Stranger Things: Η νέα σεζόν έχει τον πιο ώριμο τρόμο απ’ όλες
Τρομακτικό, απολαυστικό, νοσταλγικό και με τραγούδια που αναβιώνουν εποχές μεγάλης δόξας, το Stranger Things επέστρεψε και είναι καλύτερο από ποτέ. Plus: Εσύ πόσα στοιχεία από τα '80s εντόπισες στα νέα επεισόδια;
- 04/06/2022
(Θα μπω κατευθείαν στο ψητό, χωρίς συστάσεις ή recaps) Ενώ έχουν περάσει τρία χρόνια -και μια ολόκληρη πανδημία- από την τελευταία φορά που είδαμε τον Mike (Finn Wolfhard), την Eleven (Millie Bobby Brown) και τους υπόλοιπους κατοίκους του Hawkins της Indiana στην τρίτη σεζόν του Stranger Things, για αυτούς έχουν περάσει μόνο έξι μήνες. Η μάχη του Starcourt Mall (που είδαμε στο τελευταίο επεισόδιο της προηγούμενης σεζόν) έδωσε το έναυσμα για μια σειρά από αλλαγές για τους ήρωες, μικρούς και μεγάλους.
Η Eleven επιλέγει να μετακομίσει στην Καλιφόρνια με τους Byers, αφήνοντας τον Mike, τον Dustin (Gaten Matarazzo) και τους υπόλοιπους να παλεύουν μόνοι τους να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του Λυκείου. Ο Lucas (Caleb McLaughlin) έχει ενταχθεί στην ομάδα μπάσκετ, σε μια προσπάθεια να γλιτώσει το μπούλινγκ από τους συμμαθητές του, η Max (Sadie Sink) θρηνεί ακόμα τον θάνατο του αδερφού της Billy από την περασμένη σεζόν, ενώ η Nancy, ο Steve, ο Jonathan και η Robin, τελειόφοιτοι Λυκείου, προσπαθούν να δουν τι θα κάνουν με τις ζωές τους στην πορεία. Τα πράγματα δεν είναι ευκολότερα για τους μεγάλους: Η Joyce (Winona Ryder) εξακολουθεί να ελπίζει ότι ο Hopper (David Harbour) είναι ζωντανός, και πράγματι, όπως μας είχε μαρτυρήσει και το τρέιλερ: that’s the case. Μάλιστα, ζει και βασιλεύει σε ένα ρωσικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Το Upside Down φαίνεται πως δεν έχει τελειώσει ακόμα με κανέναν από αυτούς, καθώς μια σειρά από μυστηριώδεις δολοφονίες υποδηλώνουν ότι απόκοσμες (και, σε σύγκριση με τους προηγούμενους κακούς, πιο έξυπνες) δυνάμεις δρουν και πάλι στο Hawkins -αυτή τη φορά με τη μορφή ενός «σκοτεινού μάγου», που τα παιδιά ονομάζουν Vecna. Χωρισμένοι σε ομάδες και χωρίς τις ικανότητες της Eleven, θα πρέπει όλοι να κάνουν ό,τι μπορούν για να σώσουν το Hawkins και τον κόσμο, μια για πάντα.
Μετά, λοιπόν, από ένα σχεδόν τριετές κενό και δεδομένου ότι το hype γύρω από την επιστροφή της επιτυχημένης σειράς του Netflix όλο και αυξανόταν, υπήρχε ο κίνδυνος η νέα σεζόν να καταρρεύσει κάτω από το βάρος των προσδοκιών. Ευτυχώς, όμως, αυτό δεν έγινε. Στα νέα επτά επεισόδια, που αποτελούν το Volume 1 της σεζόν, αφού τα τελευταία δύο θα κυκλοφορήσουν την 1η Ιουλίου, η πλοκή κυλά με ωραίο ρυθμό. Οι χαρακτήρες ωριμάζουν και είναι πάντα ενδιαφέρον να πρακολουθείς τους μικρούς ήρωες (που μόνο μικροί δεν είναι πια) να μεγαλώνουν και να μπαίνουν στην ενηλικίωση. Η ιστορία αυτή τη φορά, ενώ έχει να κάνει ξανά με μια κακόβουλη παρουσία στην πόλη, που -προφανώς- προέρχεται από το Upside Down, δεν σε κουράζει, ούτε σε κάνει να νιώθεις ότι το έχεις ξαναζήσει. Ίσα ίσα, σε αυτή τη σεζόν δεν υπάρχουν γιγαντιαία τέρατα με τεράστια πλοκάμια, αλλά μια σκοτεινή μορφή, με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, που θυμίζει κάτι από Freddy Krueger.
