Μέσα στο νέο Γυμνάσιο του IMS στον Άλιμο: Πώς σχεδιάστηκε ένα σχολείο με σεβασμό στον έφηβο μαθητή
Χτίζοντας το μέλλον των παιδιών μας
Η Κωνσταντίνα Βαλσαμίδου, Διευθύντρια του Γυμνασίου του International Metropolitan School (IMS) στον Άλιμο, και ο Ηλίας Καραντωνίου, ο οποίος ανέλαβε τον σχεδιασμό του νέου σύγχρονου κτηρίου, μας ξεναγούν στους χώρους και στη φιλοσοφία ενός σχολείου που σέβεται τον μαθητή, ενώ ταυτόχρονα τον εκπαιδεύει στην ενεργό μάθηση.
- 18/11/2024
Η ώρα είναι δύο. Η μέρα έξω είναι φωτεινή και, παρόλο που έχουμε φτάσει στα τέλη Οκτώβρη, ο καιρός είναι σχεδόν καλοκαιρινός. Στο μεγάλο lobby του ολοκαίνουργιου Γυμνασίου του International Metropolitan School στον Άλιμο – ή μάλλον στον «εσωτερικό αύλειο χώρο», όπως θα τον αποκαλέσει λίγο αργότερα ο άνθρωπος που τον σχεδίασε – η Ζιζέλ είναι ξαπλωμένη σε ένα από τα μαλακά, φιλόξενα daybeds και έχει τοποθετήσει το σώμα της στρατηγικά ανάμεσα σε δύο κορίτσια που συζητάνε, έτσι ώστε να μπορούν να τη χαϊδεύουν και οι δύο. Ο Φρέντι, το δεύτερο γαλλικό μπουλντόγκ του σχολείου, περνάει περπατώντας κάπως αστεία από μπροστά τους και κατευθύνεται προς το επίσης άνετο κρεβάτι του, που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πέρα.
Οι δύο μασκότ του δίγλωσσου Γυμνασίου δεν είναι το μόνο από τα στοιχεία που πιθανώς θα εκπλήξουν έναν επισκέπτη που έρχεται για πρώτη φορά εδώ: Οι αίθουσες που βρίσκονται περιμετρικά, όλες «διάφανες» ώστε να υπάρχει οπτική επικονωνία, η βιβλιοθήκη με τα αναμνηστικά από διάφορες χώρες του κόσμου και οι περιστρεφόμενες καρέκλες Spun, που στέκονται υπό γωνία σαν υπερμεγέθεις γλυπτές σβούρες, είναι μερικές ακόμα από τις απροσδόκητες πινελιές που στοιχειοθετούν τον χαρακτήρα του χώρου.
Στέκομαι για λίγο μπροστά από τα αναμνηστικά. Μια αιγυπτιακή γάτα, ένας μικρός βούδας, μινιατούρες παραδοσιακών οργάνων από χώρες της Αφρικής συνυπάρχουν πάνω στα ξύλινα ράφια, ενώ μια αφίσα στον τοίχο ενημερώνει για το Halloween Party της ερχόμενης Παρασκευής. «Αυτός ο τοίχος συμπληρώνεται από τους μαθητές με στοιχεία από τη χώρα καταγωγής τους και έχει να κάνει με τον διεθνισμό, που είναι μέρος της φιλοσοφίας μας: να βρίσκουν οι μαθητές ένα κομμάτι της χώρας τους μέσα στο σχολείο. Η Ελλάδα ακόμα συμπληρώνεται. Θα καταλάβει τον περισσότερο χώρο, αφενός λόγω του μεγέθους του πολιτισμού της και αφετέρου λόγω του ότι ζούμε στην Ελλάδα» μου λέει λίγο αργότερα η Κωνσταντίνα Βαλσαμίδου, Διευθύντρια του Γυμνασίου.
