Τιτάνες: Η σχολή Ju Jitsu της Αργυρούπολης που διαμορφώνει μαχητές
Χτίζοντας το μέλλον των παιδιών μας
Βρίσκεται σταθερά στα 3 κορυφαία σωματεία της χώρας, κερδίζει σπουδαίους τίτλους σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα, γίνεται το μέρος όπου εμπιστεύονται εκατοντάδες -μικροί ή μεγάλοι- αθλητές και φέρνει το Ju Jitsu στην καρδιά κάθε «μαχητή» του. Αυτή είναι η ιστορία των Τιτάνων, μέσα από τα μάτια του πρωταθλητή, προπονητή και ιδρυτή τους, Γιάννη Μπάλλα.
- 12/09/2024
Στην καρδιά της Αργυρούπολης, σε έναν νέο, πλήρως λειτουργικό, σύγχρονο και ανανεωμένο χώρο, υπάρχει μια σχολή που διαφέρει από τις άλλες. Πρόκειται για μια σχολή Ju Jitsu που δεν αποτελεί απλώς έναν χώρο άθλησης, αλλά έναν ζωντανό οργανισμό, στον οποίο καθένας που περνά το κατώφλι μαθαίνει κάτι πολύτιμο: τη δύναμη που κρύβει μέσα του.
Εδώ οι μαθητές, που μπορεί να ξεκινούν με φόβο ή δισταγμό, σιγά σιγά μεταμορφώνονται. Δεν μαθαίνουν μόνο τις σωστές τεχνικές ή πώς να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, αλλά και πώς να καλλιεργούν θετικές αξίες όπως η πειθαρχία, η αυτοπεποίθηση και ο σεβασμός. Εδώ η φυσική άσκηση συνδυάζεται με την ψυχική ενδυνάμωση, δημιουργώντας ένα ολοκληρωμένο σύστημα εκπαίδευσης που τους βοηθά να αναπτύξουν τόσο το σώμα όσο και το πνεύμα τους. Ο λόγος για τους Τιτάνες.
Τιτάνες: Η ίδρυση του Συλλόγου που έγινε για όλους μια δεύτερη οικογένεια
Όλα ξεκίνησαν από έναν άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που από παιδί αγάπησε το άθλημα, το εξέλιξε, είναι αυτοδημιούργητος, πρωταθλητής, προπονητής και πόσα ακόμη. Ο Γιάννης Μπάλλας είναι κάτι παραπάνω από ένας απλός δάσκαλος για τα παιδιά. Τον βλέπουν περισσότερο σαν πατέρα τους, σαν μέλος της οικογένειάς τους, αφού καθημερινά, εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, εμπνέει τον κάθε μαθητή του να αγαπήσει το άθλημα, να ξεπεράσει τα όριά του, να διαχειριστεί το άγχος και τα συναισθήματά του και να αναπτύξει μια θετική στάση απέναντι σε κάθε πρόκληση. Με λίγα λόγια, βρίσκεται δίπλα τους -μαζί φυσικά με τη γυναίκα του Ελένη- σε κάθε επιτυχία ή νίκη, αλλά και σε κάθε δυσκολία ή αστοχία. Όπως κάνει ένας σωστός εκπαιδευτικός. Έτσι άλλωστε ξεκίνησε.
«Το 1997 ανέλαβα το τμήμα αυτοάμυνας και Ju Jitsu στα Εκπαιδευτήρια Ζώη στην Αργυρούπολη. Ήδη σήμερα μετράμε 27 χρόνια συνεργασίας και μπορώ με βεβαιότητα να πω πως η σχέση μου με το σχολείο είναι πια οικογενειακή», μου εξιστορεί ο Γιάννης. Από το 2000 έως το 2006 τα παιδιά συμμετείχαν σε αγώνες, αγάπησαν ειλικρινά το άθλημα και πολλά από αυτά θέλησαν να το εξελίξουν.
