Abra Ovata: Ένα μοναδικό fine dining experience στη Λίμνη της Βουλιαγμένης

Προνομιακά τοποθετημένο σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά όμορφα μέρη της Ελλάδας, το Abra Ovata σερβίρει ένα ελκυστικό μενού, μια ανάσα από τα ήρεμα νερά της Λίμνης Βουλιαγμένης.

• 03/08/2024
• Κείμενο: Θύμιος Βούλγαρης

Υπάρχουν κείμενα που, όσο και αν θέλουμε οι δημοσιογράφοι να αποφύγουμε τη χρήση κλισέ, αναπόφευκτα θα οδηγηθούμε σε αυτά.

Συμβαίνει, ενίοτε, η φύση αυτού που θα πραγματευτούμε, που θα περιγράψουμε σαν γεγονός ή σαν εμπειρία να «χρειάζεται» κάποια από αυτές τις -universally εντυπωμένες στο υποσυνείδητο της εκάστοτε πλειοψηφίας- μικρές φράσεις ή λέξεις για να δώσεις το ουσιαστικό – ή μάλλον, για να στρώσεις τον δρόμο για τον πυρήνα, την ουσία αυτού που θα ξετυλίξεις.

Το Abra Ovata έχει την «ατυχία» λοιπόν (την τεράστια τύχη προφανέστατα αλλά βγαίνει βολικά στο σχήμα υπερβολής που χρειαζόμουν) να φιλοξενείται σε ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας – το λιγότερο.

Στην Λίμνη Βουλιαγμένης. Ένα φυσικό σκηνικό, πραγματικό θαύμα της φύσης, με τους υποβλητικούς βράχους να καθρεφτίζονται το βράδυ της επίσκεψής μας, στην -σαν άσπιλο μαύρο κρύσταλλο- επιφάνεια του νερού. Ο αριστουργηματικός φωτισμός είναι η μοναδική ανθρώπινη παρέμβαση, η οποία υποστηρίζει μαγικά το φυσικό τοπίο.

Φυσικά, ειδικά το βράδυ, δεν έρχεται κάποιος στο Abra Ovata για να θαυμάσει τη Λίμνη, ειδικά όταν το παράλληλο αβαντάζ του χώρου είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος και ικανός σεφ: ο John Σκοτίδας. Μεταξύ Λονδίνου (γιατί κάνει διεθνή καριέρα εδώ και χρόνια) και Αθήνας, ο σεφ σχεδίασε ένα εξαιρετικά μελετημένο και ελκυστικό μενού, το οποίο ισορροπεί αριστοτεχνικά μεταξύ γαστρονομίας υψηλών απαιτήσεων και down to earth, σε μεστότητα γεύσεων αλλά και ποσότητα, ενός πιο fun, upscale bar restaurant. Αρωγούς στην καθημερινότητα του εστιατορίου, βέβαια, έχει τον σεφ Αλέξανδρο Γεροντιδάκη και την pastry chef Καλλιόπη Μάρου.

Το δικό μας τραπέζι ήταν λίγα εκατοστά από την αδιατάρακτη επιφάνεια του νερού, άρα δεν μπορούσα να έχω απόλυτη εικόνα του συνόλου του σέρβις, όμως κρίνοντας τόσο από τη δική μας εξυπηρέτηση, όσο και από την αντίστοιχη όσων γέμιζαν το οπτικό μου πεδίο, η αποτελεσματικότητα άγγιζε το γευστικό επίπεδο των πιάτων που ακολούθησαν.

Και δεν είναι τυχαίο, καθώς μια καλή ομάδα στην κουζίνα συμπληρώνεται εξαιρετικά από έναν κορυφαίο manager του εστιατορίου, ο οποίος θα δώσει τον ρυθμό, το ύφος, την κατάλληλη εκπαίδευση σε λεπτομέρειες και γενικότερα θα λειτουργεί ως ο μαέστρος που, στην περίπτωση του Abra Ovata, θα αποτελέσει τον «μαγικό» συνδετικό κρίκο μεταξύ των υποσυνόλων για το τελικό, υπέροχο experience.

O Δημήτρης λοιπόν, αφού μας καλωσόρισε και μας κατατόπισε περί του μενού και της φιλοσοφίας αυτού, μας καθοδήγησε και προς τα κατάλληλα, εξαιρετικά θα πω cocktails που θα συνόδευαν το φαγητό μας.

Και ξεκίνησε η παρέλαση με το καλαθάκι με τα φρέσκα, ζεστά προζυμένια ψωμιά και το μυρωδάτο «καμμένο» βούτυρο και την μπουκιά «Αθηναικής Σαλάτας» με καβούρι, τραγανό ρύζι και αυγοτάραχο – μια εξαιρετική, γήινη εισαγωγή πριν τα πρώτα.

Ο ωμός τόνος σε ελαιόλαδο, yuzu και πιπεριά jalapeño είχε μια βαθιά νοστιμιά, με το καρπάτσιο λαυράκι με αυγοτάραχο και τις γαρίδες κοιλάδας σε σος μελισόχορτου με ένα touch μαστίχας να διεκδικούν τον τίτλο του αγαπημένου πιάτου, σε αυτό τον πρώτο γύρο.

Στα κυρίως, ενώ πίστευα πως το κριθαράκι με γαρίδες κοιλάδας θα κέρδιζε άνετα τις εντυπώσεις της βραδιάς, ήρθε «απρόσκλητη» μια παέγια – επιλογή του Δημήτρη – να βάλει γκολ στις καθυστερήσεις και να πάρει, πανηγυρικά, το ματς. Ισορροπημένα πληθωρική, τραγανή, ειδικά στις άκρες, με σωστή αναλογία θαλασσινών, με έκανε να τη σκέφτομαι για μέρες.

Φέτος, στο Abra Ovata πρωταγωνιστεί η Paella, ένα παραδοσιακό φαγητό της Ισπανίας, σε διάφορες εκδοχές -με λαχανικά, θαλασσινά ή κρέας- ενώ στα κυρίως τις εντυπώσεις κερδίζει αναμφισβήτητα το Iberico Presa με γλάσο char siu (καντονέζικου στυλ ψητό χοιρινό), βλίτα, λαδολέμονο και άνηθο.

Στα γλυκά, το σχετικά «άγλυκο» και ολοφάνερα έργο ανθρώπου με γνώσεις υψηλής ζαχαροπλαστικής Καμμένο-Καραμελωμένο Τσουρέκι με παγωτό dulce de leche, cremeux μαύρης σοκολάτας και δεντρολίβανο, μας έκανε να μοιραστούμε χαμόγελα μιας ευδαιμονικής πληρότητας, πριν δώσουμε νέο, επαναληπτικό ραντεβού τον Σεπτέμβριο.