Πήγα στο Κατερίνα του Κορτώ και θα το θυμάμαι για πάντα
Η Λένα Παπαληγούρα στην υπέροχη τούτη παράσταση είναι αυτό που λέμε ηθοποιός σημαίνει φως, φως μέσα απ’ την ψυχή της κατευθείαν στις καρδιές μας.
- 06/12/2015
Από την αρχή, από την πρώτη σκηνή, από τα πρώτα λεπτά, σε καθηλώνει. Οι συσπάσεις στο πρόσωπό της, το ουρλιαχτό της, το τρανταχτό γέλιο της, το απεγνωσμένο της βλέμμα, το κλάμα της, η δύναμη του παιξίματός της. Σε παίρνει μαζί της. Αυτό κάνει η Λένα. Κρατάει το βλέμμα σου κολλημένο απάνω της. Με λίγα λόγια, αποδίδει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με όλη της την ψυχή, το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ για την μητέρα του, την Κατερίνα. Χωρίς να ξεχάσει ούτε γραμμή, χωρίς να κάνει ούτε ένα σαρδάμ. Δεν είναι η Λένα που παίζει την Κατερίνα. Γίνεται η ίδια η Κατερίνα. Και αυτό είναι το συγκλονιστικό. Λες και εκείνη έχει μπει μέσα της και την καθοδηγεί.
Η υπέροχη παρομοίωση του σκισμένου δέρματος στη θέση του λεωφορείου με την σχιζοφρένεια που είναι λες και σκίζει το μυαλό, η πρώτη κρίση, όλες οι άλλες που ακολουθούν, η ζωή μιας γυναίκας που υπέφερε από διπολική διαταραχή (ή αλλιώς μανιοκατάθλιψη), μία παράσταση που πρέπει να πας να δεις άμεσα.
Η Κατερίνα έχει πεθάνει, όμως αφηγείται τη ζωή της, κρατώντας χαρτιά με ονόματα, συστήνοντάς μας έτσι τους δικούς της ανθρώπους, μιλάει για την παιδική της ηλικία, για την έκτρωση που είχε κάνει, για τον γάμο της, για τον Πέτρο (δηλαδή τον Αύγουστο), για το παιδί που έχασε, για την τελευταία της μέρα.
Η Κατερίνα αυτοκτόνησε και λίγο πριν το κάνει ευχήθηκε στον γιο της μόνο ένα πράγμα που περιέκλειε όλη την μητρική της αγάπη. Να κάνει παιδί για να το αγαπήσει όσο εκείνη αγάπησε αυτόν και για να τον αγαπήσει κι αυτό όσο αυτός αγάπησε εκείνη.
Ο Γιώργος Νανούρης και ο Λόλεκ πλαισιώνουν τη Λένα, επεμβαίνουν ο ένας με την εξαιρετικά ευρηματική σκηνοθετική του καθοδήγηση και ο άλλος με την υποβλητική μουσική του (live και τα δύο, ναι). Que Sera Sera και η Κατερίνα σε μια κρίση ευδαιμονίας χορεύει στη σκηνή, μας κάνει να γελάμε, αλλά και να κλαίμε με αναφιλητά, ο φακός που κρατά ο Γιώργος την ακολουθεί παντού και είναι σαν να εντοπίζει και να τονίζει το συναίσθημά της, το βιβλίο του Αύγουστου είναι μέρος του σκηνικού.
Το πιο ζωντανό και ιδιαίτερο πλάσμα της γης, μια γυναίκα που έπασχε από μία σοβαρή ψυχική νόσο, που προσπαθούσε να ζήσει κανονικά, αλλά που δεν τα κατάφερε, γι’ αυτό και επέλεξε να φύγει.
Η τρέλα ή αυτό που οι άλλοι λένε τρέλα, η ομοφυλοφιλία, η σχέση μάνας και παιδιού, το τι θα πει ο κόσμος, ο πόνος του να μην είσαι ελεύθερος να πας σινεμά γιατί φοβάσαι τον εαυτό σου, η απελπισία, όλα αυτά ξετυλίγονται σαν κουβάρι μπροστά στα μάτια σου. Στο θέατρο Θησείον. Εκεί που τα τελευταία δύο χρόνια ζωντανεύει η Κατερίνα.
Θα ακουστεί κλισέ, γιατί σίγουρα το έχουν πει πολλοί. Αλλά, διάολε, είναι μια συγκλονιστική (και πρωτότυπη) παράσταση. Θα είναι αλήθεια κρίμα να την χάσεις. Στο λέω με το χέρι στην καρδιά. Και στην πρώτη σελίδα του Βιβλίου της Κατερίνας, που λέω να αρχίσω (γιατί μία φορά δεν ήταν αρκετή).
Κατερίνα του Α. Κορτώ, H Κατερίνα ξανά – βγαίνει απ’ το βιβλίο της
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 21.00, Σάββατο & Κυριακή στις 21.30
ΘΗΣΕΙΟΝ, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες
Τουρναβίτου 7, Θησείο, τηλ.: 210 3255444