15&1 Παριζιάνικα πράγματα που θα θέλαμε να έχουμε στα Νότια Προάστια (Μέρος Α’)
Να φέρουμε το Παρίσι στα Νότια Προάστια; Κι αν μας κάτσει;;;
- 16/03/2015
1. Μια καφετέρια που τρως και πίνεις όσο θες και πληρώνεις με την ώρα σαν το Anti Café.
Βέβαια σε αυτό θα πρέπει να μου απαγορέψουν την είσοδο, όπως έκαναν για τον John Taramas στο καζίνο, γιατί θα έπεφτε έξω το μαγαζάκι! Το concept έχει ως εξής: Μπαίνεις στο café, κοζάρεις το τραπεζάκι σου και κατευθύνεσαι προς τον μπουφέ. Εκεί γεμίζεις το δίσκο σου grande αλά ελληνικά με καφέ/αναψυκτικό/χυμό ή σοκολάτα (την οποία μπορείς να εμπλουτίσεις με σιροπάκι. Δυσεύρετη η σοκολάτα με σιρόπι στο Παρίσι) και μετά πας στο “ψητό”. Ψωμί με Nutella, βούτυρο ή μαρμελάδα, φρούτα, μπισκότα κάθε λογής, madeleine, πατατάκια, ξηρούς καρπούς και άλλα. Σερβιρίζεσαι σαν στο σπίτι σου. Και όλα αυτά μπορούν να έχουν και όσα σίκουελ τραβάει η όρεξή σου. Στο τέλος πληρώνεις ανάλογα με την ώρα, η οποία κοστίζει μόνο 4 ευρώ (!). Για πρωινό ό,τι πρέπει! Αν θέλουν οι ιδιοκτήτες των καφετεριών να μη ριζώνουμε οι Ελληνάρες στα τραπέζια τους, voilà μια πολύ καλή ιδέα!
2. Ένα private club με κινηματογράφο που να το έχει διακοσμήσει προσωπικά ένας γνωστός σκηνοθέτης σαν το Silencio του David Lynch.
Δύο φορές έχω μπει στο Silencio κι αυτό χάρη στη δημοσιογραφική μου ιδιότητα (κάτι λίγα τυχερά έχουν απομείνει σ’ αυτό το επάγγελμα), αφού είναι από τα πιο διάσημα private club του Παρισιού που μπαίνει μονάχα όποιος φιγουράρει στη χρυσή guest list. Καθόλου δίκαιο θα μου πεις και θα συμφωνήσω, αλλά από την άλλη γι’ αυτό έχει τη χάρη του! Γι’ αυτό το μυστηριώδες εσωτερικό στο οποίο απαγορεύονται οι φωτογραφίες και το οποίο διακόσμησε προσωπικά απ’ άκρη σ’ άκρη ο David Lynch (ακόμη και τις τουαλέτες) εμπνευσμένος από την ταινία Mulholland Drive, με τα διαφορετικά δωμάτια και την αίθουσα κινηματογραφικών προβολών (αλίμονο, έργο σκηνοθέτη είναι!). Ας ελπίσουμε μόνο να μην το διακοσμήσει ο Κοκκινόπουλος εμπνευσμένος από κάνα φονικό!
3. Την ανεκμετάλλευτη παραλία της Γλυφάδας διαμορφωμένη σαν το concept Les berges στις όχθες του Σηκουάνα.
Τα έχω δηλώσει και σε εκτενέστατο άρθρο στο παρελθόν, πως θα ήταν υπέροχο να διαμορφωνόταν η παραλία έτσι ώστε να ήταν ένας ατελείωτος χώρος δωρεάν ψυχαγωγίας για μικρούς και μεγάλους, με σεζλόνγκ, μουσικά ντους, beach volley, τραπέζια ping pong, παιχνίδια για τους μικρούς ζωγραφισμένα στις μαρίνες αλλά και κάθε λογής επιτραπέζιο σε ξύλινα τραπέζια. Ελπίζω μόνο να με διαβάζει ο δήμαρχος!