Τότε άρχισε σιγά-σιγά να προκύπτει ένας μεγάλος όγκος αθλητών και έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη να λειτουργήσει ένας απογευματινός όμιλος. «Η ιδέα πήρε σάρκα και οστά σε συνεργασία με τους γονείς των παιδιών του σχολείου και το 2006 ιδρύσαμε την Ακαδημία Αυτοάμυνας “Τιτάνες”. Από τότε μέχρι και σήμερα συμμετέχουμε στο άθλημα πολύ ενεργά, με τον Σύλλογο από το 2009 και έπειτα να ανήκει στα top 3 σωματεία της χώρας», μου εξηγεί.
Όταν πρωτοσυστάθηκε ο Σύλλογος, η ομάδα ξεκίνησε με περίπου 20-30 παιδιά, ηλικίας από 8 έως 13 ετών. Ήταν κατά βάση οι “προχωρημένοι” από το τμήμα του σχολείου. «Η οικογενειακή ατμόσφαιρα που είχαμε στην ομάδα είναι και το βασικό συστατικό που διατηρούμε σταθερά μέχρι σήμερα, το οποίο μάλιστα μας οδήγησε σε αυτό που έχουμε καταφέρει να χτίσουμε», προσθέτει.
Για μερικά χρόνια οι Τιτάνες προπονούνταν σε έναν χώρο στο Ελληνικό. Πρόσφατα όμως μετακόμισαν στην Αργυρούπολη, σε πολύ κεντρικό σημείο επί της Γερουλάνου. Ένα μέρος που πληροί όλες τις προδιαγραφές που ονειρεύονταν ο Γιάννης και η Ελένη από το ξεκίνημα. Οι εγκαταστάσεις είναι σύγχρονες, με ευρύχωρες αίθουσες και αποδυτήρια, απλώνονται σε τρία επίπεδα, με πλούσιο εξοπλισμό, μα πάνω απ’ όλα με χαρούμενες φωνές μικρών και μεγάλων που δίνουν ζωή στον χώρο.
Σήμερα λοιπόν, 18 ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυση του Συλλόγου, οι Τιτάνες έχουν φτάσει να απαριθμούν πολλά μέλη. «Έχω πλέον και μαθητές μου που ασχολούνται με την προπονητική. Δεν είναι ξένοι, αλλά παιδιά δικά μας. Το να τα βλέπεις να εξελίσσονται και να φτάνουν εκεί που πάντα ήθελαν είναι υπέροχο συναίσθημα. Θέλουμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε με τον ίδιο ρυθμό, να μεγαλώνουμε νέες γενιές. Είμαστε γενικώς μια ρομαντική ιστορία», λέει ο Γιάννης.
Πανελλήνιοι και παγκόσμιοι τίτλοι
Το 2011 ήρθαν και οι πρώτες μεγάλες διακρίσεις. Εκείνη τη χρονιά οι Τιτάνες πήραν το πρώτο τους ευρωπαϊκό μετάλλιο στη Βιέννη. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ένα domino επιτυχιών.
Ποιες είναι οι πιο σημαντικές διακρίσεις που έχουν κερδίσει μέσα σε αυτά τα χρόνια; «Τον Αύγουστο του 2023 είχαμε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Καζακστάν. Τα παιδιά μέχρι τον δεκαπενταύγουστο ήταν εδώ και ιδρώνανε. Και αυτά και οι οικογένειές τους. Πήγαμε λοιπόν με 23 αθλητές στην Εθνική Ομάδα και γυρίσαμε με τους 22 να φέρουν στο στήθος τους ένα, δύο ή ακόμη και τρία μετάλλια», θυμάται ο Γιάννης, ενώ παράλληλα του έρχεται στο μυαλό μια ακόμη δυνατή στιγμή της ομάδας. «Μία ακόμη σημαντική διάκριση ήρθε τον περασμένο Μάιο. Δύο αθλήτριές μου, η Ναταλία Καρζή και η Μαρία Σερβέ, πήραν το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία duo system στις γυναίκες σε Πανευρωπαϊκό. Η Ελλάδα δεν είχε πάρει μετάλλιο από το 1996 σε αυτό το αγώνισμα και το κατακτήσαμε εμείς».
