Ποια πλοία βρίσκουμε τώρα στο Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης στον Φλοίσβο
H Τριήρης Ολυμπιάς, το πλωτό μουσείο «Νεράιδα» και όσα εμβληματικά πλοία βρίσκουμε αυτή τη στιγμή ως τουριστικά αξιοθέατα στον Φλοίσβο: Όλες οι πληροφορίες για την επίσκεψη σε αυτά - Τι περιλαμβάνει το σχέδιο για τη δημιουργία του Πάρκου Ναυτικής Παράδοσης και ποια πλοία θα ενταχθούν σε αυτό
- 16/03/2024
Όπως έχει γίνει ήδη γνωστό εδώ και καιρό, ένα Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης με την επωνυμία «Οδυσσέας – Οι Ελληνες και η θάλασσα», στο οποίο θα ενταχθούν το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ», η τριήρης «Ολυμπιάς», το εμπορικό πλοίο «Hellas Liberty» και το υποβρύχιο «Πρωτεύς», πρόκειται να δημιουργηθεί στον Φλοίσβο.
Η δημιουργία του μπορει να είναι ακόμα σε εξέλιξη, ωστόσο αυτό το διάστημα μπορεί κανείς να δει από κοντά εμβληματικά πλοία, κάποια από τα οποία είναι μάλιστα επισκέψιμα.
Συγκεντρώσαμε εδώ τα πλοία που υπάρχουν αυτή την περίοδο στον Φλοίσβο, την ιστορία, καθώς και όλες τις χρήσιμες πληροφορίες για κάθε ένα από αυτά.
Θωρηκτό Αβέρωφ
Το «Γεώργιος Αβέρωφ» (Θ/Κ «Γ. Αβέρωφ»), παρά το γεγονός ότι αναφέρεται ως θωρηκτό, είναι στην πραγματικότητα θωρακισμένο καταδρομικό, κλάσης ΠΙΖΑ (ήταν ακριβές αντίγραφο του ιταλικού θωρακισμένου καταδρομικού «Pisa» που είχε ναυπηγηθεί το 1907 με βάση σχέδιο του ναυπηγού Ιωσήφ Ορλάντο), το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908 – 1911, και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό. Το Αβέρωφ είναι μοναδικό δείγμα τέτοιου τύπου πλοίου στον κόσμο. Η κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη δαπάνησε 23.650.000 χρυσές δραχμές για την απόκτησή του.
Πίσω στο 1897, 10 χρόνια μετά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο, η ανάγκη για τη δημιουργία ενός τέτοιου Θωρηκτού ήταν κάτι παραπάνω από επιτακτική για τη χώρα. Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό διέθετε ελάχιστη δύναμη, με απαρχαιωμένα πολεμικά πλοία. Στα τέλη του 1908, ο ελληνικός στόλος ενισχύθηκε με τέσσερα καινούρια αγγλικά και τέσσερα γερμανικά αντιτορπιλικά. Σε αυτά προστέθηκε και το Αβέρωφ.
Το «Γ. Αβέρωφ» καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου (27 Φεβρουαρίου με το παλαιό ημερολόγιο) 1910 και την 1η Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στο Φάληρο, όπου έγινε δεκτό από τους Έλληνες με ενθουσιασμό. Από τα πιο σύγχρονα πολεμικά της εποχής του, ήταν ατμοκίνητο, έπλεε με ταχύτητα 24 κόμβων και είχε πλήρωμα 20 αξιωματικών και 670 ναυτών. Μετά από μερικά χρόνια, το Αβέρωφ έκανε την παρθενική του εμφάνιση σε πόλεμο. Τον Οκτώβριο του 1912, με την έναρξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, το πλοίο- επικεφαλής του Στόλου του Αιγαίου, υπό τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, απέπλευσε προς τα Δαρδανέλια. Κατέλαβε τη Λήμνο και στον όρμο του Μούδρου, εγκαταστάθηκε το προχωρημένο αγκυροβόλιο του Στόλου. Ακολούθησε η κατάληψη του Αγίου Όρους, των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου (Θάσος, Σαμοθράκη, Ίμβρος, Τένεδος, Αγ. Ευστράτιος, Μυτιλήνη, Χίος).