4. Ένα εστιατόριο που είναι και σινεμά σαν το Les Bombines.
Αυτή είναι η νέα μου ανακάλυψη επί του Παριζιάνικου εδάφους και μετρά μόλις ένα χρόνο και κάτι. Στο Les Bombines πρώτα τρως κάτι ωραιότατα χορταστικά tapas που έχεις επιλέξει από τον κατάλογο που είναι γραμμένος σε κουτί dvd και έπειτα στον κάτω όροφο σε περιμένουν αναπαυτικοί καναπέδες και πουφ για να παρακολουθήσεις δωρεάν σινεμά. Κάθε βράδυ και μια διαφορετική ταινία. Σαν να λέμε το τέλειο ραντεβού! Αν δεν το σκεφτόντουσαν οι ερωτύλοι Γάλλοι, τότε ποιοι;
5. Μυστικά bar χωρίς πινακίδα για…μυημένους, όπως το υπόγειο Le Balroom du beef club και το ολοκαίνουριο L’entrée des artistes στο Pigalle.
Αυτή είναι η μόδα των κρυφών bar που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια στο Παρίσι, στα οποία πάνε μόνο όσοι τα γνωρίζουν, διότι καμία ταμπέλα δεν σηματοδοτεί την ύπαρξή τους. Τελευταία έχουμε ένα και στο κέντρο με το κωδικό όνομα Speakeasy αλλά εμείς θέλουμε το concept και στα νότια. Μια μεγάλη πόρτα που θα μπορούσε να είναι ο,τιδήποτε είναι όλο κι όλο αυτό που αντικρίζεις περνώντας έξω από το bar αλλά στο εσωτερικό να είσαι σίγουρος πως κρύβεται ένας βωμός του nightlife!
6. Ένα jazz bar σαν το Caveau de Huchette.
Στην καρδιά του Quartier Latin βρίσκεται ένα jazz-swing bar που σε πάει πίσω στον χρόνο. Στο πέτρινο παραδοσιακό υπόγειό του, κάθε βράδυ μια μπάντα παίζει jazz μελωδίες (έχουν περάσει και πολλοί διάσημοι jazz-ίστες) την ώρα που ζευγάρια όλων των ηλικιών χορεύουν σαν να υπάρχει μόνο αυτή η στιγμή! Γιατί καλά τα μπουζούκια αλλά ένα jazz bar χρειαζόμαστε στα νότια!
7. Ένα πάρκο σαν την Disneyland & τα Walt Disney Studios ή το Parc Asterix.
Εδώ νομίζω τα λόγια είναι περιττά. Το σίγουρο είναι πως θα πηδούσαμε από τη χαρά μας αν φτιαχνόταν στα νότια ένα πάρκο που θα ξυπνούσε και την πιο βαθιά κοιμισμένη ενήλικη φαντασία! Έτσι να μπαίναμε σε ένα τρενάκι και να ταξιδεύαμε στο διάστημα, να συνοδεύαμε τον Indiana Jones στις περιπέτειές του, να μέναμε στο δεντρόσπιτο της οικογένειας Robinson, να κλεινόμασταν στο ασανσέρ ενός στοιχειωμένου ξενοδοχείου με θαμώνες αστέρες του κινηματογράφου του ’60 ή να βρίσκαμε τον Asterix και τον Obelix στο γαλατικό χωριό. Το πάρκο θα μπορούσε να είναι εμπνευσμένο από την πλούσια ελληνική μυθολογία με πρωταγωνιστή όχι τον Δία αλλά τον Ποσειδώνα (λόγω θάλασσας!). Πάντως ο χώρος υπάρχει…
Stay tuned για το δεύτερο part των παριζιάνικων πραγμάτων που θα θέλαμε στα νότια.