«Θέλω να σου κρατάω το χέρι»: Είδαμε την παράσταση – ύμνο στις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις
Ένα έργο πέρα για πέρα ρεαλιστικό, με αυτοβιογραφικές αναφορές και κάθε εύρος συναισθήματος. Είδαμε το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» του Τάσου Ιορδανίδη, σε σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα, στο Θέατρο Άλφα και μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.
- 14/01/2023
Ακούγοντας το κομμάτι I Want to Hold Your Hand των Beatles και εμπνευσμένος από την κοινή του πορεία με τη σύζυγό του στη ζωή, ο Τάσος Ιορδανίδης αποφάσισε να γράψει ένα έργο απόλυτα ρεαλιστικό, βασισμένο σε δικά του προσωπικά βιώματα, με στοιχεία κωμωδίας αλλά και δυνατές συγκινήσεις. Ένα έργο προσωπικό και αυτοβιογραφικό, αφού οι πρωταγωνιστές, ζευγάρι και στη ζωή, είναι ένα παράνομο ζευγάρι που βρίσκεται σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής.
Το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι», παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά, σε κείμενο του Τάσου Ιορδανίδη και σκηνοθεσία της Θάλειας Ματίκα στο θέατρο Άλφα. Ίσως να αργήσαμε λίγο να το δούμε, αλλά πραγματικά, έστω και αργά, αξίζει να αρπάξει κανείς την ευκαιρία να το παρακολουθήσει.
To σκηνικό αποτελείται από ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Το έργο πραγματεύεται τις ανθρώπινες, σύγχρονες σχέσεις, τη μάχη των δυο φύλων και την κρίση που βιώνει ένα ζευγάρι σημερινής εποχής. Τα δυο πρόσωπα που μπαίνουν στο μικροσκόπιο, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, είναι ίσως ένα κομμάτι του εαυτού μας, ένα κομμάτι των διαφόρων συμπεριφορών που βιώνουμε και εμείς οι ίδιοι στις σχέσεις μας. Με διαλόγους σύγχρονους, απλούς και καθημερινούς, κλισέ και στερεότυπα τα οποία αναπαράγουμε και εμείς στην καθημερινότητα, ίσως άθελά μας (όπως το γεγονός ότι η γυναίκα διαθέτει πολύπλοκη σκέψη, σε πλήρη αντίθεση με την απλοϊκή σκέψη και την απάθεια του άνδρα), χιουμοριστικές στιγμές, πειράγματα, που μέσα σε δευτερόλεπτα μετατρέπονται σε εντάσεις.
Η ιστορία
Παρακολουθούμε τις διαδοχικές συναντήσεις ενός παράνομου ζευγαριού σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Και οι δυο άνθρωποι είναι παντρεμένοι και οι γάμοι τους βρίσκονται σε κρίση. Όπως φαίνεται, μέσα από τις συναντήσεις τους προσπαθούν να βρουν τρόπο διαφυγής από τη ρουτίνα και τις προβληματικές σχέσεις με τους συζύγους τους, αλλά και από τα άγχη της καθημερινότητας, της δουλειάς και των υποχρεώσεων.
Οι δυο τους έχουν συμφωνήσει ότι θα αφήσουν τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους έξω από αυτό το δωμάτιο. Τα πράγματα όμως στις συναντήσεις του δεν πηγαίνουν τόσο καλά, ή όπως θα περίμενε κανείς. Ο εξωτερικός κόσμος τους ακολουθεί και δεν τους επιτρέπει να αφεθούν.
