1ο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου Αθήνας: Αφιέρωμα στην Άννα Βασόφ
Το 1ο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου Αθήνας διοργανώνει αφιέρωμα στο Ελληνικό Σινεμά και συγκεκριμένα στο έργο της πρωτοποριακής καλλιτέχνη πολυμέσων Αννα Βασόφ.
- 06/02/2023
Το 1ο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου Αθήνας, σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, διοργανώνει αφιέρωμα στο Ελληνικό Σινεμά και συγκεκριμένα στο έργο της πρωτοποριακής καλλιτέχνιδας πολυμέσων Άννας Βασόφ με τίτλο: «Ελλάδα Τώρα! Αφιέρωμα στην Άννα Βασόφ», στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων και στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, από τις 2 έως τις 5 Μαρτίου 2023.
Το αφιέρωμα αποτελείται από εννέα μικρού μήκους ταινίες. H καλλιτέχνης θα είναι παρούσα για να τις παρουσιάσει και παράλληλα να παραδώσει ένα masterclass για το σύνολο του έργου της με τίτλο: «Ο σκύλος της γιαγιάς φοράει VR».
Ποιά είναι η Άννα Βασόφ;
Η Anna Vasof είναι αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας και Transmedia Art στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης. Από το 2004 τα βίντεο και οι ταινίες μικρού μήκους της έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα φεστιβάλ και έχουν λάβει διακρίσεις. Το 2020 ολοκλήρωσε την διατριβή της για μια κινηματογραφική τεχνική που ανέπτυξε με τίτλο Non-Stop Stop-Motion. Επί του παρόντος εργάζεται στο σχεδιασμό και την κατασκευή καινοτόμων μηχανισμών για την παραγωγή βίντεο, ταινιών, δράσεων και εγκαταστάσεων.
Πρόγραμμα Ταινιών
Issues with my Other Half (2023)
Ο ίδιος ο τίτλος υποδεικνύει πως η ταινία θα φανερώσει κάποιες λεπτομέρειες εντός της προσωπικότητας ή της αυτό-εικόνας της δημιουργού, οι οποίες βρίσκονται σε ασυμφωνία. Η δυσάρεστη αίσθηση απώλειας ελέγχου του σώματος αναμειγνύεται με την απολαυστική και ευφάνταστη μετατροπή αντικειμένων και διαδικασιών της καθημερινότητας, καθιστώντας απτή την ψευδαίσθηση του σινεμά και της νωθρής όρασης μας. Ανά στιγμές, διακρίνονται στοιχεία του είδους body-horror. Τα μηχανήματα παίρνουν τον φυσικό οργανισμό υπό την κατοχή τους, και η Άννα Βασόφ παίρνει τη μορφή μίας μαριονέτας που χειρίζονται άλλοι, καθώς τα άκρα της μπορούν να ανταλλαχτούν, ακόμα και να ακρωτηριαστούν.
Saving Some Random Insignificant Stories (2022)
«Το Saving Some Random Insignificant Stories είναι μία ταινία-αντίο αφιερωμένη στο σπίτι των γονιών μου. Ένα βράδυ, τον Δεκέμβριο του 2021, έπειτα από ένα ασυνήθιστα ακραίο καιρικό φαινόμενο, το σπίτι των γονιών μου πλημμύρισε κι εκείνοι χρειάστηκε να διασωθούν με βάρκα. Εκείνο το βράδυ έχασαν σχεδόν τα πάντα, μαζί τον σκύλο και τη γάτα τους. Δυο μέρες μετά την πλημμύρα, όταν μπορούσα πια να εισέλθω στο σπίτι, προσπάθησα να συλλέξω όσα περισσότερα αντικείμενα μπορούσα, και για τα υπόλοιπα, έφτιαξα αυτήν την ταινία» (Άννα Βασόφ)
AmazonWoman (2021)
Το κεφάλι κάνει τα πάντα. Ενώ άλλα μέρη του σώματος διαθέτουν συγκεκριμένες λειτουργίες ως όργανα, το κεφάλι είναι εργαλείο πολλαπλών χρήσεων. Η καλλιτέχνις Άννα Βασόφ, το κύριο μέσο της οποίας είναι τα αντικείμενα, αποτίει φόρο τιμής στην καθολικότητα του κεφαλιού, και παράλληλα αμφισβητεί την υπεροχή του.
