια εφόσον ο σύλλογος βοηθήσει ώστε να έχουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να δουλέψουν οι προπονητές…
Tι λάθη πρέπει να αποφύγετε του χρόνου για να μείνετε στην κατηγορία.
Στ.Παπ.: Καταρχάς θα πρέπει να δω αν θα συνεχίσω στην όμαδα, αφού πρέπει να λυθούν καποιά θέματα και να έρθουν δίπλα μας άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν.Η ομάδα θα πρέπει να στηθεί αποκλειστικά από το προπονητικό τιμ με βάση τη δική μας λογική.Επίσης θα πρέπει αυτοι που θα βοηθήσουν οικονομικά την ομάδα να δώσουν κάποιες εγγυήσεις γιατί από λόγια και ψευτοχορηγούς χορτάσαμε και τις δύο χρονιές.Στόχος θα πρέπει να είναι η παραμονή και τίποτα άλλο για να μην έχουμε τα ίδια και διαλυθεί η ομάδα όπως την πρώτη της χρονιά στην Α1
Μ.Μπορ.: Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει ειναι να συμφωνήσουμε με τη διοίκηση να παραμείνουμε. Θα πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα για να γίνει αυτό γιατί με την φετινή αντιμετώπιση, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, τουλάχιστον εγώ προσωπικά. Επίσης πρέπει οι τοπικοί φορείς, ο δήμος, οι επιχειρηματίες να έρθουν κοντά στην ομάδα, να σταθούν στο πλάι της και να την στηρίξουν γιατί εκπροσωπεί την πόλη στο μπάσκετ εδώ και πολλά χρόνια στις εθνικές κατηγορίες. Ελπίζω να τα λάβουν υπόψην τους όλα αυτά και να μην πάει χαμένη τόση προσπάθεια που έχουμε καταβάλλει εδώ και τόσα χρόνια που είμαστε στην ομάδα και επανιδρύσαμε το γυναικείο τμήμα. Αν δεν υπάρξει επικοινωνία και συνεργασία, τότε με μεγάλη μου λύπη θα πρέπει μετά από μια δεκαετία στον σύλλογο να αποχωρήσω…
Πως είναι οι δύο άνδρες να δουλεύουν καθημερινά με τόσες γυναίκες;
Στ.Παπ.: To θετικό είναι ότι φέτος δεν είχαμε πολλές γυναίκες!Ήταν λίγες και καλές!Έτσι κρατήθηκαν αρκετά οι ισορροπίες στην ομάδα.Το αρνητικό είναι ότι με τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε σε όλους τους τομείς δε μπορούσαμε να δουλέψουμε όπως θέλαμε στη διάρκεια και στην ένταση της προπόνησης.Τέλος καλό όμως,όλα καλά!Είμαστε όλοι χαρούμενοι!
Μ.Μπορ.: Χμ, όχι τόσο ευχάριστο όσο ακούγεται! Πίστεψέ με! Εδώ όταν έχεις σχέση με μια γυναίκα δεν μπορείς να τα βρεις μαζί της. Φαντάσου όταν έχεις 10-12! Η αλήθεια είναι ότι φέτος είχαμε εκπληκτικά κορίτσια, τόσο τα μεγαλύτερα όσο και τα μικρότερα. Το κλίμα ήταν εξαιρετικό στις προπονήσεις, παρέα έκαναν όλες εντός και εκτός γηπέδου και η σχέση μας στηριζόταν σε αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμό. Αυτό μας βοήθησε πάρα πολύ. Βέβαια, λόγω των προβλημάτων δεν δουλέψαμε στην ένταση και στους ρυθμούς που θέλαμε και έχουμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια αλλά τελικά καταφέραμε να διαχειριστούμε σωστά τις καταστάσεις και να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα για το οποιο είμαστε υπερήφανοι και χαρούμενοι!
Ποιο είναι το μεγαλύτερο συν και ποιο το μεγαλύτερο μείον των παικτριών σε σχέση με τους παίκτες;
Στ.Παπ.: Πιστεύω ότι εκτός των φυσικών προσόντων δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά!Έχει να κάνει με τον άνθρωπο.Οι γυναίκες αν είναι κάλα ψυχολογικά μπορεί να κάνουν πράγματα μέσα στο γήπεδο που σε εκπλήσσουν.Λειτουργούν πιο πολύ εγκεφαλικά.Νόμιζω ότι είναι όμως περισσότερο αντιδραστικές από τους άντρες και δέχονται πιο δύσκολα την παρατήρηση και το λάθος.
Μ.Μπορ.: Η διαφορά ειναι στα φυσικά-αθλητικά προσόντα (άλμα, δύναμη, ταχύτητα κτλ). Το μπάσκετ όμως ειναι κοινό παντού! Δεν αλλάζει κάτι. Ακόμη και η ψυχολογική προσέγγιση. Εγώ είμαι της άποψης και αυτό προσπαθώ να κάνω πάντα, ότι αν μια παίκτρια θέλει να αλλάξει επίπεδο και να κάνει το παραπάνω βήμα, πρέπει να μπορεί να ανταποκριθεί στην πίεση απ’ όπου και αν προέρχεται. Δεν γίνεται πάντα με το “μπράβο” και το “δεν πειράζει”. Θέλει “μαστίγιο και καρότο”. Αν μπορέσεις να βρεις την ισορροπία εκεί και φτάσεις μια παίκτρια στα άκρα,τότε αυτή είναι ικανή να σου δώσει περισσότερα από έναν παίκτη γιατί λειτουργεί πιο πολύ εγκεφαλικά.