Οι χαρακτήρες
Η γυναίκα βρίσκεται συνεχώς σε ένταση, νιώθει την ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον για τα όσα την προβληματίζουν, για όσα αντιμετωπίζει καθημερινά και, παρότι βρίσκεται με τον παράνομο εραστή της, φροντίζει να επαναφέρει διαρκώς το θέμα του συζύγου της στη συζήτηση. Τον επικρίνει, αλλά αναπολεί και τις ωραίες τους στιγμές. Μιλά ακατάπαυστα, ενώ ο άνδρας ακούει υπομονετικά, έως και με απάθεια, πετώντας πού και πού ατάκες ειρωνείας, κάνοντας χιούμορ και λίγο τον «εξυπνάκια», γεγονός συχνά εκνευρίζει ακόμη περισσότερο τη γυναίκα. Η Θάλεια Ματίκα είναι μια γυναίκα που αγωνιά για την καριέρα της, βρίσκεται συνεχώς σε σύγκρουση με τον εαυτό και τη ζωή της και διακατέχεται από μια τεράστια ανάγκη να μιλήσει για όσα τη βασανίζουν.
Ο Τάσος Ιορδανίδης από την άλλη, είναι – φαινομενικά – αδιάφορος, απαθής. Είναι ένας άνθρωπος που όπως φαίνεται έχει βολευτεί σε όσα του έχει φέρει η ζωή, δεν έχει προσπαθήσει ιδιαιτέρως για τίποτα, παρασύρεται απλώς από τα γεγονότα και τα αφήνει να τον πάνε όπου τον πάνε χωρίς να μιλά και καταλήγει να μένει σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής, αφού η σχέση με τη σύζυγό του δεν πάει καλά. Και εκείνος όμως αφήνει την ζωή του έξω από το δωμάτιο να διεισδύσει σε αυτό, μέσα από τα διάφορα τηλεφωνήματα με τον γιο του. Μέχρι περίπου τη μέση του έργου, δεν εκφράζει το παραμικρό για τον εαυτό του.
Οι ερμηνείες
Η χημεία των πρωταγωνιστών είναι όχι απλά έκδηλη, αλλά ίσως και αυτονόητη. Τελικά, ίσως είναι και απαραίτητη για το συγκεκριμένο ζευγάρι. Ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα φέρνουν στη σκηνή στοιχεία από την κοινή τους πορεία και, σε αρκετά σημεία υποδύονται τους εαυτούς τους, γεγονός που τονίζει ακόμη περισσότερο τον ρεαλισμό και τον δυναμισμό του έργου. Η ατμόσφαιρα μεταξύ τους είναι διαρκώς ηλεκτρισμένη, ενώ είναι πραγματικά αξιοθαύμαστες οι δυνατές ερμηνευτικές τους ικανότητες και το γεγονός ότι ξεδιπλώνουν μοναδικά κάθε πτυχή του ατόφιου, ανθρώπινου συναισθήματος. Τα εύσημα θα δώσουμε και στο κείμενο, το οποίο ρέει αβίαστα, σαν χείμαρρος, χωρίς καμία προσπάθεια.
Η σκηνοθεσία
Κατά τη διάρκεια του έργου βλέπουμε συνεχώς εναλλαγές στο κωμικό και το δραματικό στοιχείο, οι οποίες αντικατοπτρίζουν την αστάθεια στον ψυχισμό δυο ατόμων που «παλεύουν» με τον άλλον, αλλά κυρίως με τον εαυτό τους. Παράλληλα, μας κρατούν σε διαρκή εγρήγορση και μας κάνουν να αγωνιούμε για το τι θα γίνει στο τέλος. Η Θάλεια Ματίκα από την καρέκλα του σκηνοθέτη, έχει φροντίζει να «φωτίσει» τα σημεία του κειμένου με τον τρόπο που πρέπει, ώστε να τονίζονται τα διάφορα συναισθήματα, που «αγκαλιάζονται» μοναδικά από τις μουσικές επιλογές.
Μια παράσταση στην οποία θα ακούσεις απόλυτες αλήθειες, θα γελάσεις, θα ταυτιστείς και θα συγκινηθείς.
Plus: Δεν θα λείψουν και οι ανατροπές στην πλοκή, που θα σε ξαφνιάσουν και θα σου χαρίσουν ακόμη πιο δυνατές συγκινήσεις.