Hitting my Head on the World (2019)
Επισκέπτομαι πόλεις και χτυπάω το κεφάλι μου σε διάφορες επιφάνειες. Ένα μικρόφωνο, τοποθετημένο στο κεφάλι μου, καταγράφει τον ήχο αυτών των χτυπημάτων. Μία κάμερα, τοποθετημένη στο πλάι, καταγράφει κάθε δράση. Έτσι, όλα είναι ορατά: η δράση, ο ήχος, η επιφάνεια όπου χτυπάω το κεφάλι μου, και η υπαίθρια ατμόσφαιρα του χώρου. Το να χτυπά κανείς το κεφάλι του σε κάποιον τοίχο είναι μία καθολικά γνωστή κίνηση. Άνθρωποι σε απελπισία, που δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν, μπορεί να χτυπήσουν το κεφάλι τους στον τοίχο. Δεν πρόκειται πάντα για κυριολεξία. Συνήθως στέκει ως μεταφορά για εκείνες τις στιγμές που δε βρίσκεις τρόπο να διαχειριστείς ένα έντονο αίσθημα σύγχυσης. Αν όμως παρατηρήσουμε αυτήν την κίνηση ως ένα όργανο, μία ανέλπιδη πράξη μετατρέπεται σταδιακά σε μία παράλογη επανάληψη.
Things and Wonders 2227 (2018)
Το Things and Wonders 2227 είναι μία σειρά ταινιών μικρού μήκους με επίκεντρο αντικείμενα της καθημερινότητας, γνώριμα σε όλους μας: σκούπες, παπούτσια, μαντηλάκια, φυσαρμόνικες κλπ. Η καλλιτέχνης τα μεταχειρίζεται κατά τρόπο που αποκλίνει από την αρχική τους χρησιμότητα, έτσι στήνει παράλογες και μη πρακτικές καταστάσεις ώστε να μετατρέψει τα οικεία αυτά αντικείμενα και τη χρηστικότητα τους σε μικρά θαύματα. Το στοιχείο του απροσδόκητου προστίθεται σε καθημερινά πράγματα και μας απομακρύνει από την πραγματικότητα, δίνοντας μας την ευκαιρία να δούμε τον κόσμο από μία νέα οπτική.
Down to Earth (2018)
Είναι γνωστό πως τα παπούτσια που φοράει κάποιος λένε πολλά γι’ αυτόν. Το σχήμα, το υλικό και η κατάσταση του παπουτσιού μας επιτρέπουν να συμπεράνουμε πληροφορίες σχετικά με το κοινωνικό status, τον χαρακτήρα, αλλά ακόμα και για πιθανές επιθυμίες. Στο Down to Earth η Άννα Βασόφ αναφέρεται σε αυτήν την πολυλειτουργική σπουδαιότητα, προσδίδοντας παράλληλα μία ιδιαίτερα εναλλακτική σημασία στην έννοια της υπόδησης. Άλλωστε η ίδια η καλλιτέχνις δημιούργησε εξαιρετικά χαρακτηριστικές μηχανικές διατάξεις για κάθε ένα από τα 28 σχέδια παπουτσιών της, κάποια εκ των οποίων αφηγούνται ολόκληρες ιστορίες με την κίνηση τους.
Muybridge’sDisobedientHorses (2018)
Το Muybridge´s Disobedient Horses είναι μία σειρά τεσσάρων επεισοδίων μέσω των οποίων η Άννα Βασόφ διερευνά πού μπορεί να εντοπίσει την αίσθηση της κινηματογραφικής ψευδαίσθησης, παρατηρώντας την καθημερινότητα της, και τι είναι αυτό που συμβαίνει όταν χρησιμοποιεί απλά αντικείμενα και κινήσεις ως κινηματογραφικούς μηχανισμούς. Ακόμα και αν η αρχή της ψευδαίσθησης θεωρείται εδώ και χρόνια ευρέως γνωστή και δεδομένη, κάθε επεισόδιο της Βασόφ παράγει τη δική του μοναδική κινηματογραφική ψευδαίσθηση.
