Ακολούθησα τον Επιτάφιο σε Μοναστήρι στην Άνω Γλυφάδα
Σ' ένα Μοναστήρι στην Άνω Γλυφάδα, που χρόνια τώρα δεν ήξερα καν ότι υπήρχε, έζησα την πιο ατμοσφαιρική περιφορά Επιταφίου.
- 30/04/2016
Ένα βράδυ έκανα jogging στην Αγίου Νεκταρίου. Η ώρα ήταν αρκετά προχωρημένη (η τρελή που τρέχει μεσάνυχτα είμαι εγώ!) και γύρω μου υπήρχε γενικά ησυχία. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής μου ακούω ανθρώπινες φωνές να βγάζουν ιδιαίτερους ήχους κάτι σαν ψαλμωδία. Ομολογουμένως τα χρειάστηκα. Αστραπιαία πέρασαν από το μυαλό μου 2 σενάρια. Είτε είχα πέσει πάνω σε θυσία σατανιστών (άραγε υπήρχε ήδη το θύμα;) είτε σε δέηση Δωδεκαθεϊστών δίπλα ακριβώς στο Νότιο Υμηττό (προφανώς τους έπεφτε μακρυά ο Όλυμπος!). Ωστόσο, επειδή σε ένα παράλληλο σύμπαν που θα ζούσα στην Αμερική πιθανότατα θα ήμουν εγκληματολόγος (με λες και πειραγμένη απο τις πολλες αστυνομικές σειρές) δεν άρχισα να τρέχω με ταχύτητα Κεντέρη προς πάσα κατεύθυνση αλλά προσπάθησα να αφουγκραστώ από πού ερχόταν ο ήχος.
Δεν μπορούσα να διακρίνω κάτι άλλο εκτός από πολυκατοικίες και ανάμεσά τους κάτι πολύ ψηλά κυπαρίσσια. Εκτός από μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια. Στα κάγκελα των “σπιτιών” σε εκείνο το σημείο υπήρχε στη μέση κι από ένας σταυρός. Εντάξει, δικά μας είναι τα παιδιά! Σκέφτηκα καθυσηχασμένη. Πλησιάζοντας πιο κοντά είδα πως πρόκειται για το πίσω μέρος μιας πολύ μικρής εκκλησίας, ανάμεσα σε πολυκατοικίες και εκείνη την ώρα είχαν κάποια νυχτερινή λειτουργία. Στο μπροστινό δρόμο από τη μεριά της οδού Ήβης, στην είσοδο αναγράφεται Ανδρώα Κοινοβιακή Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος-Αγίου Νεκταρίου Τερψιθέας Γλυφάδας. Ώστε πρόκειται για Μοναστήρι! Η απόφαση είχε παρθεί. Θα έσπαγα την παράδοση δεκάδων ετών στην πλατεία Καραισκάκη και φέτος θα ακολουθούσα τον Επιτάφιο του Μοναστηριού.
Μεγάλη Παρασκευή, πλησιάζοντας τη Μονή (ελαφρώς καθυστερημένη) αντίκρυσα το θέαμα της ακολουθίας του Επιταφίου που μόλις είχε ξεκινήσει. Ήμουν ακριβώς μπροστά στην περιφορά, ενώ η ακολουθία του κατέβαινε μια ελαφριά κατηφόρα και το σημείο ήταν αρκετά σκοτεινό, τόσο που έβλεπα μόνο τα αναμμένα κεριά σε μια εικόνα πραγματικά εντυπωσιακή. Δεν ήξερα αν ήθελα να περπατήσω πιο γρήγορα και να μπω ανάμεσά τους ή να κοντοσταθώ εκεί και να απολαύσω το θεάμα.
Η περιφορά διήρκεσε ένα οικοδομικό τετράγωνο και στη συνέχεια ακολούθησε το γνωστό σενάριο όπου παληκάρια κρατούν τον στολισμένο επιτάφιο (ο οποίος ήταν πολύ πιο λιτός, φαντάζομαι όπως αρμόζει σε Μοναστήρι) για να περάσουμε από κάτω, να ανεβούμε τα σκαλιά της μικρής εκκλησίας και να μπούμε κυριολεκτικά και μεταφορικά σε έναν ατμοσφαιρικό “τρούλο” με μοναδικό φως τη λάμψη από τα δεκάδες κεριά που είχαν ανάψει οι πιστοί. Ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία η περιφορά του Επιταφίου σε αυτό το Μοναστήρι που χτίστηκε το 1993 και στο οποίο σήμερα διαμένουν 8 μοναχοί και δύο δόκιμοι.
