Μία νύχτα στο καμαρίνι του Θοδωρή Φέρρη
Ο Θοδωρής Φέρρης τους τελευταίους έντεκα μήνες στο Nalu έχει καταφέρει να μαζέψει κόσμο από κάθε γωνιά της Αττικής. Και μάλιστα την πρώτη ημέρα της εβδομάδας. Την Δευτέρα.
- 12/07/2019
Κάθε Δευτέρα ο Θοδωρής Φέρρης εμφανίζεται στο Nalu και γίνεται πραγματικά ένας μικρός πανικός. Κανείς δεν περίμενε ένας τραγουδιστής μόνος του να γεμίζει το Nalu μια τέτοια δύσκολη μέρα, κι όμως ο Θοδωρής το έχει καταφέρει τους τελευταίους 11 μήνες. Λίγο πριν πιάσει το μικρόφωνο για να τραγουδήσει τον συνάντησα στο καμαρίνι του και μιλήσαμε για την καριέρα του, την ζωή του, τα νότια προάστια αλλά και το ποδόσφαιρο.
Η αλήθεια είναι ότι τον Θοδωρή τον άκουσα πρώτη φορά πριν από μερικούς μήνες πάλι στο Nalu. Βέβαια μόλις άκουσα το τραγούδι του “Αμαρτωλά μάτια” μου φάνηκε γνωστό αλλά σίγουρα ήθελα να μάθω πολλά περισσότερα για την ζωή του “Προέρχομαι από μουσική οικογένεια. Η μητέρα μου, ο πατριός μου, η γιαγιά μου, ο παππούς μου και γενικά όλη η οικογένεια από την μεριά της μητέρας μου είχαν ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι. Ήταν φυσικό επόμενο, όταν ένα παιδί μεγαλώνει με αυτό τον τρόπο, να επηρεαστεί. Το πρώτο τραγούδι που θυμάμαι να τραγουδάω είναι το Κόκκινο Γαρύφαλλο σε ηλικία πέντε χρονών”.
“Θυμάμαι ότι δεν το αποφάσισα ποτέ να γίνω τραγουδιστής ήρθε εντελώς από μόνο του και μου βγήκε εντελώς αβίαστα. Θυμάμαι να τραγουδάω μαζί με την μητέρα μου στα piano bar όπου τραγουδούσε εκείνη. Το ντεμπούτο στα επαγγελματικά σαλόνια το έκανα κάποια στιγμή στα 17 μου. Ήταν σαν φυσικό επόμενο. Έγινε στην θεσσαλονίκη όπου γνώρισα τον Αντώνη Ρέμο ο οποίος με έβαλε σε ένα μαγαζί και ξεκίνησα να τραγουδάω”.
Εκείνη την περίοδο της ζωής του, το 2005 κάνει την πρώτη του δισκογραφική απόπειρα με τα “Αμαρτωλά μάτια” παρ’ όλα αυτά ένιωθε ανέτοιμος και μικρός “Όταν το έβγαλα έφυγα και πήγα στην Θεσσαλονίκη και έκατσα άλλα πέντε χρόνια. Ένιωθα ότι πρέπει να πατήσω καλύτερα στα πόδια μου σαν τραγουδιστής. Ένιωθα ότι δεν είμαι έτοιμος ακόμα για δισκογραφία. Μετά το 2010 κατέβηκα πάλι στην Αθήνα όταν ξέσπασε η κρίση και έτσι τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα”.
Ο Θοδωρής δεν πήγε ποτέ σε κάποιο talent show ή reality όπως αρκετοί της γενιάς του “Λόγω φιλοσοφίας ζωής και παιδείας από την οικογένεια, θεωρώ ότι ένας τραγουδιστής πρέπει να είναι έτοιμος για να τραγουδήσει στον κόσμο. Για να κερδίσεις στον στίβο πρέπει να είσαι έτοιμος. Άργησα πάρα πολύ να νιώσω έτοιμος. Τώρα νιώθω αλλά δεν ένιωθα καλά τότε για να παω σε τάλεντ σόου”.
