Γιατί το ‘Οδηγός για singles’ δεν είναι μία ακόμη ρομαντική κωμωδία
Μία αντισυμβατική ρομαντική ταινία που κάνει πρεμιέρα την πιο ρομαντική εποχή του χρόνου.
- 11/02/2016
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Οδηγός για singles (How to be single), βγαίνει τρεις ημέρες πριν τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και είναι η “απάντηση” της εταιρίας διανομής Tanweer στις καρδούλες που κατακλύζουν ήδη τα καταστήματα και τις διαφημίσεις, καθώς πρόκειται για μία αντισυμβατική rom com.
Η ταινία
Υπάρχει ο σωστός τρόπος να είσαι single, ο λάθος τρόπος, και έπειτα υπάρχει… η Alice. Όπως και η Robin. Η Lucy. Η Μeg. Ο Τom. Ο David. Η Νέα Υόρκη είναι γεμάτη μοναχικές καρδιές που ψάχνουν το σωστό ταίρι, είτε πρόκειται για έρωτα, ραντεβού ή κάτι ενδιάμεσα. Και κάπου ανάμεσα στα ερωτικά μηνύματα και τα one-night stands, κοινό σημείο όλων των ανύπανδρων ανδρών και γυναικών, είναι η ανάγκη τους να μάθουν να είναι μόνοι σε ένα κόσμο που η έννοια της αγάπης αλλάζει διαρκώς. Τα νυχτοπερπατήματα σε μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ δεν ήταν ποτέ τόσο διασκεδαστικά.
Φαινομενικά, πρόκειται για ακόμη μία ρομαντική κωμωδία με γνωστούς πρωταγωνιστές. Όμως δεν είναι έτσι. Σίγουρα ξεκινά με αυτό τον τρόπο, όμως το τέλος θα σε αποζημιώσει. Η αλήθεια είναι πως βλέποντας την ένιωσα πως πρόκειται για ακόμη μία χλιαρή εκδοχή του “Valentine’s day” γιατί ας το παραδεχτούμε, το Hollywood λατρεύει τις γλυκανάλατες ρομαντικές κωμωδίες με happy end. Και εγώ επίσης. Δε θα προσποιηθώ πως βλέπω μόνο ανεξάρτητο κινηματογράφο και ζω για το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Sundance. Θα πω ότι βλέπω ΚΑΙ ανεξάρτητο κινηματογράφο ΚΑΙ κάθε χρόνο τσεκάρω τη λίστα του φεστιβάλ για νέα “διαμαντάκια”. Είμαι όμως και από εκείνους που λατρεύουν τις γλυκανάλατες αυτές κωμωδίες. Παρ όλο που η υπόθεση είναι πάντα η ίδια… αγόρι γνωρίζει κορίτσι. Φλερτάρουν. Κάνουν σεξ. Είναι σε σχέση. Χωρίζουν. Τα ξαναβρίσκουν μετά από επίμονες -και εντυπωσιακές- προσπάθειες του αγοριού. Το τέλος.
Έτσι, το Οδηγός για singles μου κίνησε την περιέργεια να δω την Dakota Johnson σε αυτό το είδος, τη Rebel Wilson να υποδύεται τον ίδιο -αντιπαθητικό κατά τη γνώμη μου- χαρακτήρα και τη Leslie Mann σε έναν πιο “σοβαρό” ρόλο από τις κωμωδίες των τελευταίων ετών. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Christian Ditter που με το “Love, Rosie” στη φιλμογραφία του είναι από τα ανερχόμενα ονόματα στη βιομηχανία του κινηματογράφου.
Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Liz Tuccillo αλλά όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, το βιβλίο ουδεμία σχέση έχει με την ταινία.
Οι χαρακτήρες
Αρχικά, γνωρίζουμε την Alice (Dakota Johnson) που θέλοντας να γευτεί τη single ζωή χωρίζει από τον σύντροφό της και κάνει ότι οι περισσότερες νέες, ελεύθερες, κοπέλες. Πηγαίνει σε πάρτι, φλερτάρει και ανακαλύπτει τον εαυτό της. Μαζί της, είναι η φίλη και συνάδελφός της Robin (Rebel Wilson) που είναι ωμή και ορκισμένη εργένισσα. Στην παρέα τους προστίθενται και η αδελφή της Alice, Meg (Leslie Mann), που αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να κάνει χώρο στη ζωή της για ένα παιδί.
