Μήπως η κακή διάθεση προκαλεί την πείνα σου;
H σύμβουλος για τη διατροφή, Ευαγγελία Ντεμίρη μας αναλύει τους λόγους που η κακή διάθεση οδηγεί, πολλές φορές, σε κακή διαχείριση της πείνας και επακολούθως σε κακή διατροφή.
- 30/01/2015
Καμιά φορά φοβάσαι να το παραδεχτείς ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό. Ότι πλέον δε σε νοιάζει τόσο πολύ πώς φαίνεσαι και κρύβεσαι πίσω από την ταμπέλα «Δεν προλαβαίνω». Δεν ασχολείσαι με το σώμα σου, τα μαλλιά σου, το πρόσωπό σου, γιατί οι λίγες στιγμές που έχεις διαθέσιμες νομίζεις ότι δεν αρκούν. Δεν μπαίνεις στον κόπο να ανανεώσεις τη σεξουαλική σου ζωή, γιατί πιστεύεις ότι το σώμα σου ειναι μη κατάλληλο για τέτοιες εκθέσεις. Μήπως το βασικό αίσθημα που υπερισχύει στη ζωή σου ειναι η λαιμαργία για φαγητό;
Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τη λαιμαργία για φαγητό;
Πολλοί άνθρωποι έχουν μάθει από τα πρώτα χρόνια της παιδικής τους ηλικίας ότι το φαγητό ειναι παρηγοριά. Όταν έκλαιγαν ή γνώριζαν τις πρώτες μικρές απογοητεύσεις στη ζωή, οι γονείς τους έσπευδαν να τους δώσουν ένα μπισκοτάκι ή κάποιο άλλο γλυκό για να ξεχαστούν, να γλυκάνουν την πίκρα τους. Έτσι, άρχισαν συνέδεσαν αυτό το αίσθημα παροδικής ευδαιμονίας με το φαγητό. Συνήθισαν να σκέφτονται αμέσως το φαγητό (και φυσικά να ικανοποιούν αυτή την επιθυμία τους), κάθε φορά που βιώνουν ξανά μια απογοήτευση, που πρέπει να ξεπεράσουν ένα χωρισμό ή όταν νιώθουν διάφορα αρνητικά συναισθήματα.
Έρευνες έχουν δείξει, αντίθετα, ότι παιδιά (και ενήλικες), που δεν τους έδιναν στο παρελθόν γλυκά, ως επιβράβευση ή για να ηρεμήσουν όταν έκλαιγαν, μάλλον αποφεύγουν το φαγητό ως μέσο για να καλμάρουν την ανησυχία τους σε δύσκολες καταστάσεις. Σε παρόμοιες περιπτώσεις το φαγητό θα ήταν γι’ αυτούς επιπλέον επιβάρυνση και ενόχληση. Αυτό σημαίνει τελικά ότι η πείνα -τουλάχιστον για ορισμένους ανθρώπους- είναι ένα επίκτητο αίσθημα, το οποίο νιώθουν, όταν στη ζωή τους συσσωρεύονται οι δυσκολίες, ο φόβος, η μοναξιά, η απογοητεύσεις κι ένα σωρό άλλα αρνητικά συναισθήματα.
Προέρχονται όλα από την παιδική ηλικία;
Η ανάγκη για διαρκή ικανοποίηση αυτής της πραγματικής ή επίπλαστης ανάγκης (για τροφή) δεν οφείλεται όμως πάντα σε βιώματα της παιδικής ηλικίας, όπου το φαγητό θα ήταν συνδεδεμένο με την παρηγοριά. Μπορεί, τελικά, να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αφού το φαγητό αποτελεί μια ευχάριστη εμπειρία, μια συνήθεια που μας αρέσει και μας δημιουργεί θετική διάθεση.
Κάθε φορά λοιπόν που νιώθεις να ξεσπάει ξανά μέσα σου ένα αίσθημα πείνας και λαιμαργίας, χωρίς ο οργανισμός σου να έχει πραγματική ανάγκη τροφής, σκέψου μήπως κάτι δεν πάει καλά και προσπαθείς με το φαγητό να ξεπεράσεις ή να καλύψεις την άσχημη διάθεση που έχεις.
Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να ξεχαστείς, όπως μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα, ένας καφές με φίλους, μια ωραία ταινία ή το αγαπημένο σου χόμπι!
Η Ευαγγελία Ντεμίρη είναι σύμβουλος διατροφής.