Willy’s Place, η πιτσαρία της Καλλιθέας που είναι το place to be εδώ και 30 χρόνια
Στη γωνία της οδού Δημοσθένους, στον αριθμό 54, το Willy's Place υπάρχει από το 1988. Σε ένα μαγαζί που έως τότε πωλούσε καυστήρες ήταν που οραματίστηκε ο Γουλιέλμος Αποστολίδης κάτι που δεν υπήρχε τότε στην Καλλιθέα: μια πιτσαρία.
- 24/04/2017
Το Willy’s είναι το place to be, όχι γιατί το λέει η μαρκίζα του, αλλά επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα για όσους θέλουν να θυμηθούν τα παιδικάτα τους. Μόλις περάσεις το κατώφλι του μαγαζιού που δημιούργησε το 1988 ο Γουλιέλμος Αποστολίδης, νιώθεις σαν να γυρίζεις πίσω στο χρόνο. Οι μυρωδιές κάνουν κατάληψη στον εγκέφαλο και σε επιστρέφουν στα παιδικά σου χρόνια, όταν άφηνες το ποδήλατο στην άκρη, για να καθίσεις στο τραπέζι και να απολαύσεις δυο (3, 4) κομμάτια αφράτης ζύμης, με τα πιο αγνά, μυρωδάτα και γευστικά υλικά. Μέχρι και το Trip Advisor υπέκυψε στις θύμησες όσων άφησαν σχόλια στη σελίδα της επιχείρησης, εξ ου και απένειμε Πιστοποιητικό Διάκρισης για το 2016. Σήμερα θα γνωρίσεις τον άνθρωπο που ευθύνεται για αυτή τη συνέπεια.
“Κατ’ αρχάς γεννήθηκα στην Κωνσταντινούπολη, απ’ όπου έφυγε η οικογένεια μου για την Ελλάδα όταν ήμουν 10 χρόνων. Οι γονείς μου, Μηνάς και Δόμνα, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην Καλλιθέα, δημιούργησαν μια ταβέρνα στη Βούλα, στην παραλιακή, απέναντι από το Ασκληπιείο. Εκεί όπου οι παλιοί θα θυμούνται το San Lorenzo και την Prison. Λεγόταν “Μάνος”. Στο μενού υπήρχαν τα πάντα. Έρχονταν πολλοί πιλότοι και προσωπικό από τη SAS, με τους οποίους είχα γνωριστεί και εκείνοι με πήραν και με πήγαν στη Νορβηγία, όπου εργάστηκα στο αεροδρόμιο, στον τομέα της διατροφής της συγκεκριμένης αεροπορικής εταιρίας. Έμεινα για τρία χρόνια και ένα καλοκαίρι που είχα επιστρέψει για διακοπές, αποφάσισα να μείνω και να δημιουργήσω το Willy’s”. Νωρίτερα, είχε πάει για δουλειά και στο Βέλγιο και γενικά όπως λέει “όλα στη ζωή είναι ένα “τσαφ”. Δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος για το τι σε περιμένει”.
Ο Έλληνας και η υγιεινή διατροφή
Πώς αποφάσισε πως αυτό που επρόκειτο να δημιουργήσει θα είχε ως επίκεντρο την pizza, σε μια εποχή που όπως λέει “ο κόσμος ήξερε μόνο την πίτσα με ζαμπόν, τυρί, μπέικον και μανιτάρια. Προφανώς, επιλέξαμε κάτι που να μην υπάρχει. Όταν ανοίξαμε το μαγαζί, δεν υπήρχε κάτι σε αυτό το στιλ. Φέραμε πράγματα που τότε ήταν άγνωστα, βάλαμε πολλά μεγέθη στο ζυμάρι, ενώ είχαμε ένα ειδικό τμήμα με υγιεινή διατροφή”. Εν έτει 1988 δεν θα έλεγες πως η υγιεινή διατροφή απασχολούσε ιδιαίτερα τον Έλληνα. “Εμένα με απασχολούσε, γιατί έκανα και αθλητισμό. Άνηκα στον Πανιώνιο, έτρεχα 100 μέτρα”. Μετά, απ’ όταν άρχισε να δουλεύει προέκυψε μια γενικότερη ανάγκη να μπορεί να τρέφεται σωστά, ενώ δούλευε όλη την ημέρα. “Διάβαζα αρκετά πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και δημιούργησα σχετικά πιάτα. Βέβαια, αν με ρωτάς ακόμα και τώρα διατηρώ τις αμφιβολίες μου για το κατά πόσο ο Έλληνας ξέρει να τρέφεται σωστά (γελάει). Είτε το κάνει όταν μεγαλώνει, γιατί έχουν χτυπήσει… καμπανάκια από το γιατρό, είτε όταν είναι πολύ νέος, έως ότου καταλάβει πως η ζωή είναι ωραία και αναζητήσει όλες τις απολαύσεις της!”.