Το τελευταίο ταξίδι του ένδοξου πλοίου ήταν το 1945 στη Ρόδο, όπου συμμετείχε στις εορταστικές εκδηλώσεις της ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα. Στο χρονικό διάστημα 1947 έως το 1949 έγινε έδρα του Αρχηγείου Στόλου στο Κερατσίνι. Ωστόσο το πλοίο είχε πια ‘γεράσει’ και το 1952 διατάχθηκε ο παροπλισμός του. Από το 1957 μέχρι το 1983, παρέμεινε πρυμνοδετημένο στον Πόρο.
Διαβάστε εδώ αναλυτικά ολόκληρη την ιστορία του Αβέρωφ.
Το θωρηκτό είναι επισκέψιμο και λειτουργεί ως μουσείο.
Πληροφορίες: Μαρίνα Φλοίσβου | 2109888211 | averof.mil.gr | Ωράριο Λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή: 09:00 – 14:00, Σάββατο και Κυριακή: 10:00 – 17:00
Πλοίο πόντισης καλωδίων «Θαλής ο Μιλήσιος»
Ο «Θαλής ο Μιλήσιος» φιλοξενείται στο Πολεμικό Ναυτικό στον Φλοίσβο, στη μαρίνα του Παλαιού Φαλήρου. Είναι το παλαιότερο καλωδιακό πλοίο στον κόσμο που λειτουργεί με τις αρχικές του ατμομηχανές και το παλαιότερο πλοίο με υψηλής στάθμης τεχνικές προδιαγραφές καταχωρημένο στα Ελληνικά Νηολόγια.
Το πλοίο ναυπηγήθηκε το 1909 στα Ναυπηγεία Νewport News Shipbuilding & Drydock & Co., Virginia, ΗΠΑ με το αρχικό όνομα «Joseph Henry», για λογαριασμό της Αμερικανικής Κυβερνήσεως. Μεταβιβάστηκε από την Αμερικανική Κυβέρνηση στην Ελλάδα το 1947, παραδόθηκε στον ΟΤΕ και τότε πήρε το όνομα που έχει σήμερα. Υπήρξε το πρώτο καλωδιακό ελληνικό πλοίο που ανέλαβε υπηρεσία για την πόντιση και συντήρηση τηλεφωνικών καλωδίων μεταξύ των ελληνικών νησιών. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του έως το 1983, οπότε και παροπλίστηκε, πόντισε 140 νέα καλώδια και εξετέλεσε επισκευές σε περισσότερες από 630 γραμμές παλαιότερων καλωδίων.
Ο «Θαλής ο Μιλήσιος» έχει την ιδιαιτερότητα να είναι ένα Πλωτό Τηλεπικοινωνιακό Μουσείο, διότι, εκτός της παλαιάς κατασκευής του, που αντικατοπτρίζει την τεχνολογία της εποχής του, εξακολουθεί να έχει μέχρι σήμερα άθικτο τον ατμοκίνητο μηχανισμό της ποντίσεως καλωδίων. Πέρα από αυτό, επάνω στο πλοίο υπάρχουν και εκθέματα που αναφέρονται στην εξέλιξη των τηλεπικοινωνιών από τις αρχές του αιώνα μας, καθώς και διάφορα σχετικά όργανα όπως οπτικοί τηλέγραφοι, ραντάρ, κλπ. Σήμερα ανήκει στο Ναυτικό Μουσείο Αιγαίου που η έδρα του βρίσκεται στην Μύκονο.
Πληροφορίες: Το πλοίο βρίσκεται στον Φλοίσβο, στον χώρο του Πάρκου Ναυτικής Παράδοσης, ωστόσο αυτήν την περίοδο δεν είναι επισκέψιμο στο εσωτερικό του.
Η Τριήρης Ολυμπιάς
Tο 1987, για λογαριασμό του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, και με αφορμή την Ολυμπιάδα, ολοκληρώθηκε η ναυπήγηση και καθέλκυση πλοίου – ομοιώματος της αρχαίας ελληνικής τριήρους, με το όνομα Ολυμπιάς. Μετά την καθέλκυση και τις μετέπειτα δοκιμές, οι επιδόσεις που κατέγραψε η εν λόγω τριήρης ήταν εντυπωσιακές. Συγκεκριμένα, κατάφερε και ανέπτυξε ταχύτητα πλεύσης, η οποία προσέγγιζε τους εννέα κόμβους, ενώ έπλευσε, επί ώρες, με ταχύτητα τεσσάρων κόμβων, με τον μισό αριθμό κωπηλατών εκ περιτροπής.