Η ίδια είναι επίσης εκπρόσωπος της τρίτης γενιάς ιδιοκτητών του IMS και, μαζί με τον interior designer Ηλία Καραντωνίου, το γραφείο του οποίου ανέλαβε πριν από τρία περίπου χρόνια τη μελέτη, επίβλεψη και ανακατασκευή του κτηρίου, ετοιμάζονται να με ξεναγήσουν στους χώρους του, με κεντρικό άξονα της σημερινής μας συζήτησης το πώς η φιλοσοφία ενός σχολείου, το εκπαιδευτικό του έργο και ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του αποτελούν τελικά τις αλληλοεξαρτόμενες συνιστώσες ενός ολοκληρωμένου εκπαιδευτικού περιβάλλοντος.
«Το IMS είναι το Γυμνάσιο του ιστορικού International School of Piraeus με έδρα τον Πειραιά και του νέου Δημοτικού του International Metropolitan School στην Αργυρούπολη. Όταν λοιπόν ξεκίνησε η διαδικασία της μελέτης του χώρου, γνωρίζαμε πολύ καλά τι θέλαμε να πετύχουμε. Θέλαμε ένα κτήριο που να εκφράζει τη φιλοσοφία του σχολείου ως ιδέα, που να αντανακλά όσα πιστεύουμε ότι πρέπει να μάθουν τα παιδιά που θα φοιτήσουν σε αυτόν τον χώρο. Όχι μόνο Επιστήμες και Γλώσσες. Θέλαμε μέσα από το κτήριο και από τον τρόπο που αυτό θα λειτουργούσε, τα παιδιά να συμμετέχουν ενεργά στον τρόπο εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησής τους, να βιώνουν στην καθημερινότητά τους τον διάλογο, να αποδέχονται τα συναισθήματα του άλλου ή τις σκέψεις του, να μιλάνε για τις συμπεριφορές ή τα λάθη τους, να χρησιμοποιούν τη γνώση μέσω της έρευνας και, ύστερα από αυτά, να ξέρουν γιατί θα παραμένουν πιστοί στις δικές τους αρχές ή θα αναθεωρούν. Να επιχειρηματολογούν, όχι με στόχο να μετατοπίσουν τη γνώμη του άλλου, αλλά να μπορέσουν να συνεργαστούν με άλλους ανθρώπους, ακόμα κι αν δεν ταυτίζονται οι απόψεις τους».
Όσο για τον Φρέντι και τη Ζιζέλ, δεν είναι απλώς μέλη της οικογένειας του σχολείου, αλλά κομμάτι αυτής ακριβώς της φιλοσοφίας, αφού μεταξύ άλλων μαθαίνουν στα παιδιά να έχουν ενσυναίσθηση και να αναλαμβάνουν σημαντικές ευθύνες. «Όσα παιδιά ενδιαφέρονται, αναλαμβάνουν μια ευθύνη σχετική με τα σκυλάκια μας – μπορεί να τα βγάλουν βόλτα ή να τα ταΐσουν. Ακόμα, μπορούν να τα έχουν στην αγκαλιά τους κατά τη διάρκεια του μαθήματος, καθώς αυτό κι από μελέτες έχει αποδειχθεί αγχολυτικό αλλά και υποστηρικτικό στη συγκέντρωση κάποιων ανθρώπων. Πρόσφατα υιοθετήσαμε κι ένα ακόμα σκυλάκι από τον Φιλοζωικό Σύλλογο Αιγιαλείας “Τα Φιλαράκια”. Αυτή τη στιγμή είναι σε φάση προσαρμογής, αλλά σιγά σιγά θα αρχίσει να έρχεται στο σχολείο. Το σχολείο έχει αναλάβει μάλιστα τα έξοδα του κτηνιάτρου».
