Δαμάζοντας τα κύματα των Νοτίων Προαστίων
Η ιστιοπλόος Σπυριδούλα Μηλαίου σου λέει ό,τι χρειάζεται να γνωρίζεις πριν ξεκινήσεις ιστιοπλοΐα.
- 18/09/2014
Σε ποιά ηλικία ξεκίνησες ιστιοπλοΐα και τι πιστεύεις, ως ενήλικη πλέον, πως αποκόμισες από τη συναναστροφή σου με το άθλημα;
Ξεκίνησα την ιστιοπλοΐα στην ηλικία των 9 χρονών, εντελώς τυχαία, όταν ο μπαμπάς μου πηγαίνοντας για ψάρεμα τα Σαββατοκύριακα, έβλεπε τα παιδάκια που μάθαιναν και το θεώρησε μια καλή ευκαιρία ώστε να μας μυήσει στον κόσμο της θάλασσας. Μια δοκιμή σύντομα με έπεισε…Μπήκα σε ένα σκαφάκι και από τότε ξεκίνησε η “Οδύσσεια μου”. Εικοσιδύο χρόνια μετά, θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα στη ζωή μου. Αποκόμισα αμέτρητες εμπειρίες. Από 11 χρονών ήμουν μέλος της Εθνικής Ομάδας και ταξίδευα αρκετές φορές το χρόνο στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό για διεθνείς αγώνες!
Σήμερα αναλογίζομαι πως τα οφέλη ήταν πολύ περισσότερα κυρίως για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Το αίσθημα της ευθύνης αναπτύσσεται σε πολύ μικρή ηλικία αφού είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου και την επιβίωση σου. Σκληραγωγείσαι, αναλαμβάνεις πρωτοβουλίες, αποφασίζεις και κυρίως ωριμάζεις με ταχύτατους ρυθμούς. Οι γονείς σου άλλωστε δεν είναι εκεί κοντά σου για να σε προφυλάξουν, συνήθως είσαι μίλια μακριά από τη στεριά και φαντάζεσαι ότι κάπου εκεί έξω περιμένουν ανυπόμονα την επιστροφή σου, να γυρίσεις πίσω σώος και αβλαβής. Θα παλέψεις μόνος σου με τα κύματα..
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία του αθλήματος και ποιές θυσίες θεωρείς πως έκανες εσύ προσωπικά για να κατακτήσεις τις διακρίσεις σου;
Η μεγαλύτερη δυσκολία του αθλήματος είναι η ίδια του η φύση, αφού είσαι εκτεθειμένος στις καιρικές συνθήκες. Άλλωστε η θάλασσα και τα τερτίπια της μας είναι λίγο πολύ οικεία λόγω του ότι σαν χώρα περιβαλλόμαστε κυρίως από αυτήν. Οι θυσίες ήταν αρκετές από μικρή ηλικία. Δεν υπήρχε ο ελεύθερος χρόνος για ανεμελιά και παιχνίδι. Τα Σαββατοκύριακα ήταν αφιερωμένα στην προπόνηση και όλη η οικογένεια περνούσε το χρόνο της στον Όμιλο.
Γιορτές και αργίες δεν υπήρχαν, συνήθως κάπου εκεί ήταν η αγωνιστική περίοδος και όταν έκλειναν τα σχολεία ο “ελεύθερος χρόνος” αξιοποιούνταν με μερικές μέρες προετοιμασίας και αγώνων! Οι προπονήσεις γίνονταν πιο συχνές το καλοκαίρι που η μέρα είχε μεγαλύτερη διάρκεια. Μετά την σχολική αίθουσα ακολουθούσε η προπόνηση και λίγο πριν φτάσει η νύχτα λίγη προσπάθεια να διαβάσεις, να πας στο φροντιστήριο, στο γυμναστήριο και ένα διάλειμμα για φαγητό, κάποιες ώρες ύπνου για λίγη ξεκούραση και την επόμενη μέρα ξανά απ’ την αρχή… Όταν τελείωσε το σχολείο, ενήλικη πια, όλα ήταν πιο εύκολα!
