Οι 5 νότιες παραλίες που αγαπούν οι γυμνιστές
Δεν χρειάζεται να βρεθείς σε κάποια απόμακρη παραλία νησιού για να απολαύσεις γυμνός το μπάνιο σου, μπορείς κάλλιστα να το κάνεις σε κάποια από τις παραλίες των Νοτίων που χρόνια τώρα έχουν ανακαλύψει οι γυμνιστές.
- 23/08/2017
Υπάρχουν εκείνοι που το δοκίμασαν από περιέργεια, να κολυμπήσουν γυμνοί για να νιώσουν την απόλυτη ελευθερία μέσα στο νερό και από τότε δεν θέλησαν να ξαναβάλουν ένα κομμάτι ύφασμα ανάμεσα σ’ εκείνους και τη θάλασσα. Υπάρχουν εκέινοι που το κάνουν από άποψη. Γι’ αυτή την αποδοχή του ανθρώπινου σώματος και της γύμνιας ως μια φυσική κατάσταση -άλλωστε έτσι ήρθαμε στη ζωή-. Υπάρχουν άλλοι που το κάνουν για μόδα, ακόμη και να προκαλέσουν, αφού ο γυμνισμός έχει συνδεθεί με το σεξ και την αναζήτηση συντρόφου.
Οι λόγοι μπορεί να συνεχίσουν να προκύπτουν για πολλές γραμμές ακόμη και λίγη σημασία έχουν. Άλλωστε ο γυμνισμός στην Ελλάδα μετρά ήδη περίπου 60 χρόνια, αφού για πρώτη φορά το 1959, κάποιοι οπαδοί του κινήματος προσπάθησαν να νοικιάσουν ένα ξενοδοχείο στο Λουτράκι και να το μετατρέψουν σε οργανωμένο κέντρο φιλοξενίας, αλλά συνάντησαν τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας και των αρχών.
Ωστόσο, το 1983 μπορεί να θεωρηθεί η επίσημη ημερομηνία καθιέρωσης του γυμνισμού στην Ελλάδα με την ψήφιση του σχετικού νόμου από τη Βουλή των Ελλήνων. Η Ελλάδα μαζί με τη Γαλλία και την Κροατία διεκδικούν από τις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις των γυμνιστών με τις οργανωμένες παραλίες και τα ειδικά ξενοδοχεία να αυξάνονται. Τα Νότια δεν θα μπορούσαν να μην έχουν τις “κρυφές” εκείνες παραλίες στις οποίες οι γυμνιστές έρχονται πιο κοντά στη φύση βιώνοντας ένα από τα πιο απελευθερωτικά συναισθήματα μέσα στο νερό.
Λιμανάκια
Το πρώτο μέρος που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω τη λέξη γυμνισμός είναι τα Λιμανάκια. Οι βραχώδεις αυτοί κολπίσκοι στη Βάρκιζα και τη Βουλιαγμένη, μακριά από τη mainstream πολυκοσμία που πάει στις πλαζ και τα beach bar αποτελούν έναν από τους ιδανικότερους προορισμούς για εκείνους που αγαπούν το γυμνισμό και το κολύμπι σε άπατα πρασινομπλέ νερά. Το Σαββατοκύριακο που μαζεύει περισσότερο κόσμο, χρειάζεται λίγο περπάτημα παραπάνω για τα απομονωμένα βράχια που υπόσχονται γαλήνη και λιγότερα αδιάκριτα μάτια.
ΚΑΠΕ (δεξιά παραλία)
Είναι μια εξωτική παραλία που παραπέμπει σε νησί. Αυτή την αίσθηση έχω κάθε φορά που πάω εκεί, πως έχω φύγει ήδη για διακοπές. Λίγο πριν τα Λεγρενά με κατεύθυνση προς Σούνιο και συγκεκριμένα στο 63ο χλμ. της λεωφ. Σουνίου, στο τέλος της μεγάλης ευθείας μετά τον οικισμό Χάρακας, υπάρχει μια μεγάλη ταμπέλα που αναγράφει «Ιδιοκτησία ΚΑΠΕ (Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας)» κι εκεί χρειάζεται να στρίψεις δεξιά. Κατεβαίνεις τα σκαλιά αλλά αυτή η παραλία στην οποία φτάνεις δεν είναι ο τελικός προορισμός. Δίπλα της υπάρχει μια μικροσκοπική παραλία καθώς και βραχώδεις όρμοι και σπηλιές για τους γυμνιστές που είναι και λάτρεις της υποβρύχιας περιπέτειας.
Κόλπος Riba’s
Στην παραλία κάτω από το Riba’s βρίσκεται ένα άλλο σημείο συνάντησης των γυμνιστών. Η κατάβαση στην παραλία είναι λίγο περιπετειώδης αλλά το μέρος σε αποζημιώνει.
Μαύρο Λιθάρι (βόρειο τμήμα)
Το Μαύρο Λιθάρι στα σύνορα Σαρωνίδας-Αναβύσσου το ξέρουν ακόμη και οι πέτρες! Οι γυμνιστές ωστόσο, δεν κάθονται στη γνωστή παραλία φυσικά, αλλά επιλέγουν να κατέβουν στην παραλία που είναι χτισμένο το ξενοδοχείο και από εκεί να περπατήσουν προς το βόρειο τμήμα της.
Ναός του Ποσειδώνα
Και μόνο η ιδέα πως μπορούμε να κολυμπήσουμε δίπλα από το Ναό του Ποσειδώνα, προκαλεί δέος. Λίγο πριν από την είσοδο στον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου, εκεί όπου αρχίζει η διχάλα, και δεξιά, όπως κοιτάζουμε προς το ναό, υπάρχει ένας μεγάλος χώρος πάρκινγκ, ενώ αριστερά υπάρχει περίφραξη με μια μικρή καφέ ταμπέλα που ενημερώνει για την ύπαρξη του ναού της Αθηνάς. Εκεί υπάρχει μονοπάτι που, έπειτα από σχετικά απότομη κατάβαση περίπου 200 μ., καταλήγει σε μια διπλή μικρή παραλία με ψιλό χαλίκι. Το ένα τμήμα της παραλίας, που χωρίζεται από την άλλη με ένα βράχο, θεωρείται παραλία γυμνιστών.