Σάββατο βράδυ στο Manu: Φάγαμε στο κρυμμένο διαμάντι του Κεραμεικού
Σε ένα στενό του Κεραμεικού θα βρεις το πιο funky στέκι για casual ψαροφαγία με φρέσκα υλικά και επιρροές από την ασιατική κουζίνα.
- 11/10/2024
Γενικά, δεν είμαι φαν της εξόδου τα Σάββατα. Μου φαίνεται ότι όλη η Αθήνα βουλιάζει, με τον κόσμο να προσπαθεί να προλάβει να ζήσει σε ένα βράδυ όσα δεν μπορεί μέσα στην εβδομάδα, γεμίζοντας τα εστιατόρια και τα μπαρ. Αλλά το περασμένο Σάββατο ήταν διαφορετικό – μια συνεχής ψιχάλα και το Καλλιμάρμαρο έτοιμο να γεμίσει με 60.000 άτομα για τη συναυλία της απόλυτης ελληνίδας σταρ, φάνηκαν σαν καλή ευκαιρία να βγούμε για φαγητό. Εξάλλου, η πείνα μας είχε ήδη χτυπήσει κόκκινο.
Καβαλήσαμε το σκούτερ και ξεκινήσαμε για Κουκάκι, αλλά το σχέδιό μας γρήγορα κατέρρευσε. Και στα δύο μαγαζιά που είχαμε σταμπάρει, δεν υπήρχε τραπέζι. Αναρωτηθήκαμε αν η εποχή του «πετάγομαι χωρίς κράτηση» έχει τελειώσει, και πλέον πρέπει να βάζουμε την κράτηση στο Google Calendar εβδομάδες πριν, για να το μετανιώνουμε όταν αλλάξει η διάθεσή μας. Κάπου εκεί μου ήρθε η ιδέα, τηλεφώνησα στην κολλητή
-Ρε Μαριλλού, πώς λέγεται εκείνο το μαγαζί στον Κεραμεικό με τα ψάρια που ήθελες να πάμε
-Ποιο λες; Το ιταλικό;
– Όχι, αυτό με τα ψάρια, το ινσταγκραμικό.
-Ααα, το Manu! Ναι, περίμενε να σου στείλω τη διεύθυνση.
Ξανανεβήκαμε στο σκούτερ, συζητώντας για τη νέα ταινία του Τζόκερ και τις φήμες ότι το έχουν γυρίσει σε μιούζικαλ. Μέσα σε λίγο χρόνο είχαμε φτάσει στο Manu, το οποίο εξελίχθηκε στο cute date spot του Σαββατόβραδου.
Από την πρώτη ματιά, το Manu σου φτιάχνει τη διάθεση. Είναι καλαίσθητο και προσεγμένο, με μια μίξη που σε κάνει να νιώθεις σαν να βρίσκεσαι ταυτόχρονα στην Ιαπωνία και στην Ελλάδα. Το μπλε χρώμα κυριαρχεί στη διακόσμηση, δημιουργώντας μια αίσθηση ηρεμίας. Η ανοιχτή κουζίνα σε μαγνητίζει, σε κάνει να θέλεις να κοιτάζεις διαρκώς τους σεφ, προσπαθώντας να κλέψεις λίγα από τα μυστικά τους.
Τα κορίτσια στο σέρβις, γνώριμες φυσιογνωμίες από γνωστά μαγαζιά της περιοχής. Όλη η φιλοσοφία του Manu περιστρέφεται γύρω από την εποχικότητα και το ψάρι. Το μενού αλλάζει με τις παλίρροιες, και κάθε πιάτο αντικατοπτρίζει τις γεύσεις της εποχής. Η ομάδα στην κουζίνα σέβεται απόλυτα τα υλικά, ενώ το προσωπικό στην εξυπηρέτηση μοιράζεται ιστορίες για τους ψαράδες που συλλέγουν υπεύθυνα τους θησαυρούς της θάλασσας.
Για δύο άτομα, μας πρότειναν 4-5 πιατάκια στη μέση, αλλά εμείς, γνωστοί κοιλιόδουλοι, πήραμε έξι. Ξεχωρίσαμε το φρέσκο ψωμί με τον έντονο ταραμά και τη μελιτζανοσαλάτα, το ceviche με ψάρι ημέρας, σταφύλι, κόλιανδρο, εσαλότ, γλυκοπατάτα και τραγανό κρεμμύδι.
Το tataki τόνου με ponzu, μαρμελάδα λεμονιού και σουσάμι ήταν χείμαρρος φρεσκάδας και γεύσης. Όταν έφτασε το κριθαρότο με γαρίδες Κοιλάδας και καραβίδες με τον ζωμό τους και την παρμεζάνα Cavola, ο σεφ βγήκε να μας πει να φάμε την καραβίδα με το χέρι – αλλά τον είχαμε προλάβει ήδη.
Η λίστα κρασιών έχει μόνο ελληνικό αμπελώνα, και διαλέξαμε ένα ροζέ. Οι μπύρες είναι από τοπικές μικροζυθοποιίες, και μπορείς να πιεις και τσίπουρα ή ούζο, αν προτιμάς. Συνολικά, η βραδιά μας στο Manu ήταν μια υπέροχη εμπειρία σε ένα επεισοδιακό Σαββατόβραδο, και προσωπικά θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα.
Εύρος τιμής: 30- 40 ευρώ το άτομο