Για να είμαι ειλικρινής, παρά το γεγονός ότι απόλαυσα στο έπακρο τη σειρά και την είδα σχεδόν μονορούφι, πράγμα δύσκολο δεδομένου ότι το κάθε επεισόδιο κρατά περισσότερο από μία ώρα, υπήρχαν και ορισμένες αστοχίες. Θα σταθώ όμως σε αυτή που εμένα προσωπικά με «χάλασε» περισσότερο. Ο Hopper είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου απομονωμένος στη δική του υποπλοκή στη Ρωσία, γεγονός που αφενός μας στερεί τη διασκεδαστική χημεία που είχε ο Harbour με το υπόλοιπο καστ, αφετέρου η ιστορία του φαίνεται να υπάρχει απλά για να υπάρχει. Δεν βρήκα κάποιο νόημα και καταλήγω στο ότι απλά ο Hopper ήταν τόσο αγαπητός χαρακτήρας στο κοινό, που οι αδερφοί Duffer (δημιουργοί της σειράς) δεν ήθελαν να το απογοητεύσουν. Έλα όμως που έτσι μπορεί να πέτυχαν ακριβώς το αντίθετο. Παράλληλα, η Joyce φαίνεται πως αναλαμβάνει έναν δευτερεύοντα ρόλο, καθώς προσπαθεί απλώς να σώσει τον Hopper και όλες της οι πράξεις ακολουθούν αυτόν τον στόχο. Εγώ θα πω κρίμα – έχεις ένα μεγάλο ταλέντο στο καστ, εκμεταλεύσου το λίγο καλύτερα, όπως άλλωστε έκανες στις προηγούμενες σεζόν.
Προχωράμε! Ας μην αφήσουμε τα παραπάνω να μας επηρεάσουν. Γενικά, από πολύ νωρίς στα επεισόδια, γίνεται σαφές ότι το Stranger Things παίρνει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Μία κατεύθυνση που θυμίζει λίγο Harry Potter και το Κύπελλο της Φωτιάς. Μη με πεις τρελή, εγώ αυτόν τον συνειρμό έκανα. Και στις δύο περιπτώσεις, όχι μόνο τα παιδιά δεν μοιάζουν πια με παιδιά, αλλά και η ίδια η σειρά έχει ωριμάσει. Μάλιστα, το Stranger Things επέστρεψε πιο spooky από ποτέ. Και με τη λέξη «spooky» δεν εννοώ ατμοσφαιρικό. Εννοώ τρομακτικό, πραγματικά τρομακτικό. Αν δεν είσαν φαν του horror, μην επιχειρήσεις να το δεις βράδυ. Αν πάλι είσαι (όπως εγώ) τότε ειλικρινά θα το απολαύσεις.
Και σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι δεν θα ήταν Stranger Things χωρίς τις μικρές αλλά νοσταλγικές αναφορές στην ποπ κουλτούρα της δεκαετίας του ’80. Ως φανατική οπαδός της δεκαετίας, κυρίως από κινηματογραφικής απόψεως, βρήκα μερικά νέα διασκεδαστικά διαμαντάκια, τα οποία δεν κρατιέμαι, πρέπει να στα πω.
O Steve δουλεύει σε εκείνη την ένδοξη μεσοδυτική αλυσίδα βιντεοκλαμπ, το Family Video. Βλέπουμε μια σεκάνς στο πιο εμβληματικό «καταφύγιο» των παιδιών των 80s, που δεν είναι άλλο από το παγοδρόμιο. Η Νάνσι έχει μια αφίσα του Τομ Κρουζ στο δωμάτιό της, ο οποίος το 1983 έγινε γνωστός μέσα από το Risky Business, ενώ το Top Gun του 1986 τον έκανε σούπερ σταρ! Υπάρχουν “Sillence of the Lamps” vibes, την ώρα που η Nancy και η Robin επισκέπτονται τον Victor Creel (ο οποίος παίζει και σημαντικό ρόλο στην πλοκή), με τα εκτεταμένα πρωτόκολλα, τα υπόγεια κελιά και τους πέτρινους τοίχους να θυμίζουν πολύ την πρώτη συνάντηση της Clarice με τον Hannibal Lecter. Ο Will έχει, όχι μία, αλλά δύο αφίσες των R.E.M. στο δωμάτιό του, οι οποίοι το 1986 έγιναν γνωστοί με το σπουδαίο “Lifes Rich Pageant”. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω το “Running Up That Hill” της Kate Bush, το πρώτο single από το άλμπουμ της Hounds of Love του 1985. Το τραγούδι τις τελευταίες μέρες αναβιώνει εποχές μεγάλης δόξας, αφού έχει ανέβει ακόμη και σχεδόν 40 χρόνια μετά, στην κορυφή των charts στην Αμερική. Και η λίστα δεν τελειώνει, αλλά θα σταματήσω εδώ για να σε αφήσω να εντοπίσεις τα υπόλοιπα μόνος σου.
Βέβαια, ανάλογα με την ανοχή σου σε αυτού του είδους τα νοσταλγικά «δολώματα», μπορεί είτε να σου αρέσει είτε να σε ενοχλήσει ο καταιγισμός 80s στοιχείων, αλλά αφού βλέπεις το Stranger Things, είναι εύκολο να φανταστώ σε ποια πλευρά του φράχτη μπορεί να βρίσκεσαι.