Το Κουρδιστό Πορτοκάλι σε πανελλήνια επανέκδοση στο Cine Βάρκιζα
Από τις 4 έως τις 10 Ιουλίου το Κουρδιστό Πορτοκάλι βγαίνει σε πανελλήνια επανέκδοση αποκλειστικά στον θερινό κινματογράφο Βάρκιζα.
- 26/06/2024
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι (πρωτότυπος τίτλος: A Clockwork Orange) είναι μια δυστοπική ταινία εγκλήματος του 1971, σκηνοθετημένη από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άντονι Μπέρτζες.
Θεματολογικά, πρόκειται για μια σπουδή πάνω στη βία, τόσο των συμμοριών όσο και του κράτους και του σωφρονιστικού συστήματος. Θεωρήθηκε εξτρεμιστική για την εποχή της και απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες. Ο ίδιος ο Κιούμπρικ, ενοχλημένος από την απαγόρευση, ζήτησε η ταινία του να μην προβληθεί στην Αγγλία παρά μόνο μετά τον θάνατό του.
Η ταινία κέρδισε 4 υποψηφιότητες για Όσκαρ συμπεριλαμβανόμενου Καλύτερης ταινίας και 3 υποψηφιότητες για τη Χρυσή Σφαίρα το 1972. Την ίδια χρονιά στην τελετή των Όσκαρ ο σκηνοθέτης της ταινίας “Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία” Γουίλιαμ Φρίντκιν -στην οποία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Σκηνοθέτη- τόνισε ότι ο Κιούμπρικ είναι ο καλύτερος σκηνοθέτης που υπήρξε ποτέ, όχι μόνο αυτή τη χρονιά, αλλά και άλλες χρονιές.
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι, λοιπόν, βγαίνει σε πανελλήνια επανέκδοση από τις 4 έως τις 10 Ιουλίου αποκλειστικά στον θερινό κινματογράφο Βάρκιζα. Η προπώληση των εισιτηρίων γίνεται στο ταμείο του κινηματογράφου και στο more.com.
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι: Η πλοκή
Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον μια ομάδα νεαρών προβαίνει σε βιαιότητες: βανδαλισμούς, κλοπές, βιασμούς χωρίς λόγο ενώ δείχνει να το διασκεδάζει πολύ. Μετά από ένα ατυχές συμβάν, ο Άλεξ βρίσκεται στη φυλακή όπου διαλέγει να ακολουθήσει ένα νέο σωφρονιστικό πρόγραμμα που επινόησε η κυβέρνηση. Στην ουσία πρόκειται για ένα παβλοφικό πείραμα με πειραματόζωο τον ίδιο.
Η ταινία πραγματεύεται το διχαστικό ερώτημα το οποίο ετίθετο κατά τη δεκαετία του 60 με την ιδιαίτερη έξαρση της βίας, σχετικά με την αντιμετώπιση της. Μέσα από μια άκρως σουρεαλιστική διάσταση ο Κιούμπρικ θέτει στο κοινό της εποχής το ερώτημα αν αξίζει να θυσιαστεί το αγαθό της ελευθερίας της έκφρασης ακόμα και αν αυτή επιδρά στην έννομη τάξη ή τελικά η ανθρωπότητα πρέπει να οδηγηθεί στην ανάγκη εξάλειψης της βίας ακόμα και αν αυτή επιφέρει δραματικές επιπτώσεις στον άνθρωπο. Η σουρεαλιστική διάθεση μάλιστα του σκηνοθέτη τον οδηγεί κατά τη διάρκεια της ταινίας να χρησιμοποιήσει σχήματα τραγικής ειρωνείας αλλά και να επιδείξει τις τάσεις ρεβανσισμού από τα κατάλοιπα της βίας όπως αυτή προκαλείται από τις αλυσιδωτές αντιδράσεις μια κοινωνίας, η οποία αδυνατεί να υπερβεί την έννοια της «ψυχολογίας των μαζών» όπως αυτή περιγράφεται από τις φροϋδικές αντιλήψεις.
