Ο Θοδωρής Φέρρης κάνει τις Δευτέρες να θυμίζουν Σαββατόβραδο
Ο ταλαντούχος Γλυφαδιώτης τραγουδιστής εμφανίζεται κάθε Δευτέρα live στη σκηνή του Nalu, απογειώνοντας τη διασκέδαση στα νότια. Ένα ραντεβού που μόνο άχαστο μπορείς να το αποκαλέσεις.
- 17/09/2018
Δευτέρα βράδυ, σε ένα από τα αγαπημένα στέκια των νοτίων, το Nalu, δεν θυμίζει τίποτα πως είναι καθημερινή και η πρώτη εργάσιμη ημέρα της βδομάδας. Γιατί στο Nalu κάθε Δευτέρα ο Θοδωρής Φέρρης έχει βρει τη συνταγή για να ξεσηκώνει το κοινό. «Η συνεργασία ξεκίνησε δειλά πέρυσι για λίγες εμφανίσεις και είπαμε να το συνεχίσουμε. Από το καλοκαίρι το ραντεβού μας έγινε σταθερό. Φέτος, όλο αυτό που δημιουργήσαμε απογειώθηκε. Πρώτη φορά βιώνω τόσο όμορφα πράγματα. Γινόμαστε ένα με τον κόσμο. Θέλω να φεύγουν γεμάτοι και να έχουν διασκεδάσει με την ψυχή τους» λέει.
Η σκηνή έχει στηθεί δίπλα στη θάλασσα και το τοπίο γίνεται ακόμα πιο ατμοσφαιρικό. «Με εμπνέει πολύ η ενέργεια που έχει ο χώρος. Είμαστε πάνω στη θάλασσα και τα καλοκαιρινά βράδια μας συντρόφευε το φεγγάρι. Ακόμα και τώρα, το φθινόπωρο, είναι μοναδική η ενέργεια του χώρου σε συνδυασμό με τον κόσμο που έρχεται για να διασκεδάσουμε όλοι μαζί, σαν μια μεγάλη παρέα» απαντάει.
Όση ώρα μιλάμε παρατηρώ τον κόσμο που συνεχώς έρχεται στο Nalu και μπαίνω στον πειρασμό να τον ρωτήσω πως έχει καταφέρει να τους ξενυχτάει Δευτέρα, ίσως την πιο απαιτητική ημέρα της βδομάδας. «Ήταν έκπληξη για όλους μας! Όταν το ξεκινήσαμε περιμέναμε πως θα ήταν λίγο πιο χαλαρά τα πράγματα και τελικά το κοινό μας απέδειξε πως δεν κοιτάει την ημέρα ή την ώρα, αλλά αυτό που του δίνεις. Αν διασκεδάζει και περνάει καλά το αγκαλιάζει. Τελικά όλο αυτό με τις ημέρες είναι στερεότυπα που τα έχουμε μέσα στο κεφάλι μας. Όλα μπορούν να ανατραπούν» εξηγεί.
Αλήθεια, ποια είναι η ιεροτελεστία του πριν εμφανιστεί στη σκηνή του Nalu; «Έρχομαι μισή ώρα πριν βγω. Δεν μπορώ νωρίτερα γιατί αγχώνομαι, κάνω σκέψεις και λίγο με αποσυντονίζει. Επίσης, θέλω να είναι «ζεστή» η φωνή μου. Φτάνοντας εδώ βλέπω το μαγαζί γεμάτο και μου ανεβαίνει η διάθεση. Παίρνω τεράστια χαρά» εξομολογείται.
Παρόλο που μπήκαμε στο φθινόπωρο η παρέα εξακολουθεί να μεγαλώνει. «Τραγουδάω 19 χρόνια, από μικρό παιδάκι, αλλά τολμώ να πω πως αυτό που συνέβη φέτος είναι πρωτόγνωρο για μένα. Νιώθω πως η παρέα μας έχει μεγαλώσει από τότε που ξεκινήσαμε τις εμφανίσεις και τα τραγούδια μου έχουν μεγάλη απήχηση στον κόσμο. Μου δίνει τρομερή δύναμη» λέει χαμογελαστά.
Ο Θοδωρής Φέρρης προέρχεται από μουσική οικογένεια, με μαμά τραγουδίστρια και πατριό πιανίστα. Οπότε ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένος ο επαγγελματικός δρόμος που θα ακολουθούσε.
