Κρύστα Παραμύθη: Τα αγαπημένα στέκια μιας vegan blogger στην Αθήνα
Με αφορμή τη World Vegan Day, η vegan blogger και συνιδρύτρια του Vegan Life Festival, Κρύστα Παραμύθη, μιλά στο NouPou για τον τρόπο ζωής της, μοιράζεται την πιο συγκινητική ιστορία της σε σχέση με τον βιγκανισμό (με πρωταγωνιστή τον γιο της) αλλά και την αγαπημένη της vegan συνταγή, ενώ προτείνει τα πιο νόστιμα vegan στέκια στην Αθήνα.
- 01/11/2024
Λόγοι ευαισθησίας και αγάπης προς τα ζώα, λόγοι οικολογίας και βιωσιμότητας, απλή γευστική προτίμηση, επιλογή για καλυτερη υγεία ή δυσανεξία σε ορισμένες τροφές… Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους τα τελευταία χρόνια αρκετοί άνθρωποι έχουν επιλέξει να ασπαστούν τον βιγκανισμό.
Η vegan φιλοσοφία επικεντρώνεται στην απόρριψη προϊόντων ζωικής προέλευσης, που περιλαμβάνει τρόφιμα όπως το κρέας, τα ψάρια, τα αβγά, τα γαλακτοκομικά, το μέλι, καθώς και προϊόντα όπως το δέρμα, το μαλλί και το μετάξι. Βασικός σκοπός των vegans είναι να μειώσουν την εκμετάλλευση των ζώων και να περιορίσουν την κακοποίησή τους, προάγοντας παράλληλα έναν πιο βιώσιμο τρόπο ζωής αλλά και τη συνολική σωματική ευεξία μέσω της κατανάλωσης περισσότερων φρούτων, λαχανικών, οσπρίων και δημητριακών πλούσιων σε θρεπτικά συστατικά.
Η Κρύστα Παραμύθη, vegan blogger και συνδιοργανώτρια του Vegan Life Festival το οποίο έχει γίνει πλέον ετήσιος θεσμός, ασπάστηκε σταδιακά τον βιγκανισμό σχεδόν από την εφηβεία της και πλέον έχει αφιερώσει τη ζωή της στην ενημέρωση και την προώθηση του βιγκανισμού ως συνολικού τρόπου ζωής μέσω του προφίλ της στα social media.
Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στο Περιστέρι. Ωστόσο στην ενήλικη ζωή μου είχα επιλέξει να μένω στο κέντρο της Αθήνας με το οποίο έχω έρωτα. Πλέον όμως μένω μόνιμα στην ήσυχη Λήμνο.
Είσαι full time blogger;
Ναι, είμαι full time blogger τα τελευταία τρία χρόνια.
Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στον βιγκανισμό και τι σημαίνει για σένα το να είσαι vegan;
Το πρώτο ερέθισμα ήταν όταν ήμουν 16. Ένας φίλος μου, μου μίλησε για τα δικαιώματα των ζώων, εντελώς νέα πληροφορία για εμένα τότε και επειδή ήμουν πολύ ελευθεριακό άτομο με ενδιαφέρον για την προάσπιση των δικαιωμάτων των πιο αδύναμων και εκτεθειμένων, αυτή η θεώρηση ήταν πολύ κοντά στη δική μου αλήθεια. Αυτή ήταν η στιγμή που έγινα βίγκαν, με την έννοια πως ξεκίνησα να αναγνωρίζω το εγγενές δικαίωμα στην ελευθερία και στην αυτοδιάθεση στα ζώα που δεν είναι άνθρωποι. Έγινα βίγκαν στην ψυχή.
Τελικά όμως σταμάτησα να χρησιμοποιώ τα ζώα για δικές μου ανάγκες τέσσερα χρόνια μετά, στα 20 μου, που έγινα μαμά, καθώς ήθελα η ιδεολογία μου να είναι συνεπής με ό,τι εφαρμόζω την καθημερινή μου ζωή, για να δώσω ένα σταθερό παράδειγμα στο παιδί μου. Vegan για ‘μένα είναι να μην θεωρείς πως είσαι ανώτερο ον απλά και μόνο επειδή είσαι άνθρωπος.