Η τριήρης ήταν ένα κατεξοχήν πολεμικό πλοίο που κυριάρχησε στις ελληνικές θάλασσες στην αρχαιότητα και συγκεκριμένα τον 5ο αιώνα π.Χ., όταν οι Έλληνες το εξόπλισαν με ένα βαρύ ορειχάλκινο έμβολο και ανέπτυξαν τακτικές ελιγμού όπως ο διέκπλους, για να το μετατρέψουν σε μια πραγματική «μηχανή» εμβολισμού.
Με την εμφάνισή της η τριήρης δεν έφερε απλά έναν νέο τύπο πλοίου αλλά το απόλυτο πλοίο, καθώς η επαναστατική καινοτομία που ενσωμάτωνε, δηλαδή η προσθήκη μιας τρίτης σειράς κωπηλατών, υπερκείμενης των άλλων δύο, ήταν πράγματι ένα τεχνικό άλμα λόγω της πολυπλοκότητας της κατασκευής για τη δημιουργία χώρου για όσο το δυνατόν περισσότερους κωπηλάτες. Αποτέλεσε τον ισχυρότερο πυλώνα της Αθηναϊκής ναυτικής κυριαρχίας, φέρνοντας στην πόλη δόξα, νίκες και πλούτο μέχρι το 322 π.Χ.. Το σκάφος έχει μήκος 36,8 μ., πλάτος 5,45, βύθισμα 1,25 και ανήκει στο Πολεμικό Ναυτικό. Το βάρος της χωρίς πλήρωμα ήταν 25 τόνους ενώ με πλήρωμα 42 τόνους.
Πληροφορίες: Η Τριήρης Ολυμπιάς βρίσκεται αυτήν την περίοδο στο Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης ως αξιοθέατο, χωρίς να είναι επισκέψιμη στο εσωτερικό της. Το καλοκαίρι του 2024, όπως κάθε καλοκαίρι, πρόκειται να πραγματοποιηθούν οι πλόες της αρχαίας Τριήρους, όπου οι επισκέπτες μπορούν, αφού δηλώσουν συμμετοχή, να βιώσουν τη μοναδική εμπειρία κωπηλασίας από τη θέση του ερέτη, στα νερά του Σαρωνικού. Περισσότερες πληροφορίες θα είναι διαθέσιμες το επόμενο διάστημα.
Laurana – Πλωτό Μουσείο Νεράιδα
Το πλοίο με το όνομα Laurana κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Cantieri Navali del Quarnaro στο τότε ιταλικό Fiume (σημερινή Rijeka της Κροατίας) μεταξύ των ετών 1938-1939. Αμέσως μετά τη ναυπήγησή του χρησιμοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση ακτοπλοϊκών δρομολογίων στα λιμάνια της Αδριατικής.
Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το πλοίο συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις ως διασωστικό, καθώς ήταν ένα γρήγορο και ευέλικτο σκαρί που μπορούσε εύκολα να μεταβαίνει σε ναυάγια και να περισυλλέγει διασωθέντες και τραυματίες, προκειμένου να τους μεταφέρει στα πλωτά νοσοκομεία του ιταλικού ναυτικού. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στο τέλος του πολέμου είχαν χαθεί τα υπόλοιπα έξι διασωστικά και πλωτά νοσοκομεία και μόνο το Laurana διασώθηκε, παρόλο που καταλήφθηκε από πλοία του βρετανικού στόλου κοντά στη Μάλτα. Για τα επόμενα χρόνια μέχρι το τέλος του 1949, χρησιμοποιήθηκε στην ακτοπλοϊκή σύνδεση Μάλτας-Συρακουσών.
