10 -όχι απαραίτητα ευχάριστες- αλήθειες για τη ζωή, από τη Fran Lebowitz
Μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικόττητες της νεοϋρκέζικης κουλτούρας έρχεται στην Ελλάδα, για δύο πολυαναμενόμενες βραδιές συζήτησης στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. Ποια είναι όμως η Fran Lebowitz; Ο καλύτερος τρόπος να τη γνωρίσουμε είναι μέσα από τις απολαυστικά κυνικές και γνήσια σαρκαστικές ατάκες της.
- 10/03/2022
Το ελληνικό κοινό της Fran Lebowitz φαίνεται πως δεν χωράει ούτε σε μία ούτε σε δύο αίθουσες. Οι θέσεις και για τη δεύτερη ημέρα εξαντλήθηκαν μέσα σε λίγη ώρα. Για να μπορέσουν όλοι να παρακολουθήσουν την πολυαναμενόμενη συζήτηση της αντισυμβατικής Νεοϋορκέζας συγγραφέως και κριτικού Fran Lebowitz με τη Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, η Στέγη κάνει προσβάσιμη σε όλους τη συζήτηση σε ζωντανή μετάδοση, αποκλειστικά στο onassis.org.
Σε μια εποχή γεμάτη αμέτρητους ειδήμονες και τηλεπερσόνες, η Lebowitz ξεχωρίζει ως μια εκ των πιο διορατικών κοινωνικών σχολιαστών. Τα δοκίμια και οι συνεντεύξεις της προσφέρουν τις ευθύβολες απόψεις της για τα γεγονότα της επικαιρότητας και τα ΜΜΕ – αλλά και για οτιδήποτε ενοχλητικό, όπως οι τουρίστες, οι χώροι παραλαβής αποσκευών στα αεροδρόμια, οι λοσιόν ξυρίσματος, οι ενήλικες με ρολερσκέητ, τα παιδιά που μιλάνε γαλλικά ή το υπερβολικό μαύρισμα.
Το The New York Times Book Review την αποκάλεσε μια «σημαντική χιουμορίστρια της κλασικής παράδοσης», ενώ πολλοί τη θεωρούν πνευματική κληρονόμο της Dorothy Parker. Εμείς ξεχωρίσαμε μερικές από τις πιο εμβληματικές ατάκες της και ανυπομονούμε να την ακούσουμε ζωντανά, στη Στέγη.
«Μου φαίνεται απίστευτο που υπάρχει η έκφραση “ένοχη απόλαυση”. Εκτός κι αν η απόλαυσή σου σκοτώνει ανθρώπους. Οι δικές μου απολαύσεις είναι απολύτως άκακες, κανείς δεν σκοτώνεται στη διαδικασία. Κανείς δεν κακοποιείται. Όχι, δεν νιώθω ένοχη που έχω μια απόλαυση. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν νιώθουν ένοχοι που σκοτώνουν ανθρώπους. Δεν νιώθουν ένοχοι που βάζουν μωρά σε κλουβιά στα σύνορα. Κι εγώ θα έπρεπε να νιώθω ένοχη; Γιατί; Επειδή έφαγα δύο πιάτα σπαγγέτι;».
«Πραγματικά πιστεύω ότι οι μουσικοί, πιθανότατα οι μουσικοί και οι μάγειρες, είναι υπεύθυνοι για το μεγαλύτερο ποσοστό απόλαυσης στη ζωή των ανθρώπων. […] Η μουσική κάνει τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους χωρίς να είναι επιβλαβής. […] Είναι σαν ένα ναρκωτικό που δεν πρόκειται ποτέ να σε σκοτώσει».
«Είναι απίστευτο, αλλά υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στη Νέα Υόρκη και ο μόνος που κοιτάζει πού πηγαίνει (και όχι στο κινητό του) είμαι εγώ».
«Αν παραπονιέμαι για τα πράγματα για τα οποία παραπονιέμαι, αυτά θα αλλάξουν; Μέχρι στιγμής, όχι, δεν το έχω δει να συμβαίνει».
