5 βιβλία για να δωρίσεις στους εορτάζοντες του Αυγούστου
Summer In The City
Το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι ένα βιβλίο. Και επειδή ο Αύγουστος είναι κατ'εξοχήν μήνας γιορτών, ετοιμάσαμε μια λίστα για να σε διευκολύνουμε στην αναζήτηση του τέλειου δώρου.
- 10/08/2024
Ο Αύγουστος είναι μήνας γιορτών αλλά και μήνας ανάγνωσης. Η αργία του 15αύγουστου γίνεται αφορμή για εξορμήσεις, χαλάρωση και συναντήσεις με φίλους και οικογένεια.
Επειδή, λοιπόν, δεν υπάρχει καλύτερο δώρο από ένα βιβλίο ετοιμάσαμε μια λίστα για να σε διευκολύνουμε στην αναζήτηση του τέλειου δώρου για τους εορτάζοντες.
Ξέρει η πάπια πού είναι η λίμνη, Χρήστος Χωμενίδης, Εκδόσεις Πατάκη
Ο Χρήστος Χωμενίδης επιστρέφει με μια σειρά από μικρά διηγήματα με αυτοβιογραφικά στοιχεία και καλοκαιρινή διάθεση που θα σε κάνουν να σκεφτείς αλλά και να γελάσεις αληθινά.
Γνωστός για τις γνώσεις του, την κριτική ματιά απέναντι στην κοινωνία και την πολιτική, αλλά και τον προσεγμένο λόγο του που παραμένει ζωντανός και δε χάνει την ποιότητά του ακόμα και όταν γίνεται…αθυρόστομος. Το νέο του βιβλίο διατηρεί όλα αυτά τα στοιχεία, αναμεμειγμένα με μια διάθεση φιλοσοφίας και απολογισμού.
Μέσα από τα μικρά διασκεδαστικά διηγήματα, που σίγουρα αντλούν στοιχεία από την πραγματικότητα αλλά και από τα βιώματα και τη ζωή του συγγραφέα, συντίθεται το πορτραίτο μιας ζωής γεμάτης ανησυχίες, προβληματισμούς, στεναχώριες αλλά και χαρά. Τα σκηνικά που περιγράφονται είναι απολαυστικά και μπορούν να «μιλήσουν» στον καθένα.
Ένα στοιχείο που πραγματικά απολαμβάνω στα βιβλία του Χρήστου Χωμενίδη, και είναι έκδηλο και στο καινούργιο του έργο, είναι ο έμμεσος σχολιασμός ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, δεν σκοπεύει να προσηλυτίσει όυτε να επιβάλει απόψεις. Απλώς υπάρχει σαν ένα μοίρασμα του συγγραφέα. Παράλληλα, ο τρόπος με τον οποίο γράφει ο Χωμενίδης, με έξυπνες αναφορές σε γεγονότα τις οποίες καλύπτει με χιούμορ, αλλά και αναφρές σε παλαιότερα έργα, στην ιστορία και στην λογοτεχνία, μπορεί να ανοίξει νέες πόρτες σκέψης αλλά και γνώσης.
Παλιές και νέες χώρες, Ισίδωρος Ζουργός, Εκδόσεις Πατάκη
Ο Ισίδωρος Ζουργός έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το αναγνωστικό κοινό για τα μυθιστορήματά του που καταφέρνουν να συνταιριάξουν την λεπτομερή και σχεδόν ακαδημαϊκή απεικόνιση των ιστορικών γεγνότων, με την ηθογραφία και την αριστοτεχνική περιγραφή των συναισθημάτων και της ψυχικής σύγχυσης των χαρακτήρων του.
Επιστρέφει με ένα μυθιστόρημα που εξελίσσεται πάλι σε μια ταραγμένη εποχή για την Ελλάδα. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄, το εμπόριο της Ερμούπολης, ο ιταλοτουρκικός πόλεμος, οι Μοδιάνο της Σαλονίκης, ο Μεχμέτ ο Ε΄, η Θεσσαλονίκη που δεν είναι ακόμα Ελλάδα αλλά απλώς ένας τόπος όπου κατοικούν πολλοί Έλληνες, Εβραίοι σαράφηδες και Ρωμιοί τοκογλύφοι, ο Σκουζές, οι Ζαρίφηδες, οι Ράλληδες, ο Τρικούπης, Συγγρός. Η πλοκή εξελίσσεται κυρίως στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα στις αρχές του 20ου αιώνα.
