5 βιβλία που πρέπει να διαβάσεις πριν τελειώσει το καλοκαίρι
Summer In The City
Βιβλία που θα σε κάνουν να γελάσεις, να κλάψεις, να σκεφτείς, να ερωτευτείς. Έχει ακόμα χρόνο να απολαύσεις την καλοκαιρινή ραστώνη με ένα βιβλίο που θα σε ταξιδέψει και πραγματικά θα μιλήσει στον εσωτερικό σου κόσμο.
- 25/08/2024
Το καλοκαίρι δεν τελειώνει τον Αύγουστο και η αγάπη μας για τα βιβλία δεν τελειώνει ποτέ.
Φέτος διαβάσαμε (και σου προτείναμε) αρκετά βιβλία που αξίζουν πραγματικά μια θέση στη λίστα σου. Επειδή, όμως, σιγά σιγά οδεύουμε προς το φθινόπωρο και θέλουμε να εξαντλήσουμε κάθε αναγνωστική ευκαιρία του καλοκαιριού, διαλέξαμε τα βιβλία που μας προσέφεραν δυνατές συγκινήσεις και μας διασκέδασαν για να τα χαρείς με τα τελευταία μπάνια, τα τελευταία παγωτά και το τελευταίο καλοκαιρινό αεράκι. Πίστεψέ μας, το αξίζουν.
Τα αηδόνια της σιωπής, Στέφανος Δάνδολος, Εκδόσεις Ψυχογιός
Μέχρι πού θα έφτανε ένας άντρας για να ξαναβρεί τη γυναίκα της ζωής του;
Στο νέο του μυθιστόρημα, ο Στέφανος Δάνδολος δίνει μια νέα διάσταση σε μια πολύ σκοτεινή και ταραγμένη εποχή για την Ελλάδα, τα Δεκεμβριανά. Σε μια εποχή που αδελφός σκότωνε αδελφό και το μίσος είχε δυστυχώς καταλάβει τις καρδιές των ανθρώπων, ο συγγραφέας μιλά για μια νέα ελπίδα, για ένα συναίσθημα φωτεινό, ζεστό και όμορφο.
Ο έρωτας, το πάθος και η αγάπη σε σκοτεινούς καιρούς είναι διαχρονικά ένα θέμα που εμπνέει τους συγγραφείς. Αυτή η αντίφαση και η ένταση που κάνει τους ανθρώπους να θυσιάσουν τα πάντα, να αδιαφορήσουν για τα πάντα και να κινηθούν από μια απροσδιόριστη ανάγκη για επαφή. Στο συγκεκριμένο έργο είναι πολύ ξεκάθαρο αυτό το συναίσθημα, πάντα, όμως, σε συνάρτηση με το κλίμα της εποχής, τα ιστορικά γεγονότα και τις αντιξοότητες.
Στο τελευταίο του βιβλίο, ο Νότιος συγγραφέας προσπαθεί, μέσω της περιγραφής αληθινών γεγονότων που βασίζονται σε εκτενή έρευνα, και τη «διάνθισή» τους μέσα από τη μυθιστορηματική αφήγηση, να προσφέρει στον αναγνώστη μια ιστορία που όχι μόνο θα τέρψει, αλλά και θα εκπαιδεύσει, θα μας κάνει να σκεφτούμε και ίσως καλύψει κάποια κενά για τα γεγονότα της εποχής, για τις αντιξοότητες και τον τρόπο ζωής.
Η Στενή Πύλη, Αντρέ Ζίντ, Εκδόσεις Μεταίχμιο
Ο Ζερόμ, ένα αγόρι συνεσταλμένο, μεγαλώνει στο Παρίσι και περνά τα καλοκαίρια του στο σπίτι του θείου του στη Χάβρη. Εκεί, ένα μοιραίο καλοκαίρι ερωτεύεται παράφορα την ξαδέρφη του, Αλίσα. Ο έρωτάς του βρίσκει ανταπόκριση, ζουν ο ένας για τον άλλο χωρίς να τους απασχολεί ο κόσμος. Για πόσο όμως θα κρατήσει αυτό;
Νεότητα και ένας τραγικός έρωτας. Ένα συναίσθημα που σε πηγαίνει από τον ουρανό στα τάρταρα με μια παρέμβαση της μοίρας. Ένας νέος έρωτας υποκαθιστά έναν άλλο; Ένα ερωτικό τρίγωνο με αίσθηση αρχαίας τραγωδίας ή βικτωριανής αριστοκρατίας σε μια εποχή όχι τόσο μακρινή. Οικογένεια, αγάπη, καθήκον, όλες αυτές οι έννοιες πέφτουν στους ώμους των ηρώων. Κάποιους, όμως, τους βαραίνουν περισσότερο δημιουργώντας φιγούρες τραγικές, χρωματισμένες από γαλλικό ρομαντισμό και το πάθος της νεότητας που συχνά είναι κακός σύμβουλος.
