Γιατί στα κορυφαία εστιατόρια της Ελλάδας για το 2020 δεν συμπεριλαμβάνονται τα νότια προάστια;
Ο Αθηναϊκός Νότος και τα γαστρονομικά βραβεία: Δεν υπάρχουν εδώ εστιατόρια που διαθέτουν τη στόφα του νικητή;
- 10/12/2020
Λίγες μέρες έχουν μεσολαβήσει από την απονομή των βραβείων Restaurant 100 σε κορυφαία εστιατόρια της χώρας και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία, λόγω της πανδημίας που καλπάζει. Διακρίσεις απέσπασαν εστιατόρια κάθε ύφους και είδους, από κάθε γωνιά της χώρας και γέμισαν χαρά τους ιδιοκτήτες και τους σεφ που δουλεύουν γι αυτά, καθώς με την εστίαση κλειστή οποιαδήποτε χαρμόσυνη είδηση λειτουργεί ως βάλσαμο σε πληγή.
Μια ματιά στις λίστες των υποψηφίων για βράβευση και των βραβευμένων εστιατορίων δείχνει όμως ότι από αυτές λάμπουν διά… της απουσίας τους τα νότια προάστια, με εξαίρεση δύο σημαντικές ψαροταβέρνες: τις Μικρές Κυκλάδες στην Ηλιούπολη και τα Άργουρα της Καλλιθέας. Κι αυτό, για έναν άνθρωπο που ασχολείται με τη γεύση και τον χώρο της γαστρονομίας, είναι περίεργο. Πραγματικά, δεν υπάρχουν στον νότο εστιατόρια που διαθέτουν τη στόφα του νικητή; Ο κατάλογος δε θα μπορούσε να περιλαμβάνει, για παράδειγμα, το Matsuhisha στον Αστέρα, το BeefBar, το Λίθοινον Private 16, το Huracan, τα απίστευτα και πολυβραβευμένα Γιουβετσάκια ή την ταβέρνα του Ρουμελιώτη;
Σε μια πρόσφατη συζήτηση με κριτικούς γεύσης διατυπώθηκε η άποψη ότι η εστίαση στα νότια προάστια δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κι αυτό είναι πραγματικότητα, καθώς συνεχώς ανοίγουν νέες επιχειρήσεις οι οποίες δυστυχώς κλείνουν πολύ σύντομα. Η μικρή διάρκεια λειτουργίας όμως δεν αποτελεί αναγκαστικά και ένδειξη σχετικά με την ποιότητα ενός εστιατορίου, χώρια το γεγονός πως αυτό συμβαίνει σε όλη την Αθήνα. Οι σκληρές οικονομικές συνθήκες δεν είναι προνόμιο των νοτίων προαστίων.
Άλλος ένας παράγοντας στον οποίο αποδίδεται η δυσκολία του να στηθεί, να επιβιώσει και να λάμψει ένα εστιατόριο στην περιοχή είναι ότι το κοινό της θεωρείται σνομπ. Κι αυτή όμως η παραδοχή προσκρούει στην πραγματικότητα, αφενός διότι εδώ συχνάζουν πολλοί κάτοικοι άλλων περιοχών της πρωτεύουσας, αφετέρου διότι είναι ακριβώς αυτός ο σνομπισμός που μπορεί να πυροδοτήσει τον ανταγωνισμό και κατ’ επέκταση την παροχή καλύτερων υπηρεσιών.
Η απάντηση, λοιπόν, στα πιο πάνω ερωτήματα είναι ότι υπάρχουν εστιατόρια στον αθηναϊκό νότο που αξίζει να διακριθούν σε μεγάλους θεσμούς. Ίσως να χρειάζεται λίγη περισσότερη δουλειά στην επικοινωνία για την ανάδειξή τους, αλλά η ίδια προσπάθεια πρέπει να γίνεται και εκ μέρους του ίδιου του θεσμού: χρειάζεται να γίνει περισσότερη έρευνα. Η αυξημένη ενασχόληση δημιουργεί μεγαλύτερη τριβή στα θέματα της εστίασης και κάνει τα πράγματα πιο αντικειμενικά και ξεκάθαρα για όλους.
Ζούμε σε μια περίεργη περίοδο και περπατάμε πάνω σε ψιλό, εύθραυστο πάγο, σε μια terra incognita, με τις συνθήκες της επιβίωσής μας να επηρεάζονται πλέον από παράγοντες που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, προς το παρόν. Το μεγάλο μας στοίχημα είναι να βγούμε μέσα από τη στενωπό της πανδημίας όρθιοι, γεροί και πιο ώριμοι. Κι αυτό ισχύει για κάθε άνθρωπο και κάθε επιχείρηση. Σημασία δεν έχει πλέον ποιος είναι πρώτος σε μια λίστα ή τελευταίος. Η μεγαλύτερη ανάγκη είναι να ανοίξουν τα εστιατόρια και να συγκεντρωθούμε όλοι γύρω από το τραπέζι. Μαζί. Αυτό το «μαζί» θα το διαμορφώσουμε όταν κοιτάξουμε την πραγματικότητα και την αποδεχτούμε. Όπως είναι. Κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Στις δικές μας τις καρδιές πάντως, εδώ στα νότια, τα εστιατόριά μας θα έχουν πάντα τη θέση που τους αξίζει.