Στο «Παλιές και νέες χώρες», όπως και στο «Περί της εαυτού ψυχής» υπάρχουν δυο διαφορετικές γραμμές αφήγησεις, που πιάνουν τα γεγονότα από διαφορετική χρονολογία και οπτική. Πρόκειται για μια ερωτική ιστορία γεγονός που εξυπηρετεί και στην παρουσίαση του κοινωνικού κλίματος που θέλει τη γυναίκα υποδεέστερη και καταπιεσμένη. Περισσότερο, όμως, από την ιστορία ενός ζευγαριού, που κατά τη γνώμη μου αποτελεί ένα όχημα για να περιηγηθεί ο αναγνώστης στα γεγονότα της εποχής, είναι μια εξαιρετική λογοτεχνική απεικόνιση της ελληνικής ιστορίας που αποδεικνύει ότι μερικές φορές η πραγματικότητα, είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και περίτεχνη από τους μύθους.
Ένα πτώμα στην αυλή της Αμαλίας, Τεύκρος Μιχαηλίδης, Εκδόσεις Ψυχογιός
Το νέο πόνημα του Τεύκρου Μιχαηλίδη είναι ένα ιστορικό αστυνομικό μυθιστόρημα που θα μπορούσε πολύ συνοπτικά να περιγραφεί ως εξής: η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ ανακαλύπτει τον Ηρακλη Πουαρώ που κρύβει μέσα της, στην αυλή του βασιλιά Όθωνα, σε μια ιστορία που θυμίζει Αγκάθα Κρίστι αλά ελληνικά. Μπερδευτήκατε;
Ο συγγραφέας παντρέυει την ιστορία και τη μυθοπλασία χρησιμοποιώντας υπαρκτά πρόσωπα, όπως η Φλόρενς ή η βασίλισσα Αμαλία, και τα τοποθετεί σε επίπλαστες καταστάσεις, που όμως, γνωρίζοντας το ταραγμένο κλίμα και τις συνωμοσίες της εποχής, θα μπορούσαν να είναι καθόλα αληθινές. Παράλληλα, αξίζει να σημειωθεί πως το βιβλίο βασίζεται σε ουσιαστική ιστορική έρευνα του συγγραφέα και προσφέρει μια πραγματικά πλήρη ματιά στην αθηναϊκή κοινωνία του 1850.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο πως στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα ο μαθηματικό Τεύκρος Μιχαηλίδης, άφησε την αγάπη του για τους τύπους και τις εξισώσεις εκτός παιχνιδιού και επικεντρώθηκε στην ιστορία αλλά και στο να χτίσει ένα μυστήριο. Πρόκειται για ένα βραδυφλεγές βιβλίο, δεν είναι αυτό που θα έλεγε κάποιο αγγλιστί «nail-bitter», όμως πρόκειται για μια στρωτή αφήγηση, η περιπέτεια μιας φλεγματώδους γυναίκας που μόλις ανακαλύπτει την ελληνική κοινωνία, με πλούσια ιστορικά στοιχεία που παρουσιάζονται αναλυτικά. Ας μην ξεχνάμε πως και μόνο τα ιστορικά στοιχεία εκείνης της εποχή, με τους ανταγωνισμούς και τις ίντριγκες των Μεγάλων Δυνάμεων και τις κυβερνήσεις να εναλλάσσονται, αρκεί για να προκαλέσει γέλιο και απορία.
