H εικαστικός πίσω από την Art-Athina μιλάει στο Nou-Pou.gr
Η Άρτεμις Ποταμιάνου, ψυχή του μεγαλύτερου φεστιβάλ τεχνών των νοτίων προαστίων, μπήκε στην Καλών Τεχνών στα 15, έχει συνεργαστεί με τον Damien Hirst (και όχι μόνο), συλλέγει έργα τέχνης και χαλαρώνει στη Μαρίνα Φλοίσβου.
- 06/05/2014
Ποιος είναι ρόλος σου στην Art–Athina;
Επιμελούμαι και οργανώνω το Platform Project @ Art-Athina 2014 και το Art-Athina Contemporaries με τίτλο Statement Made. Το Platform Project είναι ένα αφιέρωμα στην εναλλακτική σκηνή, ξεκίνησε πέρυσι και τείνει να γίνει θεσμός. Οι πλατφόρμες είναι ομάδες δημιουργών που συνήθως έχουν κάποιο όνομα, όπως είναι η ομάδα Φιλοπάππου και η ομάδα Kallio Kunsthalle από την Φινλανδία. Πέρυσι είχαμε 44 πλατφόρμες από 16 χώρες με πάνω από 500 καλλιτέχνες. Φέτος έχουμε φτάσει στις 47 από 19 χώρες. Και φυσικά ο αριθμός των καλλιτεχνών αναμένεται να ξεπεράσει τον περσινό. Οι 33 από τις 47 είναι από το εξωτερικό. Έχουμε συμμετοχές από τον Καναδά, την Αυστρία και πολλές ακόμη χώρες. Οι πλατφόρμες προέρχονται από διάφορες ηλικίες και περιοχές. Με τον τρόπο αυτό φαίνεται η πολυπλοκότητα του θεσμού. Κάθε πλατφόρμα έχει ένα περίπτερο. Όλα έχουν τις ίδιες διαστάσεις, ώστε να υπάρχει δικαιοσύνη.
Τι θα δούμε σε αυτά τα περίπτερα;
Μπορεί σε ένα περίπτερο να υπάρχει το απόλυτα αποϋλοποιημένο αντικείμενο. Μπορεί πάλι να δούμε κάποια παρουσίαση αρχείου ή εγκατάσταση γλυπτού, πίνακες και γενικά οτιδήποτε εκφράζει την εκάστοτε πλατφόρμα. Η λογική είναι να δείξουν οι καλλιτέχνες στους θεατές ποιο είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο δημιουργούν.
(Λήδα Παπακωνσταντίνου από Lola Nikolaou, Θεσσαλονίκη)
Το Κλειστό Φαλήρου (Tae Kwon Do) είναι ο κατάλληλος χώρος για την Art-Athina;
Απόλυτα. Πρώτον γιατί έχει πολύ χώρο. Δεν υπάρχουν πολλά εκθεσιακά μέρη στην Ελλάδα, που να δίνουν το χώρο που χρειαζόμαστε. Ο διαχωρισμός του πάνω με τον κάτω χώρο μας δίνει τη δυνατότητα να χωρίσουμε το παράλληλο από το basic πρόγραμμα (που είναι η γκαλερί που βρίσκεται κάτω). Άσε που το κέντρο τα τελευταία χρόνια είναι πολύ συχνά κλειστό. Στο Tae Kwon Do είναι εύκολο (ακόμη και σε τέτοιες περιπτώσεις) να έρθουν συλλέκτες. Και για αυτούς που έρχονται στην Αθήνα από το εξωτερικό, τι καλύτερο να παρουσιάζεις τέχνη σε ένα ολυμπιακό ακίνητο που είναι πάνω στη θάλασσα; Πάντως, η Art-Athina έχει περάσει από πολλά μέρη. Τα τελευταία 5-6 χρόνια γίνεται στο Κλειστό Φαλήρου. Παλαιότερα γινόταν σε διάφορους χώρους, όπως στο Helexpo στην Κηφισίας, αλλά και μία χρονιά στο Ελληνικό.
Τι κόσμος επισκέπτεται την έκθεση;
Παίζουν όλες οι ηλικίες και όλα τα βαλάντια. Το μόνο κοινό μεταξύ τους είναι πως είναι φιλότεχνοι. Για να μπει στη λογική κάποιος να έρθει στην Art-Athina σημαίνει ότι τον ενδιαφέρουν οι εικαστικές τέχνες. Όταν όμως έχεις 30.000 κόσμο (τόσος ήταν πέρυσι, είχαμε ρεκόρ επισκεψιμότητας), δεν μπορείς να ορίσεις ένα target group.
(Christina Calbari από Joey Ramone Gallery, Ρότερνταμ, Ολλανδία)
Γιατί είναι τόσο σημαντική η Art-Athina;
Καταρχάς έχει μεγάλη ιστορία. Ξεκίνησε πριν 20 χρόνια και είναι από τα παλαιότερα art fest στην Ευρώπη. Είναι ένας πολύ δυνατός θεσμός, γιατί ενώνει όλες τις κοινές τέχνες μεταξύ τους. Συμμετέχουν οι γκαλερί της Ελλάδας και του εξωτερικού, οι πλατφόρμες που εκπροσωπούν την εναλλακτική σκηνή και οι φορείς-μουσεία. Δεν υπάρχει κάποιο άλλο event στην Ελλάδα που να συγκεντρώνει όλους αυτούς τους εκθέτες μαζί. Είναι ένας τόπος συνάντησης.