Κάτι ακόμη που εντυπωσιάζει στους Τιτάνες είναι το γεγονός πως όλη η αγωνιστική ομάδα αυτή τη στιγμή έχει το τεράστιο πλεονέκτημα να έχει εισαγωγή άνευ εξετάσεων στο πανεπιστήμιο, καθώς όλοι διαθέτουν πανευρωπαϊκούς ή παγκόσμιους τίτλους. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως τους δίνεται μια ευκαιρία να σπουδάσουν ό,τι θέλουν στη ζωή τους χωρίς το άγχος των εισαγωγικών εξετάσεων.
Βέβαια, κάτι που τονίζει ο Γιάννης είναι πως τα παιδιά δεν πρέπει να επιλέγουν ένα άθλημα απλά για να έχουν αυτό το πλεονέκτημα. «Δεν πρέπει να είναι αυτός ο πρωταρχικός στόχος. Και κυρίως οι γονείς δεν πρέπει να το βλέπουν έτσι. Καλό είναι τα παιδιά να μην γνωρίζουν πως έχουν αυτή τη δυνατότητα, ας το ανακαλύψουν αργότερα. Αν τα πιέσεις είναι δεδομένο πως δεν θα έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είμαστε πάνω απ’ όλα παιδαγωγοί, αγαπάμε τα παιδιά μας και είμαστε δίπλα τους σε κάθε φάση της ζωής τους. Όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι. Οι διακρίσεις θα έρθουν, αλλά στόχος είναι να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό του καθενός, πάντα με σωστή και θετική προσέγγιση. Έτσι θα κατακτήσουν κορυφές», λέει.
Και κάπως έτσι καταλαβαίνουμε πόσο αφοσιωμένος είναι στα παιδιά αυτά, μικρά και μεγάλα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αφοσίωσης είναι η ιστορία δύο κοριτσιών από το Αιτωλικό. Όταν ο ίδιος ξεκίνησε μια συνεργασία με έναν Σύλλογο καράτε της περιοχής που ήθελε βοήθεια στο Ju Jitsu, άρχισε να πηγαίνει κάθε Σαββατοκύριακο εκεί για να κάνει μάθημα στα παιδιά που έδειχαν το ενδιαφέρον τους για το άθλημα. Όταν η συνεργασία αυτή διεκόπη, δύο κορίτσια, η Μαρία και η Αλεξάνδρα Σιδερά, θέλησαν να συνεχίσουν, αλλά μόνο με τον προπονητή που τους έκανε να αγαπήσουν πραγματικά το Ju Jitsu.
«Τα κορίτσια ξεκίνησαν να ταξιδεύουν στην Αθήνα για να κάνουμε μαθήματα μαζί, ωστόσο μετά ήρθε ο κορωνοϊός και κάπως έτσι ξεκινήσαμε τις βιντεοκλήσεις. Αυτό συνεχίζεται για τέσσερα χρόνια. Οι δυο τους μαζί με την ξαδέρφη τους Μαρία Σιδηρά, κάνουν προπόνηση στο σαλόνι του σπιτιού της γιαγιάς τους κάθε μέρα. Συνδέουμε το κινητό και είναι σαν να βρίσκονται εδώ μαζί μας. Πηγαίνουμε αρκετά συχνά εκεί, ενώ όταν μας επισκέπτονται τις φιλοξενούμε σπίτι μας. Τις αγαπάμε σαν δικά μας παιδιά. Αυτά τα κορίτσια λοιπόν είναι σήμερα πολλάκις παγκόσμιες πρωταθλήτριες. Η Μαρία Σιδερά, μάλιστα, βγήκε η MVP του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, αφού πήρε σε τρία αγωνίσματα χρυσό μετάλλιο. Δεν το έχει ξαναπετύχει ποτέ Έλληνας αυτό. Ήταν μια μοναδική στιγμή», μου αφηγείται.