Η κουβέντα όπως είναι λογικό φτάνει στην συνεργασία με το Nalu η οποία τον έκανε ευρύτερα γνωστό και η οποία συνεχίζει κάθε Δευτέρα να μαζεύει κόσμο που κανένας δεν φανταζόταν “Το ξεκινήσαμε πολύ παρείστικα τον περασμένο Ιούνιο. Θέλαμε να κάνουμε κάτι όμορφο με ωραία μουσική. Τελικά φαίνεται ότι ο κόσμος ποτέ δεν ξέρεις τι είναι αυτό που μπορεί να αγαπήσει. Αυτό που λέμε ότι όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει είναι μεγάλη πραγματικότητα. Στην αρχή μπορεί να είχε πενήντα άτομα και δεν μας ένοιαζε και τώρα το μαγαζί είναι γεμάτο. Όλοι θα πούνε Δευτέρα κλειστά. Καμία φορά όπως έχει πει ο Φρόιντ ένα πούρο δεν είναι παρά ένα πούρο. Δεν χρειάζεται να το ψάχνουμε περισσότερο. Το σημαντικό είναι το πόσο όμορφα περνάμε τις Δευτέρες στο Nalu. Είναι για μένα η αγαπημένη μου σεζόν όλα αυτά τα χρόνια της πορείας μου”.
Όμως δεν έρχεται μόνο άπειρος κόσμος από κάθε γωνιά της Αττικής για να τον ακούσει αλλά και πολλοί καλλιτέχνες “Είμαι χρόνια στον χώρο και είναι αρκετοί καλλιτέχνες φίλοι και εκείνοι έρχονται εδώ και με τιμούν. Είναι μεγάλη τιμή και με κάνουν χαρούμενο. Και ο Αντώνης Ρέμος όταν έρχεται και ο Θέμης Αδαμαντίδης, ο Οικονομόπουλος και άλλοι όταν έρχονται και τραγουδάμε μαζί με κάνουν ιδιαίτερα χαρούμενο”.
Και αφού κλείσαμε την κουβέντα για το τραγούδι και την καριέρα, γυρίσαμε στα παιδικά του χρόνια. Ο Θοδωρής έχει γεννηθεί στην Νέα Υόρκη αλλά μεγάλωσε στην Γλυφάδα
“Είχα γεννηθεί στην Αμερική και έζησα εκεί τα πρώτα μου χρόνια. Πηγαίνω συχνά Νέα Υόρκη γιατί την αγαπώ πολύ. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση μιας και είναι και η γενέτειρά μου. Σημαίνει πολλά για μένα. Θα ζούσα εκεί γιατί αγαπώ τον τρόπο ζωής. Εγώ προσωπικά στην Νέα Υόρκη νιώθω ελεύθερος. Είναι ένα άλλο αίσθημα ελευθερίας. Οι Νεοϋορκέζοι λένε ‘there is something in the air’. Δεν μπορώ να στο εξηγήσω. Αγαπώ πάρα πολύ την Ελλάδα. Στο δίλημμα Γλυφάδα ή νέα Υόρκη. δεν μπορώ να απαντήσω. Έχω πολλές αναμνήσεις από τα νότια προάστια. Πήγαινα μικρός στα Wendy’s, στο smash, στο royal, στο queen και φυσικά στο Galea και στον Ειρηνικό. Η Γλυφάδα για μένα είναι γεμάτη αναμνήσεις. Δεν είναι τυχαίο που δουλεύω στα νότια. Κάτι με τραβάει”.
Τελευταία ερώτηση είναι τι ομάδα υποστηρίζει και η απάντησή του μη αναμενόμενη. “Άρης. Επι Γκάλη όλα τα παιδάκια και όλη η Ελλάδα ήταν Αρης και έμεινα Άρης επειδή είμαι πιστός σαν άνθρωπος. Έχω περάσει στιγμές της ζωής μου στο γήπεδο. Φέτος ήμασταν πολύ καλοί. Βλέπω και του χρόνου μια σταθερότητα. Μακάρι”
Όσο μου απαντάει αυτή την ερώτηση, φοράει το γιλέκο του για να βγει στην σκηνή. Αρκετοί έχουν περάσει από το καμαρίνι για να τον χαιρετήσουν θερμά ενώ πολλοί περισσότεροι περιμένουν έξω για να τον ακούσουν. Μετά από τόσα χρόνια και μετά από 11 μήνες στο Nalu συνεχίσει όπως μου είπε να έχει άγχος “Έχω άγχος κάθε φορά. Όσος καιρός κι αν έχει περάσει. Μόλις όμως πεις τα πρώτα πέντε έξι τραγούδια φεύγει το άγχος”. Πάντως από το πρώτο τραγούδι δεν φάνηκε καθόλου το άγχος του και ο κόσμος έμοιαζε σε κάθε στίχο να περνάει υπέροχα. Μάλλον ο Θοδωρής το έχει για γούρι το άγχος έτσι ώστε κάθε Δευτέρα να απογειώνει με τέτοια επιτυχία τον κόσμο του Nalu.