Η Σοφία Κύργιου είναι η συγγραφέας παιδικών βιβλίων που πρέπει να γνωρίσεις
Η "Τροφούπολη", το πρώτο παιδικό παραμύθι της νότιας Σοφίας Κύργιου, είναι μια γευστική πόλη που χωράει μέσα όλους τους διατροφικούς ήρωες και όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις.
- 22/05/2017
“H Τροφούπολη είναι η πιο γευστική πόλη που έχετε επισκεφθεί ποτέ! Μια πανέμορφη και πολύχρωμη πόλη που όταν βρεθείς στις γειτονιές της, χάνεσαι στις υπέροχες μυρωδιές της και τα λαμπερά της χρώματα. Είναι η πόλη όπου ζουν οι Τροφούληδες και συνορεύει με την Διατροφούπολη, την πόλη των Διατροφούληδων. Οι μεν και οι δε ζουν αγαπημένα μεταξύ τους και με τον τρόπο ζωής τους μας περνούν σημαντικά μηνύματα διατροφής αλλά και ζωής”. Κάπως έτσι ξεκινά την περιγραφή της η Σοφία Κύργιου για το πρώτο της παραμύθι, εμπνευσμένο από τον ομώνυμο πρότυπο Διατροφότοπο που διατηρεί στην Αργυρούπολη κι έχει ξετρελάνει μικρούς και μεγάλους με τα πρωτότυπα διατροφικά παιχνίδια του.
Αλήθεια, τι δημιουργήθηκε πρώτο η ιστορία ή οι εικόνες; Ρώτησα μια μέρα με πραγματική περιέργεια την Σοφία που μου έφερε να διαβάσω το παραμύθι της ολοκληρωμένο και τυπωμένο, προσχέδιά του οποίου είχα δει ήδη σε πολύ πρώιμο στάδιο μιας και η Σοφία τυγχάνει να είναι μια από τις καλύτερές μου φίλες. “Όλες οι ιστορίες φαντασίας μου έχουν πάντα εικόνα εξαρχής. Το πιο ευτυχές στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι η εικονογράφος Μαρία Μανουρά κατάφερε να εικονογραφήσει ακριβώς ό,τι είχα γράψει με τον τρόπο που ήθελα να αποτυπωθεί και να μας ταξιδέψει έτσι στην πραγματική Τροφούπολη του μυαλού μου.”
Δεν θυμάμαι ακριβώς τη στιγμή που η Σοφία μου εξέφρασε την επιθυμία της να γράψει αυτό το βιβλίο, αλλά από εκείνη τη μέρα ήξερα δύο πράγματα: Το πρώτο ήταν πως δεν επρόκειτο για ένα απλό παιδικό παραμύθι και το δεύτερο πως ήταν θέμα χρόνου να το κάνει πραγματικότητα. “Από το 2012 που άνοιξε ο εκπαιδευτικός παιδότοπος της Τροφούπολης απολάμβανα καθημερινά την παρέα δεκάδων παιδιών. Τα ταξίδευα κάθε φορά σε διαφορετικά τροφο-μονοπάτια και δημιουργούσαμε παρέα μοναδικές ιστορίες φαντασίας με τους ήρωες της Τροφούπολης. Όταν τα παιδιά έφευγαν απ’την Τροφούπολη ένιωθαν την ανάγκη ότι θέλουν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν την παρέα του κεντρικού ήρωα Φατούλη αλλά και όλων των Τροφούληδων κι αυτό είναι κάτι που εισπράτταμε καθημερινά από τα τηλεφωνήματα των γονέων αλλά και απ’τα ίδια τα παιδιά όταν τα ξανασυναντούσα”.
“Έτσι, αποφάσισα να ξεκινήσω τη συγγραφή των τροφο-παραμυθιών ώστε οι μικροί μου αναγνώστες να μπορούν να τους έχουν συντροφιά τους όποια στιγμή το επιθυμούν! Παράλληλα, η σκέψη ότι έστω και ένα παιδάκι θα μπορούσε να αλλάξει τις διατροφικές του συνήθειες προς το καλύτερο μέσα απ’την ανάγνωση του παραμυθιού μου ήταν αρκετή για να ξεκινήσω αμέσως τη συγγραφή του πρώτου μου βιβλίου. Η δεύτερη σκέψη ότι έστω και ένα παιδάκι θα σταματούσε να βιώνει κοινωνικό ρατσισμό για τα παραπανίσια του κιλά ή για το ότι πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη με έκανε να ανυπομονώ να το ολοκληρώσω”.