Στόχος: Το πρώτο κουδούνι
Το κτήριο στο οποίο στεγάζεται το Γυμνάσιο του IMS βρίσκεται στον Άλιμο, ακριβώς στα σύνορα με το υπό κατασκευή Μητροπολιτικό Πάρκο του Ελληνικού. Πριν από την ολική μεταμορφωσή του, ήταν μια βιοτεχνία φωτιστικών. Το γραφείο ID Ilias Karantoniou ανέλαβε το 2022 το πολύ απαιτητικό project της μετατροπής του σε έναν ζωντανό και σύγχρονο εκπαιδευτικό οργανισμό. Ο κ. Καραντωνίου θυμάται πως, εκτός από τις προκλήσεις του ίδιου του εγχειρήματος, είχε να αντιμετωπίσει και ένα πολύ πιεστικό χρονοδιάγραμμα, αφού οι άνθρωποι του IMS είχαν υποσχεθεί σε γονείς και μαθητές, αλλά κυρίως στους εαυτούς τους, πως την επόμενη σχολική χρονιά το Γυμνάσιο θα λειτουργούσε.
«Παραλάβαμε ένα κτήριο, το οποίο πληρούσε απλώς κάποιους πολεοδομικούς κανόνες. Έπρεπε να του δώσουμε νέο όγκο και σχήμα, να το ισορροπήσουμε. Χρησιμοποιήσαμε λοιπόν διάφορα στοιχεία για σκίαση και για να δώσουμε μια προσωπικότητα στο κτήριο, ώστε να γίνει αυτό που βλέπουμε σήμερα. Όταν έχεις μπροστά σου κάτι τέτοιο, ξεκινάς, παίρνεις τα μειονεκτήματα του κτηρίου και προσπαθείς να τα μετατρέψεις σε πλεονεκτήματα. Βλέπεις τι βγαίνει, το διορθώνεις και τελικά κινείσαι ανάλογα. Είναι μια δυναμική διαδικασία».
«Αν κάποιος έβλεπε αυτό το κτήριο τότε, όταν το παραλάβαμε, θα έλεγε πως αποκλείεται να γίνει σχολείο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Αρχίσαμε να το μελετάμε στις αρχές του 2022 και έπρεπε μέχρι τέλη Αυγούστου να έχουμε σχολείο. Ήταν ένα άγχος να σκέφτεσαι αυτόν τον στόχο, αλλά η κ. Κωνσταντίνα Βαλσαμίδου, ο σύζυγός της, κ. Γιάννης Δημητρέλλος, και η κ. Μαρίκα Βαλσαμίδου μάς έδειξαν απόλυτη εμπιστοσύνη, κάτι για το οποίο θα ήθελα και δημόσια να τους ευχαριστήσω. Ξεκινήσαμε κάνοντας μια πολύ σημαντική αναβάθμιση στη στατικότητα του κτηρίου και μετά προχωρήσαμε στις υπόλοιπες υλοποιήσεις. Όλα, πάντως, όταν έχεις να κάνεις με ένα έργο τόσο μεγάλης κλίμακας, ξεκινούν από τον σχεδιασμό, που πρέπει να είναι λεπτομερέστατος. Πρέπει να έχεις μελετήσει και το παραμικρό. Αν το κάνεις αυτό όταν ξεκινάς την υλοποίηση, και έχεις επίσης την εμπειρία του πώς χτίζεται ένα κτήριο, όλα είναι μετά πιο εύκολα».
«Το Γυμνάσιο λειτούργησε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2022 και ήταν προγραμματισμένο ότι η παράδοση θα γινόταν σε τρεις φάσεις. Τον Σεπτέμβριο του 2023 ολοκληρώσαμε τη δεύτερη φάση που περιελάμβανε τη βιβλιοθήκη, που αποτελεί το κέντρο σε ένα IB σχολείο*, τα εργαστήρια των φυσικών επιστημών και κάποιες ακόμη αίθουσες, ενώ σύντομα θα ολοκληρώσουμε έναν ακόμη όροφο. Συνολικά, με την τελική ολοκλήρωσή του, θα λειτουργεί σε πέντε επίπεδα μαζί με το roof garden, ενώ ζωτικής σημασίας είναι και οι υπόλοιποι εξωτερικοί του χώροι».
