Pueblo Chido, το bar-restaurant στη Νέα Σμύρνη που θυμίζει λατινοαμερικάνικη γειτονιά
Ανεβαίνοντας την πλατεία της Νέας Σμύρνης, εκεί που συναντιέται με την Ελ. Βενιζέλου και στρίβοντας αριστερά, είναι σχεδόν αδύνατον να μη σταθείς για να θαυμάσεις το Pueblo Chido, το μεξικάνικο bar-restaurant που το εσωτερικό του θυμίζει γειτονιά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
- 08/09/2021
- Κείμενο: Βούλα Ακριβάκη
- Φωτογραφίες: Μαρία Ξανθοπούλου
Τα απίθανα κόκκινα, σμαραγδί και μπλε χρώματα, η ψηλοτάβανη αίθουσα, οι καλαίσθητοι πολυέλαιοι εποχής, οι old style ανεμιστήρες οροφής και το μαρμάρινο μπαρ σε μεταφέρουν με το πρώτο κιόλας βήμα σου στην αίθουσα στη Λατινική Αμερική της ισπανικής αποικιοκρατίας. Η αριστερή πλευρά είναι αφιερωμένη στις ταπεινές φτωχογειτονιές, χρώματα ελαφρώς ξεθωριασμένα, μπαλκόνια λιτά και τοίχοι με έντονα τα σημάδια της φθοράς ενώ η δεξιά πλευρά είναι μια αναφορά στα αρχοντόσπιτα της εποχής. Και εάν αναρωτιέσαι πως μπορεί να συνυπάρχουν δυο τόσο διαφορετικοί κόσμοι σε μια αίθουσα, θα σου πω πολύ απλά, μοναδικά.
Ο υπέροχα ατμοσφαιρικός χώρος του Pueblo Chido, που στα ελληνικά σημαίνει το “cool” χωριό, το μέρος δηλαδή που το ύφος είναι χαλαρό και η διάθεση ανεβασμένη, χωρίζεται στα τρία. Στον εξωτερικό, με τα χτιστά κανεπεδάκια και τα αφράτα mexican patterned μαξιλάρια -ιδανικός για χαλαρά κοκτέιλς, τσιμπολόγημα και χάζι στους περαστικούς-, την ψηλοτάβανη αίθουσα στο ισόγειο με την εξωτική διακόσμηση και την υπέροχη μαρμάρινη μπάρα που θέλεις να μείνεις μέχρι αργά πίνοντας κοκτέιλς και απολαμβάνοντας μουσικές από όλο τον κόσμο και, τέλος, το πιο cosy πατάρι με τις σκαλιστές απλίκες και τις ξύλινες ροτόντες που βλέπει στην κάτω αίθουσα και τον εξωτερικό χώρο, στρατηγικό σημείο για να εποπτεύεις όλο το εστιατόριο. Σημείωσε πως τo πατάρι μπορείς επίσης να το κλείσεις και για prive εκδηλώσεις, για να γιορτάσεις τα γενέθλιά σου παρέα με τους φίλους σου ή για ένα μίνι corporate event.
Η ομάδα του Pueblo Chido δεν άφησε τίποτα στην τύχη. Οι αντικέ καρέκλες πέρασαν από αμμοβολή και απέκτησαν το κατάλληλο χρώμα και στόφα, οι τοίχοι σκάφτηκαν προσεκτικά με καλέμι ώστε μαζί με τις ειδικές τεχνοτροπίες στα χρώματα να δηλώνουν την πατίνα του χρόνου. Ανάλογες τεχνοτροπίες εφάρμοσαν μέχρι και στις γλάστρες με τα μεγάλα φυτά στο εσωτερικό του εστιατορίου, ενώ τα πιάτα θυμίζουν μωσαϊκό με παλ κεραμιδί, πράσινους και πορτοκαλί τόνους.
Η προσοχή στη λεπτομέρεια όμως δεν σταματά εδώ: τάκος, σαγκρία λευκή και κόκκινη, μαργαρίτα κλασική και frozen όλα τα φτιάχνουν μόνοι τους και το μενού που έχει επιμεληθεί ο Μπάμπης Τσακιργιαννάκης – σεφ με μεγάλη εμπειρία στο συγκεκριμένο είδος κουζίνας – κινείται σε γεύσεις Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής και με στόχο τα πιάτα να είναι για τη “μέση”, να μπορείς να τα μοιράζεσαι και να δοκιμάζεις όσο το δυνατόν περισσότερες γεύσεις. Και εάν στο άκουσμα της μεξικάνικης και λατινοαμερικάνικης κουζίνας φαντάζεσαι καυτερές γεύσεις στο τέρμα, μην ανησυχείς, εδώ μπορείς να προσαρμόσεις το πόσο καυτερό θα είναι το πιάτο σου ανάλογα με τις προτιμήσεις σου από mild έως very spicy -εσύ αποφασίζεις.
Τα Tacos Gringos είναι διαολεμένα τραγανά, με μια υπέροχη κρούστα τυριού στο εξωτερικό τους, ενώ τo Burrito Frito Chimichanga (τηγανητό μπουρίτο), παναρισμένo με panco και νάτσος, δεν έχει ίχνος λιπαρότητας. Απίθανα και τα Tostadas Camarones, που αποτελούνται από μια βάση από τραγανές τορτίγιες, γουακαμόλε, πικάντικη σάλτσα και τηγανιτές γαρίδες παναρισμένες με νάτσος. Για εσένα που είσαι φανατικός κρεατοφάγος, η fajitas με picanha είναι εξαιρετική επιλογή: αρχικά ψήνεται στη σχάρα, για να τοσταριστεί αυτό το υπέροχο παπλωματάκι λίπους που κάνει την picanha ξεχωριστή, και τελειώνει στο μαντέμι για να μελώσει φουλ. Όπως και το Cerdo Al Mojo, το χοιρινό που μαρινάρεται για 48 ώρες σε ένα ρεκάδο (υγρή μαρινάδα) με μπαχαρικά, σιγοψήνεται στη σχάρα και σερβίρεται με πιπεριές jalapenos και φέτες lime, ενώ για γαρνιτούρα μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε τηγανητές πατάτες, ρύζι ή σαλάτα.
Το λατινοαμερικάνικο αυτό γευστικό ταξίδι συμπληρώνεται μοναδικά με τα δροσερά κοκτέιλς που έχουν βάση τους το ρούμι, την τεκίλα, τη μεσκάλ και το pisco ενώ τα κρασιά δεν θα μπορούσαν παρά να είναι από τη Χιλή, την Αργεντινή και την Ισπανία. Και όσο το βράδυ προχωράει και οι μουσικές ανεβαίνουν, το παιχνίδι αλλάζει και τη θέση των tacos και των fajitas παίρνουν τα απίθανα κοκτέιλς και οι μαργαρίτες.