Το NouPou.gr βρέθηκε στο ΒΜΧ Reunion
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς πετυχημένο το reunion των "BMXάδων" στη Γλυφάδα. Όπως το πείσμα του Αλέξανδρου Παπαμιχαλόπουλου aka "Smash" που δεν έμεινε στα λόγια και το έκανε πραγματικότητα.
- 07/02/2016
Γιατί αν καταλάβαμε κάτι από το reunion αυτό, είναι πως για τους παλιότερους BMXαδες των Νοτίων Προαστίων, το ποδήλατο είναι ακόμη και σήμερα κομμάτι της ζωής τους. Όταν πριν λίγο καιρό μιλούσαμε με τον Αλέξανδρο Παπαμιχαλόπουλο, μας είχε αναφέρει όλα εκείνα τα όμορφα και αγαπημένα στιγμιότυπα της ζωής του, πάνω μόνο σε ένα ποδήλατο. Ο Αλέξανδρος όμως, δεν ήταν ποτέ μόνος σε αυτό το ταξίδι και αυτό ακριβώς απέδειξε το reunion.
Μερικά από ταν πιο γνωστά ονόματα της BMX σκηνής της Γλυφάδας, έδωσαν το παρόν στο ΒΜΧ Reunion. Ονόματα που για τους σχετικούς αλλά και τους νεώτερους BMXαδες, μετατρέπονται σιγά-σιγά σε ζωντανούς θρύλους. Ονόματα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του διοργανωτή Αλέξανδρου και που αποτέλεσαν τον πυρήνα αυτής της επανασύνδεσης.
Ο Κωνσταντίνος με τον Έβαν έχουν μόλις στήσει τα μηχανήματα για το βίντεο, ενώ ο φωτογράφος μας, ο Δημήτρης Βέργης, έχει ξεκινήσει ήδη να καταγράφει τις πρώτες εικόνες από την πλατεία Χαρίτων. Σε πρώτη ματιά δεν θα έβλεπες κάτι διαφορετικό. Ήχοι από τις ρόδες των μερικών skates που βρισκόντουσαν εκεί, φωνές από πιτσιρικάδες που δοκίμαζαν τα κόλπα τους πάνω στη σέλα και πολλές βλαστήμιες από όσους προσγειωνόντουσαν άγαρμπα στο έδαφος. Και κάπου εκεί, μέσα στη ντάλα του ήλιου με τους ανυποψίαστους Γλυφαδιώτες να διέρχονται έξω από τον χώρο του παιδότοπου, ακούστηκαν οι πρώτες άγριες κραυγές του Jamey Justa από τα ηχεία.
Δεν ξέρω αν έγινε τυχαία ή όχι, αλλά η μουσική συνέπεσε με την είσοδο του “Smash” στον χώρο. Μπορεί ν’ ακουστεί αστείο, αλλά μου θύμισε εκείνες τις εισόδους που κάνουν οι πυγμάχοι πριν τους αγώνες. Και είναι κάπου εκεί, που γινόμαστε παρατηρητές του reunion. Με τον Αλέξανδρο να αγκαλιάζει τον Don Angelo. Να σφίγγει το χέρι του Πέτρου του Σταθάκου. Του Ιωσήφ. Κατευθύνονται προς τις κερκίδες όπου θα γίνει η συνέντευξη. Και πλησιάζουν και άλλοι. Ο Δημήτρης Γόριτσας, ο “Ράμπο”, ο Πρόδρομος Μιχόπουλος. Υπάρχουν ήδη εμβληματικές φυσιογνωμίες που έχουν ξεκινήσει τα τρικς όπως ο Δημήτρης “Παντοφλάτορας” Στρατής. Και πολλά άλλα παιδιά που παίρνουν θέση για τη συνέντευξη.
Το πιο ωραίο κομμάτι, ήταν η σχέση μεταξύ τους. Μέσα από εικόνες που καταγράφηκαν στα βίντεο, τις φωτογραφίες, αλλά και σε εκείνες που κράτησαν για τον εαυτό τους. Για την BMX παρέα δεν είχε περάσει ούτε μία μέρα. Σίγουρα δεν ήταν πλέον 20 χρονών. Δεν έχουν τον ίδιο χρόνο που είχαν κάποτε. Ο Αλέξανδρος έχει πλέον παιδιά. Αλλά δεν υπήρχε κανείς –σχετικός ή όχι με το ΒΜΧ- που δεν κατάφερε να διακρίνει το πάθος και την αγάπη που τρέφουν αυτοί οι άνθρωποι για το δίκυκλο.