Στο παράλληλο σύμπαν της αφήγησης του κ. Καραντωνίου για το πώς μέσα σε λίγους μήνες η παλιά βιοτεχνία φωτιστικών μετατράπηκε σε ένα υπερσύγχρονο εκπαιδευτήριο, η κ. Βαλσαμίδου θυμάται πως δεν αμφέβαλε ούτε στιγμή ότι εκείνο τον Σεπτέμβριο θα έμπαιναν μαθητές στις τάξεις: «Φυσικά και το πίστευα ότι θα είμαστε έτοιμοι. Άλλωστε είχαμε ήδη ξεκινήσει την πρόσληψη προσωπικού και τις εγγραφές των παιδιών. Κι όταν οι γονείς μάς έλεγαν “Ωραία, και πού βρίσκεται το σχολείο;”, τους απαντούσαμε “Στα νότια προάστια”. Πολλοί επέμεναν και βεβαίως τους δίναμε πιο συγκεκριμένες πληροφορίες. Κάποιοι όμως άρχισαν να περνάνε και να το βλέπουνε, οπότε αρκετοί δεν γράφτηκαν γιατί δεν πίστευαν ότι το κτήριο θα μπορούσε να είναι έτοιμο. Όμως το κτήριο ήταν έτοιμο τελικά. Χαρακτηριστικά θυμάμαι τη μητέρα ενός μαθητή, η οποία περνούσε όλο το καλοκαίρι και παρακολουθούσε τις εργασίες καθώς προχωρούσαν και γύρω στις 30 Αυγούστου έρχεται με ένα κουτί γλυκά – ήταν καινούργια μαμά, δεν την είχαμε από το Δημοτικό και μου έκανε τρομερή εντύπωση αυτό – και μας μετέφερε όλη τη θετική της ενέργεια και μας είπε τι ωραία αίσθηση που άφηνε ο χώρος. Υπήρχαν δηλαδή και τα δύο άκρα, μαθητές που δεν γράφτηκαν γιατί οι γονείς φοβήθηκαν και μαθητές που δεν μας ήξεραν οι γονείς τους, όμως μας εμπιστεύτηκαν και ακόμα και σήμερα μας λένε πόσο χαρούμενοι είναι με αυτήν τους την απόφαση».
Ένα σχολείο γεμάτο φως
Παρατηρώντας τη χρωματική ταυτότητα του έργου, διακρίνεις αμέσως την αγάπη για το πράσινο, μέσα και έξω από το σχολείο. Οι αύλειοι χώροι, που αποτελούν οργανικό κομμάτι της συνολικής δομής, αφού έχουν σχεδιαστεί ώστε να μπορεί να γίνει μάθημα και σε αυτούς, έχουν παντού φυτεύσεις. Το προαύλιο στο πίσω μέρος του κτιρίου συμπληρώνουν πολλοί διαφορετικοί εξώστες, το υπέροχο roof garden και μικρά «ιδιωτικά» μπαλκόνια, στα οποία έχουν πρόσβαση κάποιες αίθουσες.
Εσωτερικά, οι γήινες αποχρώσεις κυριαρχούν, ενώ στοιχεία από ψυχρό μπλε ισορροπούν με άλλα θερμού κίτρινου χρώματος. Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δεν επιλέχθηκε τυχαία, όπως μου εξηγεί ο Ηλίας Καραντωνίου.