Ο Γιάννης Λάτσης αγόρασε το Laurana τον Δεκέμβριο του 1949 από μαλτέζικη ακτοπλοϊκή εταιρεία και στις αρχές του επόμενου έτους σάλπαρε για πρώτη φορά στον Αργοσαρωνικό με το όνομα που είχε λάβει από τους Ιταλούς ιδιοκτήτες της δέκα περίπου χρόνια πριν. Βαπτίστηκε «Νεράιδα» από τον Νικόλαο Πλαστήρα, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στο λιμάνι της Ύδρας και μετά από ονομαστική ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε εν πλω.
Συνηθέστερο δρομολόγιο του πλοίου ήταν Πειραιάς – Αίγινα – Μέθανα – Πόρος – Ύδρα – Ερμιόνη – Σπέτσες, ενώ πολλές φορές έδενε στο Λεωνίδιο και τη Μονεμβασιά, αλλά και στο Ναύπλιο, τη Σαλαμίνα και την Επίδαυρο. Εκτός από τα τακτικά δρομολόγια, στο κατάστρωμα του Νεράιδα φιλοξενήθηκαν κοινωνικές εκδηλώσεις, νυχτερινές κρουαζιέρες και χοροεσπερίδες.
Στα 25 περίπου χρόνια των δρομολογίων του στον Αργοσαρωνικό είχε την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει, τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, σε πλήθος ελληνικών ταινιών αλλά και το 1957 στη χολιγουντιανή παραγωγή «Το Παιδί και το Δελφίνι» του Jean Negulesco, με πρωταγωνιστές τη Sophia Loren, τον Alan Ladd και τον Clifton Webb.
Πληροφορίες:
Το Πλωτό Μουσείο Νεράιδα βρίσκεται ελλιμενισμένο εντός της Μαρίνας Φλοίσβου. Είναι ανοιχτό για δωρεάν επίσκεψη τις ακόλουθες ημέρες και ώρες:
Χειμερινό Ωράριο
Παρασκευή: 17:00-20:00
Σάββατο: 11:00-17:30
Κυριακή: 12:00-17:30
Θερινό Ωράριο (μέσα Ιουνίου-Αύγουστο)
Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 18:30-21:30
Κάθε Κυριακή, στις 11:00-12:00, πραγματοποιούνται δωρεάν εκπαιδευτικά προγράμματα στο Μουσείο για παιδιά 6-11 ετών, κατόπιν δήλωσης συμμετοχής. Περισσότερες πληροφορίες για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα εδώ. Δηλώσεις συμμετοχής στο info@neraida.org.
Επίσης, στο Μουσείο πραγματοποιούνται δια ζώσης και εξ αποστάσεως εκπαιδευτικές δράσεις για παιδιά δημοτικού (περισσότερες πληροφορίες εδώ), καθώς και ξεναγήσεις για ομάδες κοινού κατόπιν συνεννόησης.
Στο μουσείο εκτίθεται η επιχειρηματική ιστορία του ιδιοκτήτη του, Γιάννη Λάτση, καθώς και η ιστορία του επιβατηγού Νεράιδα, από τη ναυπήγησή του το 1938 έως και την ολοκλήρωση της μετατροπής του σε πλωτό μουσείο το 2007 (περισσότερες πληροφορίες εδώ).
Όλες οι δράσεις του Μουσείου, καθώς και η επίσκεψη σε αυτό είναι δωρεάν.
Τα τρία πλοία που συνδέθηκαν με το Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης του Φλοίσβου, ωστόσο δεν βρίσκονται εκεί
Παράλληλα με τα παραπάνω, διάφορα άλλα ιστορικά πλοία, σύμφωνα με δημοσιεύματα θα βρίσκονται εντός του Πάρκου Ναυτικής Παράδοσης, ωστόσο αυτή τη στιγμή ελλιμενίζονται σε άλλα σημεία της Ελλάδας.
Ο λόγος για το Ιστιοφόρο «Ευγένιος Ευγενίδης», το οποίο κατασκευάστηκε για τον Walter Runciman, μέχρι το 1929 χρησιμοποιήθηκε κυρίως σαν το προσωπικό κότερο της οικογένειας. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε ως πλοίο μάνα ειδικών αποστολών από τους συμμάχους στον ποταμό Helford της Κορνουάλης. Πρωταγωνίστησε στην ταινία «Flying Cripper», συμμετέχει στην ταινία «Lord Jim», ενώ διακρίνεται και στους δύο πρώτους αγώνες ιστιοφόρων υψηλών ιστίων (1956 -1958), στους οποίους συμμετέχει και το προσωπικό κότερο του Σταύρου Νιάρχου, «Creole».