“Ξεχνάς χαρές, λύπες, έρωτες, απογοητεύσεις”
Στα κύρια ζητούμενα, από την αρχή, ήταν “να δώσω χαρά στον κόσμο και όσοι δουλεύουν για εμένα, αλλά και όσοι έρχονται να νιώθουν ικανοποιημένοι. Έως και ευτυχισμένοι. Οι γνώσεις μας, στον τομέα της διατροφής ήταν πολλές. Και χάριν των γονιών μου, αλλά και εξαιτίας της πρώην συζύγου μου, η οποία ήταν σεφ στη Νορβηγία. Σίγουρα η διαφορετικότητα του μενού μας ήταν που μας έκανε από την αρχή να ξεχωρίσουμε, αλλά πιστεύω επίσης, πως έπαιξε ρόλο η δύναμη της επανάληψης. Η ικανότητα που είχαμε να προσφέρουμε την ίδια ποιότητα, την ίδια σωστή ύλη και την ίδια εκτέλεση στη συνταγή, μέσα στα χρόνια. Ξεχνούσαμε χαρές, λύπες, έρωτες, απογοητεύσεις και ήμασταν συγκεντρωμένοι στη δουλειά μας”. Το βιβλίο με τα must ήταν πάντα εκεί “αλλά διαρκώς δημιουργούνται νέες απαιτήσεις, στις οποίες πρέπει να ανταποκρίνεσαι. Οφείλεις να προσαρμόζεσαι, να διορθώνεις. Οπότε, προσθέτεις και άλλες σελίδες”.
“Η επιτυχία είναι πως το Willy’s έχει γίνει οικογένεια, για κάποιους”
Είναι αυτός που αποφασίζει κάθε εξάμηνο για προσθαφαιρέσεις στο μενού, για εργασίες μέσα στο χώρο “για τα πάντα. Και για όλα αυτά χρειάζεται φυσικά, χρόνος και αφοσίωση”. Mέσα σε όλα αυτά τα χρόνια απέκτησα φίλους. Οι περισσότεροι εξ όσων έρχονται εδώ, έρχονται από την πρώτη ημέρα, κάποια ζευγάρια γνωρίστηκαν στο μαγαζί, έκαναν σχέση εδώ, παντρεύτηκαν και έρχονται τα παιδιά τους, με τις κοπέλες τους. Αυτά τα παιδάκια τα αισθάνομαι σαν παιδιά μου. Αν μου έλεγες ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Willy’s, θα σου έλεγα πως πολλοί άνθρωποι αισθάνονται αυτό το μέρος σαν το σπίτι τους. Είμαστε οικογένεια”.
Αυτός είναι ο πλούτος του, γιατί όπως επισημαίνει “δεν πιστεύω πως κάποιος εστιάτορας, ο όποιος εστιάτορας, μπορεί να “κάνει” λεφτά”. Συνήθως αυτές τις δουλειές τις κάνουν άνθρωποι που έρχονται από άλλες χώρες, οι οποίοι είναι συνηθισμένοι στις σκληρές δουλειές. Ξεχνάς ασθένειες, πόνους, γιορτές, γενέθλια. Αν έχεις τελειώσει Πανεπιστήμιο, είναι πολύ δύσκολο να αφιερώσεις στα 30 σου όλη σου τη ζωή σε ένα μέρος. Υποτίθεται ότι δουλεύεις για μια ποιότητα ζωής. Στην εστίαση, είσαι στο χώρο σου σχεδόν όλη την ημέρα. Δεν έχουμε γιορτές και αργίες και η δουλειά ξεκινά από το πρωί, με την επιλογή των υλικών, μετά περιμένεις να στα φέρουν, να τα ελέγξεις, διότι όταν υπάρχουν 100 διαφορετικά προϊόντα πρέπει να δεις πως έχεις λάβει αυτά που ζήτησες και μετά αρχίζει η παραγωγή. Εδώ φτιάχνουμε εμείς τις ζύμες, τις σάλτσες. Τα πάντα. Μέχρι και τα παγωτά. Από την αρχή, είχα αποφασίσει πως ό,τι σερβίρουμε θα το έφτιαχνα εγώ”.
