Το Blonde είναι μια ασύλληπτα σκληρή απεικόνιση της ζωής της Μέριλιν Μονρόε
Η δραματική ταινία Blonde αφηγείται τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή και την καλλιτεχνική πορεία της Μέριλιν Μονρόε, ενώ περιέχει και σκηνές που σε τίποτα δεν θυμίζουν τα λαμπερά φώτα της σκηνής, αλλά και τη λάμψη που ακολουθεί τον μύθο της.
- 09/10/2022
Βασισμένη στο best seller μυθιστόρημα της Τζόις Κάρολ Όουτς, το Blonde επαναπροσδιορίζει με τόλμη τη ζωή ενός από τα μεγαλύτερα είδωλα του Χόλιγουντ, της Μέριλιν Μονρόε.
Η ιστορία ξεκινά με τα δυστυχισμένα παιδικά χρόνια και επικεντρώνεται στις καθοριστικές στιγμές της ζωής του κινηματογραφικού ινδάλματος. Έχει αντλήσει στοιχεία από την περίπλοκη ερωτική της ζωή και τις ανεπιτυχείς σχέσεις της με τους άνδρες, για να διαπιστώσει ότι η Μέριλιν ήταν θύμα της τοξικής κουλτούρας των διασημοτήτων και της ανδρικής κυριαρχίας. Πρόκειται, ωστόσο, για μια μυθοπλαστική απόπειρα που αντλεί από πραγματικά γεγονότα. Δεν είναι δηλαδή καθαρά βιογραφική, αλλά μπλέκει ιστορικά γεγονότα με φανταστικά, για να πλάσει μια άλλη πλευρά του μύθου της Μέριλιν.
Για να γίνουμε και λίγο πιο συγκεκριμένοι, η πλοκή παρακολουθεί την αγωνιώδη αγάπη της Μέριλιν για την ψυχικά ασταθή μητέρα της και τις παραμονές της σε ορφανοτροφεία, την απουσία του πατέρα της, τους τρεις προβληματικούς γάμους της (πρώτα με τον Τζέιμς Ντόχερτι, μετά με τον αστέρα του μπέιζμπολ Τζο ΝτιΜάτζιο και τέλος με τον θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ), την άνοδό της ως η απόλυτη «βόμβα» του box office και τον πρόωρο θάνατό της, σε ηλικία 36 ετών, από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών.
Ουσιαστικά, αν το καλοσκεφτείς, η ταινία δεν εστιάζει στην περσόνα της Μέριλιν Μονρόε, αλλά στην Νόρμα Τζιν, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει αναλάβει η εξαιρετική Ana de Armas (The Gray Man, No Time To Die, Deep Water), η οποία είναι πραγματικά ένα μεγάλο ταλέντο και απεικονίζει καταπληκτικά τη μετάβαση μεταξύ της κατασκευασμένης χαρούμενης βιτρίνας της Μέριλιν και του θλιμμένου εσωτερικού κόσμου της Νόρμα Τζιν.
Η Κουβανοϊσπανή ηθοποιός Ana de Armas βυθίζεται σε αυτόν τον ρόλο και οι προσπάθειές της να δώσει σε αυτή την απεικόνιση λίγη ανθρωπιά είναι αξιοθαύμαστες. Η ερμηνεία της είναι ίσως το καλύτερο μέρος αυτής της ταινίας.
Το σενάριο και τη σκηνοθεσία του Blonde έχει αναλάβει ο Andrew Dominik, ο οποίος φροντίζει να βεβαιωθεί ότι πίσω από τη βιτρίνα της Μέριλιν, η Νόρμα Τζιν είναι αυτή που βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο. Μάλιστα, φαίνεται πως εδώ πειραματίζεται έντονα με τις αναλογίες διαστάσεων και τα ασπρόμαυρα, θολά ή και έγχρωμα πλάνα, καθώς εξερευνά τις δύο πλευρές της προσωπικότητας της πρωταγωνίστριάς του. Με λίγα λόγια, χρησιμοποιεί πολλαπλά στυλ κινηματογράφησης, διαφορετικά καρέ και χρωματικά σχήματα για να δείξει τις διαφορές μίας γυναίκας με δύο προσωπικότητες.
