Στα νέα κινητά της Nokia η μπαταρία δεν τελειώνει ποτέ
Ψάξαμε και βρήκαμε πόσα πράγματα μπορούμε να κάνουμε εδώ στο νότο μέχρι να τελειώσει η μπαταρία των νέων Nokia (3, 5 & 6). Και η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ περισσότερα από όσα είχαμε φανταστεί. Και συνηθίσει.
- 11/10/2017
Με τις μπαταρίες των ηλεκτρονικών μου συσκευών ήμουν ανέκαθεν σε πόλεμο. Ποτέ δεν τα είχαμε ιδιαίτερα καλά. Από τη στιγμή, μάλιστα, που το smartphone μου έγινε προέκταση του χεριού μου, η σχέση μας πήρε εντελώς τραγική τροπή. Εγώ κυριολεκτικά τις «ξεζουμίζω» μέχρι τελικής μπάρας κι αυτές με εγκαταλείπουν, εννοείται ‘επίτηδες’, όταν τις χρειάζομαι περισσότερο.
Αυτό που μου λένε χαρακτηριστικά οι άντρες tech φίλοι μου είναι πως, αν είχαν χέρι οι μπαταρίες μου, θα με μούντζωναν. Δεν συγκινούμαι τόσο από την ανάγκη να φορτίσω την μπαταρία μου πριν αρχίσει να βαράει πως οσονούπω το κινητό μου πεθαίνει (ας μην ξεφόρτιζε τόσο γρήγορα, τι να της κάνω;) και την φορτίζω την ώρα που κοιμάμαι, δηλαδή είναι στην πρίζα καθημερινά τα βράδια 7 με 8 ώρες (δεν ήξερα πως υπάρχει και για τις μπαταρίες savoir faire). Ότι ακριβώς, μεταξύ μας, κάνουμε όλοι μας.
Όταν πήρα στο χέρι μου το νέο Nokia 5 για δοκιμή, το πρώτο πράγμα που κοίταξα ήταν αυτό. Αν η μπαταρία του δηλαδή ήταν τόσο ‘υπερ-αιωνόβια’ όσο είχα διαβάσει στις διάφορες κριτικές ή αν ήταν απλά ένα διαφημιστικό τρικ για να με κάνει να το προτιμήσω. Γιατί αν έπρεπε να σταθώ μόνο στην εμφάνιση, τότε δεν θα το συζητούσαμε παραπάνω αφού, τόσο αυτό όσο και τα δυο αδελφάκια του (Nokia 3, Nokia 6) είναι αντικειμενικά εξαιρετικά σε design. Αλλά επειδή ποτέ δεν κρίνω το βιβλίο (και το κινητό) από το εξώφυλλο, το βασικότερο θέμα μου ήταν, πόση ‘κακομεταχείριση’ θα αντέξει η μπαταρία του πριν φωνάξει ‘ήμαρτον’.
Η δοκιμή- μια τυπική ημέρα στα νότια
Ξεκίνησα την ημέρα μου -και το τεστάρισμα της μπαταρίας- με ένα Νokia 5 πλήρως φορτισμένο. ’Οπου το “ξεκίνησα την ημέρα μου” σημαίνει δεκαπέντε με είκοσι λεπτά ένα πρώτο τσεκάρισμα σε mail (μόνο στα πολύ ενδιαφέροντα) και ένα scroll down στο Instagram για να ανοίξει το μάτι.
Μετά, ακολούθησε ένα γρήγορο πέρασμα από το Fistiki στην Εσπερίδων για takeaway freddo cappuccino και η συνέχεια με βρήκε φυσικά στη δουλειά και το κινητό συνδεδεμένο στο wifi, με δεκάδες επαγγελματικά τηλέφωνα και ακόμα περισσότερα μηνύματα από φίλους για ο,τιδήποτε τρελό θυμηθούν κι έχουν όρεξη να συζητήσουν.
