Το Redeem Team «σουτάρει» για την κορυφή (του Netflix)
Λεμπρόν Τζέιμς, Κόμπι Μπράιαντ, Ντουέιν Γουέιντ και όλη η ελίτ του NBA επιστρέφουν στις οθόνες μας μέσα από το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix «Redeem Team», το οποίο καλύπτει τη δραματική πτώση και άνοδο της αμερικανικής ομάδας μπάσκετ μετά την ήττα της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα.
- 16/10/2022
Όταν κοιτάζεις το ρόστερ της Ολυμπιακής ομάδας μπάσκετ ανδρών των Ηνωμένων Πολιτειών του 2008 και βλέπεις τη λίστα με τα εμβληματικά ονόματα, από τον Λεμπρόν Τζέιμς και τον Κόμπι Μπράιαντ μέχρι τον Ντουέιν Γουέιντ και τον Ντουάιτ Χάουαρντ, τον Τζέισον Κιντ, τον Κρις Πολ και τον Καρμέλο Άντονι, σκέφτεσαι «Φυσικά και κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο!». Αλλά, όπως μας θυμίζει το συναρπαστικό και υπέροχα αποτυπωμένο ντοκιμαντέρ του Netflix «The Redeem Team», η νίκη στους Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο κάθε άλλο παρά σίγουρη ήταν για την ομάδα των ΗΠΑ.
Ο σκηνοθέτης Jon Weinbach μας δίνει μέσα από το ντοκιμαντέρ Redeem Team μια σύντομη αλλά πολύτιμη ματιά στην ιστορία του ανδρικού μπάσκετ των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σημειώνοντας ότι από το 1936 έως το 2000, η ομάδα κατέκτησε εννιά χρυσά μετάλλια σε δώδεκα προσπάθειες.
Μετά την ήττα από τους Σοβιετικούς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, η ομάδα των ΗΠΑ επέτρεψε σε επαγγελματίες αθλητές (παίκτες του NBA) να παίξουν για πρώτη φορά το 1992 και το αποτέλεσμα ήταν ο σχηματισμός της Dream Team με τους Michael Jordan, Magic Johnson, Karl Malone, Larry Bird, Charles Barkley, Scottie Pippen κ.ά. -αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη συλλογή ταλέντων που συγκεντρώθηκε ποτέ.
Η ομάδα ήταν πρακτικά ανέγγιχτη και οι συγκεκριμένοι παίκτες θεωρούνταν η αφρόκρεμα του μπάσκετ. Το απέδειξαν, άλλωστε, κυριαρχώντας στο ολυμπιακό τοπίο και στα παγκόσμια πρωταθλήματα για πολλά χρόνια.
Και φτάνουμε στην απογοητευτική ήττα της ομάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, στους οποίους κατάφεραν να κερδίσουν την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα διέθετε μερικούς από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών, δεν κατάφερε να κερδίσει για μία ακόμη χρονιά το χρυσό και αυτό κυρίως λόγω του εγωισμού των παικτών, ο καθένας από τους οποίους έπαιζε για τον εαυτό του.
Τότε ξεκίνησε ένα ταξίδι εξιλέωσης και κάπως έτσι, δημιουργήθηκε η «Redeem Team». Η αλλαγή νοοτροπίας από την ένωση, η έλευση ενός αφοσιωμένου προπονητή και η δημιουργία μιας σωστής ομάδας, που θα επικεντρωνόταν στο ομαδικό πνεύμα, ήταν τα συστατικά της συνταγής επιτυχίας που τελικά οδήγησε την ομάδα στη δόξα και το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008.
Με λίγα λόγια, υπό τη διοίκηση του πρώην ιδιοκτήτη των Phoenix Suns Jerry Colangelo και με προπονητή τον Mike Krzyzewski, η ομάδα των ΗΠΑ επιχείρησε μια διαδικασία ανασυγκρότησης.
Στην εξίσωση μπήκε τότε και ο Kobe Bryant, καθώς και η τεράστια συμβολή του σε αυτή τη νίκη. Ο Bryant είναι μία από τις πρώτες φωνές που ακούμε στην ταινία του Weinbach, η οποία ξεκινά με τον εκλιπόντα θρύλο του ΝΒΑ να κάθεται δίπλα στον LeBron James και να επιμένει ότι η κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου ήταν πιο σημαντική γι’ αυτόν από οποιοδήποτε πρωτάθλημα. Συγκινητικό είναι και το γεγονός ότι κάθε φορά που οι πρώην παίκτες κάνουν μια αναφορά στον Bryant, η ατμόσφαιρα γίνεται πιο νοσταλγική και το ύφος πιο προσωπικό.
Το ντοκιμαντέρ χρησιμοποιεί υλικό από αγώνες και συνεντεύξεις των πρώην παικτών σε πραγματικές συνθήκες για να προσφέρει μια βαθύτερη και πιο οικεία ματιά. Ανασύροντας τις μνήμες αυτής της ταπεινωτικής (όπως τη θεώρησαν) στιγμής στην αμερικανική αθλητική ιστορία, το Redeem Team παρουσιάζει τον δρόμο προς την εξιλέωση, αναφέροντας όλα τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσει η ομάδα στα μέσα της δεκαετίας του 2000 για να επανέλθει στην κορυφή.
Όλα λειτουργούν άψογα σε αυτό το ντοκιμαντέρ, διάρκειας μίας ώρας και τριάντα οκτώ λεπτών, που καλύπτει όλο το ταξίδι λύτρωσης της ομάδας. Η ιστορία σε συνεπαίρνει και το να βλέπεις ξανά όλους αυτούς τους μπασκετικούς θρύλους στη μικρή οθόνη είναι απολαυστικό.
Μάλιστα, μέσα από τις συνεντεύξεις τους και βλέποντας πώς αφηγούνται τις αναμνήσεις τους από εκείνες τις εποχές, προστίθεται έξτρα συναισθηματικό βάθος στην ήδη συναρπαστική ιστορία. Plus, η μουσική είναι εκπληκτική, καθώς κορυφώνεται στις πιο έντονες στιγμές και δημιουργεί προσμονή σε μια ιστορία που είναι ήδη γνωστή. Ο τόνος καθορίζεται πάντα από αυτό που παίζει στο παρασκήνιο και είναι πάντα on point.
Εν κατακλείδι, η ιστορία του πώς μια ομάδα με μερικούς από τους σπουδαιότερους παίκτες που συγκεντρώθηκαν ποτέ καταφέρνει να αποκαταστήσει τη φήμη της χώρας της μετά από χρόνια απογοήτευσης αποτελεί μια συναρπαστική αφήγηση και την ιδανική υποψήφια για τηλεοπτική μεταφορά. Δεκατέσσερα χρόνια και τέσσερις Ολυμπιάδες αργότερα, ο Jon Weinbach έκανε επιτέλους ένα ντοκιμαντέρ για αυτό το θέμα. Παρόλο που οι περισσότεροι από αυτούς τους παίκτες έχουν αποσυρθεί, η κληρονομιά τους ζει μέσα από αντίστοιχα πρότζεκτ.