Πώς είναι μια μέρα προετοιμασίας;
Η ημέρα ξεκινούσε με τις μετεωρολογικές προβλέψεις και το σχεδιασμό της προπόνησης μας. Κατεβαίναμε στον Όμιλο από νωρίς το πρωί. Ξεσκεπάζαμε το σκάφος μας και αρχίζαμε σιγά σιγά να το αρματώνουμε. Βάση της πρόβλεψης του καιρού, αν ήταν να φυσήξει νοτιαδάκι το περιμέναμε στη στεριά κάνοντας θεωρία με τον προπονητή και την ομάδα. Γνωρίζαμε ότι θα φυσήξει μετά τις δύο το μεσημέρι και όταν θα έχει στρώσει ο αέρας θα μπαίναμε να ξεκινήσουμε την προπόνηση μας. Κάποιες φορές η αναμονή κρατούσε αρκετές ώρες, ίσως και μέχρι το απόγευμα. Η ομάδα περίμενε στωικά να εκμεταλλευτεί έστω και ένα μικρό αεράκι. Ανάλογα με τις εποχές η δύση του ηλίου σήμανε και τη λήξη της προπόνησης. Χωρίς φως ήταν αδύνατη η πλεύση στη θάλασσα.
Υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις για να ξεκινήσει κάποιος ιστιοπλοΐα;
Για να ξεκινήσει κάποιος το άθλημα της ιστιοπλοΐας πρέπει να είναι άνω των οκτώ χρονών. Εντοπίζει ένα ναυτικό όμιλο με σχολές αρχαρίων, κάνει τη σχετική εγγραφή με κάποιο αντίτιμο μηνιαίως και αρχίζει η εκπαίδευση του με τον προπονητή και τα υπόλοιπα παιδιά της σχολής. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιο συγκεκριμένο σωματικό ή τυπικό προσόν, αρκεί να του αρέσει η θάλασσα και η περιπέτεια. Ο ρουχισμός για αρχή είναι απλός, ανάλογα με την εποχή, αθλητικά παπούτσια που να μην γλιστράνε πολύ και αθλητική φόρμα. Ο υπόλοιπος εξοπλισμός όπως σωσίβιο, σκάφος κτλ , παρέχονται από τον όμιλο.
Μια εμπειρία στη θάλασσα που σε φόβισε πραγματικά…
Ένα περιστατικό που θυμάμαι έντονα, ήταν σε κάποιο Eurolymp στην Αθήνα στην κατηγορία των 470 Γυναικών. Ήταν μήνας Φεβρουάριος καθώς το πρωτάθλημα διεξάγεται πάντα χειμώνα. Στο τελείωμα της ημέρας κατά τη διάρκεια της τελευταίας κούρσας, θυμάμαι να μας πιάνει ένα ισχυρό μπουρίνι, δεν είχαμε καθόλου ορατότητα, έριχνε χαλάζι, ο αέρας πολύ ισχυρός, κατευθυνόμασταν με ηχητικά σήματα για να καταλάβουμε που βρίσκεται το σημείο του τερματισμού της κούρσας. Αφού καταφέρνουμε να τερματίσουμε με το πλήρωμα μου, ακριβώς μετά τον τερματισμό το σκάφος ανατρέπεται, η κούραση μεγάλη, πρέπει να βάλεις ότι ενέργεια σου έχει απομείνει για να το επαναφέρεις και να γυρίσεις στη στεριά. Πράγμα αδύνατο, από τον μεγάλο κυματισμό θυμάμαι να χτυπάω τα γόνατα μου πάνω στο σκάφος.
Αν και φορούσα εσώκλειστη αδιαπέραστη στολή, νιώθω τα γόνατα μου να καίνε. Δε μπορούσα να ανέβω πάνω στο σκάφος με καμία δύναμη. Το πλήρωμα μου με εμψύχωνε καθώς μόνη της ούτε εκείνη μπορούσε να το επαναφέρει, χρειαζόμασταν και οι δύο.. Λόγω μειωμένης ορατότητας δεν αντιλήφθηκε κανείς το πρόβλημα καθώς δε μπορούσαν να μας δουν καθόλου! Ο προπονητής μας ήταν ήδη στη στεριά. Ένας άλλος άγρυπνος φρουρός περίμενε στη στεριά όμως να επιστρέψει το παιδί του, έτσι ειδοποίησε τον προπονητή, όπου κατέφθασε μετά από αρκετή ώρα για να μας βοηθήσει.