«Ενας χώρος επιδρά τελείως υποσυνείδητα πάνω σε κάθε άνθρωπο. Απλώς του αρέσει ή δεν του αρέσει, χωρίς να υπάρχει κάποια εξήγηση. Εμείς έπρεπε να φτιάξουμε χώρους που να αρέσουν σε όλους – ή τουλάχιστον που να μην είναι για οποιονδήποτε δυσάρεστοι. Επιλέξαμε γήινα χρώματα, τα οποία έτσι κι αλλιώς είναι ουδέτερα. Λάβαμε υπόψιν το πώς λειτουργεί το κάθε χρώμα στην ψυχολογία – για παράδειγμα το πράσινο είναι το χρώμα της ισορροπίας και επίσης είναι ένα χρώμα που αποτελεί κοινή αναφορά για όλους, αφού είναι το χρώμα της φύσης, οπότε το χρησιμοποιήσαμε σαν βασικό στοιχείο. Το κίτρινο, από την άλλη, είναι ενέργεια. Είναι ένα χρώμα που ευνοεί τη σκέψη, έχει όμως και μια ένταση, οπότε το βάλαμε με φειδώ, κυρίως περιμετρικά, συνδυαστικά με σημεία όπου υπάρχει φύτευση, για να συνδέσει το πράσινο των φυτών, αλλά και εσωτερικά σε μερικά σημεία όπου απλώς λειτουργεί υποσυνείδητα».
«Αρχιτεκτονικά, ο στόχος μας ήταν το σχολείο να είναι “διάφανο”. Όπου και να καθίσεις, να μπορείς να δεις από τη μία πλευρά μέχρι την άλλη, χωρίς οπτικά εμπόδια. Έχουμε βάλει μεγάλα ανοίγματα, έτσι από το μπροστινό μπαλκόνι μπορείς να δεις μέχρι το πίσω. Αν καθίσεις πάλι στον διάδρομο, μπορείς να κοιτάξεις από Βορρά μέχρι Νότο. Και οι αίθουσες έχουν κι αυτές οπτικά ανοίγματα, γιατί δεν υπάρχουν μυστικά. Δεν χρειάζεται η ιδιωτικότητα, αφού έτσι κι αλλιώς το “μπαίνω μέσα στην τάξη και εδώ θα γίνει ό,τι πω εγώ”, δεν είναι στη φιλοσοφία του σχολείου. Επίσης, το κτήριο έχει πολύ ωραίο προσανατολισμό. Όλη μέρα λούζεται με φως. Θέλαμε λοιπόν να βάλουμε το φυσικό φως σε όλους τους χώρους, ακόμα και στις βορεινές αίθουσες που είθισται να μην είναι καλοφωτισμένες. Με αυτόν τον τρόπο, με τα μεγάλα ανοίγματα και τα μεγάλα παράθυρα, εξασφαλίσαμε την έντονη διάχυση του φωτός, το οποίο επιδρά πολύ θετικά και στην ψυχολογία, αλλά και στην παραγωγικότητα του ανθρώπου».
«Δωσαμε επίσης μεγάλη σημασία στην ενεργειακή αποδοτικότητα του κτηρίου. Το σχολείο είναι βιοκλιματικό, όλη η εξωτερική τοιχοποιία έχει θερμομόνωση, τα κουφώματα είναι θερμοδιακοπτόμενα, η θέρμανση και ψύξη γίνονται με αντλία θερμότητας, ενώ ο φωτισμός είναι παντού led».
Η ώρα είναι πια σχεδόν τρεις. Ξαφνικά, τη συζήτησή μας διακόπτουν οι «Δρόμοι της Φωτιάς» του Βαγγέλη Παπαθανασίου, που ακούγονται από τα μεγάφωνα του σχολείου. Η κ. Βαλσαμίδου καταλαβαίνει την απορία μου και σπεύδει να τη λύσει: «Δεν έχουμε κουδούνι. Η έναρξη, το πρωί, και η λήξη στις 14:50 γίνεται με τον Παπαθανασίου και, ενδιάμεσα, στο τέλος και στην αρχή κάθε σχολικής ώρας, παίζουν μουσικές από διάφορα μέρη του κόσμου. Θα δείτε επίσης ότι έξω από κάθε αίθουσα έχουμε τις σημαίες διάφορων χωρών, μαζί με ένα barcode. Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Αίγυπτος, Αυστραλία, Νότια Κορέα… είναι ουσιαστικά τα ονόματα κάθε τάξης. Και σκανάροντας το barcode, μπορεί ο μαθητής ή οποιοσδήποτε επισκέπτης να πάρει πληροφορίες για τη συγκεκριμένη χώρα. Είμαστε άλλωστε ένα διεθνές σχολείο».