«Ποτέ δεν γνώρισα έναν γονιό που να μην είχε ένα πολύ έξυπνο παιδί. Είναι κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι: Πού εξαφανίζονται τελικά όλα αυτά τα παιδιά όταν ενηλικιώνονται;»
«Η πρωτότυπη σκέψη είναι σαν το προπατορικό αμάρτημα. Και τα δύο συνέβησαν σε ανθρώπους που είναι φύσει αδύνατον να έχεις γνωρίσει».
«Γιατί βάζουν οι άνθρωποι τον εαυτό τους σε αυτή τη διαδικασία; Γιατί θέλουν να βρίσκουν “προκλήσεις”; Είναι πολύ συνηθισμένο να ακούς ανθρώπους να λένε “Θέλω να προκαλέσω τον εαυτό μου να κάνει αυτό”. Αλλά αυτές οι προκλήσεις είναι πλασματικές. Το να σκαρφαλώσεις σε ένα βουνό είναι μια πλασματική πρόκληση. Δεν υπάρχει κανένας λόγος που να σε υποχρεώνει να το κάνεις. Υπάρχουν τόσα πράγματα που οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν και θα έπρεπε να κάνουν, αλλά δεν τα κάνουν, επειδή φοβούνται ή επειδή δεν είναι καλοί σε αυτά. Αυτά είναι προκλήσεις. Μια πρόκληση είναι κάτι που πρέπει να κάνεις. Όχι κάτι που εφευρίσκεις. […] Προσωπικά, βρίσκω την καθημερινή ζωή από μόνη της μια πρόκληση. Το να καταφέρω να φτάσω στο καθαριστήριο, χωρίς να κάνω ούτε έναν καβγά, αυτό είναι μια πραγματική πρόκληση».
«Τα παιδιά είναι η λιγότερο ενοχλητική ομάδα ανθρώπων, γιατί είναι αυτά που είναι λιγότερο πιθανό να σου πουν κάτι που έχεις ξανακούσει ένα εκατομμύριο φορές. Δεν έχουν ακόμα υποκύψει στα κλισέ. Είναι πολύ πιο ευρηματικά από τους ενήλικες».
«Η ζωή είναι τόσο παράλογη πλέον που είναι σχεδόν αδύνατο να είσαι σατιρικός αυτήν την εποχή».
«Σκέψου πριν μιλήσεις. Διάβασε πριν σκεφτείς».
Πληροφορίες
Fran Lebowitz σε μια συζήτηση με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου
Επιμέλεια: Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, Πάσκουα Βοργιά
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά με ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά και στην ελληνική νοηματική γλώσσα
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Συγγρού 107
Live streaming Τρίτη 15 Μαρτίου 2022, 20:30
Εισιτήριο ζωντανής μετάδοσης: 8 €
Έναρξη προπώλησης: 2.3.2022 17:00 (UTC+2).
Λήξη προπώλησης: 15.3.2022 19:30 (UTC+2).
Η ζωντανή μετάδοση θα είναι διαθέσιμη από τις 15.3.2022 και ώρα 20:30 (UTC +2).
Με το εισιτήριο ψηφιακής παρακολούθησης μπορείτε εσείς (ή και περισσότερα μέλη της οικογένειάς σας) να παρακολουθήσετε την εκδήλωση διαδικτυακά (είτε σε ζωντανή μετάδοση είτε οποιαδήποτε άλλη στιγμή κατά παραγγελία) για τρεις (3) φορές συνολικά, μέχρι τις 30.3.2022 από οποιοδήποτε μέρος στον κόσμο.
Μπορείτε να αγοράσετε εισιτήρια μέχρι τις 15.3.2022, στις 19:30 UTC+2, προκειμένου να συντονιστείτε ζωντανά ή, εάν το χάσετε, να παρακολουθήσετε τη μαγνητοσκοπημένη μετάδοση μέχρι τις 30.3.2022 στις 23:59 UTC+2. Μετά τις 30.3.2022 στις 23:59 UTC+2, η μαγνητοσκοπημένη εκδήλωση δεν θα είναι πλέον διαθέσιμη. Διαβάστε περισσότερα για το ηλεκτρονικό σας εισιτήριο εδώ.