Athos: Γιατί αξίζει να δεις το ντοκιμαντέρ για το Άγιο Όρος στο Netflix
Το ντοκιμαντέρ, που πρόσφατα μπήκε στην ταινιοθήκη του Netflix, παρουσιάζει την καθημερινότητα των μοναχών στο Άγιο Όρος, με στιγμιότυπα και εικόνες από μια παρθένα χερσόνησο, στην οποία ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει. Εμείς εξηγούμε γιατί πρέπει να το παρακολουθήσεις.
- 15/05/2022
- Κείμενο: Άννυ Τζαβέλλα
Αν και κυκλοφόρησε το 2016, προστέθηκε πριν από λίγο καιρό στο Netflix ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στην καθημερινότητα των μοναχών του Αγίου Όρους. Ο λόγος για το «Athos», μια γερμανική παραγωγή των Peter Bardehle και Andreas Martin, δύο ανθρώπων που έζησαν για αρκετές μέρες στις μονές, προκειμένου να μάθουν μερικά κρυμμένα μυστικά της ζωής εκεί. Μάλιστα, το ντοκιμαντέρ πέρασε και από τις πρώτες θέσεις του Top10 των Ελλήνων χρηστών στη streaming πλατφόρμα.
Η ταινία, διάρκειας 95 λεπτών, παρακολουθεί τους αγιορείτες μοναχούς, προβάλλοντας επί της ουσίας στιγμιότυπα από τα δωμάτια που κοιμούνται, τις βιβλιοθήκες που διαβάζουν, τις κουζίνες, τους ναούς και πολλούς ακόμη από τους χώρους, στους οποίους περνούν την καθημερινότητά τους. Tρεις μοναχοί μοιράζονται τις σκέψεις τους για την πίστη, τον μοναχισμό, την απόφασή τους να μονάσουν, τη ζωή τους στα μοναστήρια καθώς και γενικότερα για τη μοναστική κοινότητα. Η κάμερα ταξιδεύει παράλληλα σε όλη τη χερσόνησο, φτάνοντας σε παρθένα μέρη και στην κορυφή του Αγίου Όρους, καταγράφοντας εικόνες άγνωστες ακόμη και για τους τακτικούς επισκέπτες.
Στόχος των σκηνοθετών είναι να εξερευνήσουν τις διάφορες πτυχές της καθημερινής ζωής στο Άγιο Όρος. Μέσα από συνεντεύξεις (οι οποίες έχουν γίνει στα ελληνικά) παρακολουθούμε ίσως για πρώτη φορά τόσο διορατικά τους μοναχούς να εκτελούν τις καθημερινές τους εργασίες και να μιλούν για δύο πολύ σημαντικές έννοιες: τη ζωή και την πίστη.
Το ακόμη πιο ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι οι μοναχοί προσπαθούν να ζουν όσο το δυνατόν πιο απλά, ακολουθώντας το τελετουργικό που ακολουθούσαν επί αιώνες οι προκάτοχοί τους. Ζουν αυτόνομα σε διάφορα μεγάλα ή και μικρότερα μοναστήρια, άλλοι πολλοί μαζί, άλλοι ολομόναχοι.
Το Athos, αν και έχει έναν αργό ρυθμό κινηματογράφησης, καταφέρνει να μεταδώσει με άκρως ρεαλιστικό τρόπο τον ρυθμό της ζωής σε αυτό το μέρος (οι ψαλμωδίες που ακούγονται κατά διαστήματα συμβάλλουν επίσης σε αυτό).
Οι γυναίκες ως γνωστόν, δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στον Άθω, επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, η μόνη γυναικεία παρουσία εκεί είναι της Παναγίας. Οπότε, η ταινία αυτή είναι ίσως και μια ευκαιρία για όλες όσες επιθυμούν να εξερευνήσουν -έστω και με αυτόν τον τρόπο- τα μοναστήρια του Αγίου Όρους και να μάθουν περισσότερα για τη ζωή των μοναχών εκεί.
Οι τρεις μοναχοί που εμφανίζονται στο ντοκιμαντέρ και μιλούν για τη ζωή τους είναι ο Γέροντας Επιφάνιος (Μυλοποταμινό τον φώναζαν, καθώς ζούσε στον Μυλοπόταμο του Αγίου Όρους), ο Λουκιανός και ο Γαλακτίωνας. Ο πρώτος ήταν και ο μοναχός που μύησε την Ελλάδα αλλά και ολόκληρο τον κόσμο στην αγιορείτικη κουζίνα. Καλλιεργούσε μόνος του τα αμπέλια του, παρήγαγε κρασί, ενώ η χταποδόσουπά του έμεινε γνωστή μέχρι και σήμερα. Ο Επιφάνιος έζησε στο Άγιο Όρος από το 1973, αλλά δυστυχώς έφυγε από τη ζωή το 2020 σε ηλικία 64 ετών.
Την ταινία κέρδισε το βραβείο κοινού Astron στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο.
Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να πούμε πολλά ακόμη για το Athos. Το μόνο που μένει είναι να πατήσεις το play και να απολαύσεις το “ταξίδι” στην πιο διαφυλαγμένη και οργανωμένη μοναστηριακή κοινότητα της Ευρώπης!