Η αγαπημένη μας γλυκιά κρέπα στα Νότια Προάστια
Η δημοσιογραφική ομάδα του Nou-Pou.gr ονειρεύεται βάζα με νουτέλα δίπλα σε κρέπες που ψήνονται και επιλέγει την αγαπημένη γλυκιά κρέπα των Νοτίων. Προτάσεις υπάρχουν για όλους.
- 03/05/2016
Η όρεξη για κρέπα και ειδικά για μια γλυκιά κρέπα δεν έρχεται τόσο συχνά. Αλλά όταν έρχεται, είναι τόσο μεγάλη η λαχτάρα που δύσκολα θα καταφέρεις να αντισταθείς. Θα πάρεις το αυτοκίνητο λοιπόν και θα περιηγηθείς στα νότια σε αναζήτηση της καλύτερης κρέπας. Κάποιοι κακεντρεχείς θα πουν ότι τα Νότια δεν έχουν καλή κρέπα. Εμείς θα πούμε ότι έχουμε καλές κρέπες σε όλα τα στυλ και τα βαλάντια.
Η σοκολατένια με μπισκότο από την Φράουλα για τον Πάνο Κοκκίνη
Η σχέση μας, η δικιά μου και των κρεπών, τα τελευταία χρόνια δεν είναι και στα καλύτερά της. Δεν τις προτιμώ. Δεν τις αναζητώ. Και, το πιο σημαντικό, δεν αρέσουν στην κόρη μου, οπότε αναγκαστικά τις τρώω πολύ λιγότερο. Ωστόσο εκείνη που έχω πάντα στη καρδιά μου είναι η σοκολατένια με μπανάνα και μπισκότο από την Φράουλα στο Μικρολίμανο (που προσεχώς ανοίγει μαγαζί και στη Γλυφάδα). Ως γεύση, είναι κλασική. Εκείνο που την καθιστά για μένα ιδιαίτερη είναι ότι θυμάμαι το συγκεκριμένο μαγαζί όταν ήταν ακόμη μια τρύπα στον τοίχο. Εκεί καταλήγαμε μετά τις βόλτες μας στο Μικρολίμανο με τους κολλητούς. Εκεί πήγα και τη μέλλουσα γυναίκα μου μετά το πρώτο μας ραντεβού στο Jimmy’s and the Fish. Αυτό που λένε, κάθε μπουκιά και ανάμνηση.
Η κρέπα «49» από το Feticcio για τον Κώστα Χρήστου
Ναι, θα μπορούσες να πεις ότι είναι μία κλισέ επιλογή. Είναι όμως και η απόδειξη πως η διαχρονικότητα ισορροπεί πάντα με την ποιότητα. Θυμάσαι την πρώτη φορά που αντίκρισες την κρέπα 49; Που δεν ήξερες ακριβώς τι είναι γιατί σου έμοιαζε περισσότερο με έκθεμα παρά με πιάτο ενός καταλόγου. Δεν είναι τυχαίο που την συμπεριλαμβάνουμε στις εμμονές του NouPou, ούτε που η κρέπα είναι γνωστή από την Κηφισιά και το Αιγάλεω μέχρι τον Πειραιά και το Κέντρο. Η 49 έχει γράψει την δική της ιστορία και όπως μου είχε πει κάποτε σε συνέντευξη ο Νικός Συγιανάκης -ο ιδιοκτήτης του Feticcio- «Είναι η ποιότητα και η αγάπη που έκαναν την κρέπα αυτή ξεχωριστή στον κόσμο. Και την αγάπη αυτή την αισθάνεστε με την κάθε μπουκιά». Respect.