Παλμίτα, Αντιγόνη Ζόγκα, Εκδόσεις Ψυχογιός
Δυο ερωτικές ιστορίες που εκτυλίσσονται με διαφορά δεκαετιών. Η μια ξεκινά από του Μπούενος Άιρες όταν η Νίλντα συναντά τον ναυτικό Δημήτρη, ερωτεύονται και παντρεύονται. Μερικά χρόνια αργότερα, όταν τα πράγματα στην Αργεντινή δυσκολεύουν η Νίλντα έρχεται στην Ελλάδα μαζί με την κόρη τους για να ζήσουν όλοι μαζί. Ερχόμενη στην Ελλάδα, όμως, βρίσκει έναν Δημήτρη που ποτέ δεν πίστευε ότι θα γνωρίσει, ο οποιος τη βρίζει, την κακοποιεί και την απατάει.Η δεύτερη ιστορία διαδραματίζεται τον καιρό της πανδημίας στην Αθήνα, όπου η Ειρήνη γνωρίζει τον Πέτρο και μετά από λίγους μήνες, κατά τους οποίους έχουν την τέλεια σχέση αυτός απομακρύνεται και τη μειώνει, εκείνη όμως τον περιμένει να γυρίσει και τον δέχεται πίσω ξανά και ξανά.
Στην πορεία του μυθιστορήματος οι ισοτρίες εναλλάσσονται με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε από το Μπουένος Άιρες στην Αθήνα και από εκεί στον Πειραιά, βλέποντας τις σχέσεις να φθείρονται και να εξελίσσονται και τις γυναίκες να πονούν για τους ίδιους λόγους, να βιώνουν την ίδια σχέση με διαφορά δεκαετιών. Και κάπως έτσι φτάνουμε στον πυρήνα του βιβλίου. Στη δυσλειτουργικότητα των σχέσεων (πάντα σε συνάρτηση με τις ταραγμένες κοινωνικές περιόδους), στην καταπίεση των γυναικών γυναικεία «μοίρα» μέσα σε έναν κόσμο φτιαγμένο από άντρες, που όσο και προοδεύει διατηρεί κάποιες αρχές που τις πληγώνουν και τις ποδοπατούν.
Δεν πρέπει, όμως, να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα θλίψης και αυτολύπησης, όσο αναζήτησης και αναγέννησης και χειραφέτησης, διότι όπως λέει η ηρωίδα-αφηγήτρια «Μερικές φορές πρέπει να καείς για να ξαναγεννηθείς.»
Η Θεραπεία, Ντέιβιντ Λοτζ, Εκδόσεις Κυψέλη
H «Θεραπεία» του καταξιωμένου συγγραφέα Ντέιβιντ Λότζ, που βρισκόταν εδώ και χρόνια, μαζί με τα υπόλοιπα έργα του, εκτός αγοράς έρχεται ξανά στα ράφια των βιβλιοπωλείων με ένα νέο πανέμορφο εξώφυλλο και την υπογραφή του νέου εκδοτικού οίκου Κυψέλη.
Tο βιλίο του μιλά για έναν άντρα που έχει περάσει την πρώτη νεότητα. Έχει μια πετυχημένη καριέρα, την οιογένειά του και τις συνήθειές του, μια φαινομενικά ήσυχη και ευτυχισμένη ζωή. Κάπου εκεί, όμως, όπως συμβαίνει συχνά, φτάνει σε ένα υπαρξιακό τέλμα που τον οδηγεί στην αναζήτηση του αληθινού του εαυτού.
Με μια γερή δόση αυτοσαρκασμού και μαύρου χιούμορ και με τις διδαχές του Σαίρεν Κίρκεγκωρ στο μυαλό ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να ξεπεράσει την λεγόμενη «κρίση των 50» και να βρει ξανά τα πατήματά του. Ο Λότζ καταφέρνει να αποτυπώσει με πολύ άμεσο και ενδοσκοπικό τρόπο το μυαλό ενός υπεραναλυτικού ανθρώπου, την εσωτερική πάλη και την κατάθλιψη.
Πρόκειται για ένα έργο που σίγουρα θα αγγίξει πολλούς αναγνώστες σε ένα βαθύτερο επίπεδο και ίσως τους κάνει να νιώσουν πως δεν είναι μόνη τους σε μια δύσκολη μεταβατική στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου. Με ενδιαφέρουσα δομή, φιλοσοφικό ενδιαφέρον, χιούμορ και διαχρονικούς προβληματισμούς, σίγουρα όλοι ξέρουμε κάποιον που θα χαμογελούσε διαβάζοντας αυτήν την ιστορία.