Το 1965 αγοράζεται από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και μετονομάζεται σε «Ευγενίδιος Ευγενίδης», προς τιμήν του ευεργέτη Ευγένιου Ευγενίδη, από το κληροδότημα του οποίου προήλθε το 1/3 των χρημάτων για την αγορά του σκάφους. Το «Ευγενίδιος Ευγενίδης» συνεχίζει να έχει το ρόλο του εκπαιδευτικού ιστιοφόρου, αυτή τη φορά για τους δόκιμους του Εμπορικού Ναυτικού, μέχρι το 1990. Το εν λόγω πλοίο, από το 2023 ελλιμενίζεται στο Κ.Ε. Πόρος.
Ένα ακόμη σημαντικό πλοίο το οποίο βρισκόταν στο Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης, ωστόσο πλέον ελλιμενίζεται στη Θεσσαλονίκη είναι το αντιτορπιλικό «Βέλος D-16», το οποίο ναυπηγήθηκε στη Βοστώνη των ΗΠΑ, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Καθελκύστηκε στις 3 Ιουνίου του 1942. Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Αμερικάνικου Ναυτικού κατά των Ιαπώνων στον Ειρηνικό Ωκεανό, κυρίως ως πλοίο υποστηρίξεως αεροπλανοφόρων, καθώς και ανθυποβρυχιακής και αντιαεροπορικής προστασίας νηοπομπών. Στο πλοίο απενεμήθησαν δεκατρείς (13) σταυροί μάχης και άλλα παράσημα, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1958 αφού εκσυγχρονίστηκε στα ναυπηγεία Long Beach της Καλιφόρνιας παραχωρήθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό μαζί με τρία ομοίου τύπου (Αντιτορπιλικά τύπου Fletcher) το Α/Τ Ασπίς, Α/Τ Σφενδόνη και Α/Τ Λόγχη, στο πλαίσιο αμοιβαίας βοήθειας ΗΠΑ – Ελλάδας. Στις 16 Ιουνίου 1959 υψώθηκε στο Α/Τ Βέλος η ελληνική σημαία και με πρώτο κυβερνήτη τον αντιπλοίαρχο Γ. Μόραλη ΠΝ. Κατέπλευσε στην Ελλάδα και αφού εντάχθηκε στο αρχηγείο στόλου, πήρε μέρος στις εθνικές και διασυμμαχικές ασκήσεις, σε επίδειξη σημαίας στο εσωτερικό και εξωτερικό, καθώς και στις επιχειρήσεις στη διάρκεια της Ελληνοτουρκικής κρίσης του 1964, 1967, 1974 και 1987.
Το Βέλος υπέστη ζημιές τον Νοέμβριο του 2023 κατά τη διάρκεια κακοκαιρίας και παραμένει μέχρι στιγμής άγνωστο αν θα ενταχθεί ως μουσειακός χώρος στο Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης στον Φλοίσβο.
Τέλος, δίπλα στο Θωρηκτό Αβέρωφ ελλιμενιζόταν το ιστιοφόρο «Ευαγγελίστρια», ένα από τα τελευταία γνήσια αιγαιοπελαγίτικα ιστιοφόρα. Το «Ευαγγελίστρια» είναι ιστιοφόρο «πέραμα» και ναυπηγήθηκε στη Σύρο το 1939 από τον καραβομαραγκό Μαυρίκο και τα παιδιά του, για λογαριασμό του Μυκονιάτη καραβοκύρη Αντώνη K. Μπόνη. Έχει χωρητικότητα 90 τόνων περίπου, ολικό μήκος 20μ. και πλάτος 6,38μ. και φέρει 2 ιστούς. Το «πέραμα» είναι ένα γνήσιο ελληνικό σκαρί, κατάλληλο για τη θάλασσα του Αιγαίου. Τα πρώτα «περάματα» ξεκίνησαν να κατασκευάζονται στη Σύρο και τα χρησιμοποιούσαν ως εμπορικά και για κάθε είδους μεταφορές.
