Να μη γίνει η Νέα Σμύρνη χάντρα, σε κανενός το κομπολόι
Ο Αλέξης Σπυρόπουλος αφήνει για λίγο τα μικρόφωνα και τις μεταδόσεις και βάζει τη δική του, ξεχωριστή φωνή, στην εκλογική μάχη της Νέας Σμύρνης.
- 17/05/2014
«Η ζωή έχει σοφία. Θα φέρει αργά ή γρήγορα τη στιγμή, δεν γλιτώνεις απ’ αυτό ποτέ, να λουστείς ό,τι γελάς. Πενήντα χρονώ, ως και την προηγούμενη φορά στεκόμουν πάντοτε απέναντι. Παρέα μ’ εκείνους που κορόιδευαν πριν τις εκλογές στους δήμους, «κάθε όροφος πολυκατοικίας κι ένας υποψήφιος». Πενήντα χρονώ και κάτι, τώρα, για πρώτη φορά είμαι εγώ…υποψήφιος. Ευτυχώς, ο μοναδικός. Όχι στον όροφο. Σ’ ολόκληρη την πολυκατοικία.
Όταν το άκουσε ο δωδεκάχρονος γιος μου, θα μου πάρει καιρό να ξεχάσω το σκοτεινιασμένο βλέμμα που με κάρφωσε. Και το υπέροχα απαξιωτικό ύφος της ερώτησής του, κατευθείαν στον σταυρό. «Θα γίνεις, δηλαδή, πολιτικός;» Το ύφος αντιστοιχούσε σε παιδί που σε μια στιγμή μέσα ανακαλύπτει ότι ο πατέρας, ο μικρός θεός του, δεν είναι αυτό που νόμιζε. Αλλ’ ότι, περίπου, εμπορεύεται ναρκωτικά. Στάθηκα και του εξήγησα.
Ένα μάθημα Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής που, επειδή τον αφορούσε άμεσα, δεν το προσπέρασε όπως στη ρουτίνα του σχολείου. Είδα ότι τον καθησύχασα. Αφού, πρώτα, μου απέσπασε την πρώτη δέσμευση που ως υποψήφιος ανέλαβα. Ότι, άμα βγω, θα χαράξουμε καλά τις γραμμές στο γηπεδάκι του μπάσκετ δίπλα στην παιδική χαρά, για να μη μαλώνει με την αδελφή του και τους φίλους του αν ήταν δίποντο ή τρίποντο.
Ο λόγος που αποφάσισα να συμμετέχω είναι ένας και μοναδικός. Εχει όνομα και επώνυμο. Γιώργος Κουτελάκης. Διαισθάνομαι πως είναι ζωτική ανάγκη της Νέας Σμύρνης, να ξανασυναντηθεί με τον φυσικό δήμαρχό της. Ο Γιώργος είναι διάφανος, σαν ακτινογραφία. Είναι πεπειραμένος, δίχως να είναι παππούς. Και, πέραν τούτων, είναι αυτό που λατρεύω να παρατηρώ και να το θαυμάζω σε ανθρώπους. Ταλαντούχος, σε ένα συγκεκριμένο πράγμα.
Άλλος, είναι ταλαντούχος στο να στήνει περιοδικά. Άλλος, ν’ ανοίγει μαγαζιά που σκίζουν. Άλλος, να λέει καλά τα ματς στην τηλεόραση. Ο,τιδήποτε. Ο Κουτελάκης έχει γεννηθεί, για να ‘ναι ο δήμαρχος της Νέας Σμύρνης. Δεν έχει ταλέντο απλώς, σ’ αυτό. Πετάει, σ’ αυτό. Όταν με συνάντησε τον χειμώνα για να μου προτείνει, του έκανα μόνο μία ερώτηση. Το βράδυ των εκλογών στην τηλεόραση, θα υπάρχει χρώμα δίπλα στο κουτάκι με τ’ όνομά του;
Με βεβαίωσε πως όχι. Το κουτάκι θα ‘ναι άχρωμο. Άλλη μία φορά με τον Κουτελάκη, οι επόμενοι μήνες βεβαίωσαν την αλήθεια του. Το ΠΑΣΟΚ έχει υποψήφιο. Η Νέα Δημοκρατία έχει. Δύο. Ένα, με το ΠΑΣΟΚ. Ένα, μονάχο. Το ΚΚΕ έχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει. Ο Κουτελάκης έχει, μόνο, την κοινωνία. Την κοινωνία που τον αγκαλιάζει, αριστεροί, δεξιοί, μεσαίοι, μεσοδεξιοί, μεσοαριστεροί, εδώ και τέσσερις τετραετίες.
Τη νύχτα της Κυριακής, όταν οι μηχανισμοί θα κάνουν τον διαμερισμό των λαφύρων, ποιος κέρδισε τι, νιώθω πως είναι ζήτημα τιμής για τους Νεοσμυρνιούς, περηφάνιας, να μη μπορεί κανείς να κομπάσει ότι μας «πήρε». Να μη γίνει η Νέα Σμύρνη χάντρα, σε κανενός το κομπολόι. Νομίζω πως δεν θα γίνει».