Ένα κορίτσι που το έλεγαν ‘χοντρή’, όχι Μαρία
H σύμβουλος για τη διατροφή, Ευαγγελία Ντεμίρη γράφει μία πραγματική ιστορία ενός παχύσαρκου κοριτσιού που καταδικάστηκε σε μία ζωή λίγο διαφορετική, από αδυναμία των δικών της να της δώσουν το σωστό πρότυπο.
- 07/09/2015
Η Μαρία λοιπόν ήταν πάντα στο σχολείο παχουλή, οι γονείς της εργάζονταν πολλές ώρες και έλειπαν συχνά από το σπίτι. Τη φρόντιζε η γιαγιά της και η τηλεόραση. Έτσι ο έλεγχος της ποσότητας και της ποιότητας της τροφής ήταν αδύνατος! Για να είναι καλη μαθήτρια και να διαβάζει, της έδιναν ως αντάλλαγμα διάφορα κουτιά γλυκίσματα. Έτσι υπέκυπτε και της έγινε ανάγκη. Ένα γλυκό – επιβράβευση σε κάθε τι που έκανε.
Έφτασε στα 16 χρόνια της να είναι 105 κιλά! Δεν είχε παρέες δεν είχε ενδιαφέροντα, παρά μόνο το διάβασμα, την τηλεόραση και φυσικά όλα αυτά συνεπάγονταν και το φαγητό.
Θυμάμαι πάντα καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας της όταν παιζαμε κάτω και μας κοίταγε από το παράθυρο με ένα θλιμμένο ύφος. Την αγαπούσα πολύ και στεναχωριόμουν που καθόταν τόσες πολλές ώρες μόνη της. Μας απέφευγε γιατί το όνομα της στη παρέα ήταν “χοντρή” όχι “Μαρία”.Έγινα η σκιά της προσπαθώντας από τότε να την πείσω να αγαπάει τον εαυτό της πιο πολύ από το φαγητό κ να προσέχει τις ποσότητες που καταναλώνει γιατί θα γινόταν μια στρογγυλή μπάλα.
<ΑΛΛΑΞΕ ΕΙΚΟΝΑ,ΑΛΛΑΞΕ ΖΩΗ>
Αυτό θυμάμαι της έλεγα κάθε μέρα ….σιγά σιγά άρχισε να καταλαβαίνει από ο μόνη της τι έπρεπε να κάνει κ συμβουλευτικέ έναν ειδικό διατροφολόγο που τη βοήθησε να τη καθοδηγήσει σωστά ως προς τις σωστές διατροφικές της συνήθειες!
Βλέπουμε λοιπόν σήμερα ότι το 1 στα 2 παιδιά είναι παχύσαρκα!
Ένα από τα προβλήματα του πάχους, όσο κι αν φαίνεται αθώα, ειναι η τηλεόραση.Το παιδί χαζεύοντας TV ξεχνιέται στον έλεγχο της ποσότητας κ της ποιότητας. Ο νέος τρόπος ζωής τις τελευταίες δεκαετίες δημιούργησε ένα διατροφικό πλέγμα το οποίο χαρακτηρίζεται από αύξηση στην κατανάλωση λίπους και κρέατος, αλλά και αύξηση της κατανάλωσης ζάχαρης. Τα λαχανικά, τα φρούτα και οι χυμοί λείπουν από το τραπέζι μας. Το σπιτικό φαγητό αντικαταστάθηκε από το πρόχειρο και γρήγορο, ενώ η φυσική δραστηριότητα μειώνεται.
Όταν χρησιμοποιούμε το φαγητό ως επιβράβευση στο παιδί, καταφέρνουμε με τον καιρό να βάλουμε το φαγητό στη θέση της παρηγοριάς, της χαράς, της αγάπης, της αποδοχής, της ασφάλειας και ό,τι άλλο συναίσθημα μπορεί να πάρει το παιδί από τους γονείς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ωθήσει το παιδί να διαχειρίζεται τα συναισθήματα του σύμφωνα με το φαγητό που προσλαμβάνει η να τα αντικαθιστά η να τα “καταπίνει” τα συναισθήματα για ένα γεύμα.
Έτσι αναπτύσσει το παιδί τις πρώτες ρίζες για τη διατροφική διαταραχή που αυτό συνεπάγεται τάση προς παχυσαρκία ή βουλιμία ή νευρική ανορεξία!
ΥΓ: Αποφεύγουμε να αγοράζουμε συχνά έτοιμα φαγητά απέξω .Τίποτα δε μπορεί να αντικαταστήσει το φαγητό που ετοιμάζουμε με ιδιαίτερη φροντίδα και αγάπη στο σπίτι.
Η Ευαγγελία Ντεμίρη είναι σύμβουλος διατροφής στο Mediterranean Diet