Το πρώτο της βράδυ στη Νέα Υόρκη, η Alice κοιμάται με τον Tom (Anders Holm), έναν μπάρμαν που δεν ενδιαφέρεται για σχέση αλλά μαγεύεται από την Michelle (Sarah Ramos) που κάνει μόνο σχέσεις. Έτσι, παρακολουθούμε τις ιστορίες, πέντε νέων στη Νέα Υόρκη. Ιστορίες απλές και καθημερινές που δεν έχουν την υπερβολή των ταινιών του είδους. Η Dakota Johnson δήλωσε για την ταινία: “Μου άρεσε πόσο πραγματική είναι η ιστορία. Όλοι έχουμε βρεθεί στη φάση που σκουντουφλάμε, που προσπαθούμε να καταλάβουμε τα πράγματα γύρω μας. Όπως όλοι μας, έτσι και η Alice πάντα βασίζονταν σε κάποιον, είτε ήταν οι γονείς της, η αδελφή της, ο φίλος της. Ξαφνικά έχει μια αφύπνιση, και αποφασίζει να χωρίσει. Αλλά το μικρό διάλλειμα, μετατρέπεται σε τεράστια έκπληξη για τη ζωή της, και τώρα πρέπει να βρει τον τρόπο να την διαχειριστεί”.
Η Johnson είναι ουσιαστικά η πρωταγωνίστρια της ταινίας με την Mann και τη Wilson να την πλαισιώνουν. Αρχικά, ο ρόλος δόθηκε στη Lily Collins (Love, Rosie) που όμως αποχώρησε από το project και έτσι ο ρόλος δόθηκε στη Johnson.
Single στη Νέα Υόρκη
Οκ, προφανώς η ταινία δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα. Το θέμα το έχουμε δει δεκάδες φορές στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. H πόλη με τους έξι εκατομμύρια κατοίκους είναι μία από τις πιο δημοφιλείς πόλεις του πλανήτη. Οπότε, ήταν σχεδόν αναπόφευκτο πως θα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο και σε αυτή την ταινία. Τα γυρίσματα έγιναν εξ ολοκλήρου στη Νέα Υόρκη σε σαράντα πέντε σημεία και διήρκησαν κάτι παραπάνω από μήνα. Ο σκηνοθέτης δήλωσε σχετικά: “Ήθελα να νιώσω την Νέα Υόρκη, να βγάλω την ταινία έξω στην πόλη, στους δρόμους, στις γέφυρες, στα πάρκα, στις ταράτσες, να μην γυρίσουμε τα πάντα σε στούντιο. Και αυτό κάναμε”. Και όντως, η πόλη πρωταγωνιστεί με το δικό της, μοναδικό, τρόπο.
Γιατί δεν είναι ακόμη μία ρομαντική κωμωδία
Μετά απ όλα αυτά, ήρθε η ώρα να δικαιολογήσω και τον τίτλο, σωστά; Είχα λοιπόν όλη την καλή διάθεση να δω ακόμη μία rom com που υμνεί την ολοκλήρωση των σχέσεων και τη εύρεση του άλλου μας μισού, με δόσεις υπερβολής στο σενάριο. Όμως, καθώς η ταινία έβαινε προς το τέλος της, κάτι δεν κόλλαγε. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν μπορεί, σκέφτηκα, ταινία του Hollywood είναι. Ρομαντική ταινία του Hollywood.
Και όμως, όχι. Η ταινία δεν έχει σκοπό να υμνήσει τον έρωτα. Έχει σκοπό να υμνήσει την εξερεύνηση του εαυτού μας. Όταν είμαστε single, τότε ανακαλύπτουμε πραγματικά τον εαυτό μας και τα θέλω μας. Ώστε όταν γνωρίσουμε εκείνον τον έναν ή τη μία, να ξέρουμε καλά εμάς, αλλά και τι ζητάμε για να είμαστε ευτυχισμένοι και να μη χάσουμε τον εαυτό μας μέσα στη σχέση. Το “How to be single” είναι ακριβώς αυτό. Μία ταινία που εκθειάζει την single ζωή μας με τα καλά και τα άσχημά της. Δεν μπαίνει σε -πολλά- χολυγουντιανά κλισέ και δεν έχουμε ένα συμβατικό happy end.
Και κάπου εδώ πρέπει να μιλήσω για τις τελευταίες σκηνές, οι οποίες ήταν σχεδόν συγκλονιστικές. Με ένα υπέροχο τέλος που της ταίριαζε πολύ, η ταινία έσβησε τα όποια αρνητικά μπορεί να είχε. Τη Rebel Wilson βασικά.