Το μεσημέρι έκανα ότι κάνω πάντα: ένα διάλειμμα για φαγητό και καφέ- εναλλάξ σε αγαπημένα μου στέκια στη Γλυφάδα, στο νέο Vintage Tostou, στο Γη ή στο Ramino- ένα δύο instagram stories και φωτογραφίες με τη γρήγορη οπίσθια κάμερα των 13 megapixel (που διαθέτει και Autofocus για σταθερές λήψεις και διπλό LED flash για λαμπερά χρώματα ακόμη και στο μισοσκόταδο) από τα λουκούλλεια πιάτα μου, μπόλικο chatting και η μπαταρία καλά κρατεί. Για την ακρίβεια, δεν έχει καταλάβει ακόμα τίποτα από όσα της “έχω κάνει” μέχρι τώρα, πράγματα στα οποία άλλα κινητά-ονόματα δε λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε- θα είχαν “λυγίσει” ώρες τώρα.
Επιστροφή στη δουλειά και σύνδεση με ακουστικά για λίγη ώρα νοερού φευγιού, ώστε να γραφτεί το κείμενο. Εννοείται πως σε άλλη περίπτωση δεν θα ρίσκαρα καν να ακούσω μουσική από το κινητό μου, για να κάνω οικονομία στην μπαταρία. Αλλά είπαμε, εδώ κάνουμε σοβαρή δοκιμή, και σε μια τέτοια δοκιμή δεν χωράνε οικονομίες. Τα δίνουμε όλα για όλα.
Το απόγευμα, για να μην του δώσω την ευκαιρία να δει κάποια πρίζα στο σπίτι μου και να ικετεύσει για μια φόρτιση- όχι ότι την έχει χρειαστεί ακόμα βέβαια- βγήκα μια βόλτα στο Καβούρι όπου την πέρασα με viber call στη φίλη μου στην Ιταλία και φωτογραφίες από το ηλιοβασίλεμα. Μετά λίγο διάδρομο στο γυμναστήριο με ακουστικά και πάλι στ’ αυτιά.
(Spoiler: ακόμα κρατάει η μπαταρία, όσο απίστευτο κι αν μου/σου φαίνεται)
Χωρίς καμία φόρτιση στο μεταξύ, το βράδυ αφού ακόμα ο καιρός το επιβάλει, πέρασα για ένα χαλαρό ποτάκι στο Rumors στη Βουλιαγμένη, με το αναπόφευκτο bullying στο ομαδικό chat group στον φίλο μας που έλιωσε στον καναπέ και δεν ήρθε.Επιστροφή στο σπίτι και ανελέητο χάζεμα στο Instagram λίγο πριν τον ύπνο.
Η ετυμηγορία- Απίστευτη κι όμως αληθινή
Μετά από τις παραπάνω «κακουχίες», ενώ η μπαταρία θα έπρεπε να μας είχε αφήσει προ πολλού -βάσει την πικρή εμπειρία μου με άλλα κινητά, μάρκες δεν λέμε,υπολήψεις δεν θίγουμε, όπως είπαμε και νωρίτερα-ακόμη ζει και βασιλεύει. Για μένα αυτό είναι κανονικό θαύμα. Κυριολεκτικά, απίστευτο κι όμως αληθινό.
Για όσους ξέρουν τα tech πράγματα λίγο καλύτερα, δεν βίωσα μια εξωπραγματική εμπειρία ούτε η κατάσταση της μπαταρίας πρόκειται για οφθαλμαπάτη. Αυτό οφείλεται, μεταξύ άλλων, στο Android Doze. Τι σημαίνει αυτό; Η συσκευή μπαίνει από μόνη της σε low power usage mode όταν δεν χρησιμοποιούμε το κινητό, ή ακόμη κι όταν το κουβαλάμε στην τσέπη μας ή την τσάντα. Επιπλέον, σε αντίθεση με άλλα αντίστοιχα services, δεν θα χάσουμε ούτε μήνυμα ούτε τίποτα άλλο, ενώ το τηλέφωνο είναι έτοιμο να χρησιμοποιηθεί σε χρόνο dt.
Όσο για τη δική μου καθιερωμένη νυχτερινή φόρτιση θα πάρει παράταση. Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσα και να το βάλω να παίζει την αγαπημένη μου μελωδία σαν νανούρισμα, μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Που θα πάει, κάποια στιγμή θα το τελειώσω και αυτό. Θα το κάνω να υποκύψει, να τερματίσει και να σβήσει. Όσα μερόνυχτα και αν μου πάρει.