Tον Αύγουστο του 1987 ο Κων/νος Μπόνης, γιος του αρχικού ιδιοκτήτη, δώρισε το «Ευαγγελίστρια» στο Ναυτικό Μουσείο Αιγαίου και στον Δήμο Μυκόνου. Έτσι, από το 2017 το πλοίο έχει μεταφερθεί στο νησί και, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν υπάρχει πρόθεση να έρθει ξανά στον Φλοίσβο.
Η δημιουργία του Πάρκου Ναυτικής Παράδοσης
Ο σχεδιασμός του έργου της δημιουργίας του Πάρκου Ναυτικής Παράδοσης προβλέπει να κατασκευαστούν κτιριακές υποδομές στην περιοχή του Φλοίσβου στο Παλαιό Φάληρο, στις οποίες θα εκτεθούν ιστορικά αντικείμενα, ντοκουμέντα, σπάνιο έντυπο υλικό, καθώς και ψηφιακό περιεχόμενο. Τα έργα κατασκευής του πάρκου αναμένεται να ολοκληρωθούν το 2025, ενώ εκτελούνται σε έκταση 22 στρεμμάτων στον Φλοίσβο, στην περιοχή όπου βρίσκονται σήμερα ιστορικά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού.
Το Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης «Οδυσσέας- Οι Έλληνες και η Θάλασσα», θα αποτελείται από το κτίριο του Οδυσσέα, το οποίο αποτελεί και το κυρίως έκθεμα, υποστηρικτικές χρήσεις στον περιβάλλοντα χώρου και τις λιμενικές εγκαταστάσεις του ΠΝ στον φαληρικό όρμο, βορείως της Μαρίνας του Φλοίσβου, οι οποίες έχουν περιέλθει στην χρήση του ΠΝ μέσω σειράς παραχωρήσεων με σκοπό την πρόσδεση των πλοίων-μουσείων / εκθεμάτων που ελλιμενίζονται στο Άλσος Ναυτικής Παράδοσης. Όπως έχει γίνει ήδη γνωστό, στο Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης που θα εγκατασταθεί στο Φλοίσβο θα φιλοξενηθούν πλοία που σχετίζονται με την ελληνική ναυτική παράδοση όπως είναι το Θωρηκτό Αβέρωφ, η τριήρης «Ολυμπιάς», το εμπορικό πλοίο «Hellas Liberty», το υποβρύχιο «Πρωτεύς». Το σύνολο της έκτασης του πάρκου ανέρχεται περίπου στα 26 στρέμματα.
Υπενθυμίζεται ότι η υπογραφή της σύμβασης για το έργο είχε πραγματοποιηθεί μεταξύ του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νικολάου Παναγιωτόπουλου και του εφοπλιστή και Προέδρου της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Δράμας «Κύκλωψ» και κατοίκου του Παλαιού Φαλήρου Αναστασίου – Άρη Θεοδωρίδη. Σημειώνεται επίσης ότι ο τελευταίος δώρισε 35 εκατομμύρια ευρώ για την υλοποίηση του Πάρκου Ναυτικής Παράδοσης.
Ειδικότερα, όπως αναφέρει η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), το έργο θα υλοποιηθεί στην περιοχή Φλοίσβος στον Δήμο Παλαιού Φαλήρου Αττικής και πιο συγκεκριμένα στις εκτάσεις που θα παραχωρηθούν στο «Ταμείο Εθνικού Στόλου» (ΤΕΣ) υπέρ του Πολεμικού Ναυτικού. Στις εκτάσεις αυτές περιλαμβάνονται τα δημόσια κτήματα και η υφιστάμενη παραλιακή οδός, καθώς και οι ζώνες αιγιαλού και παραλίας κατά χρήση. Το έργο υπάγεται διοικητικά στη στο Δήμο Παλαιού Φαλήρου και στην Περιφερειακή Ενότητα Νοτίου Τομέα Αθηνών.
Την αρχιτεκτονική μελέτη για το έργο έχει αναλάβει το αρχιτεκτονικό γραφείο Renzo Piano.
Δείτε εδώ αναλυτικά όλες τις λεπτομέρειες του έργου και όσα θα περιλαμβάνει.