Ως αθλήτρια έχεις ταξιδέψει πολύ για τους αγώνες, ποιο ταξίδι είναι αυτό που δεν θα ξεχάσεις ποτέ και γιατί;
Βαλκανικοί αγώνες στο Τσεσμέ της Τουρκίας το 1998. Συνθήκες αγώνων: πολλά μποφόρ στο Αιγαίο..καθημερινή εξάντληση μετά από την ολοκλήρωση των κουρσών και μία μεγάλη έκπληξη πίσω στους ξενώνες της διαμονής μας! Το νερό ήταν κομμένο και είχαμε παροχή μόνο για δύο ώρες τη μέρα και βέβαια δε μιλάμε για ζεστό νεράκι…όσοι επιχειρούσαν το απονενοημένο.. άκουγες ουρλιαχτά σε όλο το διάδρομο! Κάποιος έκανε μπάνιο! Μέσα σε λίγες μέρες όλη η Ελληνική αποστολή είχε αποδεκατιστεί, το φαγητό κάτι περίεργο είχε και σε συνδυασμό με την κούραση τη νηστεία και την απλησιά πολλά πληρώματα δεν κατάφεραν να αγωνιστούν μέχρι το τέλος! Ο εγκέλαδος της γαστρεντερίτιδας είχε πλήξει το 75% της ομάδας! Ευτυχώς εγώ θυμάμαι ότι ξέφυγα την όλη κατάσταση, αλλά δεν είχα φάει σχεδόν τίποτα αλλά ούτε είχα κάνει και καθόλου μπάνιο. Αποτέλεσμα μία δεύτερη θέση στο βάθρο των κοριτσιών στην κατηγορία των Optimist.
Ποιος πιστεύεις πως είναι ο κυριότερος λόγος που πολλοί αθλητές ιστιοπλοΐας σταματούν να ασχολούνται με το άθλημα;
Ο λόγος που σταματάνε τα παιδιά στην Ελλάδα τον πρωταθλητισμό σχεδόν σε όλα τα αθλήματα και όχι μόνο στην ιστιοπλοΐα είναι κυρίως βιοποριστικός! Δυστυχώς δεν είμαστε από τις χώρες που υπάρχει υποδομή σε πολλούς τομείς. Ένας από αυτούς είναι και ο αθλητισμός, για να φτάσει κάποιος σε υψηλό επίπεδο πρωταθλητισμού πρέπει να τα καταφέρει με τις δικές του δυνάμεις και κυρίως με πόρους και υποστήριξη από την οικογένεια του, καθώς δεν πληρώνεται από πουθενά αφού πρόκειται για ερασιτεχνικό αθλητισμό και ας είναι πολλά αθλήματα κυρίως Ολυμπιακά. Σήμερα στην Ελλάδα της κρίσης που τα προς το ζειν βγαίνουν με πολύ κόπο, το να κάνεις πρωταθλητισμό και να καλύπτεις έστω και τα ελάχιστα έξοδα, σίγουρα είναι πολυτέλεια..
Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να ξεκινήσει ιστιοπλοΐα;
Σήμερα εαν κάποιος με ρωτούσε για να ξεκινήσει το άθλημα της ιστιοπλοίας, θα χαιρόμουν ιδιαίτερα να δώσω όλες τις λεπτομέρειες για μία καλή αρχή! Θα τον συμβούλευα όμως να έχει σαν προτεραιότητα τη μόρφωση του και έπειτα την επαγγελματική του αποκατάσταση, την ιστιοπλοία να την έχει σαν απασχόληση στις ελεύθερες του ώρες και να ευεργετηθεί από τα οφέλη της θάλασσας και των περιπετειών της.
Υπήρξαν στιγμές που έχανες το κουράγιο σου και τι ήταν αυτό που σε εμψύχωνε τελικά;
Σίγουρα συνάντησα πολλές δυσκολίες σε όλη την πορεία της ενασχόλησης μου με το άθλημα, πολλές φορές απογοητεύτηκα από τους ανθρώπους, από τις συνθήκες και από πολλούς άλλους παράγοντες. Ποτέ δε σκέφτηκα να εγκαταλείψω, η αγάπη μου για τη θάλασσα ήταν ανυπέρβλητη και μέχρι σήμερα βρίσκω διάφορους τρόπους για να μην την αποχωρίζομαι ποτέ!