Αυτό που παρουσιάζει η ταινία είναι ένα ιμπρεσιονιστικό πορτρέτο του πώς η Νόρμα Τζιν, η γυναίκα που έγινε σταρ του κινηματογράφου γνωστή ως Marilyn Monroe, χρησιμοποιήθηκε και κακοποιήθηκε από τους ίδιους τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι την προστάτευαν και την υποστήριζαν. Οι ένοχοι της ταινίας είναι πολλοί -από την κακοποιητική και συναισθηματικά ασταθή μητέρα της Μέριλιν (Julianne Nicholson) μέχρι τον συνταξιούχο αστέρα του μπέιζμπολ που έγινε ο δεύτερος σύζυγός της (τον υποδύεται ο Bobby Cannavale).
Με πολλαπλές σκηνές βιασμού, παρενόχλησης, σεξουαλικής και ενδοοικογενειακής κακοποίησης, αποβολών, αναγκαστικών εκτρώσεων, εθισμού στα ναρκωτικά, ψυχικών ασθενειών και αυτοκτονίας, η ταινία απέχει πολύ από το να είναι μια easy going επιλογή.
Εδώ να σημειώσουμε πως το Blonde έλαβε το σπάνιο σήμα καταλληλότητας «NC-17», το οποίο δίνεται μόνο σε ακραίες περιπτώσεις ταινιών, που προβάλλουν έντονο σεξουαλικό περιεχόμενο και είναι η πρώτη ταινία στο Netflix «ακατάλληλη για ανηλίκους». Πρόκειται για μία σήμανση, η οποία δίνεται από την Ένωση Εταιρειών Κινηματογράφου της Αμερικής (MPAA) μόνο σε ακραίες περιπτώσεις ταινιών, με έντονο σεξουαλικό περιεχόμενο.
Το Blonde στο Netflix διαρκεί σχεδόν 3 ώρες και όμως, κατά κάποιο τρόπο, νιώθεις ότι υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά που πρέπει να δεις. Αυτό που μας απογοητεύει, βέβαια, είναι το γεγονός ότι η ταινία περιγράφει την εκμετάλευση της Μέριλιν, χωρίς, ωστόσο, να εστιάζει πλήρως στην ψυχοσύνθεσή της. Δεν μπαίνουμε δηλαδή βαθιά μέσα στο μυαλό της να δούμε πώς νιώθει για όλα αυτά που της συμβαίνουν. Είμαστε απλώς παρατηρητές της ταραχώδους ιστορίας της.
Και μπορεί η Μονρόε να έμεινε στην ιστορία ως μία από τις πιο εμβληματικές γυναίκες σταρ της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ και ως σύμβολο του σεξ, αλλά ήταν γνωστό ότι κάτω από το λαμπερό, χαμογελαστό εξωτερικό της, ήταν ένα ψυχικά άρρωστο, μοναχικό άτομο.
Είχε, επίσης, την ατυχία να εργάζεται στο Χόλιγουντ σε μια εποχή που ο μισογυνισμός ήταν ανεξέλεγκτος. Οι γυναίκες ηθοποιοί προσλαμβάνονταν για την εμφάνιση και το σεξαπίλ τους. Ο τίτλος της ταινίας, άλλωστε, παραπέμπει στα στερεότυπα περί ξανθιάς εκείνης της εποχής, που δεν έχουν εκλείψει ακόμη και σήμερα.
Όλη η ταινία βασίζεται στη σεξουαλικοποίηση της Marilyn η οποία ήταν πάντοτε το θύμα. Θυματοποιήθηκε από μικρή ηλικία από τη μητέρα της που την κακοποιούσε, από τον απόντα πατέρα της, από ένα μεγαλοστέλεχος κινηματογραφικών στούντιο που τη βίασε για να της δώσει έναν ρόλο, από τους συζύγους μέχρι και από τον Πρόεδρο της Αμερικής. Η απόδοση ενός παγκόσμιου ειδώλου πλέον ως ένα άβουλο πλάσμα, που λειτουργεί ως σκεύος ηδονής και μετά το πετάνε μέχρι την επόμενη χρήση, είναι τουλάχιστον αμήχανη.
Από την άλλη, ενώ η ταινία έχει τα ελαττώματά της και τους άβολους χειρισμούς της, έχει και αρκετό ενδιαφέρον. Εναλλασσόμενη μεταξύ διαφορετικών διαστάσεων, γυρισμένη σε ασπρόμαυρο και έγχρωμο, το Blonde είναι, όπως λέει ο σκηνοθέτης Andrew Dominik, μια «χιονοστιβάδα εικόνων και γεγονότων». Βουτάει στον φανταστικό ψυχισμό μιας γυναίκας, που αντιπροσώπευε διαφορετικά πράγματα σε ανθρώπους όλων των φυλών, των φύλων και του σεξουαλικού προσανατολισμού.