“Η ίδια συνταγή, σε πέντε διαφορετικούς πάγκους είχε άλλη γεύση”
Παραδέχεται ότι “το να προσπαθείς συνέχεια να κάνεις πραγματικότητα, όλα όσα έχεις στο μυαλό σου, είναι και λίγο σκληρό για τον εαυτό σου. Όταν όμως, μιλάς με τον πελάτη σου και αναγνωρίζει αυτό που κάνεις, παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις. Βέβαια μπορεί να αποδειχθεί και δίκοπο μαχαίρι, γιατί σε ωθεί να ψάξεις πιο βαθιά, να βρεις, να εκτελέσεις και αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Θέλω να σου πω ότι αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, δεν έχεις καμία τύχη”. Οι εμπνεύσεις του προέρχονταν αρχικά από τους γονείς του, μετά από την Χάλντις -την πρώην γυναίκα του-, τα ταξίδια και αναζήτηση. “Σίγουρα χρειάζεται να πειραματιστείς, να κάνεις συνδυασμούς. Δεδομένα, ό,τι και αν σκεφτείς, το ‘χει φτιάξει κάποιος άλλος. Τη διαφορά λοιπόν, την κάνει η πρώτη ύλη. Να σου δώσω και ένα παράδειγμα: ο αδελφός μου, ο Δημήτρης ζει στην Ταϊλάνδη, όπου έχει ανοίξει τη δική του επιχείρηση με pizza, ελληνικό φαγητό, όπως και τοπικές σπεσιαλιτέ και έχει καταφέρει να συνδυάσει γεύσεις και κουλτούρες. Όταν πήγα να τον δω, διαπίστωσα πως η ίδια συνταγή, είχε διαφορετική γεύση σε πέντε διαφορετικούς πάγκους, διότι ο καθένας είχε τα δικά του υλικά”. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, πρόσθεσε μενού με εποχιακά υλικά.
“Είπα καλύτερα… να το κάψω!”
Nαι, κάποια στιγμή σκέφτηκε και εκείνος να φύγει ξανά από την Ελλάδα “αλλά η επένδυση που είχα κάνει σε αυτό το μαγαζί, γιατί έχω μηχανήματα, ζυμωτήρια τα πάντα, ήταν μεγάλη και δεν μπορούσα να την εγκαταλείψω”. Εμφανίστηκαν διάφοροι να του προτείνουν να ανοίξουν μαζί και δεύτερο μαγαζί, σε άλλη περιοχή. Να κάνει franchise “αλλά χρονικά, δεν μπορούσα να αντεπεξέλθω, ώστε να μπορώ να εγγυηθώ την ίδια ποιότητα. Επιπροσθέτως, μπήκα σε διαδικασίες μέσω των οποίων έμαθα πολλά πράγματα, που τελικά, ήταν πολύ χρήσιμα” και… τον έθεσαν εκτός λογικής επέκτασης. Ομολογεί ότι κάποια στιγμή, σκέφτηκε να πουλήσει “αλλά όταν άκουσα τις προσφορές, κατάλαβα πως θα ήταν προτιμότερο να το… κάψω”. Δεν προέβη στο απονενοημένο και συνέχισε την προσπάθεια.
Η ευτυχία είναι -πάντα- η προτεραιότητα
Τι θα ευχόταν για τη συνέχεια; “Θα μου άρεσε πάρα πολύ να είναι όλοι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι και δη εκείνοι, με τους οποίους συνεργαζόμαστε σχεδόν από τότε που ανοίξαμε. Θα ευχόμουν να είναι ευτυχισμένοι και οι προμηθευτές μου και οι πελάτες μου και να συνεχίσουμε να έχουμε τη σχέση που έχουμε. Θα ήθελα επίσης, το κράτος να δώσει περισσότερο χώρο σε όποιον θέλει να διατηρήσει επιχείρηση εστίασης, μια πολύ σκληρή και δύσκολη δουλειά και σε εκείνους που ενδεχομένως έχουν να δώσουν κάτι παραπάνω, να προσφέρει κίνητρα. Θα μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα και πολύ κόσμο ευτυχισμένο”.
Κρίνεις πως είπε πολλές φορές τη λέξη ευτυχία και τα παράγωγά της; Να σου πω εδώ μια ιστορία. Μάλλον, θα στην πει ο Γουλιέλμος. “Όταν είχα πάει να εργαστώ στη Νορβηγία, είχε έλθει ο πρόεδρος του αεροδρομίου -όχι της αεροπορικής εταιρίας, αλλά του αεροδρομίου- για να μου μιλήσει. Ήταν κάτι που έκανε με όλους τους εργαζομένους. Γιατί; Όπως μου είχε πει και δεν θα το ξεχάσω ποτέ “αν είσαι εσύ ευτυχισμένος, θα είναι και αυτός που βρίσκεται δίπλα σου και ούτω καθ’ εξής. Αν υπάρχει τώρα, κάποιος που νιώθει κάπως, οι υπόλοιποι θα τον βοηθήσετε να αισθανθεί καλύτερα. Για να δουλέψει το όλο πράγμα, χρειάζεται να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι με αυτό που κάνουμε”. Ο Γουλιέλμος το πήγε ένα βήμα παραπέρα και πρόσθεσε στην εξίσωση και την ευτυχία των πελατών. Να του ευχηθούμε καλή συνέχεια.
Δημοσθένους 54 & Αγ. Πάντων, Καλλιθέα
Τηλέφωνα κρατήσεων: 210 9587891, 210 9596388, 210 9533033
https://www.instagram.com/willys_place/
https://www.facebook.com/Willys.place/
http://www.willys.gr/