Πρόκειται για ένα βιβλίο του περασμένου αιώνα κατά τη γνώμη μου, όμως, αυτό μόνο προσδίδει στη γοητεία του. Ούτως ή άλλως, όσο και αν οι εποχές ή τα έθιμα αλλάζουν τα θέματα που συγκινούν και προβληματίζουν τους ανθρώπους, αυτά που πραγματικά νιώθουν να κινούν τα σωθικά τους δεν αλλάζουν, ο έρωτας δεν αλλάζει, η απελπισία, η θλίψη και η απόρριψη δεν αλλάζουν.
“Όποιος επιθυμεί πραγματικά την αληθινή και αιώνια δόξα, δεν λαμβάνει υπόψη του την εφήμερη. Όποιος δεν την περιφρονεί μ’ όλη του την καρδιά, δείχνει πραγματικά ότι δεν του αρέσει η ουράνια”.
Παλμίτα, Αντιγόνη Ζόγκα, Εκδόσεις Ψυχογιός
Δυο ερωτικές ιστορίες που εκτυλίσσονται με διαφορά δεκαετιών. Η μια ξεκινά από του Μπούενος Άιρες όταν η Νίλντα συναντά τον ναυτικό Δημήτρη, ερωτεύονται και παντρεύονται. Μερικά χρόνια αργότερα, όταν τα πράγματα στην Αργεντινή δυσκολεύουν, η Νίλντα έρχεται στην Ελλάδα μαζί με την κόρη τους για να ζήσουν όλοι μαζί. Ερχόμενη στην Ελλάδα, όμως, βρίσκει έναν Δημήτρη που ποτέ δεν πίστευε ότι θα γνωρίσει, ο οποιος τη βρίζει, την κακοποιεί και την απατάει. Η δεύτερη ιστορία διαδραματίζεται τον καιρό της πανδημίας στην Αθήνα, όπου η Ειρήνη γνωρίζει τον Πέτρο και μετά από λίγους μήνες, κατά τους οποίους έχουν την τέλεια σχέση, αυτός απομακρύνεται και τη μειώνει, εκείνη όμως τον περιμένει να γυρίσει και τον δέχεται πίσω ξανά και ξανά.
Στην πορεία του μυθιστορήματος οι ιστορίες εναλλάσσονται με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε από το Μπουένος Άιρες στην Αθήνα και από εκεί στον Πειραιά, βλέποντας τις σχέσεις να φθείρονται και να εξελίσσονται και τις γυναίκες να πονούν για τους ίδιους λόγους, να βιώνουν την ίδια σχέση με διαφορά δεκαετιών. Και κάπως έτσι φτάνουμε στον πυρήνα του βιβλίου. Στη δυσλειτουργικότητα των σχέσεων (πάντα σε συνάρτηση με τις ταραγμένες κοινωνικές περιόδους), στην καταπίεση των γυναικών – γυναικεία «μοίρα» μέσα σε έναν κόσμο φτιαγμένο από άντρες, που όσο και αν προοδεύει, διατηρεί κάποιες αρχές που τις πληγώνουν και τις ποδοπατούν.
Δεν πρέπει, όμως, να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα θλίψης και αυτολύπησης, όσο αναζήτησης και αναγέννησης και χειραφέτησης, διότι όπως λέει η ηρωίδα-αφηγήτρια, «Μερικές φορές πρέπει να καείς για να ξαναγεννηθείς.»
