Peninsula: Fine dining και αύρα από Μαϊάμι στη Βουλιαγμένη [VIDEO]

Το δημοφιλές εστιατόριο της Βουλιαγμένης ανεβάζει την ένταση επενδύοντας σε ένα μενού που σε ταξιδεύει στη Μεσόγειο, την Ασία και τη Λατινική Αμερική.

• 29/07/2024
• Κείμενο: Θύμιος Βούλγαρης
• Φωτογραφίες: Γιάννης Συκιανάκης

Η Βουλιαγμένη είναι γνωστή, αν όχι διάσημη, για αρκετούς λόγους -και για όλους καθόλου άδικα. Προσωπικά, την είχα στο μυαλό μου, αυτή μαζί με όλα τα «πολύ νότια προάστια» όπως αναφέρουμε συχνά τις περιοχές από Γλυφάδα προς Βάρκιζα, σαν το Μαϊάμι μας – χωρίς ποτέ να έχω επισκεφθεί το αυθεντικό.

Σκεφτόμουν πάντα φοίνικες, κορίτσια με μαγιό στους παραλιακούς δρόμους, όμορφους ανθρώπους να περιφέρουν την καλοφτιαγμένη και ακόμα πιο καλοζωισμένη ύπαρξή τους μεταξύ ακριβών, συχνά εξαιρετικά καλοσχεδιασμένων αρχιτεκτονικά σπιτιών, καταστημάτων flashy διάσημων Οίκων, μεγάλων αυτοκινήτων, πολυτελών ξενοδοχείων με ιδιωτικές παραλίες και λίγων παραλιακών club με «δύσκολη πόρτα».
Μεταξύ του Γκολφ της Γλυφάδας και της Βάρκιζας, ξετυλιγόταν σχεδόν κινηματογραφικά ένα ντόπιο Miami Vice, εμφανώς λιγότερο έθνικ και εξωτικό σε «πρωταγωνιστές» και 80s αισθητική, όμως με την ίδια τρέλα για ζωή, εξωστρέφεια, ζωντάνια, έντονους ρυθμούς από τη στιγμή που έπεφτε η νύχτα και, φυσικά, αυτό το μεγαλειώδες Ηλιοβασίλεμα.

Γιατί, αυτό το Ηλιοβασίλεμα αξίζει να γράφεται με κεφαλαία – ειδικά όταν σε υποδέχεται λίγα δευτερόλεπτα αφού έχεις καθίσει αναπαυτικά στο τραπέζι σου, στο Vouliagmeni Peninsula, ίσως στο ιδανικότερο σημείο αυτής της μικρής «πασαρέλας» του πεζόδρομου, τον οποίο σοφά έχουν δημιουργήσει στον παράδρομο της παραλιακής, στην εμπορική καρδιά του πανέμορφου προαστίου.

Το Peninsula, με μια πρώτη ματιά – ίσως και μερικές περισσότερες καθώς αυτό που αντίκρυσα με την πρώτη, τηρουμένων των αναλογιών, με εντυπωσίασε – το κατέταξα σε μια προσωπική κατηγορία αναπάντεχα καλών εκπλήξεων. Γεγονός που οι επόμενες περίπου δύο ώρες ήρθαν να επιβεβαιώσουν πανηγυρικά.

Ένας μέσος επιχειρηματίας, εκμεταλλευόμενος την εξαιρετικά στρατηγική θέση του μαγαζιού, θα μπορούσε να αρκεστεί σε επιφανειακές και, κυρίως, επεμβάσεις εντυπωσιασμού, αφήνοντας ίσως τα υπόλοιπα σε μια δεύτερη, κακή τους, μοίρα. Όμως, εδώ η πραγματικότητα, σε όλα τα επίπεδα, με έκανε να υποκλιθώ νοερά: ποιότητα κατασκευής όπου και αν περπάτησα, καλοί φωτισμοί, άνετες, μεγάλες κουζίνες – όσο έφτανε το μάτι τουλάχιστον στο κλειστό κομμάτι, γιατί στο ανοιχτό o Head Chef Άλκης Κουρής με μια ηρεμία, παρά τα συνεχή χαρτάκια των παραγγελιών, μας υποδέχτηκε με χαμόγελο και διάθεση να μας μυήσει στη δική του (και του Executive Chef Βαγγέλη Λεούση) γαστρονομική φιλοσοφία που, όπως αποδείχτηκε στο τέλος της βραδιάς, με επιτυχία έχει καθιερώσει στον κομψότατο χώρο που τον φιλοξενεί.

«Σκοπός μας είναι να φτιάχνουμε πιάτα και συνταγές που συνδυάζουν τη γεύση και την εμφάνιση, που “μπερδεύουν” καταγωγές και εθνικότητες. Διαλέγουμε τα καλύτερα υλικά που υπάρχουν στην αγορά, δίνοντας έμφαση σε ορισμένα πιο “εξωτικά” και συνδυάζοντάς τα με υψηλότερες γαστρονομικές τεχνικές παράγουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα», μου είπε ενώ έστηνε ένα από τα «ωμά» πρώτα πιάτα που επιλέξαμε.

Και δεν ήταν, θαρρώ, υπερβολικός καθόλου: στο ξύλινο, σαν κατάστρωμα πολυτελούς γιοτ, deck του γεμάτου με «ντόπιους» κυρίως Peninsula, η γευστική εμπειρία ξεπέρασε τις αρχικές μου προσδοκίες – παρασάγγας.

Είναι σαφές πως υπάρχει σεβασμός στην καλή πρώτη ύλη, διάθεση για μια σχετική ένταση σε γεύσεις και αρώματα, με πιάτα που μοσχοβολούν Μεσόγειο, με επιρροές και τεχνικές όμως από Ασία και Λατινική Αμερική.

Ενώ εμείς απολαμβάναμε το ταρτάρ τόνου και το σεβίτσε λαβράκι, μια παρέα από κομψές κυρίες παραδίπλα έβγαζαν μικρές κραυγές επιδοκιμασίας για τις Παλόμες που είχαν μόλις σερβιριστεί. Γιατί, όντως, το μπαρ ετοιμάζει πολύ προσεγμένα και ενδιαφέροντα cocktails, τα οποία σε συνδυασμό με κάποια «κατάλληλα» πιάτα από το μενού, θα είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να είναι η επιλογή σας αντί κρασιού, για παράδειγμα.

Δεν θα τσιγκουνευτώ τα εγκωμιαστικά σχόλια για ένα από τα highlight της βραδιάς: το service. Κλάσεις ανώτερο από οτιδήποτε θα συναντήσετε σε μη-γαστρονομικό εστιατόριο ή πολυτελές ξενοδοχείο. Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω το πόσο σοβαρή επαγγελματίας, με άψογη κατάρτιση ήταν η μόλις 21 ετών αεικίνητη κοπέλα που μας εξυπηρετούσε, η οποία ενώ μας σέρβιρε τον ψητό τόνο με σουσάμι και το σπαγγέτι με γαρίδες, μας ανέλυε λεπτομερώς την cocktail list και «γιατί να προτιμήσουμε το τάδε αντί του δείνα», σε σχέση με τα πιάτα που πήραμε.

Σπάνια περίπτωση, που έκανε την πολύ όμορφη βραδιά μας σε ένα από τα ωραιότερα spot των νοτίων προαστίων ακόμα πιο γοητευτική και, γιατί όχι, ανθρώπινα αξέχαστη.