Τι λείπει από την Ελλάδα στον τομέα «τέχνη»;
Αυτό που λείπει είναι ότι θα πρέπει να συνεργαστούν όλοι οι θεσμοί μεταξύ τους, κάτι που συμβαίνει στο εξωτερικό. Έχουμε πολύ αξιόλογους καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Ειδικά η γενιά των 30-45. Όμως πέρα από τα αρχαία μας, δεν προωθούμε όσο πρέπει τη σύγχρονη τέχνη, είναι σαν να μην υπάρχει. Επίσης δεν έχει ο Έλληνας καλλιτέχνης τη χρηματοδότηση που χρειάζεται.
«Παίζει» κάτι άλλο από τέχνη στα νότια;
Εκτός από την Art-Athina, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι, γιατί δυστυχώς τα περισσότερα μουσεία και οι πιο πολλές γκαλερί είναι στο κέντρο. Η αλήθεια είναι ότι σε όλες τις πόλεις του εξωτερικού συμβαίνει το ίδιο γιατί το κέντρο (συνήθως) είναι πιο εύκολα προσβάσιμο.
Τι κάνεις όταν κατεβαίνεις στη νότια πλευρά της πόλης;
Είναι γέννημα θρέμμα Ακρόπολης, μένω στο κέντρο αλλά κατεβαίνω στα νότια για να πάρω μία ιδέα από θάλασσα και χαλάρωση. Όποτε είμαι πολύ αγχωμένη, η Μαρίνα Φλοίσβου είναι σίγουρα η πρώτη μου σκέψη. Μου αρέσει πάρα πολύ. Ο άντρας μου προσπαθεί να με πείσει να πάμε και με το ποδήλατο εκεί (είναι φανατικός, εγώ ακόμη το σκέφτομαι). Κάποιες Κυριακές έχει τύχει να πάω και στη Γλυφάδα. Παλιά είχα μείνει για ένα διάστημα στην Καλλιθέα. Αυτό που μου έχει μείνει είναι ότι έχει υπέροχες ταβέρνες.
Πες μου για τις δουλειές σου αυτό τον καιρό
«Η Εξέλιξη της Τέχνης» ήταν η τελευταία μου ατομική έκθεση, που φιλοξενούνταν στη γκαλερί «έκφραση – γιάννα γραμματοπούλου» και ολοκληρώθηκε στις 3 Μαΐου. Σε αυτή προσπαθούσα να συνδέσω την εξέλιξη των ειδών του Δαρβίνου με την εξέλιξη στην ιστορία της τέχνης. Θα μεταφερθεί και στο Λονδίνο στις 8 Οκτωβρίου. Αυτή τη στιγμή, συμμετέχω σε μία έκθεση σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Εργοστάσιο της Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ στις 19 Μαΐου, θα λάβω μέρος σε μία ομαδική στο Beton 7. Παράλληλα επιμελούμαι μαζί με τον Γιώργο Παπαδάτο μία άλλη στη Γενεύη. Από τις 17 ατομικές εκθέσεις μου οι 10 έχουν γίνει στο εξωτερικό.
Τι είναι τέχνη για σένα;
Είμαι από τους λίγους ανθρώπους νομίζω στην Ελλάδα, που δεν υπάρχει κάποιο κομμάτι της τέχνης με το οποίο να μην έχω ανακατευτεί, είμαι ενεργή εικαστικός, κάνω εκθέσεις, κάνω επιμέλειες διεθνούς επιπέδου, συλλέγω έργα τέχνης, γράφω για την τέχνη, έχω μία ραδιοφωνική εκπομπή για τα εικαστικά. Άρα καταλαβαίνεις ότι τέχνη για μένα είναι όλη μου η ζωή. Σκέψου ότι έχω περάσει στην Καλών Τεχνών στα 15. Και ο άντρας μου είναι τόσο υποστηρικτικός σε αυτό, δεν είναι (ευτυχώς) καλλιτέχνης, αλλά είναι ίσως ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της τέχνης που ξέρω.
Μίλα μου για την εκπομπή σου στο web radio.
Είναι το Art Therapy, που κάνουμε μαζί με τον Γιώργο Ωραιόπουλο (μία από τις πιο ωραίες συνεργασίες μου). Θα την ακούσετε κάθε δεύτερη Τρίτη στις 9 το βράδυ στο Beton 7 και αφορά στα εικαστικά. Κάνουμε το πορτρέτο ενός καλλιτέχνη, γκαλερίστα ή επιμελητή για μία ώρα.
Ποιες από τις συνεργασίες σου ξεχωρίζεις;
Οι πιο γλυκές μου αναμνήσεις σε επιμέλειες είναι σίγουρα από τον Joseph Kosuth, με τον οποίο μας συνδέει βαθιά φιλία, με τον Damien Hirst, με τον Mark Titchner, που είναι πια δικός μου άνθρωπος και με τα Guerilla Girls. Από τον Peter Greenaway δεν έχω και τις καλύτερες αναμνήσεις. Έχω συνεργαστεί με τους περισσότερους Έλληνες καλλιτέχνες, αλλά σε ομαδικές εκθέσεις περισσότερο, γι’ αυτό δεν μπορώ να σου πω κάποιους που ξεχωρίζω.
Info-Art Athina, 15-18 Μαίου, Γήπεδο TaeKwonDo, Φάληρο, http://www.art-athina.gr/