O θρύλος πίσω από τη Λίμνη της Βουλιαγμένης
Το μαγευτικό και ανεξερεύνητο υποβρύχιο τοπίο της λίμνης της Βουλιαγμένης έχει αποδειχτεί εξαιρετικά αδηφάγο, αφού πολλοί απ'αυτούς που έχουν επιχειρήσει να το εξερευνήσουν έχουν χαθεί για πάντα.
- 04/02/2016
Υπάρχει ένας μύθος ξακουστός για τη λίμνη της Βουλιαγμένης. Για μια νεράιδα που ζει στις σπηλιές της και παγιδεύει στα νερά της τους νεαρούς άντρες που επιχειρούν να την βρουν. Οχτώ άντρες έχει παγιδεύσει μέχρι στιγμής η νεράιδα, “επιχείρηση” μάλλον εύκολη γι’αυτήν, αφού τα σπηλαιώματα της λίμνης είναι εξαιρετικά πολύπλοκα ακόμη και για επαγγελματίες δύτες. Αλλά τί συνέβη πραγματικά, πέρα από το μύθο και τη φαντασία;
Οι πρώτες απόπειρες εξερεύνησης της λίμνης φαίνεται να ξεκίνησαν από τους Γερμανούς κατακτητές την δεκαετία του ’40. Αρκετά χρόνια αργότερα, τo 1988, ένας πολύ γνωστός δύτης και πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Σπηλαιοδυτών, ο Ελβετός Ζαν Ζακ Μπολάνζ, εγκαινίασε ένα πρόγραμμα εξερεύνησης και χαρτογράφησης του σπηλαίου της Βουλιαγμένης, υπό την αιγίδα του σπηλαιολογικού τομέα του υπουργείου Πολιτισμού, με χρηματοδότηση του Δήμου Βουλιαγμένης. Ο Μπολάνζ ακολούθησε ένα άγνωστο στενό πέρασμα και ανακάλυψε μια τεράστια υποβρύχια έκταση με χωρητικότητα 1.200.000 κυβικών μέτρων. Ο συνεργάτης του Μπολάνζ, Λουίτζι Καζάτι, έφερε στο φως έναν υπερμεγέθη σταλαγμίτη, ο οποίος βρίσκεται σε βάθος 105 μέτρων,περίπου 730 μέτρα μακριά από την είσοδο του σπηλαίου. Το περίεργο της υπόθεσης οφείλεται στο γεγονός ότι οι σταλαγμίτες δεν δημιουργούνται κάτω από την επιφάνεια του νερού. Αφορμή για τις έρευνες του Μπολάνζ στάθηκε ένα τραγικό ατύχημα, όταν δύο δύτες έχασαν τη ζωή τους κατά τη φάση της αποσυμπίεσης, λίγα μόλις μέτρα πριν από την επιφάνεια. Τα πτώματά τους δε βρέθηκαν ποτέ. Αιτία του θανάτου τους ήταν ένα δυνατό ρεύμα που εμφανίζεται κατά καιρούς στο άνοιγμα του σπηλαίου και προκαλεί μικρές δίνες στο νερό.
Αυτή η καταστροφική δίνη που παρασύρει στο πέρασμά της, δεν άφησε αλώβητους ούτε τους πιο έμπειρους σπηλαιοδύτες. Ο Ελβετός Αρν Ονταλίκ, μέλος της αποστολής, εγκλωβίστηκε στη σήραγγα αφού του παρουσιάστηκε η μέθη των δυτών, η οποία προκαλείται από το άζωτο. “Ξαφνικά αισθάνθηκα ότι ήμουν δεμένος με αόρατα σκοινιά, παγιδευμένος σ’ ένα κρυστάλλινο κενό. Τότε κατάλαβα γιατί οι άτυχοι δύτες δε βγήκαν ποτέ από εκεί μέσα”. Και συνεχίζει: “Η βαθιά νάρκωση και το αχανές τούνελ μού δημιούργησαν σύγχυση. Αμέσως έχασα την αίσθηση του βάθους και της απόστασης κι έπεσα σε ζάλη”. Ο Ονταλίκ τελικά, σώθηκε χάρη στην πείρα του αλλά και γιατί χρησιμοποίησε τη φιγούρα ενός άλλου δύτη ως σημείο αναφοράς μέσα στον υπόγειο λαβύρινθο.
Τον Σεπτέμβριο του 1993, δύο στρατιωτικοί, ο Σωτήρης Δρόσος και ο Σπύρος Βλών χάθηκαν στο σπήλαιο. Χρειάστηκαν έρευνες 15 ημερών για να εντοπιστούν οι σοροί τους.
Ο Βασίλης Γιαννόπουλος από το Υπουργείο Πολιτισμού, επισημαίνει “Μπαίνοντας σ’ ένα σπήλαιο κάποιοι άπειροι δύτες χάνουν το δρόμο του γυρισμού, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν”. Θανάσιμα λάθη τους ήταν η μη εξοικείωση με το υποβρύχιο περιβάλλον των σπηλαίων και ο ελλιπής εξοπλισμός. Οι περισσότεροι δε διέθεταν ούτε καν το “μίτο της Αριάδνης”, ένα νάιλον σκοινί που δένουν οι σπηλαιοδύτες στην είσοδο του σπηλαίου για να μη χάνονται στους υπόγειους λαβυρίνθους.
Το σπήλαιο έκλεισε για το ευρύ κοινό, το 1995, για λόγους ασφαλείας. Πλέον, τη χαρτογράφηση της λίμνης έχει αναλάβει μια ομάδα δυτών, οι InnerSpace Explorers Greece, που δημιουργήθηκαν το 2012, σε συνεργασία με την REEF Interactive, μια εταιρία που πραγματοποιεί χαρτογραφήσεις και 3D διαδραστικές απεικονίσεις καταδυτικών χαρτών, βασισμένων σε δεδομένα υψηλής ανάλυσης, από δορυφόρο, video και σόναρ. Το αποτέλεσμα είναι προσβάσιμο μέσω app για iOS και Android tablets.
Ας ελπίσουμε πως στο μέλλον η Νεράιδα της λίμνης θα σταματήσει να παγιδεύει τα παλικάρια και το μυστήριο της λίμνης της Βουλιαγμένης θα πάψει να είναι θανατηφόρο.