Πρωτέας, Ελληνικό και τώρα Τερψιθέα. Γιατί είναι τόσο έντονη η παρουσία των νοτίων προαστίων στο γυναικείο μπάσκετ, σε σχέση τουλάχιστον με το ανδρικό;
Στ.Παπ.: Η αλήθεια είναι ότι η Α1 στην Αθήνα μαζεύτηκε στα νότια με 3/5 ομάδες της Αθήνας να βρίσκονται εκεί.Νομίζω ότι είναι τυχαίο γεγονός και οφείλεται στην σταθερότητα που προσφέρουν οι διοικήσεις των δύο άλλων σωματείων.Ένδιαφέρονται πραγματικά για το γυναικείο μπάσκετ και έχουν προσφέρει και οι δύο ομάδες στον χώρο.Με το γυναικείο ασχολούνται λιγότερα άτομα και είναι πιο λίγες οι κατηγορίες κατι που δεν ισχύει στο αντρικό.Στο αντρικό δεν υπάρχει ομάδα στα νότια που να είναι σε εθνική κατηγορία.Αυτό μπορέι να οφείλεται στη ελλείψη συνεργασιών και σε μικροπαραγοντικά συμφέροντα αφου καμιά διοίκηση δεν θέλει να χαλάσει το μαγαζάκι της για το κοινό καλό.
Μ.Μπορ.: Ε λίγο η θάλασσα, λίγο ο ήλιος, λίγο η νυχτερινή ζωή, πάντα αυτά τραβούσαν τις γυναίκες (χαχαχα)… Νομίζω ότι ειναι απλά μια σύμπτωση. Ελληνικό και Πρωτέας εχουν επιφανείς παράγοντες και σημαντικούς χρηματοδότες που κρατάνε την ομάδα υψηλά παρ’ ότι η δομή των δύο συλλόγων ειναι τελείως διαφορετική. Εμείς στην Τερψιθέα δεν έχουμε διοικητική δύναμη, δεν έχουμε επιφανείς οικονομικά παράγοντες, έχουμε όμως μπόλικη τρέλα και αγάπη για το άθλημα και δεν το βάζουμε ποτέ κάτω όσα εμπόδια και αν εμφανιστούν. Μακάρι να υπάρξει ένας κώδικας συνεργασίας και με τις υπόλοιπες ομάδες της Γλυφάδας ώστε να υπάρξει μια δυνατή ομάδα στη μεγάλη κατηγορία και κυρίως να φτιάξουμε μια μεγάλη κυψέλη για το γυναικείο μπάσκετ στην περιοχή ώστε όλα τα κορίτσια να έρθουν στην οικογένειά μας και να μαθουν με αρχές το μπάσκετ!
Η κοινωνία της Γλυφάδας είναι κοντά στην ομάδα;
Στ.Παπ.: Δεν θα το έλεγα ιδιαίτερα.Τώρα προσπαθούμε με κάποιους ανθρώπους να έρθουμε πιο κόντα.Μας στηρίζουν κάποιοι επιχειρηματίες,οι γονείς και κάποιοι φίλοι!Τα υπόλοιπα σωματεία της περιοχής είναι κοντά μας και μάλιστα είχε πέσει στο τράπεζι η ιδέα να γίνουμε μία ομάδα ενιαία για όλη τη Γλυφάδα.Αλλά κανείς δεν βγαίνει μπροστά.Η δημοτική αρχή δεν βοήθησε καθόλου την γυναικεία ομάδα.Τώρα ακούγονται προεκλογικά πολλά,αλλά αν δε δω πράξεις δεν πείθομαι.Έχω πλήρη συναίσθηση αυτών που λέω και ξέρω ότι ρισκάρω η ομάδα να δει πολλες πλατες του χρόνου.Αλλά χειρότερα δε γίνεται!Κάποια στιγμή ίσως τα αναφέρουμε.
Μ.Μπορ.: Αν εννοείς τους τοπικούς φορείς και άρχοντες, δυστυχώς όχι. Είμαστε η μόνη ομάδα της Γλυφάδας στο μπάσκετ σε εθνική κατηγορία και ο Δήμος έχει γυρίσει την πλάτη του. Δεν ξέρω το γιατί, δεν με ενδιαφέρουν τα πολιτικά παιχνίδια, δεν ειμαι δημότης Γλυφάδας για να με νοιάζουν τα προεκλογικά. Εμένα με νοιάζει η ομάδα μου, η οποία αντιμετωπίστηκε σαν ξένη στην ίδια της την πόλη παρ’ ότι κάνει γνωστή τη Γλυφάδα και την περιοχή της Τερψιθέας σε όλη την Ελλάδα.
Μόνο στο θέμα του Γηπέδου με τη βοήθεια της διοίκησης του ΔΑΚ την οποία ευχαριστώ ιδιαίτερα (και κυρίως τον Γιάννη Παραγυιό) είχαμε καλή αντιμετώπιση. Ευχαριστώ όσους τοπικούς επιχειρηματίες στάθηκαν στο πλευρό μας και μας στήριξαν ηθικά και οικονομικά. Η βοήθεια των χορηγών ήταν καταλυτική στη φετινή σεζόν. Ειλικρινά τους ευχαριστούμε θερμά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς και εύχομαι επιτέλους να καταλάβουν όλοι στον σύλλογο τη δυναμική που έχει αυτό το τμήμα, που ειναι το πιο επιτυχημένο στην ιστορία του συλλόγου και να το κρατήσουν ζωντανό ενισχύοντάς το…