Ποιές ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις όταν ξεκίνησες τη μετάβαση σε έναν vegan τρόπο ζωής;
Η μεγαλύτερη πρόκληση τότε και τώρα είναι οι άνθρωποι. Η χρήση ζώων για τις ανάγκες των ανθρώπων είναι τόσο κανονικοποιημένη και βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα μας, που το να υπάρχει απλά ένα βίγκαν άτομο εκλαμβάνεται ως απειλή. Η ύπαρξή μας και μόνο ξυπνάει ένα απίστευτο μίσος. Το ίδιο μίσος συναντάμε ενάντια στα φεμινιστά θέματα, επειδή διεκδικούν δικαιώματα για τις γυναίκες και στα αντιρατσιστά επειδή διεκδικούν δικαιώματα για όλα τα άτομα ανεξαρτήτως φυλής και για κάθε άτομο που αντιτάσσεται σε κοινωνικές διακρίσεις. Ζούμε σε μια εγωπαθή κοινωνία που φοβάται πως θα χάσει τα δικαιώματά της αν κάποια υποκείμενα αποκτήσουν τα δικά τους.
Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία από την προσωπική πορεία σου στον βιγκανισμό που θα μπορούσες να μοιραστείς;
Αυτή την ιστορία τη μοιράζομαι πρώτη φορά δημόσια για λόγους που θα εξηγήσω στη συνέχεια. Είχα πρόσφατα μετακομίσει στην επαρχία με τον εκ γενετής vegan γιο μου και ως άτομα που έχουμε μεγαλώσει σε αστικό περιβάλλον ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για εμάς. Μικρή κοινωνία όπου ψιλογνωριζόμαστε μεταξύ μας και τελείως διαφορετικά μυαλά. Πολλοί άνθρωποι εδώ βιοπορίζονται σε μεγάλο βαθμό ή αποκλειστικά από ενασχολήσεις όπως είναι το ψάρεμα και η κτηνοτροφία. Εδώ είναι που ένιωσα για πρώτη φορά πως δεν μπορώ να τολμήσω να μιλήσω για τα δικαιώματα των ζώων γιατί είναι σαν να παίρνω το οξυγόνο από το δωμάτιο.
Μια μέρα λοιπόν, επιστρέφει ο γιος μου σπίτι από τη βόλτα του και μου ανακοινώνει πως βρήκαν μία κατσίκα δεμένη με σχοινί και την απελευθέρωσαν! Πάγωσα. Τον ρώτησα αν τον είδε κανείς. Αφού με καθησύχασε πως δεν ήταν κανείς τριγύρω, τον ρώτησα τι συνέβη στη συνέχεια και μου είπε πως η κατσίκα ελεύθερη πια έτρεξε προς το μέρος μίας πιο μικρής κατσικούλας που υπέθεσε πως ήταν το παιδί της. Από τη μία συγκινήθηκα τόσο πολύ που ο παρορμητισμός του τον ώθησε αρχικά να θεωρήσει πως δεν είναι σωστό να υπάρχει ένα ζώο δεμένο και έπειτα να το αφήσει ελεύθερο και από την άλλη προβληματίστηκα γιατί ζούμε σε έναν κόσμο που αντιλαμβάνεται τα ζώα ως ιδιοκτησία του ανθρώπου.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου vegan πιάτο που μπορείς να φτιάξεις μόνη σου;
H εμμονή μου τους τελευταίους μήνες είναι αυτή η μακαρονάδα με καμμένα ντοματίνια και σάλτσα από κάσιους.
Ως συνδιοργανώτρια του Vegan Life Festival, πώς κατάφερες μαζί με τους συνεργάτες σου να φτιάξετε ένα φεστιβάλ με τόσο μεγάλη απήχηση σε όλη την Ελλάδα; Ποιες ήταν οι πρώτες κινήσεις, τα εμπόδια και, τελικά, πώς φτάνει κανείς σε μια τόσο μεγάλη επιτυχία;
Αυτό που μας σύνδεσε και μας κινητοποίησε αρχικά ήταν η μεγάλη μας αγάπη για τον vegan τρόπο ζωής. Θέλαμε να δημιουργήσουμε έναν χώρο στον οποίο όλα τα βίγκαν άτομα θα ένιωθαν σπίτι τους, θα είχαν την ευκαιρία να δικτυωθούν, να ακτιβιστούν, να υπάρξουν άνετα. Έλειπε αυτό στην Ελλάδα.
