Χριστίνα Βασιλικού: Τα δικά μου Νότια Προάστια
Η Διευθύντρια Εμπειρίας Επισκεπτών και Ειδικών Εκδηλώσεων του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Χριστίνα Βασιλικού, μιλά για το πώς από τα βόρεια, έγινε κάτοικος των νοτίων προαστίων.
- 26/07/2022
Μεγάλωσα στο κέντρο της Αθήνας που λίγο νοσταλγώ, και πήγαινα σχολείο στο Μαρούσι. Όταν κάποια στιγμή αποφασίσαμε ως οικογένεια να μετακομίσουμε, σκεπτόμασταν αρχικά τα βόρεια προάστια όπου βρίσκονταν οι περισσότεροι φίλοι μας, αλλά επηρεασμένοι από τα αξέχαστα καλοκαίρια μας στη Σαρωνίδα, ομόφωνα επιλέξαμε τη θάλασσα.
Έρχομαι στη Σαρωνίδα από τότε που γεννήθηκα. Πλέον ζω μόνιμα εδώ, 14 χρόνια. Εδώ γεννήθηκαν και μεγαλώνουν τα παιδιά μου και έχουμε πλέον και νέες παρέες. Η τελευταία εικόνα πριν κοιμηθώ, και η πρώτη όταν ξυπνήσω, είναι το απέραντο μπλε της θάλασσας και του ουρανού και αυτό δικαιώνει κάθε μέρα την επιλογή που κάναμε.
Έχω την τύχη να εργάζομαι σε έναν από τους μεγαλύτερους χώρους πρασίνου της Αθήνας, και μου δίνεται η ευκαιρία να απολαύσω κάποιες καλοκαιρινές ξεχωριστές νύχτες στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Όταν οι επισκέπτες αποχωρούν αναζωογονημένοι, το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος ηρεμεί και εκπέμπει μία μαγική αύρα. Κάθε πρωί επιλέγω την παραλιακή από τη Σαρωνίδα έως το ΚΠΙΣΝ, παρά την κίνηση. Το ταξίδι δίπλα στη θάλασσα με γεμίζει ενέργεια για όλη την ημέρα. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχει μία διαδρομή στο βουνό, από το σπίτι προς τον Ιππικό Όμιλο Κουβαρά, που την ξεχωρίζω και την αναζητούμε οικογενειακώς κάθε Απρίλη. Είναι γεμάτη κατακόκκινες παπαρούνες και κίτρινες πινελιές από μαργαρίτες. Εικόνα από παραμύθι που σηματοδοτεί τη δική μας άνοιξη.
Τα παιδιά, είναι αλήθεια, ζουν πιο ελεύθερα στα Νότια Προάστια. Η θάλασσα από μόνη της θεωρώ ότι ανοίγει τη σκέψη και σε βοηθά να ονειρεύεσαι. Στην ευρύτερη περιοχή πλέον υπάρχουν σύγχρονες παιδικές χαρές που απευθύνονται σε διαφορετικές ηλικίες. Νιώθω ότι σταθήκαμε πολύ τυχεροί στην πανδημία που περάσαμε τα lockdowns κοντά στη φύση. Ανακαλύψαμε ένα δασάκι κοντά μας, όπου κάναμε καθημερινούς περιπάτους και βόλτες με τα ποδήλατα. Και μόλις δειλά δειλά γίναμε πιο τολμηροί, συναντούσαμε φίλους στην παραλία για παιχνίδι και πικ-νικ.
Πού θα πήγαινα κάποιον ξένο για να του δείξω τα ωραία μας; Χμμμ… χρειάζομαι τουλάχιστον μία εβδομάδα. Brunch στη Γλυφάδα, επίσκεψη στον Ναό του Ποσειδώνα για να θυμηθούμε την ιστορία του Αιγαία και του Θησέα, φαγητό ξυπόλητοι στην άμμο, παγωτό στη Βουλιαγμένη, ηλιοβασίλεμα ονειρεμένο, χορογραφημένα σιντριβάνια και συναυλία στο Ξέφωτο του ΚΠΙΣΝ, θερινό σινεμά σε έναν από τους τέσσερις κινηματογράφους της Σαρωνίδας, ποτό σε σημείο που να θυμίζει νησί και …προτείνω να κλείσουμε με βραδινό μπάνιο! Η Αθήνα έχει βέβαια απίστευτες ομορφιές σε πολλά διαφορετικά μέρη. Από την πρώτη στιγμή δεν μας ενόχλησε το γεγονός πως πρέπει να οδηγήσουμε αρκετά χιλιόμετρα για να μη θυσιάζουμε τίποτα. Είναι ευτυχία να ξυπνάς και να κοιμάσαι δίπλα στη θάλασσα. Ακόμα και το κλίμα είναι διαφορετικό· στη Σαρωνίδα σπάνια θα βρέξει. Η ζωή μας πλέον είναι εδώ και δεν την αλλάζουμε. Αν τα Νότια ήταν τραγούδι θα ήταν το «Πάμε μια βόλτα στη Βουλιαγμένη» του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
*Η Χριστίνα Βασιλικού είναι Διευθύντρια Εμπειρίας Επισκεπτών και Ειδικών Εκδηλώσεων, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο καλοκαιρινό τεύχος της Athens Voice – αφιέρωμα στα Νότια Προάστια, που κυκλοφόρησε σε συνεργασία με το NouPou.