Η κρέπα «Ο καλός Μυλωνάς» από το Παραμύθι για τη Μαρία Πετροπούλου
Ανέκαθεν ήταν απλή η κρέπα μου. Σοκολάτα-μπισκότο. Άντε, και καρύδα, ανάλογα με την όρεξη. Όπου και να βρεθώ, σε όποιο μέρος και σε όποια κρεπερί, η επιλογή είναι η ίδια. Κλασική και δοκιμασμένη. Υπάρχουν, βέβαια, κάποια μέρη που κάνουν την απλή αυτή γευστική εμπειρία, λίγο πιο ξεχωριστή. Της δίνουν «άρωμα» παραμυθιού. Έτσι, η λέξη «κρέπα» για εμένα είναι συνώνυμο της κρεπερί «Παραμύθι» στη Γλυφάδα. Πραλίνα φουντουκιού και μπισκότο, μαζί με νεραϊδόσκονη, σε δάση και κάστρα, παρέα με τον Πίτερ Παν και τον Πινόκιο. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Κρέπα Bueno από το Crepaland για την Πωλίνα Παρασκευοπούλου
Τι μου θύμησες τώρα;; Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό την έχω πέσει αγρίως στα σουβλάκια. Τόσα χρόνια μόνιμη κάτοικος Παρισιού, η κρέπα είχε γίνει πρέκταση του χεριού μου και είπα για ένα διάστημα να κάνω την ανατροπή (aka την απεξάρτηση). Αλλά πάντα υπάρχει κάποιος να σε παρασύρει στο βούρκο της ακολασίας! Όπα! Λέω βούρκο και συνειρμικά φαντάζομαι πως αποτελείται από σοκολάτα. Μπόλικη παχύρευστη σοκολάτα. Πραλίνα Σοκολάτα Μπουένο με τριμμένο μπισκότο Oreo (είπε αργόσυρτα με ηδονή ενώ έσταζε σαλάκι)! Μα τον Βελζεβούλη κολάστηκα για τα καλά και αφού έτσι ήρθαν τα πράγματα θα το απολάυσω σε όλο του το μεγαλείο! Θα κυλιέμαι στο βούρκο της Crepaland δίχως αύριο!
Κρέπα σοκολάτα με caprice από το Circa ο Μάνος Μίχαλος
Είμαι αυστηρός με τις κρέπες και για καιρό δεν έβρισκα κάτι αντάξιο των γούστων μου στα πέριξ των νοτίων προαστίων. Δεν λέω, έχουν γίνει καλές προσπάθειες, αλλά όταν έχεις το Ετουάλ στην Αλεξάνδρας ως πήχη, τότε είναι ψηλά τα standards σου. Όμως, το Circa στην πλατεία της Βούλας ήρθε και κάλυψε μια χαρά αυτό το κενό και γλύκανε την τσίκνα που βγαίνει από την πλατεία λόγω των ψητοπωλείων που προέκυψαν τα 2-3 τελευταία χρόνια και του καβουρδισμένου καφέ από τις μαζεμένες καφετέριες. Η συνταγή είναι πάντα μία: κρέπα ωραία ψημένη και καλή ζύμη, νουτέλα και caprice για να φτάσει το λίγωμα στο υψηλότερο δυνατό σημείο. Α, για το τέλος coca-cola. Ναι, είμαι από αυτούς που μετά από σοκολάτα θέλουν να αφρίζει το ανθρακικό στο στόμα τους.
Golden Crepe ο Στέφανος Τριαντάφυλλος
Απλός, λιτός, δωρικός. Χομπίστας! Ο μονόλογος από τα Φθηνά Τσιγάρα περιγράφει αφενός το πως θέλει την κρέπα μου (απλή, λιτή, δωρική) και αφετέρου τη σχέση μου με το σπορ. Δεν είμαι ο πλέον φανατικός. Κυρίως γιατί ποτέ δεν έχω καταφέρει να λύσω τον γρίφο του “αλμυρή ή γλυκιά”. Μεγαλώνοντας πάντως έμαθα τι σημαίνει κρέπα από δύο συγκεκριμένα σημεία: το ένα ήταν το “Τρίγωνο” στη Γλυφάδα και το άλλο η Golden Crepe, το παραδοσιακό μαγαζί της Γιαννιτσοπούλου, που ήταν και ένα από τα αγαπημένα του αδερφού μου. Όσο για τη δική μου επιλογή; Κρέπα γλυκιά. Σοκολάτα. Σκέτη, χωρίς πολλά πολλά. Από μικρός είχα αποφασίσει ότι δεν θέλω να μπερδεύω τη σοκολάτα μου με φρούτα (φράουλα ή μπανάνα για παράδειγμα). Ούτε καν με τριμμένο μπισκότο.