ThingsandWonders 2022 (2017)
Το Things and Wonders 2022 είναι μία σειρά έξι επεισοδίων μέσω των οποίων η καλλιτέχνις «παίζει» με την οπτική του θεατή. Όπως προϊδεάζει ο τίτλος, το επίκεντρο είναι τα μικρά θαύματα, αποτέλεσμα της σύλληψης της Βασόφ με τη βοήθεια καθημερινών αντικειμένων, τα οποία αξιοποιούνται με περιχαρή και χιουμοριστικό τρόπο. Με την εκκίνηση των υαλοκαθαριστήρων της, ο Θεός καλεί με τον δείκτη του τον πρώτο άνθρωπο στη ζωή, μία σύλληψη ελαφρώς εμπνευσμένη στο έργο του Μιχαήλ Άγγελου. Το πώς μπορεί να σχετίζονται οι υαλοκαθαριστήρες με το έργο που κοσμεί την Καπέλα Σιξτίνα, είναι κάτι που αποκαλύπτεται μέσα από τα στιγμιότυπα της Βασόφ.
WhenTimeMovesFaster (2016)
Το When Time Moves Faster επιδεικνύει τον απίστευτο βαθμό στον οποίο η δημιουργός απολαμβάνει τον πειραματισμό ενώ παράλληλα αντικατοπτρίζει την ευχαρίστηση της καταγραφής μίας ψευδαίσθησης, κάτι που γίνεται εφικτό μόνο μέσω του σινεμά.
Non Stop Stop Motion (2017)
Το Non-Stop Stop-Motion βασίζεται στην τεχνική stop motion animation, αλλά διαφέρει ως προς το βασικό τεχνικό στοιχείο παραγωγής, το οποίο παραδοσιακά είναι μια σειρά από μεμονωμένα φωτογραφημένα καρέ που συνδυάζονται σε μια ακολουθία. Στο Non-Stop Stop-Motion, μια βιντεοκάμερα καταγράφει συνεχώς μια ψευδαίσθηση αλλαγής κίνησης, η οποία προκαλείται από τις ιδιότητες “stop motion” του χώρου ή του σκηνικού στο οποίο τοποθετείται. Η τελική ταινία έχει παρόμοιες διακεκομμένες κινήσεις με μια ταινία stop motion, ωστόσο η αντανακλαστική φύση των μέσων έχει μεγαλύτερη επίδραση στο περιεχόμενο και τη μορφή της.
Masterclass με την Άννα Βασόφ
Η Άννα Βασόφ θα είναι μαζί μας στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, για να παραδώσει ένα masterclass με τίτλο: Ο Σκύλος της Γιαγιάς Φοράει VR. Τα έργα της Anna Vasof είναι προσβάσιμα μέσω του χιούμορ και της αταξίας τους. Προκύπτουν από τον γνήσιο πειραματισμό των βασικών μηχανισμών της κίνησης και της τέχνης που βασίζεται στο χρόνο. Η Anna Vasof πηγαίνει στην καρδιά κάθε ερώτησης και ξεκινά από το μηδέν, ανακαλύπτοντας εκ νέου τις βασικές προϋποθέσεις με την δική της προοπτική.
Τα έργα της Non-Stop Stop-Motion ανακαλύπτουν εκ νέου έναν σύγχρονο διευρυμένο κινηματογράφο και ασχολούνται με την ποιητική μηχανική της όρασης. Τα έργα της με τα καθημερινά αντικείμενα (παπούτσια, σκούπες, φυσαρμόνικες κ.λπ.) πραγματεύονται κοινωνικά παράδοξα και μας αφήνουν να δούμε έναν οικείο κόσμο από μια διαφορετική οπτική γωνία.
Το masterclass “Ο Σκύλος της Γιαγιάς Φοράει VR” αναλύει πώς οι άνθρωποι βίωναν τον κινηματογράφο πριν από την εφεύρεση της κάμερας και του προβολέα ταινιών. Πώς ο κινηματογράφος και το Instagram έχουν την ίδια προέλευση και πώς κάθε αντικείμενο μπορεί να μετατραπει σε μία δικαιολογία για τη δημιουργία απροσδόκητων αφηγήσεων.