Γεννήθηκε, από μετανάστες γονείς, στη Νέα Υόρκη και σε ηλικία 5 ετών μετακόμισε στη Γλυφάδα, όπου κατοικεί μέχρι σήμερα. «Όλες μου οι παιδικές αναμνήσεις είναι νότιες. Η μητέρα μου αγόρασε εδώ σπίτι και κάθε ημέρα την ευχαριστώ για εκείνη την επιλογή της. Όταν επαναπατρίστηκε κοντά στη Γλυφάδα ήταν η Αμερικάνικη Βάση. Για μας που ζούσαμε μέχρι τότε στην Νέα Υόρκη ήταν πιο οικείο μιας και είχαμε μια κοινότητα» θυμάται.
Ποιες είναι οι νότιες παιδικές του αναμνήσεις; «Στην εποχή μου οι πιτσιρικάδες συχνάζαμε περισσότερο στα fast food: Wendys, Label, Mac Donalds, και Queens. Δεν ξέρω αν τότε υπήρχε άλλη περιοχή με τόσα πολλά μπεργκεράδικα. Επίσης, πήγαινα πολύ στα Μπλάνος για να κάνω rollers, έτρωγα τα μούτρα μου, αλλά συνέχιζα. Από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις ήταν τα παιχνίδια στο δρόμο με τα ποδήλατα και οι βραδιές για σινεμά στο Άννα Ντορ. Κάτι που θυμάμαι έντονα είναι η χρονιά του 1987 μετά την επιτυχία που είχαν σημειώσει οι αθλητές του μπάσκετ και με την παρέα μου πηγαίναμε να δούμε τις προπονήσεις τους που γίνονταν στη Γλυφάδα. Ήταν μοναδικό το συναίσθημα να βλέπω από κοντά τον Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη».
Ο Θοδωρής αποφορτίζεται κάνοντας βόλτες στα στενά της περιοχής. «Μου αρέσει να περπατάω μέσα στις γειτονιές. Ιδιαίτερα την άνοιξη που ανθίζουν τα δέντρα η μυρωδιά είναι καταπληκτική και το τοπίο γίνεται ομορφότερο. Όταν θα πάω βόλτα με το αυτοκίνητο σίγουρα θα επιλέξω τη Βουλιαγμένη, είναι ο απόλυτος προορισμός. Θυμάμαι να πηγαίνω από 5 ετών στο «Παγωτό» εκεί που είναι σήμερα το Waffle House. Ακριβώς από πίσω έχει ένα parking και όταν ήμουν 7 χρονών έκανα τον παρκαδόρο. Ήταν μια μεγάλη αλάνα τους έλεγα που να βάλουν τα αυτοκίνητα και μου έδιναν χρήματα. Εγώ το έκανα για παιχνίδι» λέει ξεσπώντας σε γέλια.
Σε ηλικία 12 ετών, ο Θοδωρής μετακομίζει στη Θεσσαλονίκη λόγω οικογενειακών, επαγγελματικών υποχρεώσεων. Το πρώτο διάστημα ήταν ζόρικο μιας και στη Καλαμαριά όπου έμενε υπήρχε θάλασσα, αλλά η περιοχή δεν είχε fast food, γήπεδα tennis και όμιλο για θαλάσσιο σκι. «Στην αρχή τα παιδιά με κοροϊδευαν και με θεωρούσαν ψώνιο, αλλά εμένα όλα αυτά ήταν στη καθημερινότητα μου. Εκεί συνειδητοποίησα πόσο εξελιγμένη ήταν η Γλυφάδα. Πάντως πέρασα πολύ όμορφα στη Θεσσαλονίκη. Από εκεί ξεκίνησα το τραγούδι. Το βάπτισμα του πυρός το πήρα από τον Αντώνη Ρέμο. Νιώθω μεγάλο σεβασμό απέναντι του γιατί με στηρίζει και με βοηθάει μέχρι σήμερα. Είναι ο άνθρωπος που ρωτάω τη γνώμη του για προσωπικά και επαγγελματικά ζητήματα. Ο άτιμος πέφτει πάντα μέσα. Για μένα, ο Αντώνης είναι ένας πολύτιμος φίλος» παραδέχεται.
Ένας βέρος νότιος τραγουδιστής, σε ένα βέρο νότιο μαγαζί, που μαζεύει κόσμο από όλη την Αθηνά. Αν αναρωτιέσαι για ποιο λόγο, πέρνα ένα βράδυ Δευτέρας από το Nalu και θα καταλάβεις το γιατί.