«Δεν έχουμε πυροτεχνήματα εδώ. Έχουμε διάρκεια»
Ο Γιάννης μοιάζει να μη σταματάει πουθενά. Είναι εκείνος ο προπονητής που ασχολείται συνεχώς με τους αθλητές του, τις τεχνικές, το τι μπορεί να κάνει για να βελτιωθεί -τόσο ο ίδιος όσο και οι μαθητές του, τι θα τους οδηγήσει στο να αγαπήσουν το άθλημα, να το διασκεδάσουν, να περάσουν καλά. Κι αυτό άλλωστε φαίνεται, καθώς στους Τιτάνες η ομάδα μαζεύεται και εκτός των προπονήσεων. «Πηγαίνουμε όλοι μαζί στο λούνα παρκ, διοργανώνουμε πάρτι ή ακόμα και πιτζάμα πάρτι», εξηγεί.
Στη σχολή υπάρχουν παιδιά που ξεκίνησαν από 5 ετών και μετά από χρόνια παραμένουν μέλη της ομάδας. «Δεν έχουμε πυροτεχνήματα εδώ. Έχουμε διάρκεια. Άπαξ και έρθει ένα παιδί και αγαπήσει το άθλημα, δεν θα φύγει. Κι αυτό γιατί παίρνει την ενέργεια, την αποδοχή, την ομαδικότητα. Όλοι αισθάνονται ξεχωριστοί. Και αυτό τους κάνει να αισθάνονται ωραία, οικεία», προσθέτει η Ελένη.
Το κάθε παιδί βέβαια έχει διαφορετικό χαρακτήρα, τη δική του προσωπικότητα και όπως τονίζει ο Γιάννης, άλλο background όσον αφορά το σπίτι και την οικογένειά του. Ξεκαθαρίζει πως όλα τα σπίτια δεν είναι ίδια, πως υπάρχουν προβλήματα και για αυτό είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια καλή επικοινωνία εδώ ώστε να νιώσουν την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη που χρειάζονται. «Στους Τιτάνες έχει δημιουργηθεί μια οδός ασφαλούς εξόδου που βοηθά τα παιδιά και τα κρατά στον ίσιο δρόμο. Εδώ οι μαθητές μου μπαίνουν σε ένα πλάνο, σε ένα πρόγραμμα. Έχουν τις προπονήσεις τους, περιμένουν τους αγώνες και τα ταξίδια μας. Ζουν όλη τη διαδικασία, αφήνουν τα πάντα στην άκρη και είναι πραγματικά εδώ. Αυτό βοηθά πολύ όλη τη ροή της οικογένειας. Ο αθλητισμός σε βοηθά γενικά να μπαίνεις στη διαδικασία να θέτεις στόχους, να τους πετυχαίνεις, να δουλεύεις, να υπομένεις. Αυτομάτως χτίζεται ο χαρακτήρας των παιδιών».
Μαζί με τον χαρακτήρα τους χτίζονται και οι αξίες που θα κουβαλούν μαζί τους όλη τους τη ζωή. Αξίες που από μικρή ηλικία τους διδάσκουν τόσο πολλά, μα πάνω απ’ όλα τη σημασία της αποδοχής. Και εδώ πάλι ο Γιάννης έχει να μου διηγηθεί μια πολύ όμορφη ιστορία.
«Τον Δεκέμβριο του 2023 υποδεχτήκαμε τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία “Νίκη” από το Ελληνικό. Ήρθαν δεκαπέντε παιδιά και δεκαπέντε μαθητές μου, ώστε να κάνουν όλοι μαζί προπόνηση. Ήταν μια μαγική στιγμή να βλέπεις παιδιά που είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους να γίνονται ένα. Στο τέλος της προπόνησης, όταν μίλησε ο πρόεδρος του Συλλόγου, έλεγε ότι δεν πίστευε πως τα παιδιά μας θα έχουν αυτή την αντιμετώπιση απέναντι στα δικά τους. Και αυτό για εμάς έχει μεγάλη αξία».
