Lupin: Η σειρά που βλέπουν όλοι τώρα στο Netflix
Κι αν δεν σε πείσουν οι υπέροχες σκηνές από το Παρίσι και το Λούβρο να δεις το Lupin, τότε θα το κάνει ο υπερταλαντούχος πρωταγωνιστής Omar Sy, ο οποίος αναβιώνει τον μύθο του Arsene Lupin με χιούμορ αλλά και ευαισθησία. Δες το χθες!
- 17/01/2021
Ο κεντρικός ήρωας της νέας σειράς “Lupin” του Netflix είναι ο Assane Diop (Omar Sy), ένας άνδρας που σκοπεύει να κλέψει από το Λούβρο το κολιέ που ανήκε κάποτε στη Μαρία Αντουανέτα. Η επικείμενη ληστεία καθώς και οποιαδήποτε πράξη θα ακολουθήσει, έχουν έναν κοινό στόχο: Να εκδικηθεί για τον πατέρα του. Όταν ήταν δεκατεσσάρων ετών, το κολιέ μεγάλης αξίας, που ανήκε στην οικογένεια Pellegrini, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Ο πατέρας του Assane, ο οποίος εργαζόταν εκείνη τη περίοδο για την πλούσια οικογένεια, κατηγορήθηκε ότι το έκλεψε και οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου τελικά αυτοκτόνησε. Έτσι, ο Assane προσπαθεί να ανακαλύψει τι πραγματικά συνέβη, και όλα τα σχέδιά του τώρα βασίζονται στα βιβλία με τις διάσημες ιστορίες του Arsène Lupin, του αριστοκράτη λωποδύτη και εξπέρ στις μεταμφιέσεις.
Ο Arsene Lupin είναι ένας φανταστικός ήρωας, ευφυέστατος και με ευγενικούς τρόπους, που δημιουργήθηκε από τον Γάλλο συγγραφέα Maurice Leblanc. Τα μυθιστορήματα, που διηγούνται τις ιστορίες του, ξεκίνησαν να δημοσιεύονται το 1905 στο Παρίσι και έγιναν ιδιαίτερα γνωστά τόσο στη Γαλλία, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο αργότερα. Η νέα σειρά με πρωταγωνιστή τον “σύγχρονο” Arsene Lupin έκανε πρεμιέρα στις 8 Ιανουαρίου και από τότε έχει κερδίσει δικαιωματικά τη θέση της στο top 10 του ελληνικού Netflix. Το πρώτο μέρος της αποτελείται από 5 επεισόδια, με την τελευταία σκηνή να κλείνει απότομα – και αυτό ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει: Θα υπάρχει και συνέχεια.
Γρήγορη, με μπόλικο σασπένς και χιούμορ, γεμάτη μυστήριο και ανατροπές, η σειρά προσφέρει ακόμα μοναδικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, με την ερμηνεία όμως του Omar Sy (τον θυμάσαι σίγουρα από τους υπέροχους “Άθικτους” του 2011) να ξεχωρίζει. Αριστοτεχνικά και αβίαστα, μετατρέπει τον ήρωα του Maurice Leblanc σε έναν πιο σύγχρονο και επίκαιρο “αριστοκράτη” κλέφτη, προσαρμοσμένο στη σημερινή πραγματικότητα. Ακόμη, οι σκηνές που απεικονίζουν την ομορφιά του Παρισιού κάνουν τη σειρά ακόμη πιο σαγηνευτική και το πρώτο που σκέφτεσαι είναι “Πότε θα τελειώσει επιτέλους αυτή η κατάσταση, ώστε να ταξιδέψω στο Παρίσι;”.
Ο ρατσισμός και οι φυλετικές ανισότητες δίνουν το κοινωνικό στίγμα τους στην ταινία, και είναι καταστάσεις που αρκετά συχνά ο Assane χρησιμοποιεί προς όφελός του. Εκμεταλλεύεται δηλαδή τη μεροληψία του κόσμου εναντίον του, προκειμένου να γλιτώσει από ορισμένες καταστάσεις.
Παράλληλα, η σειρά -αν και έχει τον δικό της μοναδικό χαρακήρα- ίσως σου φέρει στο μυαλό τον Σέρλοκ Χολμς (αφού ο ήρωας είναι ευφυέστατος, κομψός και πολημήχανος) ενώ θυμίζει και λίγο από Casa de Papel, καθώς βασίζεται στη γοητεία του πρωταγωνιστή, ο οποίος ουσιαστικά είναι ένας κλέφτης, όμως δεν μπορείς παρά να πάρεις το μέρος του. Εδώ βέβαια δεν έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα ανθρώπων που θέλει να πάει ενάντια στο σύστημα, αποσκοπώντας σε υλικά αγαθά. Έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο με έντονο το παιδικό τραύμα, λόγω της απώλειας του πατέρα του, που το μόνο που επιθυμεί είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη και να καθαρίσει το όνομα της οικογένειάς του, τιμώντας τη μνήμη του ανθρώπου που τον έφερε στη ζωή.
Fun fact: To Lupin γυρίστηκε στους δρόμους του Παρισιού και επίσης μέσα στο πραγματικό Μουσείο του Λούβρου. Η παραγωγή πέρασε μια νύχτα στο ίσως πιο διάσημο κτίριο του Παρισιού. Ο Sy είπε στο Variety ότι οι ηθοποιοί είχαν χρόνο να περιπλανηθούν σε κάποια μέρη του μουσείου και ότι πέρασε 20 λεπτά μόνο με τη Μόνα Λίζα, μια εμπειρία που «δεν θα ξεχάσει ποτέ». Φυσικά, δεν έπεσε στην πραγματικότητα ένα αυτοκίνητο μέσα στη γυάλινη ανάποδη πυραμίδα του μουσείου (όπως φαίνεται και στο τρέιλερ). Αλλά στα πλάνα στα οποία ο Lupin σκουπίζει το πάτωμα και βλέπει το κολιέ της Μαρίας Αντουανέτας, ήταν πραγματικά το Λούβρο. Αυτό με κάνει και αναρωτιέμαι: Σε αντίστοιχη περίπτωση, θα δινόταν ποτέ η άδεια σε μία πολλά υποσχόμενη παραγωγή να πραγματοποιήσει γυρίσματα μέσα στους χώρους του Μουσείου της Ακρόπολης, ή θα μπλεκόμασταν σε μια ατέλειωτη ελληνική γραφειοκρατία χωρίς αποτέλεσμα; Food for thought!