“Το περίμενα πως θα είχε ανταπόκριση γιατί ήξερα σε ποιους απευθύνομαι. Αυτά τα παιδιά ξημεροβραδιαζόντουσαν εδώ. Όλο αυτό που κάποιοι βλέπουν σήμερα σαν έναν παρατημένο χώρο, για εκείνους -και για μένα- ήταν ολόκληρη η ζωή. Γι’ αυτό και βρίσκονται όλοι εδώ σήμερα” αναφέρει ο Smash σε μία από τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μας.
Οι “παλαίμαχοι” ξεκίνησαν να μιλούν για τα πάντα. Για τις ατελείωτες ώρες που περνούσαν στην πλατεία Χαρίτων. Την ικανοποίηση που τους έδινε ένα πετυχημένο τρικ και το πείσμα που τους προκαλούσε ακόμη μία πτώση. Αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν με ένα ποδήλατο στα χέρια, διαβάζοντας το περιοδικό Skate και έχοντας ινδάλματα μεγάλους του είδους όπως ο Dave Mirra (σ.σ ο οποίος μάλιστα έδωσε τέλος στη ζωή του μερικές μέρες προκαλώντας θλίψη στην παγκόσμια κοινότητα του ΒΜΧ).
“Δεν υπήρχαν εκπομπές στην τηλεόραση, ούτε Internet και social media. Υπήρχαν περιοδικά που τα περίμενες πως και πως να πέσουν στα χέρια σου για να μάθεις τι γίνεται πέρα από τον μικρόκοσμό σου” λένε τα παιδιά. Και ανοίγονται και γι’ αλλά πράγματα. Για την κόντρα Νοτίων-Βορείων Προαστίων, με κάποιου πιο θερμόαιμους να ανταλλάζουν βρισιές και γροθιές όταν συναντούσαν τους ανταγωνιστές τους στο Κέντρο της Αθήνας. Για το ότι ήταν τόσο αφοσιωμένοι σε αυτό που έκαναν, που έκαναν μία και δύο δουλειές ώστε να αγοράσουν ένα καινούργιο ποδήλατο ή τα απαραίτητα εξαρτήματά του.
Πιο πολύ από όλα όμως, τους “πονάει” αυτό που αντικρίζουν σήμερα στην πλατεία Χαρίτων. “Είναι απαράδεκτο που το έχουν αφήσει στη μοίρα του” λέει ο Πέτρος, με τον “Don” να επισημαίνει ότι αυτό που χρειάζεται είναι ιδέες, φαντασία και ασχολία ώστε να γίνει ο χώρος καλύτερος από ότι ήταν στο παρελθόν.
Το reunion ήταν μία μεγάλη γιορτή. Από εκείνες που θέλεις να βλέπεις σε ένα χώρο που υπήρξε ναός για το ΒΜΧ και το skating. Αυτό που στην ουσία αντικρίσαμε, ήταν μία Ανάσταση που θύμισε εκείνες τις παλιές καλές ημέρες. Που οι ρόδες δεν σταματούσαν να γυρνούν και που οι φωνές έδιναν στίγμα ότι υπάρχει ζωή. Μέσα σε όλους τους παλαίμαχους, κρατάω και την δήλωση του Θανάση Σπονδυλίδη, γιου του αποθανόντα και πρώην δημάρχου της Γλυφάδας, Θεόδωρου.“Είναι πολύ όμορφο και ευχάριστο αυτό που αντικρίζω σήμερα. Μακάρι να βλέπουμε τέτοιες συνάξεις πιο συχνά γιατί τις έχουμε ανάγκη”.
Ίσως κάπου εκεί, ανάμεσα στα τρικς και τα χειροκροτήματα, οι φωνές των παλαιμάχων να ακουστούν. Να υπάρξει ένας ακόμη καλύτερος χώρος από τον προηγούμενο, που θα δώσει στους νεώτερους την αφορμή και την έμπνευση να καταφέρουν ακόμη μεγαλύτερους άθλους.
“Η ελπίδα είναι στα νέα παιδιά” λέει ο Smash. “Θα τα καταφέρουν καλύτερα από εμάς, αλλά πάντα θα είμαστε εδώ για μερικές πεταλιές”.
Respect guys.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Βέργης
Βίντεο: Κωνσταντίνος Καλαβρέζος
Ήχος: Έβαν Μαραγκουδάκης