Βρίσκω την αφορμή να τον ρωτήσω αν μπορούν άτομα με αναπηρία να έρθουν στους Τιτάνες και να ασχοληθούν με το άθλημα του Ju Jitsu. Μου απάντησε πως ο καθένας μπορεί να επιλέξει το άθλημα που του αρέσει, με τη μόνη διαφορά ότι μπορεί να αλλάζουν λίγο οι συνθήκες. Ο Γιάννης όπως μου εξηγεί έχει αναλάβει ένα τέτοιο παιδί, στο οποίο κάνει ιδιαίτερα μαθήματα. «Όταν μας προσέγγισε ο γονιός ήταν απελπισμένος, επειδή δεν τον είχαν αποδεχτεί σε πολλούς χώρους. Ούτε για εμάς ήταν εύκολο, αλλά βρήκαμε τη λύση. Χαίρομαι πολύ γιατί ξεκίνησε τον Απρίλιο, έκατσε τρεις μήνες και οι γονείς έφυγαν με πολύ θετικές εντυπώσεις. Για εμάς αυτό ήταν ικανοποίηση».
Η επόμενη μέρα για τους Τιτάνες
Ήδη ο Σύλλογος εγκαταστάθηκε στον νέο χώρο, οπότε ένας αέρας ανανέωσης φύσηξε φέτος για τους Τιτάνες, σηματοδοτώντας την αρχή ενός νέου κεφαλαίου. Τι επιφυλάσσει, ωστόσο, το μέλλον για την ομάδα;
«Είμαστε ο Σύλλογος με τα περισσότερα σεμινάρια παγκοσμίως. Φέτος για παράδειγμα φέραμε έναν σπουδαίο δάσκαλο τζούντο της Κορέας, τον Jan Wong–Soo, ο οποίος ήρθε και έκανε ένα φοβερό τετραήμερο σεμινάριο. Ο κόσμος τα περιμένει με αγωνία και το μόνο σίγουρο είναι πως θέλουμε να τα συνεχίσουμε και να τα ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο, φέρνοντας όλο και πιο μεγάλα ονόματα του αθλητισμού στη χώρα μας».
«Επίσης, πραγματοποιούμε και εκπληκτικά summer camps, τα οποία και πάλι αθλητές από όλο τον κόσμο τα περιμένουν με ανυπομονησία. Δυστυχώς μετά τον κορωνοϊό σταματήσαμε, αλλά στόχος μας είναι να επανέλθουμε και το επόμενο καλοκαίρι έχουμε δεσμευτεί ότι θα προγραμματίσουμε κάτι πραγματικά μοναδικό».
«Τώρα, θέλουμε τα παιδιά μας να συνεχίσουν να αποκτούν εμπειρίες και μαθήματα ζωής, κάτι που γίνεται και λόγω των συμμετοχών μας σε Πρωταθλήματα, καθώς αφενός οι αθλητές δοκιμάζουν τις δυνατότητές τους και ξεπερνούν τα όριά τους, αφετέρου έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν εικόνες από όλο τον κόσμο. Έχουν πάει πραγματικά παντού».
«Ένα ακόμη σπουδαίο βήμα όχι μόνο για εμάς αλλά για όλα τα όχι τόσο δημοφιλή αθλήματα είναι ένα νέο project που ξεκινά στο Mega και αφορά στον ερασιτεχνικό αθλητισμό».
«Η κόρη μας ήταν η νεότερη αθλήτρια με δελτίο που κατέβηκε σε αγώνες. Το 2011 στους πρώτους της αγώνες ήταν 3,5 ετών. Η Άννα Μαρία σήμερα είναι τρεις φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια και δύο φορές πανευρωπαϊκή. Δεν την πιέσαμε ποτέ να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο, αντίθετα εμείς πάντα ακολουθούσαμε τα θέλω της. Η ίδια λοιπόν θέλει να τελειώσει το σχολείο, να ακολουθήσει τις σπουδές της στα ΤΕΦΑΑ, να αναλάβει το τμήμα μου στο σχολείο και μετά να αναλάβει την ακαδημία. Ξέραμε πάντα ποια ήταν η δυναμική της, τη στηρίξαμε και είμαστε πολύ περήφανοι για αυτή».