“Κρέπα, τι μου θύμισες” μονολογεί ο Νίκος Μίχαλος
2010 Δουλεύω ακόμα στον Όμιλο Παπαθεοχάρη και ανοίγουμε το krepa – zebra.Λίγο πριν μπεις στο νυκτερινό κέντρο Thalassa που τραγούδαγε Ρουβάς – Αντύπας.Κάθε βράδυ μόλις τελειώναμε δουλειά είχαμε διόδια πριν βγούμε στη παραλιακή με μια γαλοπούλα- τυρί- τομάτα – μαγιονέζα και μετά στο δεύτερο πρόγραμμα κρεπα σοκολάτα – μπισκότο και συζητήσεις μέχρι το πρωί για τα πάντα με παρέες να αλλάζουν σαν τα πουκάμισα..Πάντα μία κρέπα έχει να σου πει πολλές ιστορίες απο την νύχτα γιατί την θυμάσαι με το που κλείνει ο dj την μουσική.
Από το Έδεσμα για την Τατιάνα Τζινιώλη
Ήταν τότε, λίγο μετά το Λύκειο, που είχα πάθει μία μίνι ψύχωση με τις κρέπες. Γλυκές, αλμυρές δεν είχε σημασία. Ζύμη να είχε και είχα ερωτευτεί. Μετά από πολύωρη έρευνα λοιπόν, κατέληξα πως η καλύτερη κρέπα των νοτίων είναι στο Έδεσμα στον Άλιμο. Τότε βρισκόταν ακόμη στη λεωφόρο Καλαμακίου και με 24ωρη λειτουργία και delivery, είχαμε πιάσει φιλίες με όλους εκεί. Αλμυρή που είχε μέσα τα πάντα. Ή γλυκιά, πάντα με λευκή σοκολάτα, μερέντα και μπισκότο. Ευχαριστώ Nou-pou, τώρα πείνασα.
Κίντερ Μπουένο για την Μαρία Τζωρτζάκη
Κρέπα. Σάλια. Γλυκιά κρέπα. Πιο πολλά σάλια. Δεν έχω αγαπημένη κρέπα. Η κρέπα είναι αγαπημένη γενικώς. Γενικά είμαι υπέρ της σοκολάτας. Ειδικά όμως η κρέπα που ανακάλυψα πρόσφατα στην 24ωρη καντίνα Hollywood Street Food στην πλατεία Δαβάκη, στην Καλλιθέα, (για την οποία θυμίστε μου να κάνω ένα θέμα, έχει και hot dog, γιαμ, γιαμ) είναι κόλαση. Έχει κίντερ μπουένο (που γραμμένο στα ελληνικά δεν μοιάζει σαν διαφήμιση) και τριμμένο μπισκότο από πάνω. Βασικά, έχει ό,τι θέλεις να βάλεις εσύ μέσα. Δεν χρειάζεται να μιλάμε άλλο, θαυμάστε.
Λίγο Feticcio και λίγο Κύθηρα για την Μαργαρίτα Γραμματικού
Η αλήθεια είναι πως έχω συνδυάσει την κρέπα με διακοπές. Επομένως, την καλύτερη κρέπα που έχω φάει ποτέ μου την έχω φάει στα Κήθυρα. Αφενός γιατί στην Αθήνα δεν έχω ποτέ την λιγούρα που θα έπρεπε για κρέπα και αφετέρου γιατί δεν έχω τον χρόνο να κάτσω να απολαύσω μια κρέπα. Το μοναδικό (και καλό) μαγαζί που έχω φάει κρέπα στα νότια είναι το Feticcio. Λίγο το ότι οι κρέπες του είναι turbo (εξαιρετικά χορταστικές και λιγοτικές)και λίγο το ότι δεν έχω άλλο μαγαζί να το συγκρίνω στα νότια, το κλείσαμε. Η καλύτερη νότια κρέπα που έχω φάεο ποτέ μου είναι μάλλον η σοκολάτα μπισκότο από το Feticcio.