Πώς βλέπεις το μέλλον της ιστιοπλοΐας στη χώρα μας; Τι διαφορές υπάρχουν με το εξωτερικό;
Παρ’ όλο που είναι πολύ δύσκολες οι συνθήκες για το άθλημα σήμερα, καθώς είναι πολύ δαπανηρό και πρέπει να έχεις εξασφαλίσει κάποιο εισόδημα για να εξακολουθείς να αγωνίζεσαι, έχουμε πολλές διακρίσεις Παγκοσμίου και Ολυμπιακού επιπέδου. Αυτό οφείλεται στην επιμονή κυρίως των αθλητών, στην υπομονή τους και στις προσωπικές τους προσπάθειες και γνωριμίες, καθώς η εύρεση πόρων είτε από χορηγίες είτε μέσω κάποιας άλλης οδού, είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα για ένα άθλημα που δεν έχει κερκίδες για το κοινό και απαιτεί επίσης ένα μεγάλο κομμάτι από τον προσωπικό χρόνο των αθλητών όπου οι ίδιοι αναγκάζονται να παίξουν “το κυνήγι του θησαυρού”. Στο εξωτερικό οι συνθήκες είναι πολύ πιο εύκολες για τους συναθλητές μας. Οι ίδιοι θεωρούνται επαγγελματίες αθλητές και έχουν υποστήριξη και οικονομική βοήθεια από την αρχή. Όταν φτάσουν σε κάποια διάκριση έχουν επιβράβευση από την πολιτεία και αναγνώριση. Δεν ανησυχούν για το ποιός θα τους πληρώσει τα έξοδα, ποιος θα τους αγοράσει τα υλικά τους και το σκάφος τους, ούτε πως θα μεταφερθεί το σκάφος τους σε κάποια μεριά του πλανήτη για να τρέξουν τον αγώνα τους.
Στην Ελλάδα συνήθως ο αθλητής είναι χορηγός του εαυτού του, μεταφέρει μόνος του ή μαζί με τον προπονητή το σκάφος στους αγώνες, εμπλέκεται σε κάθε διαδικασία για αγορές υλικών και πολλές φορές τα πληρώνει και από την τσέπη του. Όταν κάποια μέρα καταφέρει κάποια νίκη στη παγκόσμια κατάταξη, πράγμα πολύ δύσκολο με τις συνθήκες αυτές, τότε η πολιτεία τον ανταμείβει με μία θέση στο Δημόσιο ή μια θέση στο Στρατό. Αυτόματα ο αθλητής θεωρείται είτε δημόσιος υπάλληλος είτε αξιωματικός του στρατού και πρέπει να αναλάβει καθήκοντα στην Υπηρεσία του! Μόνο εάν είναι στην Εθνική Ομάδα κάθε χρόνο, δικαιούται άδεια από την Υπηρεσία του για να συνεχίσει τον πρωταθλητισμό!
Πώς περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο στα Νότια;
Στον ελεύθερο μου χρόνο στα Νότια, φροντίζω να έρχομαι κοντά στη θάλασσα που τόσο αγαπώ. Μια βόλτα με το ποδήλατο στην παραλία της Γλυφάδας μέσα στη βδομάδα είναι ιδανικό για χαλάρωση. Τα Σαββατοκύριακα κάνω είτε λίγο windsurf στις παραλίες της Βάρκιζας και της Αναβύσσου, όποτε το επιτρέπει ο καιρός, είτε μερικές βουτιές με το καταδυτικό μου κέντρο που οργανώνει κάθε Κυριακή εκδρομές.
Πού θα κάνεις Ιστιοπλοΐα στα Νότια:
- Αθλητικός Ναυτικός Όμιλος Ιστιοπλοΐας Γλυφάδας. Διαδόχου Παύλου 42, Γλυφάδα, 210-8944913-4
- Αττικός Ναυτικός Όμιλος Ιστιοπλοΐας ανοιχτής θαλάσσης. Αριστοτέλους 8. Άλιμος, 210-9880136
- Ναυτικός Όμιλος Καλαμακίου. Μαρίνα Αλίμου, Λ. Ποσειδώνος (2η στάση Καλαμακίου), Άλιμος, 210-9829878
- Ναυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης. Λαιμός Βουλιαγμένης, 210-8962142
- Ναυτικός Αθλητικός Όμιλος Βούλας. Καραμανλή Κωνσταντίνου 12, 210-8991189
- Ναυτικός Όμιλος Βάρης-Βάρκιζας. 210-8974305
- Σχολή Ιστιοπλοΐας Ανοιχτής Θαλάσσης Παλαιού Φαλήρου. Μαρίνα Φλοίσβου, 210-9849201,
- Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Πειραιώς. Μικρολίμανο, 210-41 77 636, 210-42 25 076