Αυτό που δεν πρόκειται να ξεχάσω από το παραμύθι είναι η στιγμή της συναυλίας. Βλέπεις στην Τροφούπολη, ο Φώσφορος, ο Σίδηρος, το Κάλιο και το Μαγνήσιο έχουν φτιάξει ένα υπέροχο ροκ συγκρότημα που ξεσηκώνουν τους Διατροφούληδες και τους Τροφούληδες με τα τραγούδια τους. Αυτή ήταν και η πιο διασκεδαστική σκηνή για την Σοφία την ώρα που έγραφε το παραμύθι. Η δεύτερη αγαπημένη της στιγμή είναι η σκηνή που οι Διατροφούληδες προσπαθούν να αποκρούσουν την επιδρομή ανθυγιεινών τροφών του Μάγου Τρίκακου που έχει στόχο να παρασύρει τους Διατροφούληδες στον ανθυγιεινό κόσμο του. Με εξοπλισμό γυμναστικής και φρούτα και λαχανικά για όπλα, θα καταφέρουν να αποκρούσουν όλα τα εμπόδια περνώντας έτσι το μήνυμα ότι η υγιεινή διατροφή και η άσκηση είναι σύμμαχοί μας.
Άραγε τι μπορούν να μάθουν τα παιδιά από την ανάγνωση αυτής της ιστορίας και τι να διδαχτούν οι γονείς; “Τα παιδιά θα μάθουν πόση μεγάλη είναι η αξία της υγιεινής διατροφής και της άσκησης στη ζωή μας. Θα μάθουν τις κατηγορίες τροφίμων και τι μας προσφέρουν. Θα νιώσουν την αξία της ομαδικότητας και της φιλίας και το πιο σημαντικό; Θα μάθουν πως τα παραπανίσια κιλά ή κάποια διατροφική ασθένεια, δεν πρέπει να είναι στοιχείο απομόνωσης ή κοινωνικού ρατσισμού. Αντίθετα καλό είναι να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα και να αγκαλιάζουμε τους «διαφορετικούς» μας φίλους.”
“Εξάλλου όλοι είμαστε διαφορετικοί και μοναδικοί και αν ενώσουμε τις διαφορετικές μας προσωπικότητες και δυνάμεις, μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Τα ίδια μηνύματα φιλοδοξώ και εύχομαι να τα περάσω και στους γονείς μιας και ό,τι βλέπουμε στην προσωπικότητα και τον τρόπο ζωής ενός παιδιού είναι ο καθρέφτης της οικογένειάς του. Χρειάζεται επίσης οι γονείς να αποτελέσουν ένα σωστό πρότυπο μίμησης. Δεν μπορούμε να τρώμε πατατάκια και να περιμένουμε το παιδί μας να φάει την ίδια στιγμή φρούτα. Καλώς ή κακώς τα παιδιά μιμούνται τους μεγαλύτερους και κυρίως τους γονείς τους. Ας γίνουν οι γονείς ένα πρότυπο άξιο μίμησης, ένα πρότυπο που θα βοηθήσει τα ίδια τους τα παιδιά”.
Πάντως αν η Σοφία ήταν μια ηρωίδα της Τροφούπολης, θα ήταν η Διχασμενούλα, μιας και ο χαρακτήρας της είναι αρκετά πολύπλευρος. “Θα ήμουν κάτι ανάμεσα στην Υγιεινούλα, τον Γυμναστικούλη και τη Λαιμαργούλα. Ένας μόνο Διατροφούλης δεν μπορεί να με αντιπροσωπεύσει. Ακόμα και τα παραμύθια σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά με εμένα. Σίγουρα πάντως θα είχα φίλο τον Φατούλη και θα έκανα τα πάντα για να εμψυχώσω την ομάδα και να οργανώσω την αντίσταση απέναντι στον Μάγο Τρίκακο. Το ότι θα έτρεχα αμέσως στο πεδίο μάχης και δε θα κρυβόμουν, είναι το μόνο σίγουρο!”
Αναρωτιέμαι κατά πόσο τα παιδιά είναι «ώριμο» ή απαιτητικό αναγνωστικό κοινό. “Σίγουρα είναι πολύ απαιτητικό κοινό και ο πιο αυστηρός κριτής όλων. Για να κερδίσεις τα παιδιά πρέπει οπωσδήποτε να έχεις ποιότητα, ειλικρίνεια και αγάπη”. Αλλά και ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων χρειάζεται να νιώθει και ο ίδιος παιδί για να μιλήσει στις παιδικές ψυχές. “Πρέπει να μπορείς να μπεις μέσα τους ή έστω να πλησιάσεις κοντά. Όταν νιώθεις ο ίδιος παιδί μπορείς να νιώσεις τι θα ενθουσιάσει, εντυπωσιάσει, ταξιδέψει, πειθαρχήσει, πείσει ένα παιδί. Τότε θα μπορείς να μιλήσεις στην ψυχή τους”.
Η συνέντευξη κλείνει με μια ευχή της Σοφίας που πραγματοποιείται δυνατά. “Υπάρχουν τόσες ιδέες και τόσα πολλά που θα ονειρεύομαι να περάσω στα παιδιά μέσα από τα βιβλία μου. Μακάρι να είμαι τυχερή και να μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω και να προσφέρω στα παιδιά, όσα περισσότερα μπορώ”. Και εμείς το ευχόμαστε ολόψυχα.
Από την Ελληνοεκδοτική κυκλοφορεί το παιδικό βιβλίο, “Τροφούπολη” της Σοφίας Κύργιου σε εικονογράφηση Μαρίας Μανουρά.