Ρωτάω τον κ. Καραντωνίου πώς μεταφράστηκε αυτή η πολυπολιτισμικότητα, που είναι βασικό στοιχείο του IMS, στον σχεδιασμό του. «Αν παρατηρήσετε το κτήριο, συνδυάζει θερμά και ψυχρά χρώματα, ευθείες γραμμές και καμπύλες. Αυτό δεν είναι κάτι που συνηθίζεται. Άλλοι θέλουν ευθείες γραμμές και άλλοι καμπύλες, το να θέλεις και τα δύο είναι κάτι σχετικά σπάνιο. Ήρθε λοιπόν αυτή η ιδιαιτερότητα και “ακούμπησε” πάνω στο σχολείο. Σαφώς και δεν ανακαλύψαμε τον τροχό, αλλά είναι κάτι που αντικατοπτρίζει την κουλτούρα του IMS».
Δείχνοντας σεβασμό στους εφήβους
Η ξανάγηση σιγά σιγά ολοκληρώνεται. Είμαστε πια στο roof garden, με θέα από τη μία τον Υμηττό και από την άλλη τη θάλασσα. Το custom made τραπέζι του πινγκ πονγκ στέκεται απέναντι από το ξύλινο επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι, υποδηλώνοντας πως εδώ είναι ένας χώρος παιχνιδιού και εκτόνωσης. Όμως ο τροχήλατος πίνακας και τα τραπέζια συζήτησης λίγο πιο πέρα καταδεικνύουν πως πράγματι ακόμα κι αυτός ο χώρος είναι εν δυνάμει μια τάξη. «Θέλουμε να μπορούμε να κάνουμε μάθημα παντού. Μία δυο φορές τον χρόνο, κάθε τμήμα θα πάει επίσης ευθεία μπροστά (σ.σ.: δείχνει νότια, προς τη θάλασσα), στην παραλία, και θα κάνει εκεί το μάθημά της» λέει η κ. Βαλσαμίδου. «Ή θα πάει στο Ζάππειο, στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό έχει αφενός το όφελος της επαφής με τη φύση, τον ήλιο, τη βιταμίνη D, την ευεξία και τις ευεργετικές συνέπειες του να ακούω για παράδειγμα το θρόισμα των φύλλων, αλλά ταυτόχρονα έχει και το όφελος του να μάθω να μην μου αποσπούν όλα αυτά την προσοχή εάν έχω να εργαστώ. Να μη λέμε δηλαδή ότι δεν θα πάμε να κάνουμε μάθημα έξω γιατί θα αποπροσανατολιστούμε. Είναι κι αυτό ένα κομμάτι των στόχων του σχολείου, που έχει ήδη επιτευχθεί».
«Το σχολείο ακολουθεί το εκπαιδευτικό σύστημα του IB, δηλαδή τα παιδιά εκπαιδεύονται ώστε να είναι τα ίδια υπεύθυνα για τη μάθησή τους, για το σε πόσο βάθος θα ψάξουν μια εργασία, ώστε να έρθει κι ένας καλύτερος βαθμός. Αυτό γίνεται σταδιακά, αφού είναι επίσης μέσα στους στόχους του σχολείου, οπότε ο μαθητής σιγά σιγά εκπαιδεύεται. Μαθαίνει ότι μπορεί να έχει δικαιώματα, μπορεί να έχει φωνή, αλλά από την άλλη έχει και ευθύνες. Στο IMS ελευθερία σημαίνει ανάληψη ευθύνης, όχι όμως με την έννοια του να πέφτει όλο το βάρος επάνω μου, αλλά ότι είμαι υπεύθυνος».