Ξέρει η πάπια πού είναι η λίμνη, Χρήστος Χωμενίδης, Εκδόσεις Πατάκη
Ο Χρήστος Χωμενίδης επιστρέφει με μια σειρά από μικρά διηγήματα με αυτοβιογραφικά στοιχεία και καλοκαιρινή διάθεση που θα σε κάνουν να σκεφτείς αλλά και να γελάσεις αληθινά.
Γνωστός για τις γνώσεις του, την κριτική ματιά απέναντι στην κοινωνία και την πολιτική, αλλά και τον προσεγμένο λόγο του που παραμένει ζωντανός και δε χάνει την ποιότητά του ακόμα και όταν γίνεται…αθυρόστομος. Το νέο του βιβλίο διατηρεί όλα αυτά τα στοιχεία, αναμεμειγμένα με μια διάθεση φιλοσοφίας και απολογισμού.
Μέσα από τα μικρά διασκεδαστικά διηγήματα, που σίγουρα αντλούν στοιχεία από την πραγματικότητα αλλά και από τα βιώματα και τη ζωή του συγγραφέα, συντίθεται το πορτρέτο μιας ζωής γεμάτης ανησυχίες, προβληματισμούς, στεναχώριες αλλά και χαρά. Τα σκηνικά που περιγράφονται είναι απολαυστικά και μπορούν να «μιλήσουν» στον καθένα.
Ένα στοιχείο που πραγματικά απολαμβάνω στα βιβλία του Χρήστου Χωμενίδη, και είναι έκδηλο και στο καινούργιο του έργο, είναι ο έμμεσος σχολιασμός ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, δεν σκοπεύει να προσηλυτίσει όυτε να επιβάλει απόψεις. Απλώς υπάρχει σαν ένα μοίρασμα του συγγραφέα. Παράλληλα, ο τρόπος με τον οποίο γράφει ο Χωμενίδης, με έξυπνες αναφορές σε γεγονότα τις οποίες καλύπτει με χιούμορ, αλλά και αναφορές σε παλαιότερα έργα, στην ιστορία και στην λογοτεχνία, μπορεί να ανοίξει στον αναγνώστη νέες πόρτες σκέψης αλλά και γνώσης.
Ας πούμε πως είμαι εγώ, Βερόνικα Ράιμο, Εκδόσεις Δώμα
Το τέταρτο μυθιστόρημα της Ιταλίδας συγγραφέως βρέθηκε στις υποψηφιότητες για το φετινό International Booker Prize και ήρθε για να σου θυμίσει την εφηβεία σου.
Ένα βιβλίο γεμάτο αλήθεια και υπέροχο μαύρο χιούμορ που θα σε πάει βόλτα σε όλα τα συναισθήματα των εφηβικών σου χρόνων. Οι πρώτοι έρωτες, τα νεύρα, η αγανάκτηση, ένας κόμπος στον λαιμό και ταυτόχρονα μια τεράστια επιθυμία να ζήσεις τα πάντα τώρα.
Συχνά τα καταφέρνω να βρω τον εαυτό μου σε πολλούς χαρακτήρες, ούτε λίγο ούτε πολύ όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια κοινά βιώματα. Στην περίπτωση της Ραϊμο, όμως, νομίζω ότι ο αναγνώστης ταυτίζεται λίγο παραπάνω. Ίσως είναι που μιλά για μια Ιταλίδα και όσο να ‘ναι η κουλτούρα τους μοιάζει με την ελληνική όσον αφορά τις οικογενειακές αξίες, ίσως πάλι είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τη γυναικεία ταυτότητα, την πίεση και τους ρόλους που η κοινωνία θέλει να της προσδώσει: κορίτσι, ύστερα γυναίκα και στο τέλος μαμά.
Η Ραϊμο με αυτοσαρκαστική διάθεση αποτινάσσει αυτούς τους ρόλους, αρνείται αυτήν την ταυτότητα και έρχεται να μας συστηθεί ξανά με μια ιστορία αυτομυθοπλασίας που ουσιαστικά αποτελεί έναν οδηγό ενδοσκόπησης, μια βουτιά στο παρελθόν που, μεγαλώνοντας, μπορείς πλέον να δεις με άλλα μάτια. Ίσως μάλιστα, αυτή η ελαφριά χιουμοριστική διάθεση να σε βοηθήσει να ξανασκεφτείς και να επουλώσεις μερικά τραύματα.