Δυστυχώς το να είσαι βίγκαν έχει και μια μοναχική πλευρά. Το φεστιβάλ αυτό ξεκίνησε κυριολεκτικά με μοναδικούς πόρους τον προσωπικό μας χρόνο και τα ελάχιστα προσωπικά μας χρήματα και τότε για εμάς ήταν μεγάλο ρίσκο να διαλέξουμε το Μηχανουργείο, τη μεγαλύτερη αίθουσα της Τεχνόπολης, για το πρώτο μας φεστιβάλ – όπου τελικά έγινε το αδιαχώρητο και πλέον κάνουμε χρήση όλης της Τεχνόπολης. Το μεγαλύτερό μας άγχος ως τώρα είναι η χρηματοδότηση, γιατί είναι πολύ σημαντικό για εμάς να διατηρήσουμε ελεύθερη είσοδο στα φεστιβάλ μας ώστε κάθε άτομο ανεξάρτητα από την οικονομική του κατάσταση να έχει πρόσβαση στη γνώση, την κοινωνικοποίηση και τη διασκέδαση. Αυτό που μας έχει οδηγήσει ως εδώ είναι το κοινό μας κίνητρο, να φτιάξουμε τις συνθήκες για να είναι πιο εύκολο για τον άνθρωπο να γίνει βίγκαν και τελικά να παραμείνει.
Πώς βλέπεις την ανάπτυξη της vegan κοινότητας στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια; Υπάρχουν ακόμα στερεότυπα για τον βιγκανισμό;
Γενικά θα έλεγα πως έχουμε πλούσια κοινότητα με άτομα κάθε ηλικίας και κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων. Ένα στερεότυπο που συνεχίζει να με εκπλήσει πάντως είναι πως αρκετός κόσμος νομίζει πως η πρωτεΐνη δεν υπάρχει στη φυτική διατροφή. Και ένα άλλο που με στενοχωρεί είναι πως πολλοί θεωρούν τους βίγκαν άντρες, λιγότερο άντρες. Με στενοχωρεί επειδή γίνονται αντικείμενο χλευασμού. Από την άλλη, αυτή είναι και η τρανταχτή απόδειξη ότι η τοξική αρρενωπότητα κακοποιεί όλα τα άτομα και επιτέλους έχει έρθει η ώρα να την αφήσουμε πίσω.
Ξέρεις καθόλου από νότια; Υπάρχουν στέκια εδώ που σου αρέσουν;
To Γη στη Γλυφάδα είναι ένα πανέμορφο εστιατόριο με κατά βάση vegan και ωμοφαγικά πιάτα. Έχει μερικά από τα πιο νόστιμα γλυκά που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου.
Γενικά ποια είναι τα αγαπημένα σου αθηναϊκά στέκια και γιατί;
Λατρεύω το Bamboo Vegan, το Veganistan, το Vicky’s και το Vegan Beat για το πεντανόστιμο φαγητό και τα cool vibes.
Με αφορμή το World Vegan Day, ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις σε όσους ενδιαφέρονται να εξερευνήσουν τον βιγκανισμό αλλά δεν έχουν κάνει ακόμα το βήμα;
Θα έλεγα να το τολμήσουν και να μην τα παρατήσουν. Ο βιγκανισμός είναι ένα ταξίδι και μέσα σε αυτό θα υπάρξουν λάθη. Μερικές φορές σε πιάνει τάση για παραίτηση, αν θυμάσαι όμως ότι το κάνεις για τα ζώα, σου φεύγει αυτόματα.
Έχεις κάποια σχέδια για τη φετινή σεζόν; Κάποιο νέο project ή κάτι που θέλεις να αναπτύξεις περισσότερο σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο;
Είμαι σε δημιουργικό οργασμό αυτήν την περίοδο. Τρέχω τρεις σειρές μαγειρικής που με έχουν συναρπάσει. Την “90’s Nostalgia” με φαγητά που τρώγαμε στα 90’s, “30 γραμμάρια πρωτεΐνη σε λιγότερο από 30 λεπτά” για τα γυμναστηριακά παιδάκια και “Προβιοτικά στο σπίτι” με ζυμωμένες τροφές που θα φτιάχνουμε πολύ οικονομικά στο σπίτι για να ενισχύσουμε το μικροβίωμα του εντέρου. Έχω εστιάσει στην υγεία και στην αισθητηριακή απόλαυση. Επιπλέον ετοιμάζω το πρώτο μου βιβλίο συνταγών και είμαι ενθουσιασμένη με όλη τη διαδικασία!