«Από την άλλη, οφείλουμε εμείς οι ενήλικες να δείξουμε σεβασμό προς τους εφήβους. Οι τάξεις μας, για παράδειγμα, σχεδιάστηκαν με άξονα αυτόν ακριβώς τον σεβασμό. Αν δείτε την εσωτερική οργάνωσή τους, θα παρατηρήσετε ότι δεν έχουν τα κλασικά θρανία στη αυστηρή συνήθη χωροταξία, αλλά μια πιο συνεργατική διάταξη. Υπάρχουν μονά τραπέζια, τροχήλατα, χαμηλά ή και ψηλά, γιατί κάποιο παιδί μπορεί να μην αντέχει να κάθεται σε καρέκλα για τόση ώρα. Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να μένει τόσες ώρες καθιστός, οπότε ο μαθητής έχει την ευχέρεια να επιλέξει ένα από τα ψηλά τραπέζια και να στέκεται κατά τη διάρκεια του μαθήματος χωρίς να πρέπει να ρωτήσει τον καθηγητή αν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Αντίστοιχα υπάρχουν μπάλες πιλάτες, που αντικαθιστούν τις καρέκλες, γιατί μπορεί ένας μαθητής να έχει μεγαλύτερη ανάγκη για κινητικότητα. Αυτά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν απαγορευμένες διαδικασίες μέσα στην καθημερινότητα των παιδιών στο συγκεκριμένο σχολείο. Είναι κάτι δεδομένο, είναι η ρουτίνα μας».
«Ειδικά στους εφήβους, καθετί που έχει μέσα του μια απαγόρευση, αυτόματα προκαλεί υποσυνείδητα αντίδραση. Είναι η φύση της εφηβείας τέτοια, είναι οι ορμόνες, είναι ότι το παιδί πολεμάει με την ταυτότητά του – ποιος είναι, πώς θα πορευθεί στη ζωή του, πώς και εάν είναι αποδεκτός. Οπότε παίζει πολύ σημαντικό ρόλο να βρίσκονται τα παιδιά σε ένα περιβάλλον που να τα καλωσορίζει και να τα κάνει να νιώθουν άνετα και ελεύθερα να εκφραστούν, χωρίς να προσβάλλουν τον άλλον. Να ξέρουν ότι δεν θα τα κρίνει κάποιος. Κι αν υπάρξει μια συμπεριφορά προβληματική ή μη αποδεκτή, θα συζητήσουμε για να βρούμε μια λύση, ώστε να βοηθήσουμε και τις δύο πλευρές – και όχι για να τιμωρήσουμε. Να κοιτάξουμε μέσα στο παιδί, γιατί αυτή η συμπεριφορά από κάπου προέρχεται. Να ψάξουμε λοιπόν να βρούμε τα αίτια και, σε συνεργασία με την οικογένεια, να προσπαθήσουμε πραγματικά να πλαισιώσουμε τα παιδιά μας με τον κατά το δυνατό πιο υποστηρικτικό τρόπο».
*Το Γυμνάσιο του International Metropolitan School είναι υποψήφιο IB σχολείο για το πρόγραμμα Middle Years Programme (IB MYP Candidate School Νο 063104) του οργανισμού International Baccalaureate (IB). Ο Όμιλος IMS αποτελείται από το International School of Piraeus, που περιλαμβάνει παιδικό σταθμό, νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο στο κέντρο του Πειραιά και είναι πιστοποιημένο IB PYP (Primary Years Programme) εδώ και μία δεκαετία, τον βρεφονηπιακό σταθμό και νηπιαγωγείο του IMS στον Λόφο Πανί στον Άλιμο, το IMS Δημοτικό στην Αργυρούπολη που είναι πιστοποιημένο IB PYP από την άνοιξη του 2024 και το Sporty’s International School στο Ελληνικό. Το International Baccalaureate ® (IB) είναι ένας μη κερδοσκοπικός εκπαιδευτικός οργανισμός που ιδρύθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας το 1968. Θεωρείται παγκόσμιος ηγέτης στη διεθνή εκπαίδευση ενώ συνεργάζεται με σχολεία, κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς για την ανάπτυξη απαιτητικών προγραμμάτων διεθνούς εκπαίδευσης με αυστηρή αξιολόγηση.