90 χρόνια στην ουρά για χαλβά Δραπετσώνας
Κάθε Σαρακοστή ο δρόμος μπροστά από την οικοτεχνία του Κοσμίδη-Γαβρίλη στην Δραπετσώνα πλημμυρίζει από κόσμο. Κάτι που ξέρω από πρώτο χέρι αφού εκεί πήγαινε, ήδη από το 1924 που άνοιξε, ο παππούς μου.
- 03/03/2014
Τα χρόνια πέρασαν, η μητέρα μου γεννήθηκε και, όταν ήταν 4-5 ετών, βρέθηκε και εκείνη να περιμένει (μαζί με την κούκλα της) στην ίδια ουρά. Μέχρι που, με τη σειρά της, μεγάλωσε, παντρεύτηκε και μετακόμισε στην Καλλιθέα.
Αυτό δεν την εμπόδισε να συνεχίσει να πηγαίνει συχνά πυκνά στο νούμερο 7-9 της οδού Αγίου Δημητρίου (τηλ. 210 46 16 448) , περνώντας και εμένα μαζί από το χέρι. Ή, αργότερα, όταν έφυγα από το σπίτι, να μου φέρνει πάντα κάθε Πάσχα κιλά ολόκληρα από τον παραδοσιακό χειροποίητο χαλβά της συγκεκριμένης οικοτεχνίας, η φήμη του οποίου είχε φτάσει ήδη από τα πρώτα χρόνια στα πέρατα της ελληνικής επικράτειας.
Λογικό αν σκεφτείς πόση τέχνη και ταλέντο απαιτείται για να φτιάξεις ένα προϊόν που, για να αποκτήσει τη μαστιχωτή υφή που κάνει τη διαφορά, απαιτεί από τους παρασκευαστές να φορέσουν ειδικά γάντια από καραβόπανο ως τους αγκώνες και να ζυμώσουν επί μισή ώρα το καυτό μείγμα (η θερμοκρασία φτάνει τους 110 βαθμούς) από καραμέλα και ταχίνι. Και στη συνέχεια να τον κόψουν με το χέρι (είναι ζεστός και δεν σηκώνει μαχαίρι) μέσα στο πασίμι (μεγάλο χάλκινο μπολ).
Αυτό που η μητέρα μου πάντως δεν ήξερε και εγώ ανακάλυψα τυχαία είναι ότι η συγκεκριμένη χαλβαδοποιία είχε πολλές ακόμη ευχάριστες εκπλήξεις να μου προσφέρει. Τόσο εμένα όσο και της κόρης μου. Συγκεκριμένα, κάποιους μήνες πριν, είδα μπροστά μου για πρώτη φορά στο κοντινό μου μανάβικο στον Άλιμο σοκολάτες (υγείας, γάλακτος, αμυγδάλου) και κρέμα φουντουκιού με την χαρακτηριστική στάμπα Κοσμίδη-Γαβρίλη πάνω.
Με το που πήρα για πρώτη φορά, εθίστηκα. Και τα δυο σοκολατένια προϊόντα όχι μόνο είχαν ανταγωνιστικές τιμές, σε σχέση με γνωστές μάρκες που βρίσκεις στο supermarket, αλλά είχαν απείρως πιο πλούσια γεύση. Αισθανόσουν κυριολεκτικά ένα ποτάμι σοκολάτας να γεμίζει το στόμα σου. Με άλλα λόγια, σοκ και δέος.
Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψω, μετά από 15 χρόνια απουσίας, στο γνωστό κατάστημα στη Δραπετσώνα για να δω τι άλλο καλό έχουν σκαρώσει.
Το αποτέλεσμα; Αυτή τη στιγμή πάνω στο οικογενειακό τραπέζι μου βρίσκεται ένας υπέροχος ροζ χαλβάς με cranberry και αμύγδαλο (που όλοι με ρωτούν πού βρήκα), ένας άλλος με μπισκότο και κακάο και ένα τρίτος με χαρουπόμελο.
Ταυτόχρονα στο ντουλάπι της κουζίνας υπάρχει κρέμα φουντουκιού, οι παλαιομοδίτικες καραμέλες-αστακός και πολλές σοκολάτες γάλακτος. Ενώ για την επόμενη επίσκεψη μου, όταν ανοίξει λίγο ο καιρός, έχω ήδη σταμπάρει το παγωτό χαλβάς και το υποβρύχιο με μαύρη ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο (έχει επίσης και με γεύση λεμόνι και φράουλα).
Με άλλα λόγια η συγκεκριμένη οικοτεχνία, προϊόντα της οποίας μπορείτε να βρείτε σε επιλεγμένα deli στα νότια προάστια, είναι κάτι σαν οικογενειακή παράδοση. Μια -όχι μόνο Σαρακοστιανή- παράδοση που όλα δείχνουν ότι θα συνεχίσει και η 4η γενιά της οικογένειάς μου.